ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ !

Η κατάσταση πια έχει φτάσει στο απροχώρητο , εκεί που δεν πάει άλλο , εκεί που δεν βρίσκω λεκτικούς όρους για να εκφράσω το μέγεθος της ανέχειας , της δυσκολίας και της φτώχειας, ώστε να ανταπεξέλθουμε πλέον, οικονομικά, σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Προσωπικά, έχασα ή μάλλον, παρακράτησαν 500 Ευρώ μηνιαίος από τον μισθό μου. Αλλοίμονο όμως! Εδώ δεν μου έφταναν, να ανταπεξέλθω με τα διπλάσια χρήματα που εισέπρατα ...έτσι μπορεί εύκολα να συμπεράνει κάποιος σε ποια κατάσταση μας οδηγούν όλοι αυτοί που ανέλαβαν εργολαβικά να μας ... "σώσουν" !!!
Έχω την σφοδρότατη επιθμία να βλαστημήσω χωρίς τέλος. Να βλαστημήσω μέχρι που ο ήλιος να βγάλει κέρατα !
Οι συφιλιδικοί εξουσιομανείς, οι οποίοι είναι αυτοί οι ίδιοι που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια , είναι ακριβώς οι ίδιοι που θέλουν σήμερα να μας σώσουν !!! Γι' αυτό θέλω να βλαστημήσω δίχως σταματημό αυτά τα φοραδομούλαρα !
ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ Και δεν έχει τέλος !
Χαράτσια - Φόροι - Ακρίβεια - Κοροιδία στην κοροιδία μας πάνε οι ξεφτίλες ...
Και δεν φτάμει αυτό ... Μας κοτσάρισαν και τον τραπεζίτη Παπαδήμο να μας κυβερνήσει αυτός.
Από που ρε και ως που, μας προέκυψε Παπαδήμος ; Άι στο Διάολο πια ! Και ξανά , Άι στο διάολο !!!
Το μόνο που μας μάρανε είναι οι "εορταστικές ημέρες" των Χριστουγέννων ... !!! Ε ! Άιντε για άλλη μια φορά στο Διάολο, κουφαλοκουφάλες !!!

ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΞΗ

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Μέσα στα κείμενα της αγίας γραφής έχουν γίνει πολλές πλαστογραφήσεις, προσθέσεις και αφαιρέσεις κειμένων και πολλών άλλων ειδών απάτες ενώ έχουν καταχωρηθεί τερατώδη ψέματα προκειμένου να φτιάξουν ένα μυθικό θεό.

Στα ιερά κείμενά έχουν επέμβει αυτοκράτορες, πάπες, πατριάρχες, επίσκοποι και καλόγεροι και κατοχύρωσαν τα ιερά ψέματα με σφαγές και βασανιστήρια, με την ιερά εξέταση, με συγχωροχάρτια, με διωγμούς και αφορισμούς, επιβάλλοντας την εβραϊκή μυθολογία για θρησκεία των Ελλήνων.

Όλες οι ιστορικές πηγές αγνοούν τον Χριστό, ο οποίος αναφέρεται μόνο από την Καινή Διαθήκη, η οποία περιφρονεί κατάφορα την ιστορία και θεοποιεί το ψέμα.

Το 1967 καταμετρήθηκαν 5.236 διαφορετικά χειρόγραφα της Ελληνικής Καινής Διαθήκης που τα έγραψαν κατά κανόνα ιερωμένοι και τα διόρθωναν κατά βούληση.

Ο άγιος Ιερώνυμος κατηγόρησε τον Ρουφίνο για πλαστογραφία και βιβλική απάτη.

Ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Ιωάννης, κατηγόρησε τον άγιο Ιερώνυμο για πλαστογραφία.

Για πλαστογραφία κατηγορήθηκε και ο Κλήμης Αλεξανδρείας.

Ο επίσκοπος Αντιοχείας Ευστάθιος κατηγόρησε τον Ευσέβιο Καισαρείας για πλαστογραφία του δόγματος της Νικαίας.

Ο μεγαλύτερος πλαστογράφος ήταν ο κατασκευασμένος άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης που αμφισβητείται σαν ιστορική προσωπικότητα.

Ο ιστορικός Χριστός δεν υπάρχει. Είναι δημιούργημα της ιερατικής μυθοπλασίας και της ευπιστίας των οπαδών του. Η επιχειρούμενη τεκμηρίωση της ιστορικότητας με τις προφητείες της Π. Διαθήκης είναι μια αστεία προσπάθεια των ιερωμένων πλαστογράφων, που επιχειρούσαν να συνδυάσουν τα ασυνδύαστα. Οι άγιοι ιεράρχες πρέπει πλέον να προσκομίσουν πειστικές αποδείξεις ιστορικότητας του Χριστού· η περίοδος χάριτος των δύο χιλιάδων ετών τελείωσε. Ο παραμερισμός της ιστορίας, και της επιστήμης για να δεχτούμε σαν υπαρκτό, τον ανύπαρκτο Χριστό, κράτησε πολύ. Συντηρήσαμε τον χριστιανισμό μέχρι σήμερα από αφέλεια, γιατί πήραμε στα σοβαρά τα παραμύθια του ιερατείου. Είναι καιρός να σοβαρευτούμε.

Αν ο Χριστός ήταν γιος θεού όπως ισχυρίζεται η εκκλησία, γιατί δεν ανοίγει τις βιβλιοθήκες του Ποντιφικού Βιβλικού Ινστιτούτου του Βατικανού [1.000.000 βιβλία και 7.000 πάπυροι], του Βιβλικού Ινστιτούτου των Ιεροσολύμων, τις βιβλιοθήκες του Σινά, του Αγίου Όρους, και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για να διαβάσουν οι πιστοί την αλήθεια, να ενισχυθεί η πίστη τους και να πειστούν οι άπιστοι και οι αλλόθρησκοι;

Ο πρώτος που αμφισβήτησε την ιστορική ύπαρξη του Χριστού ήταν ο φιλόσοφος Πορφύριος, και σε νεότερες εποχές ο Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Μπονέ το έτος 1791 και ο συμπατριώτης του ιστορικός Σάρλ Φρανσουά Ντιμπουά το 1794. Αμφισβήτησαν με τεκμήρια την ιστορικότητα του Χριστού και απεφάνθησαν ότι: «Δεν μπορεί να δοθεί καμία ιστορική αξία στα ευαγγέλια».

Ο Γάλλος Βολτέρος απέρριπτε κάθε περίπτωση ιστορικότητας του Χριστού.

