ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
άκου καλά, για να τελειώνω μαζί σου, επειδή πολύ σε ανέχτηκα δεκαετίες τώρα. Εσύ ρωμιέ, Θεοδωράκη, μια χαρά τα πέρασες σκύβοντας, όπως ο ίδιος παραδέχεσαι, επί 70 χρόνια το κεφάλι. Οι άλλοι, που δεν έσκυψαν το κεφάλι όπως εσύ, βρίσκονται ακόμα πεταμένοι στα ρέματα και στις βουνοπλαγιές, όπου τους έφαγαν οι σκύλοι, επειδή ακριβώς δεν δέχτηκαν, όπως εσύ, να σκύψουν το κεφάλι. Ριζίδια σαν και τα δικά σου δεν τα θέλουμε, καλύτερα να μας λείπουν, δούλε ρωμιέ, που σκύβεις το κεφάλι. Το ήθος και τις ιδέες, που πρεσβεύεις, δούλε ρωμιέ, δεν τα έχουμε ανάγκη. Αυτά που πρεσβεύεις είναι αυτά ακριβώς, που μέχρι σήμερα κυβερνούν.
Χόρτασες, δούλε ρωμιέ. Χόρτασες καημένε, χόρτασες χρήμα δόξα φήμη και μεγαλεία και είναι αυτό ακριβώς το “νόθο σύστημα ξένης εξάρτησης” που σε χόρτασε και σε διατηρεί χορτάτο να μας λες μπαρούφες. Έγλειψες και προσκύνησες κατουρημένες ποδιές από τους πάντες. Έγλειφες τη Χούντα από τα παρισινά σαλόνια, έγλειψες το ΚΚΕ, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, έγλειψες, έγλειψες, έγλειψες και ακόμα γλείφεις, ρωμιέ! Έτσι γλείφοντας αριστερά και δεξιά αναρριχήθηκες εκεί, όπου τώρα βρίσκεσαι. Γλείφοντας και με σκυμμένο το κεφάλι έφτασες εδώ που έφτασες και τώρα, που πια δεν έχεις τίποτα να χάσεις, ξαμολήθηκες να με φλομώσεις στην μπαρούφα πάλι. Νομίζεις ρωμιέ, νομίζεις, πως μπορείς να σηκώσεις κεφάλι μετά από εβδομήντα χρόνια που το θυμήθηκες, αλλά ξέχασες δυστυχισμένε, πως όταν εσύ κονόμαγες με σκυφτό το κεφάλι στα Παρίσια, εδώ κάποιοι χάναν το κεφάλι από τούς ώμους τους.
Δεν δικαιούσαι να μιλάς Ρωμιέ. Εσύ και τα φιλαράκια σου, δεξιά και αριστερά, είναι που φέρατε την χώρα σε αυτό το χάλι. Είσαι εσύ Ρωμιέ συνυπεύθυνος με όλους αυτούς, για το σημείο, που τώρα βρισκόμαστε. Έσωσες το κεφάλι σου κρατώντας το σκυμμένο, αλλά τώρα μην θέλεις να σώσεις κι εμάς με τον ίδιο τρόπο. Δεν θέλουμε. Να λείπει το βύσσινο! Κράτα το σκυμμένο σου κεφάλι, κράτα και το ήθος σου, κράτα και τον πατριωτισμό σου, δεν τα έχω ανάγκη. Μπορώ καλύτερα χωρίς αυτά και χωρίς να σκύβω το κεφάλι σαν εσένα.
Κατάντησες (φυσικά) τώρα στα γεράματα, κοινός αγύρτης, ρωμιέ. Λες, πως «τα πάθη, που θα διαβάσετε (στην αυτοβιογραφία σου) είναι τα πάθη ενός ολόκληρου λαού». Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να καπηλεύεσαι τούς χιλιάδες νεκρούς, που ούτε καν τούς γνωρίζεις, επειδή έγραψες μερικά ωραία τραγουδάκια. Τότε καημένε η προπαγάνδα χρησιμοποίησε εκείνα τα τραγουδάκια σου, για να εγκλωβίσει τούς ανυποψίαστους σε ιδεολογικό μαντρί (στρατόπεδο το λέτε) κρατώντας τούς ρωμιούς, μην τυχόν και γίνουν έλληνες όνομα και πράγμα.