Για τον Χριστό, δεν υπάρχει καμία αναφορά από τους ιστορικούς της εποχής του, Φίλωνα, Ιώσηπο, Σουετώνιο, Σενέκα, Πλίνιο, Τάκιτο, Δίωνα Χρυσόστομο, και πολλούς άλλους, που αγνοούν τελείως την ύπαρξή του. Επομένως σαν ιστορική προσωπικότητα δεν υπάρχει, και αν υπήρξε πρέπει να ήταν ένας ασήμαντος ανθρωπάκος που δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, ή ήταν ένας από τους πολλούς ανώνυμους μεσσίες.

Ο εβραίος ιστορικός Φίλων ο Αλεξανδρεύς, που έζησε στα χρόνια του Χριστού των Ευαγγελίων και αναφέρεται συχνά στον Πιλάτο, δεν κάνει καμία αναφορά για τη σταύρωση του Χριστού· τον αγνοεί τελείως.

Ο Ιούστος από την Τιβεριάδα συμπατριώτης του Χριστού, δεν γνωρίζει τίποτε γι' αυτόν και τα θαύματά του, αν και το έργο του αρχίζει από την εποχή του Μωυσή και τελειώνει το 70 μ.Χ.

Ο Ιώσηπος ή Φλάβιος Ιωσήφ, εβραίος ιστορικός (37-105μ.Χ), σύγχρονος του Παύλου αλλά νεότερος αυτού, αγνοεί τον Χριστό, πλην όμως αναφέρει δέκα διαφορετικούς Γεσού. Οι χονδροειδείς προσθήκες στα κείμενα του Ιώσηπου, έγιναν από τον Ευσέβιο, ο οποίος πρώτος τις παρουσίασε και δεν διστάζει να μας πει ότι, «Η φρουρά του τάφου του Χριστού ήταν 30 ρωμαίοι στρατιώτες και 1000 εβραίοι». Οι παλαιότεροι και σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν εξωπραγματικό τον αριθμό και κατηγορούν τον Ευσέβιο για επαίσχυντη παραχάραξη της ιστορίας.

Ο Φλάβιος Ιωσήφ είναι πολύ απαξιωτικός με τους μεσσίες, τους οποίους ονομάζει ληστές και απατεώνες, που ευθύνονται για την παρακμή της Ιερουσαλήμ. Γράφει μάλιστα ότι την ίδια εποχή υπήρχαν πάρα πολλές συμμορίες και πάρα πολλοί μεσσίες, που ξεπερνούσαν τους εξήντα ένα. Όλοι ήτανεπαγγελματίες θαυματοποιοί, ελευθερωτές και απατεώνες που μάστιζαν την κοινωνία. «Αυτοί οι πλάνοι και απατεώνες που ισχυρίζονται ότι είναι ταγμένοι από τον θεό, σκοπό είχαν να κάνουν επαναστατικές αλλαγές, παρακινώντας τον όχλο να ενεργεί σαν δαιμονισμένος, οδηγώντας τον στις ερημιές, με την υπόσχεση ότι εκεί ο θεός θα τους έδινε σημάδια της επερχόμενης ελευθερίας». (Ιώσηπος Ιουδαϊκοί Πόλεμοι 135).

Το χωρίο του Ιώσηπου περί του «Σοφού Ιησού» στις «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» (Κεφ.28,3), απορρίπτεται σαν μεταγενέστερη παρεμβολή, γιατί στο πολύ αρχαιότερο αντίγραφο του κειμένου, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο πρόσωπο του Χριστού.

Ο χριστιανισμός την εποχή του Ιώσηπου ήταν τελείως άγνωστος, γιατί δεν υπήρχε. Οι άγιοι πατέρες δεν φρόντισαν ούτε καν να συμφωνήσουν τις ψευδολογίες τους, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν αυτό το ιστορικό εξάμβλωμα που το ονόμασαν εκκλησιαστική παράδοση.

Ο Ρουφίνος, χριστιανός επίτροπος του ανήλικου αυτοκράτορα Αρκάδιου και ουσιαστικός κυβερνήτης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (350-420 μ.Χ.), κτηνώδης και διεφθαρμένος κατά τους ιστορικούς, είναι ο πιο αδίστακτος πλαστογράφος των ιερών κειμένων. Στο έργο του «ο Πρίγκιπας» (De Princi).γράφει: «Κάθε φορά που συναντούσα μέσα στο πρωτότυπο Ελληνικό κείμενο των ευαγγελίων ένα σκανδαλώδες εδάφιο, το μίκραινα, το διασκεύαζα ή το αφαιρούσα τελείως, ώστε ο αναγνώστης να μην συναντάει τίποτα που να προκαλέσει τον κλονισμό της πίστης του»

Για τους άγιους πατέρες και τη θεοπνευστία των γραφών, παραθέτω απόσπασμα από επιστολή του Πάπα Βενέδικτου ΙΔ' προς τον R.P. Montfaucon.

«Με κατηγορούν συχνά ότι διατηρώ φιλολογικές σχέσεις με τον Τάσιο, τον Δάντη και τον Αριστοτέλη. Αλλά οι κατήγοροί μου δεν μπορούν να καταλάβουν, πως τ' αναγνώσματα αυτά είναι για μένα σαν ένα ευχάριστο ρόφημα, που με βοηθάει να χωνέψω τις χοντροκομμένες ανοησίες των πατέρων της εκκλησίας. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι μεγάλοι αυτοί ποιητές μου φωτίζουν το πνεύμα και με κάνουν πιο ανεκτικό απέναντι στις ασυναρτησίες της θρησκείας».

Αλλά και ο Πάπας Λέων Γ χαρακτήριζε τον χριστιανισμό ως «Ασυνάρτητο μύθο».

Το μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί ξεχάστηκε ο Χριστός μετά τη σταύρωση και την ανάσταση και τον θυμήθηκαν δύο αιώνες αργότερα το 180-200 μ.Χ. με την εμφάνιση των ευαγγελίων; Αν ο Χριστός ήταν υπαρκτό πρόσωπο θα ξεχνιόταν;

Ο Χριστός ειδοποιεί τους μαθητές του ότι θα τους πλησιάσουν άνθρωποι που θα κάνουν τα ίδια μεγάλα θαύματα όπως και αυτός, «Τέρατα και σημεία για να πλανέψουν τους Εκλεκτούς». Γιατί όλοι οι άλλοι θα είναι κακοί και αγύρτες και όργανα του σατανά και τα θαύματά τους ψεύτικα;

Ποιος άλλος εκτός από το ιερατείο μας βεβαιώνει ότι ο Χριστός έκανε τα θαύματά του με τη βοήθεια του θεού;

Ή θα πρέπει να θεωρήσουμε όλους γιους του θεού ή να θεωρήσουμε και τον Χριστό έναν κοινό θαυματοποιό αφού έκανε τα ίδια θαύματα που έκαναν και οι άλλοι. Οι ευαγγελιστές γνώριζαν για τα θαύματα του Απολλώνιου που ήταν πασίγνωστος σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και προειδοποιούν τους οπαδούς τους να μην τον ακολουθήσουν. Ο Απολλώνιος αποτελούσε το Ελληνικό αντίπαλο δέος τουχριστιανισμού, και γι' αυτό ανησυχούσαν.

Το ιερατείο επικαλείται επίσης το εβραϊκό Ταλμούδ για την ιστορικότητα του Χριστού. Καλά θα κάνουν να μην το επικαλούνται γιατί αν δεχτούμε το Ταλμούδ σαν αληθινό, θα πρέπει να δεχτούμε και όλα όσα γράφει για τη γέννηση και την καταγωγή του.

Διάβαζε όχι για ν' αντιλέγεις,

να αμφισβητείς, ν' αναιρείς, να διαψεύδεις και

ανασκευάζεις, όχι νια να πιστεύεις,

και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια,

άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την

κατάσταση και να σκέφτεσαι

σαν λογικός άνθρωπος

ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ

Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση, την οποία μοιράζονται οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, ότι η λατρεία τού θεού και η υπακοή στα κελεύσματα τής θρησκείας θεωρούνται ουσιώδη για μια υγιή και ειρηνική κοινωνία. Ο θεός και η θέλησή του, πιστεύουν πως πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ζωής τού κάθε ατόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευημερία με ηθική και ασφαλή ζωή. Οι θρησκευόμενοι συμφωνούν επί πλέον, στο ότι το κάθε κοινωνικά ακραίο άτομο -εγκληματίας, ζητιάνος, περιθωριακός κ.ά.- θεωρείται, ότι παρουσιάζει έλλειψη ευσέβειας, ενώ όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μιας κοινωνίας απορρίψει το θεό, τότε θα επέλθει η αποσύνθεσή της.

Σε περίπτωση, που η θρησκευτική αυτή θεωρία -τού ότι η τυχόν απομάκρυνση από το θεό είναι η αιτία για όλα τα κακά της κοινωνίας- είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε τα περισσότερο θρησκευόμενα έθνη στη Γη να είναι οι προμαχώνες τού εγκλήματος, τής φτώχειας και των ασθενειών και τα πρότυπα των υγιών κοινωνιών. Η σύγκριση των άθρησκων εθνών όμως, με τα περισσότερο θρήσκα αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική κατάσταση. Στην πραγματικότητα οι περισσότερο κοσμικές χώρες -με τα μεγαλύτερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών- είναι μεταξύ των σταθερότερων, ειρηνικών, ελεύθερων, πλούσιων, και υγιών κοινωνιών, ενώ οι θεοκρατούμενες βρίσκονται μεταξύ των ασταθέστερων, βίαιων, καταπιεστικών και φτωχών κοινωνιών.

Θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε προσεκτικοί, ώστε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των ολοκληρωτικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιβάλλεται από την εξουσία επί ενός απρόθυμου πληθυσμού (όπως στα πρώην σοβιετικά κράτη) και των ανοικτών, δημοκρατικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιλέγεται ελεύθερα από τον επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό (όπως στη Σουηδία, στις Κάτω Χώρες ή στην Ιαπωνία).

Η αθεΐα των πρώτων κοινωνιών, που μπορεί να περιγραφεί ως "καταναγκαστικός αθεϊσμός" μολύνεται από όλα τα επακόλουθα τού ολοκληρωτισμού: δωροδοκία, οικονομική στασιμότητα, λογοκρισία, κατάθλιψη, και φτώχεια, ενώ σχεδόν κάθε έθνος με υψηλά επίπεδα "φυσικού" αθεϊσμού αποτελεί κι ένα πρότυπο κοινωνικής υγείας.

Τα έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας μεταξύ των μελών τους διαθέτουν υψηλά πρότυπα διαβίωσης και κοινωνικής υγείας, σε αντίθεση με τα έθνη με υψηλά ποσοστά θρησκευόμενων μελών. Στις εκθέσεις για το "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" των Ηνωμένων Εθνών, όπου αξιολογούνται όλες οι χώρες, όσον αφορά στούς δείκτες ανάπτυξής τους, λήφθηκαν υπ' όψη μετρήσεις δεικτών κοινωνικής υγείας (μέσος όρος ζωής, εκπαίδευση - αναλφαβητισμός, κατά κεφαλήν εισόδημα κ.τ.λ.). Σύμφωνα με τις εκθέσεις, στα πέντε κορυφαία έθνη συγκαταλέγονται η Νορβηγία, η Σουηδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, και η Ολλανδία, χώρες με υψηλά ποσοστά αθεϊσμού. Αντίθετα, οι κατώτερες πενήντα χώρες τού "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά αθεϊσμού.

Οι άθρησκες χώρες παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ οι θεοκρατούμενες χώρες τα υψηλότερα. Σύμφωνα με τις ετήσιες αναφορές τής CIA για όλο τον κόσμο, από τα 225 έθνη, τα 25 με τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είχαν σημαντικά υψηλά ποσοστά αθεΐας. Αντίθετα, τα 75 έθνη με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας ήταν όλα θεοκρατούμενα με μηδενικά ποσοστά αθέων.

Στα ποσοστά ανθρωποκτονιών, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Law and Economics (2002), εξετάσθηκαν 38 μή αφρικανικά έθνη και διαπιστώθηκε, ότι τα δέκα με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με ελάχιστα επίπεδα αθεϊσμού. Αντίθετα, τα δέκα έθνη με τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, ήταν όλα εκτός από την Ιρλανδία κοσμικά έθνη με υψηλά επίπεδα αθεϊσμού.

Σχετικά με τα ποσοστά βασικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την "Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση", οι 35 χώρες με τα πιο υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού σε νεαρές ηλικίες (ποσοστό αυτών που δεν μπορούν να γράψουν ή να διαβάσουν σε ηλικίες από 15 έως 24 ετών), ήταν όλες ιδιαίτερα θεοκρατούμενες, με ασήμαντο ποσοστό άθεων μελών.

 Όσον αφορά στα ποσοστά φορέων AIDS, όσο περισσότερο θεοκρατούμενα είναι τα έθνη, τόσο χειρότερα ποσοστά παρουσιάζουν. Αντίθετα, τα ιδιαίτερα άθρησκα έθνη της δυτικής Ευρώπης, όπως της Σκανδιναβίας, όπου παρέχεται δημόσια σεξουαλική εκπαίδευση κι ο έλεγχος των γεννήσεων είναι ευρέως προσιτός παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά μόλυνσης από τον ιό τού AIDS στον κόσμο.