Εκείνη η αριστερή προπαγάνδα ήταν, ρωμιέ, που σ΄ έκανε διάσημο και πλούσιο. Αν δεν ήταν εκείνη η ιδεολογική προπαγάνδα σήμερα ίσως να μην σε ήξερε ούτε η μάνα σου, ρωμιέ.
Και ήταν εκείνη η προπαγάνδα, που διατήρησε το ρωμαίικο στον τόπο τούτο μέχρι σήμερα. Να πας λοιπόν, να σε διαβάσει κανας παπάς, ρωμιέ, μιας κι είσαι και χριστιανός δούλος τού θεού.
Τη σπορά και των δικών σου ιδεών βλέπουμε σήμερα. Τη δική σας σπορά βιώνουμε, τη σπορά των μεταλλαγμένων. Δεν θέλουμε! Όχι, μην σπείρεις άλλο. Ό,τι έσπειρες, έσπειρες· αρκεί. Αρκεί, διότι όπως φαίνεται, ούτε κι εσύ ο ίδιος δεν ανέχεσαι τη ρωμαίικη σπορά σου και γι΄ αυτό τσαμπουνάς τώρα στα γεράματα, πως θα κάνεις κίνημα. Τι κίνημα να κάνεις βρε ξεμωραμένε γέρο; Τι προλαβαίνεις πια εσύ να κάνεις; Ό,τι ήταν να κάνεις το έκανες! Κοίτα τώρα γύρω σου να δεις τι έκανες και σιώπα. Παραδέξου, πως έκανες λάθος και βούλωστο γέρο. Διότι το ίδιο εθνικιστής και πιο εθνικιστής και από τους εθνικιστές ήσουν είσαι κι εσύ! Όλη σου την ζωή ένα τεράστιο κράτος ονειρευόσουν. Ε τώρα που τα κατάφερες κι εσύ, πάρε τεράστιο κράτος και να δούμε ποιός θα το ταΐσει, γέρο
Τράβα λοιπόν να κάτσεις αγκαλιά με το Μαρκεζίνη και παράτα μας. Δεν έχεις λόγο πια. Πλέον, μόνο οι εναπομείναντες ρωμιοί σε ακούν, ξεμωραμένε. Εύχομαι σε επίπεδο συμβολισμού, αφού τόσο σού αρέσουν οι συμβολισμοί, εύχομαι μαζί σου να πεθάνει και ο τελευταίος ρωμιός και η ρωμιοσύνη. Άιντε μπας και εκλείποντας η γενιά σου καταφέρουμε οι έλληνες να φτιάξουμε μια καλύτερη πατρίδα ανώτερη τού κράτους σας. Διότι, αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα, ρωμιέ Μίκη Θεοδωράκη, εσύ και το σινάφι σου φτιάξατε ένα κράτος, που τρώει τούς υπηκόους του πολεμώντας ηρωικά τούς… εχθρούς και τώρα φοβάσαι μην όλο αυτό χαθεί. Να χαθεί λοιπόν. Να χαθεί το ρωμαίικο μαζί μ΄ εσένα, το ρωμιό, μπας και καταφέρουν οι έλληνες να φτιάξουν μια πατρίδα, που να μην τρώει τα παιδιά της. Μια πατρίδα (και όχι ένα κράτος), που αντί να πολεμάει εχθρούς, να διαπαιδαγωγεί Ανθρώπους. Η ηρωική εποχή τελείωσε για την Ελλάδα γέρο. Καιρός να γίνουμε φυσιολογικοί άνθρωποι αντί μισότρελοι ήρωες.
Από το ηλεκτρονικό περιοδικό ελεύθερη έρευνα.
Δεκέμβριος 2010.