Σχετικά με την ισότητα των φύλων, τα έθνη που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν περισσότερο την ισονομία, ενώ τα θεοκρατούμενα είναι μεταξύ των πλέον καταπιεστικών. Σύμφωνα με άλλη μελέτη (Human Values and Social Change), χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, και η Ολλανδία, οι οποίες έχουν τις περισσότερες γυναίκες μέλη στα Κοινοβούλιά τους, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αθεϊσμού, ενώ χώρες όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία, και το Ιράν, με τις λιγότερες γυναίκες μέλη στο δημόσιο βίο είναι αυστηρά θεοκρατούμενα. Αντίστοιχα αποτελέσματα παρατηρούνται και στα ποσοστά αποδοχής τής ομοφυλοφιλίας

Ανακεφαλαιώνοντας, οι χώρες με τα υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ των περισσότερο κοινωνικά υγιών στη Γη, ενώ εκείνες με ανύπαρκτα ποσοστά άθεων είναι μεταξύ των περισσότερο απόρων. Τα πρώτα έθνη έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, παιδικής θνησιμότητας, ένδειας, αναλφαβητισμού και μεταξύ των πιό υψηλών επιπέδων πλούτου, μέσου όρου ζωής, και ισότητας των φύλων στον κόσμο.

Οι πληροφορίες που παρατέθηκαν δεν είναι βέβαια αρκετές, ώστε να τεκμηριώσουν, ότι τα υψηλά επίπεδα αθεϊσμού προκαλούν την κοινωνική υγεία, ενώ τα χαμηλά προκαλούν τα κοινωνικά δεινά όπως η ένδεια ή ο αναλφαβητισμός. Ο πλούτος, η ένδεια και η ευημερία στα διάφορα έθνη προκαλούνται από πολυάριθμους πολιτικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους παράγοντες, που ενδεχομένως να είναι περισσότερο καθοριστικοί από τις προσωπικές πεποιθήσεις των ανθρώπων.

Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως από τα παραπάνω στοιχεία είναι, ότι τα υψηλά επίπεδα μή πίστης σε κάποιο θεό δεν οδηγούν αυτόματα σε διακοπή του πολιτισμού, σε ανήθικες συμπεριφορές, ή σε "άρρωστες κοινωνίες"· το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει μάλιστα. Επί πλέον, η θρησκεία δεν είναι σαφώς η απλή και μόνη πορεία προς τις δίκαιες κοινωνίες, που λύνει όλα τα κοινωνικά προβλήματα, όπως οι φανατικά θρησκευόμενοι οπαδοί πιστεύουν και διακηρύττουν. Η ευσεβής "λύση" τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολη και σαφώς αντίθετη από τα αποτελέσματα των ερευνών των κοινωνικών επιστημών.

Τα αποτελέσματα τής πίστης στο θεό των μελών των θεοκρατούμενων κοινωνιών δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά των κοσμικών. Αν επιδιωκόμενα είναι η ευημερία, η ασφάλεια, ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο είναι αυτά να βρεθούν μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των μελών τους, παρά εκείνων με έντονα θρησκευόμενα μέλη.

ΠΗΓΗ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ"

ΕΠΤΑ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ

Το άκουσμα της λέξης «ηρωίνη» ακολουθείται σχεδόν πάντα από κάποιο συναίσθημα που πολύ συχνά είναι φόβος ή αποδοκιμασία.
Επίσης, πολλοί από εμάς, όταν σκεφτόμαστε τους «χρήστες ηρωίνης» φέρνουμε στο μυαλό μας την εικόνα κάποιου αδύνατου χλωμού ανθρώπου...

με βαθουλωμένα μάτια, βρώμικα ρούχα ,που κουτουλάει από εδώ κι απο κεί ψάχνοντας τη δόση του. Πέρα από την δραματικότητα με την οποία έχει συσχετιστεί η ηρωίνη και οι χρήστες της, υπάρχει και η αντικειμενική αλήθεια που αν και ίσως δυσάρεστη δεν είναι τόσο σκοτεινή όσο νομίζουμε.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ

ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΗΡΩΙΝΗΣ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ. Είναι μια κοινή πεποίθηση ότι οι χρήστες ηρωίνης δεν θεραπεύονται και ότι ακόμα κι αν απεξαρτηθούν, αργά ή γρήγορα θα ξαναγυρίσουν στα ναρκωτικά.

Αυτή ίσως να αληθεύει για κάποιους, σίγουρα όμως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι κατάφεραν να απεξαρτηθούν και να παραμείνουν έτσι. Φυσικά, το να μείνει κανείς καθαρός είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της απεξάρτησης γιατί όχι μόνο πρέπει να πεί αντίο στην ουσία αλλά και στις συνήθειες που είχε, τους φίλους και γενικά σε αυτή τη ζωή. Ταυτόχρονα, πρέπει να ανακαλύψει άλλους τρόπους διαχείρισης των προβλημάτων του και να μη βρίσκει καταφύγιο στα ναρκωτικά όταν έρχονται αναποδιές.

Πρέπει να αγαπήσει ξανά τον εαυτό του και να θέσει στόχους που θα τον κρατάνε συγκεντρωμένο στη βελτίωση της ζωής του. Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις, η εύρεση εργασίας και φυσικά η ύπαρξη ενός σκοπού στη ζωή είναι παράγοντες που προλαμβάνουν την υποτροπή και βοηθούν τον απεξαρτημένο να παραμείνει έτσι.

ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΗΡΩΙΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΙΣΧΥΡΗ ΘΕΛΗΣΗ. Αυτή είναι μια στερεοτυπική άποψη κι όπως συμβαίνει με τα περισσότερα στερεότυπα ενώ ίσως κουβαλούν κάποιο βαθμό αλήθειας, σίγουρα η αλήθεια αυτή δεν είναι γενικεύσιμη. Ο μηχανισμός της εξάρτησης στα οπιούχα είναι εξαιρετικά πολύπλοκος από βιολογικής και ψυχολογικής πλευράς.

Η πλειονότητα των χρηστών ηρωίνης θέλουν να σταματήσουν τη χρήση αλλά δεν είναι η ανίσχυρη θέληση ή ο αδύναμος χαρακτήρας τους που τους σταματά. Υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που κάνει δύσκολη την απεξάρτηση.

Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι η χρόνια χρήση οπιούχων αλλοιώνει τα συστήματα νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με τα κίνητρα και τις αντιδράσεις στο στρές. Αυξανόμενες ενδείξεις προτείνουν ότι η αποδιοργάνωση αυτών των συστημάτων μπορεί να οδηγεί στην παρορμητική συμπεριφορά της εξάρτησης.

Πέρα όμως από τους βιολογικούς λόγους, η ζωή του χρήστη μετά από τη χρόνια εξάρτηση μπορεί να παρουσιάζει ποικίλα προβλήματα(ανεργία, επίδεινωση σχέσεων με οικογένεια, προβλήματα υγείας, κατάθλιψη) τα οποία να επιμείνουν μετά την απεξάρτηση και να οδηγήσουν τον χρήστη σε υποτροπή εάν δεν έχει άλλους μηχανισμούς αντιμετώπισης του στρες εκτός από την καταφυγή στην ηρωίνη.

Η ΜΕΘΑΔΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΟΠΩΣ Η ΗΡΩΙΝΗ. Η Μεθαδόνη δεν είναι το ίδιο επικίνδυνη ούτε πιο εθιστική από την ηρωίνη όπως πιστεύουν κάποιοι. Η εξάρτηση έχει πάντα δύο πλευρές, την σωματική και την ψυχολογική.

Η σωματική εξάρτηση έχει ημερομηνία λήξης και το σύνδρομο στέρησης από την ηρωίνη είναι εντονότερο αλλά εχει μικρότερη διάρκεια από αυτό της μεθαδόνης. Ψυχολογικά όμως, οι χρήστες δεν επιθυμούν τόσο την μεθαδόνη γιατί τα θετικά συναισθήματα που δημιουργεί η χρήση της είναι ηπιότερα από αυτά της ηρωίνης.

Η χορήγηση μεθαδόνης ως μέρος της θεραπείας έχει σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη χρήση ηρωίνης. Πρώτα απ’όλα η χορήγηση μεθαδόνης σε ελεγχόμενο περιβάλλον, μειώνει τον κίνδυνο θανάτου του χρήστη από υπερβολική δόση καθώς και την εμφάνιση ιών που μεταδίδονται μέσω του αίματος(κυρίως Ηπατίτιδα C και HIV).

Επίσης, η υποκατάσταση με μεθαδόνη σταθεροποιεί σημαντικά τη ζωή του χρήστη ο οποίος δε χρειάζεται πια να καταφύγει στην εγκληματικότητα προκειμένου να προμηθευτεί τη δόση του. Κατ’επέκταση, η μείωση της εγκληματικής συμπεριφοράς των χρηστών ευνοεί και το κοινωνικό σύνολο.

Η μεθαδόνη βέβαια δεν είναι πανάκεια αφού συντηρεί την εξάρτηση. Είναι όμως ένας τρόπος να μειωθούν οι βλάβες που προκαλεί η χρήση ηρωίνης και σιγά-σιγά με σταδιακή μείωση της προσλήψιμης ποσότητας να βοηθήσει και στην απεξάρτηση.

ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣΗ ΗΡΩΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΗ ΤΟΞΙΚΗ ΟΥΣΙΑ. Η ηρωίνη είναι μια σχετικά μη τοξική ουσία η οποία δεν καταστρέφει άμεσα ιστούς και κύτταρα όπως το αλκοόλ ή ο καπνός. Τα περισσότερα προβλήματα υγείας που προκαλεί η ηρωίνη σχετίζονται με τον τρόπο ζωής που συνεπάγεται αλλά και με τον τρόπο χρήσης της. Για παράδειγμα, η ενδοφλέβια χρήση οδηγεί σε αποστήματα, θρομβώσεις, Ηπατίτιδα C, HIV και άλλου είδους μολύνσεις.

Επίσης, η εξάρτηση στην ηρωίνη ωθεί τον χρήστη να παραμελεί όλες τις άλλες ανάγκες του μεταξύ των οποίων και η σωστή διατροφή. Αποτέλεσμα είναι να μην παίρνει τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός, η απώλεια βάρους, εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, αμηνόρροια για τις γυναίκες, οδοντιατρικά προβλήματα και πολλά άλλα.

Η ΗΡΩΙΝΗ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΕΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ. Είναι σχεδόν αδύνατο η ηρωίνη που πουλιέται στο δρόμο να είναι εντελώς ανόθευτη , τις περισσότερες φορές «κόβεται» με γλυκόζη, γάλα σε σκόνη, κινίνη και άλλες ουσίες.Μερικές φορές οι συμπληρωματικές ουσίες μπορούν να αποδειχτούν πολύ επικίνδυνες είτε επειδή περιλαμβάνουν ακαθαρσίες και αυξάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης είτε γιατί στην ενδοφέβια χρήση αυξάνουν την πιθανότητα για εμφάνιση θρόμβων.

Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΛΑΒΗ ΣΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.

Η ηρωίνη είτε καπνίζεται, είτε εισπνέεται ή λαμβάνεται με ένεση, προκαλεί σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Οι δύο πρώτοι τρόποι μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης μολύνσεων που μεταδίδονται μέσω του αίματος αλλά ο κίνδυνος εθισμού παραμένει ο ίδιος.

Σε σωματικό επίπεδο, η χρόνια χρήση ηρωίνης οδηγεί σε κατεστραμμένες φλέβες, υπολειτουργία του ήπατος και των νεφρών, αναπνευστικά προβλήματα, δυσκοιλιότητα, περικαρδίτιδα και άλλα πολλά. Σε ψυχολογικό επίπεδο, ο χρήστης βιώνει μειωμένη αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, αϋπνίες, συναισθήματα μοναξιάς, αποξένωσης ή «συναισθηματικό άδειασμα».

Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ. Η πεποίθηση ότι οι χρήστες ηρωίνης είναι πάντα άτομα με οικογενειακά και ψυχολογικά προβλήματα, χαμηλής μόρφωσης, ή από κατώτερα κοινωνικά στρώματα είναι αναληθής γιατί ενώ οι παραπάνω παράγοντες μπορούν να δημιουργήσουν προδιάθεση για χρήση ναρκωτικών , στην πραγματικότητα, οι λόγοι που οδηγούν κάποιον στην εξάρτηση είναι περισσότεροι και πολυπλοκότεροι.

Η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο στο να ενημερώσει τα παιδιά για τα ναρκωτικά αλλά ο κόσμος είναι μεγάλος και επιρροές μπορούμε να δεχτούμε από παντού. Επίσης, τα ναρκωτικά δεν είναι θέμα κοινωνικού status.

Πολλοί χρήστες κοκαϊνης, καταλήγουν να κάνουν χρήση ηρωίνης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την νευρικότητα που επέρχεται μετά τη χρήση της. Τέλος, οι ψυχολογικές δυσκολίες ωθούν κάποιους στα ναρκωτικά άλλα οι περισσότεροι χρήστες επιδιώκουν αν βιώσουν έντονα και ευχάριστα συναίσθηματα κι είναι ακριβώς λόγω αυτών των θετικών συναισθημάτων που η ηρωίνη είναι ψυχολογικά εθιστική

ΕΙΜΑΙ ΒΛΑΧΟΣ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΑΣ 1ον μέρος

- Για το ότι σήμερα οι βλάχοι έχουν ελληνική συνείδηση (την ψευδαίσθηση δηλαδή, ότι είναι απόγονοι δήθεν των αρχαίων ελλήνων) δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία. Έγιναν όμως, χωρίς να έχουν κάποια άμεση φυλετική σχέση με τούς αρχαίους έλληνες.

- Δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι οι βλάχοι είμαστε έλληνες, ενώ μιλάμε λατινικά.

- Την ελληνική γλώσσα μάς την επέβαλε δια τής βίας ο νεοελληνικός εθνικισμός. Στο χωριό μου, όταν ήμουν μικρός, είχε στείλει ένα δάσκαλο ο Μεταξάς, που μάς κτυπούσε, όποτε μάς ξέφευγε και μιλούσαμε στη μητρική μας γλώσσα, τα βλάχικα.

- Αναγνωρίζω όμως, το ότι το νεοελληνικό κράτος με έκανε έλληνα, παρά τού ότι δεν είμαι, και νοιώθω την Ελλάδα ως θετή μου πατρίδα.

Αυτά διευκρίνησε -μεταξύ πολλών άλλων ιστορικών, λαογραφικών κ.ά. στοιχείων- στην «Ελεύθερη Έρευνα» σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε μαζί του, ένα βλάχος, ο κ. Γιώργος Μαυρομμάτης (82 ετών σήμερα), ο οποίος κατάγεται από την Τζούρτζια, ένα βλαχοχώρι τής ορεινής Πίνδου.

το πλήρες κείμενο τής συζήτησης.

«Ε.Ε.»: Από πού προέρχεται η λέξη βλάχος;

- Είναι γοτθικής προέλευσης και σημαίνει αυτόν, που μιλάει λατινικά.

«Ε.Ε.»: Tο κουτσόβλαχος;

- Προέρχεται από ένα χωριό τής Βουλγαρίας, το Κιουτσιούκ Καϊναρτζή, όπου υπογράφτηκε η ομώνυμη συνθήκη μεταξύ των τούρκων, που είχαν χάσει τον πόλεμο τότε (1768-1774) και των ρώσων. Με τη συνθήκη αυτή απέκτησαν δικαιώματα όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί των κατεχόμενων εδαφών, μεταξύ των οποίων ήταν κι οι ορθόδοξοι βλάχοι, που κατοικούσαν στον ελλαδικό χώρο, όπου εκείνο τον καιρό ζούσαν διάφοροι λαοί με διάφορες θρησκείες. Έτσι λοιπόν, από αυτό το χωριό, το Κιουτσιούκ Καϊναρτζή, οι τούρκοι ονόμασαν τούς βλάχους τού ελλαδικού χώρου κιουτσούκ-βλάχους (κιουτσόβλαχους ―› κουτσόβλαχους), για τούς οποίους έλεγαν, ότι αυτοί ήταν τής συνθήκης Κιουτσούκ Καϊναρτζή, κιουτσούκ-βλάχοι, μην τούς πειράζετε, δεν είναι σαν τούς άλλους, είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι θέλουν.

«Ε.Ε.»: Ποιοί είναι οι βλάχοι, επομένως;

- Οι βλάχοι είναι οι αρχαίοι δακοί, οι οποίοι κατάγονταν από τούς θράκες, που έμεναν στη βόρειο Ιταλία περί το Σάβο ποταμό, παραπόταμο τού Δούναβη κι εκλατινίστηκαν. Ήταν λαός σκληροτράχηλος, που παρενοχλούσαν τούς ρωμαίους, οι οποίοι με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν να τούς υποτάξουν. Έτσι λοιπόν, εξ ανάγκης, ο αυτοκράτορας Τραϊανός περί το 100 μ.Χ., τούς εκδίωξε και απωθώντας τους έφτασαν μέχρι τη σημερινή Ρουμανία, η οποία πήρε το όνομά της από τούς ρωμαίους κι αυτό επειδή εγκαταστάθηκαν εκεί οι δακοί.

Οι πρόγονοί μας λοιπόν, οι δακοί, βλέποντας πως το έδαφος ήταν έφορο, εγκαταστάθηκαν εκεί για πάντα, στην περιοχή, που ονομάστηκε Βλαχία. Η Βλαχία μαζί με άλλες περιοχές, όπως η Τρανσυλβανία κ.λπ. αποτέλεσαν το κράτος τής σημερινής Ρουμανίας. Από εκεί και σε διάφορες χρονικές περιόδους και για διάφορους λόγους, μετανάστευσαν προς άλλα μέρη, όπως Βουλγαρία, Σκόπια, Σερβία, Ελλάδα (περί το 1100 μ.Χ.) κ.λπ.. Οι βλάχοι τής Ελλάδας αναφέρονται κατά πρώτον στην Ιστορία το 976 μ.Χ. από τον ιστορικό Κεδρηνό. Αργότερα τούς αναφέρει κι ένας άλλος ιστορικός, ο Κεκαυμένος, ως ποιμένες, ζώντες βίο ληστρικό σε απόκρημνες και δύσβατες περιοχές. Επί αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ οι βλάχοι αναφέρονται από όλους τούς ιστορικούς τής εποχής εκείνης. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές, Θεσσαλία, Μακεδονία, Ήπειρο, Στερεά κ.α.. Για την ιστορία θα αναφέρω, ότι οι βλάχοι όλων των περιοχών τής Βαλκανικής είχαν επανειλημμένα επαναστατήσει εναντίον των κρατών που διέμεναν και μάλιστα το 1183 ίδρυσαν το Μέγα Βλαχικό Κράτος, που εκτεινόταν από τη Βουλγαρία μέχρι τον Αξιό ποταμό τής Μακεδονίας με ηγεμόνα τον Ιωάννη Γιαννίτση (Ιωαννίτση). «Ε.Ε.»: Αν οι βλάχοι κατάγονται από τούς αρχαίους θράκες, αυτό δεν σημαίνει, ότι είναι έλληνες; - Όχι, λάθος! Ποτέ η Θράκη δεν ήταν ελληνική. Στην αρχαιότητα ζούσαν πολλές φυλές εκεί, η δε έκτασή της περιλάμβανε τη σημερινή Βουλγαρία, τη Σερβία, τα Σκόπια, μέχρι το Δούναβη, ενώ έφτανε μέχρι τα μέρη τής σημερινής Τουρκίας, τη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα τού Μαρμαρά. Δείτε στην εγκυκλοπαίδεια τού «Ηλίου» για παράδειγμα, ότι στην αρχαία Θράκη θεωρούσαν ακόμα και μεγάλο μέρος τής βορείως τού Δούναβη περιοχής «κατοικούμενον κατά την αρχαιότητα υπό των γετών και δακών, θρακικών και τούτων εθνών... Οι θράκες, μετά των ελλήνων και των ιλλυριών, είναι οι καθ΄ αυτό αυτόχθονες τής χερσονήσου τού Αίμου». Κατά τούς ιστορικούς χρόνους η Θράκη έφτανε πολύ βορειότερα εισχωρούσα στη Σκυθία και σε όλη τη βορειοανατολική Ευρώπη, με σύνορα ακαθόριστα. «Ε.Ε.»: Τι ήταν το βλάχικο κράτος τής Πίνδου; - Όταν τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο καταλήφθηκε η Ελλάδα, οι ιταλοί θέλησαν να μάς διεκδικήσουν, ως ιταλικής καταγωγής. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν ορισμένοι βλάχοι και πήραν την άδεια τού Μουσολίνι, για να δημιουργήσουν ένα κράτος βλάχικο υπό την ιταλική επιρροή. Τη Θεσσαλία την είχαν οι γερμανοί, ήταν ευκαιρία για το Μουσολίνι να διεκδικήσει κι αυτός ένα κομμάτι. Έτσι και με την άδεια τού Χίτλερ δημιούργησε ένα πριγκηπάτο, το λεγόμενο κράτος τής Πίνδου. Είχε πρόεδρο ένα ρουμανόβλαχο, τον Διαμαντέσκου, από το χωριό Βίτολα τού Μοναστηρίου (στα σημερινά Σκόπια). Αρχηγός τού στρατού, που αποτελείτο από 175 άνδρες, τούς λεγόμενους λεγεωνάριους (το όνομα ήταν από τούς ρωμαίους), ήταν κάποιος Ραπότικας. Αυτός ήταν παληός μακεδονομάχος, που όταν έφαγαν τα λεφτά και σταμάτησε το πλιάτσικο (σ.σ.: το οποίο ο νεοελληνικός εθνικισμός έχει ονομάσει Μακεδονικό Αγώνα, βλ. Μακεδονικός Αγώνας: Από το μύθο... στην Ιστορία), ο Ραπότικας άρχισε δικό του ανεξάρτητο πλιάτσικο, για να ζήσει. Τότε τον βρήκε ο Διαμαντέσκου και τον έκανε αρχηγό τού πριγκηπάτου. Ο Ραπότικας ήταν τότε γύρω στα 65. Σημαία τού κράτους ήταν η λύκαινα των αρχαίων ρωμαίων, που βύζαινε το Ρώμο και το Ρωμύλο, ιδρυτές τής Ρώμης. Πρωθυπουργός ήταν ο Ματούσας. Το κράτος αυτό το διέλυσε ο Μπελής, κατόπιν διαταγής τού Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος έσφαξε όλους τούς λεγεωνάριους και τούς έγδαρε ζωντανούς ρίχνοντας στις σάρκες τους καυτό λάδι και αλάτι. Τον Ραπότικα τον συνέλαβαν σε μια ταβέρνα στη Λάρισα, όπου γλεντούσε με μια γυναίκα και τον σκότωσαν στο δρόμο πηγαίνοντας για το Αρχηγείο. Όσο για τον πρόεδρο, τον Διαμαντέσκου, τον κάλεσαν οι ρουμάνοι, για να δώσει λόγο, γιατί συνεργάστηκε με τούς ιταλούς, δεδομένου, ότι θεωρώντας τούς βλάχους μειονότητά τους, τούς διεκδικούσαν κι αυτοί. Έτσι λοιπόν, μη βρίσκοντας επαρκείς τις δικαιολογίες του, τον σκότωσαν. «Ε.Ε.»: Τι είναι η βλάχικη γλώσσα; - Σάς λέω τούς αριθμούς για παράδειγμα, πρώτα στα λατινικά (ιταλικά) και μετά στα βλάχικα: Ούνα - ούνου, ντούε - ντούου, τρε - τρε, κουάτρο - κουάτρο, τσίνκουε - τσίντζι, σέι - σέι, σέτε - σέτε κ.λπ.. Άλλα παραδείγματα: Γκαλίνα - γκαλίν (κότα), λα κάζα - λα κάσα (σπίτι), ίο βόι - ιό βόι (εγώ θέλω), πάνε - πούνι (ψωμί), φόρφικα - φόρφικα (ψαλίδι), άκουα - άκου (νερό) κ.λπ.. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η γλώσσα μας είναι λατινική (ιταλική). Πώς μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι είμαστε έλληνες και μιλάμε λατινικά; Ποιός ο λόγος να αμφισβητούμε τη δήθεν ελληνικότητά μας; Εκτός κι αν τρελλαθήκαμε. Όχι δεν τρελλαθήκαμε! Απλά, είμαστε μυθομανείς, όπως λέει και η νύφη μου, η καρακατσάνα. Δηλαδή πλάθουμε μύθους και στο τέλος τούς πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιοι, ότι είναι αληθινοί. Για το ότι σήμερα έχουμε ελληνική συνείδηση, ότι δηλαδή είμαστε δήθεν απόγονοι των αρχαίων ελλήνων, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία. Γίναμε, χωρίς να έχουμε κάποια άμεση φυλετική σχέση με τούς έλληνες. 1000 χρόνια ζούμε εδώ, φυσικό είναι να θεωρούμαστε, ότι κι οι υπόλοιποι, όχι όμως, ότι έχουμε και φυλετική σχέση με τούς αρχαίους έλληνες... Από θεωρητικούς τού νεοελληνικού εθνικισμού ακούς βέβαια πολύ μεγάλες ανοησίες. Ένας ρωμιός ακαδημαϊκός σε μια διάλεξή του έφτασε να μάς κάνει και φελλάχους λέγοντας, ότι η λέξη βλάχος είναι το φελλάχ! Η γλώσσα μας βέβαια σήμερα δεν ταιριάζει απόλυτα με την ιταλική, που είναι κι αυτή βέβαια λατινική, διότι με την πάροδο των αιώνων έχει κατά κάποιο τρόπο εκφυλιστεί. Σκεφτείτε, ότι από τότε έχουν περάσει σχεδόν 2000 χρόνια. Η γλώσσα μας ταιριάζει όμως απόλυτα με τη γλώσσα των κατοίκων τής Βλαχίας κι όχι με τη γλώσσα των άλλων ρουμάνων. Από τη Βλαχία, όπως είπαμε, φύγαμε πριν από 1000 περίπου χρόνια. Ακόμα και σήμερα, οι βλάχοι μιλάμε τη γλώσσα μας. Στο χωριό μου, τη Τζιούρτζια, τουλάχιστον οι ορεσίβιοι, μιλάνε 100% βλάχικα, όχι ελληνικά. Όσοι κατέβηκαν κάτω μιλάνε κι ελληνικά. «Ε.Ε.»: Την ελληνική γλώσσα τη μάθατε επειδή το θέλατε ή σάς υποχρέωσαν; - Ο Μεταξάς μάς την επέβαλε. Είχε δώσει διαταγή κι ερχόταν ένας δάσκαλος θυμάμαι στο χωριό μας κάθε καλοκαίρι και μάς έκανε υποχρεωτικό καθημερινό μάθημα ελληνικών. Εγώ ήμουν τότε 7 - 8 χρονών. Όποιος τολμούσε να μιλήσει βλάχικα, είχε μια βίτσα ο δάσκαλος, ένα χοντρό ξύλο και μάς κτύπαγε στα χέρια. Να μιλάμε ελληνικά, όχι βλάχικα, διότι μάς διεκδικούσε η Ρουμανία. «Ε.Ε.»: Γιατί οι ρουμάνοι σάς θεωρούν δικούς τους και προβάλουν κατά καιρούς θέμα μειονότητας με την Ελλάδα; - Απλούστατα, γιατί από εκεί ξεκινήσαμε κι ήρθαμε στην Ελλάδα. Και όπως θεωρούν, ότι κι αυτοί κατάγονται από τούς αρχαίους δακούς, όπως κι εμείς, μάς διεκδικούν. Υπ΄ όψη, ότι όταν πάμε στη Ρουμανία μάς παρέχουν διάφορες διευκολύνσεις και δικαιώματα. Να σπουδάζουν για παράδειγμα τα παιδιά μας στα πανεπιστήμιά τους δωρεάν και χωρίς εξετάσεις, μάς παρέχουν δωρεάν εισιτήρια στις συγκοινωνίες, δωρεάν φαγητό κ.λπ.. Εδώ έχω να υπενθυμίσω κάτι: Όπως είπαμε, βλάχοι υπάρχουν και στη Σερβία, στη Βουλγαρία, στην Αλβανία κ.λπ.. Το ερώτημα: Άν οι βλάχοι είναι έλληνες, τότε κι αυτοί οι βλάχοι σε αυτά τα κράτη είναι επίσης έλληνες! Γιατί δεν τούς έχει διεκδικήσει ποτέ η Ελλάδα κι ο νεοελληνικός εθνικισμός, που αρέσκεται να μιλάει για χαμένες πατρίδες και αδούλωτα αδέλφια μας;Υπάρχει απάντηση; Ασφαλώς όχι! Να κι ένα ντοκουμέντο, για το άν οι βλάχοι είναι έλληνες: Η επιστολή τού Αλέξανδρου Υψηλάντη προς τούς βλάχους, όταν ξεκίνησε η επανάσταση στη Μολδοβλαχία το 1821. Δεν αποκαλεί τούς βλάχους έλληνες, αλλά δάκες. «Ε.Ε.»: Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέκαθεν σάς θεωρούν έλληνες, ενώ δεν είστε; - Από θέμα σκοπιμότητας. Κι έχουν δίκιο. Αν δεν μάς θεωρούσαν έλληνες, τότε αυτόματα τίθετο θέμα μειονότητας με όλα τα επακόλουθα. Έτσι λοιπόν, μάς θεωρούν έλληνες και κλείνει το θέμα. Για την Ελλάδα βέβαια, όχι για τη Ρουμανία, η οποία πάντοτε θα μάς διεκδικεί κι αυτή με το δίκιο της, βέβαια. Να λέμε, όμως και την αλήθεια. Η Ελλάδα μάς θεωρεί έλληνες και δεν κάνει καμμία διάκριση σε βάρος μας. Τα δικαιώματά μας σε όλους τούς τομείς είναι όπως για όλους τούς έλληνες. Από εκεί και πέρα είναι θέμα ικανότητας και αξίας να φτάσουμε σε ανώτατα αξιώματα, όπως και μέχρι την πρωθυπουργίας, σαν τον Κωλέττη, τον Λάμπρου κ.λπ. και σαν τον Αβέρωφ, βλάχο από το Μέτσοβο, που κι αυτός παραλίγο να φτάσει. Είμαι βλάχος, δεν είμαι έλληνας! Αναγνωρίζω όμως, ότι το ελληνικό κράτος με έκανε έλληνα δίχως να είμαι και την Ελλάδα θετή πατρίδα μου, πράγμα, που οφέλησε κι εμένα και όλους τούς βλάχους, παρά να ήμασταν μειονότητα. Θλίβομαι όμως, γιατί η ένδοξος αυτός τόπος κυβερνήθηκε από ανίκανους και ανάξιους πολιτικούς κατά το πλείστον με αποτέλεσμα η χώρα σήμερα να φτάσει στο χείλος τής καταστροφής, που τελικά, δεν θα το αποφύγουμε. Θα ξαναγυρίσουμε στο μεσαίωνα με πείνα, φτώχεια, δυστυχία, εξαθλίωση και σκοτάδι.  «Ε.Ε.»: Από πού ήταν οι μεγάλοι ευεργέτες; Δεν ήταν ηπειρώτες; - Στο σχολείο διδάχτηκα, ότι όλοι αυτοί οι μεγάλοι ευεργέτες: Σίνας, Ζάππας, Τοσίτσας (Αβέρωφ) κ.λπ., ήταν ηπειρώτες. Δεν είναι όμως, ακριβώς έτσι. Όλοι αυτοί ήταν βλάχοι, αλλά επειδή έμεναν στην Ήπειρο, τούς παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ως ηπειρώτες. Και ο Ρήγας Φεραίος βλάχος ήταν, όπως κι ο Νικοτσάρας, ο Γεωργάκης Ολύμπιος, ο Καρπενησιώτης και πολλοί άλλοι αγωνιστές τού ΄21, που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα, γιατί θεωρούσαν τούς εαυτούς τους έλληνες. «Ε.Ε.»: Το όνομα τού χωριού σας, Τζούρτζια, πώς προέκυψε; Υπάρχει μιά περιοχή τής Ρουμανίας, στα νότια, στην περιοχή τής Βλαχίας με το όνομα Τζούρτζου. Το πιο πιθανό είναι να έφυγαν από εκεί ορισμένοι κάτοικοι, που μετοίκησαν στην τοποθεσία τής σημερινής Τζούρτζιας φέρνοντας μαζί τους και το όνομα. Μιά παρατήρηση: Όλα τα χωριά στα λατινικά είναι γένους θηλυκού ή ουδέτερου, όπως π.χ. τα διπλανά μας χωριά, το Γαρδίκι, η Κρανιά, το Ντραγοβίτσι, η Μηλιά, το Συρράκο, το Μέτσοβο, τα Άγναντα, η Μουτσίαρα κ.λπ. κ.λπ.. ΠΗΓΗ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ"