ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ !

Η κατάσταση πια έχει φτάσει στο απροχώρητο , εκεί που δεν πάει άλλο , εκεί που δεν βρίσκω λεκτικούς όρους για να εκφράσω το μέγεθος της ανέχειας , της δυσκολίας και της φτώχειας, ώστε να ανταπεξέλθουμε πλέον, οικονομικά, σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Προσωπικά, έχασα ή μάλλον, παρακράτησαν 500 Ευρώ μηνιαίος από τον μισθό μου. Αλλοίμονο όμως! Εδώ δεν μου έφταναν, να ανταπεξέλθω με τα διπλάσια χρήματα που εισέπρατα ...έτσι μπορεί εύκολα να συμπεράνει κάποιος σε ποια κατάσταση μας οδηγούν όλοι αυτοί που ανέλαβαν εργολαβικά να μας ... "σώσουν" !!!
Έχω την σφοδρότατη επιθμία να βλαστημήσω χωρίς τέλος. Να βλαστημήσω μέχρι που ο ήλιος να βγάλει κέρατα !
Οι συφιλιδικοί εξουσιομανείς, οι οποίοι είναι αυτοί οι ίδιοι που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια , είναι ακριβώς οι ίδιοι που θέλουν σήμερα να μας σώσουν !!! Γι' αυτό θέλω να βλαστημήσω δίχως σταματημό αυτά τα φοραδομούλαρα !
ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ - ΧΡΕΗ Και δεν έχει τέλος !
Χαράτσια - Φόροι - Ακρίβεια - Κοροιδία στην κοροιδία μας πάνε οι ξεφτίλες ...
Και δεν φτάμει αυτό ... Μας κοτσάρισαν και τον τραπεζίτη Παπαδήμο να μας κυβερνήσει αυτός.
Από που ρε και ως που, μας προέκυψε Παπαδήμος ; Άι στο Διάολο πια ! Και ξανά , Άι στο διάολο !!!
Το μόνο που μας μάρανε είναι οι "εορταστικές ημέρες" των Χριστουγέννων ... !!! Ε ! Άιντε για άλλη μια φορά στο Διάολο, κουφαλοκουφάλες !!!

ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΞΗ

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Μέσα στα κείμενα της αγίας γραφής έχουν γίνει πολλές πλαστογραφήσεις, προσθέσεις και αφαιρέσεις κειμένων και πολλών άλλων ειδών απάτες ενώ έχουν καταχωρηθεί τερατώδη ψέματα προκειμένου να φτιάξουν ένα μυθικό θεό.

Στα ιερά κείμενά έχουν επέμβει αυτοκράτορες, πάπες, πατριάρχες, επίσκοποι και καλόγεροι και κατοχύρωσαν τα ιερά ψέματα με σφαγές και βασανιστήρια, με την ιερά εξέταση, με συγχωροχάρτια, με διωγμούς και αφορισμούς, επιβάλλοντας την εβραϊκή μυθολογία για θρησκεία των Ελλήνων.

Όλες οι ιστορικές πηγές αγνοούν τον Χριστό, ο οποίος αναφέρεται μόνο από την Καινή Διαθήκη, η οποία περιφρονεί κατάφορα την ιστορία και θεοποιεί το ψέμα.

Το 1967 καταμετρήθηκαν 5.236 διαφορετικά χειρόγραφα της Ελληνικής Καινής Διαθήκης που τα έγραψαν κατά κανόνα ιερωμένοι και τα διόρθωναν κατά βούληση.

Ο άγιος Ιερώνυμος κατηγόρησε τον Ρουφίνο για πλαστογραφία και βιβλική απάτη.

Ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Ιωάννης, κατηγόρησε τον άγιο Ιερώνυμο για πλαστογραφία.

Για πλαστογραφία κατηγορήθηκε και ο Κλήμης Αλεξανδρείας.

Ο επίσκοπος Αντιοχείας Ευστάθιος κατηγόρησε τον Ευσέβιο Καισαρείας για πλαστογραφία του δόγματος της Νικαίας.

Ο μεγαλύτερος πλαστογράφος ήταν ο κατασκευασμένος άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης που αμφισβητείται σαν ιστορική προσωπικότητα.

Ο ιστορικός Χριστός δεν υπάρχει. Είναι δημιούργημα της ιερατικής μυθοπλασίας και της ευπιστίας των οπαδών του. Η επιχειρούμενη τεκμηρίωση της ιστορικότητας με τις προφητείες της Π. Διαθήκης είναι μια αστεία προσπάθεια των ιερωμένων πλαστογράφων, που επιχειρούσαν να συνδυάσουν τα ασυνδύαστα. Οι άγιοι ιεράρχες πρέπει πλέον να προσκομίσουν πειστικές αποδείξεις ιστορικότητας του Χριστού· η περίοδος χάριτος των δύο χιλιάδων ετών τελείωσε. Ο παραμερισμός της ιστορίας, και της επιστήμης για να δεχτούμε σαν υπαρκτό, τον ανύπαρκτο Χριστό, κράτησε πολύ. Συντηρήσαμε τον χριστιανισμό μέχρι σήμερα από αφέλεια, γιατί πήραμε στα σοβαρά τα παραμύθια του ιερατείου. Είναι καιρός να σοβαρευτούμε.

Αν ο Χριστός ήταν γιος θεού όπως ισχυρίζεται η εκκλησία, γιατί δεν ανοίγει τις βιβλιοθήκες του Ποντιφικού Βιβλικού Ινστιτούτου του Βατικανού [1.000.000 βιβλία και 7.000 πάπυροι], του Βιβλικού Ινστιτούτου των Ιεροσολύμων, τις βιβλιοθήκες του Σινά, του Αγίου Όρους, και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για να διαβάσουν οι πιστοί την αλήθεια, να ενισχυθεί η πίστη τους και να πειστούν οι άπιστοι και οι αλλόθρησκοι;

Ο πρώτος που αμφισβήτησε την ιστορική ύπαρξη του Χριστού ήταν ο φιλόσοφος Πορφύριος, και σε νεότερες εποχές ο Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Μπονέ το έτος 1791 και ο συμπατριώτης του ιστορικός Σάρλ Φρανσουά Ντιμπουά το 1794. Αμφισβήτησαν με τεκμήρια την ιστορικότητα του Χριστού και απεφάνθησαν ότι: «Δεν μπορεί να δοθεί καμία ιστορική αξία στα ευαγγέλια».

Ο Γάλλος Βολτέρος απέρριπτε κάθε περίπτωση ιστορικότητας του Χριστού.

Για τον Χριστό, δεν υπάρχει καμία αναφορά από τους ιστορικούς της εποχής του, Φίλωνα, Ιώσηπο, Σουετώνιο, Σενέκα, Πλίνιο, Τάκιτο, Δίωνα Χρυσόστομο, και πολλούς άλλους, που αγνοούν τελείως την ύπαρξή του. Επομένως σαν ιστορική προσωπικότητα δεν υπάρχει, και αν υπήρξε πρέπει να ήταν ένας ασήμαντος ανθρωπάκος που δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, ή ήταν ένας από τους πολλούς ανώνυμους μεσσίες.

Ο εβραίος ιστορικός Φίλων ο Αλεξανδρεύς, που έζησε στα χρόνια του Χριστού των Ευαγγελίων και αναφέρεται συχνά στον Πιλάτο, δεν κάνει καμία αναφορά για τη σταύρωση του Χριστού· τον αγνοεί τελείως.

Ο Ιούστος από την Τιβεριάδα συμπατριώτης του Χριστού, δεν γνωρίζει τίποτε γι' αυτόν και τα θαύματά του, αν και το έργο του αρχίζει από την εποχή του Μωυσή και τελειώνει το 70 μ.Χ.

Ο Ιώσηπος ή Φλάβιος Ιωσήφ, εβραίος ιστορικός (37-105μ.Χ), σύγχρονος του Παύλου αλλά νεότερος αυτού, αγνοεί τον Χριστό, πλην όμως αναφέρει δέκα διαφορετικούς Γεσού. Οι χονδροειδείς προσθήκες στα κείμενα του Ιώσηπου, έγιναν από τον Ευσέβιο, ο οποίος πρώτος τις παρουσίασε και δεν διστάζει να μας πει ότι, «Η φρουρά του τάφου του Χριστού ήταν 30 ρωμαίοι στρατιώτες και 1000 εβραίοι». Οι παλαιότεροι και σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν εξωπραγματικό τον αριθμό και κατηγορούν τον Ευσέβιο για επαίσχυντη παραχάραξη της ιστορίας.

Ο Φλάβιος Ιωσήφ είναι πολύ απαξιωτικός με τους μεσσίες, τους οποίους ονομάζει ληστές και απατεώνες, που ευθύνονται για την παρακμή της Ιερουσαλήμ. Γράφει μάλιστα ότι την ίδια εποχή υπήρχαν πάρα πολλές συμμορίες και πάρα πολλοί μεσσίες, που ξεπερνούσαν τους εξήντα ένα. Όλοι ήτανεπαγγελματίες θαυματοποιοί, ελευθερωτές και απατεώνες που μάστιζαν την κοινωνία. «Αυτοί οι πλάνοι και απατεώνες που ισχυρίζονται ότι είναι ταγμένοι από τον θεό, σκοπό είχαν να κάνουν επαναστατικές αλλαγές, παρακινώντας τον όχλο να ενεργεί σαν δαιμονισμένος, οδηγώντας τον στις ερημιές, με την υπόσχεση ότι εκεί ο θεός θα τους έδινε σημάδια της επερχόμενης ελευθερίας». (Ιώσηπος Ιουδαϊκοί Πόλεμοι 135).

Το χωρίο του Ιώσηπου περί του «Σοφού Ιησού» στις «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» (Κεφ.28,3), απορρίπτεται σαν μεταγενέστερη παρεμβολή, γιατί στο πολύ αρχαιότερο αντίγραφο του κειμένου, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο πρόσωπο του Χριστού.

Ο χριστιανισμός την εποχή του Ιώσηπου ήταν τελείως άγνωστος, γιατί δεν υπήρχε. Οι άγιοι πατέρες δεν φρόντισαν ούτε καν να συμφωνήσουν τις ψευδολογίες τους, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν αυτό το ιστορικό εξάμβλωμα που το ονόμασαν εκκλησιαστική παράδοση.

Ο Ρουφίνος, χριστιανός επίτροπος του ανήλικου αυτοκράτορα Αρκάδιου και ουσιαστικός κυβερνήτης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (350-420 μ.Χ.), κτηνώδης και διεφθαρμένος κατά τους ιστορικούς, είναι ο πιο αδίστακτος πλαστογράφος των ιερών κειμένων. Στο έργο του «ο Πρίγκιπας» (De Princi).γράφει: «Κάθε φορά που συναντούσα μέσα στο πρωτότυπο Ελληνικό κείμενο των ευαγγελίων ένα σκανδαλώδες εδάφιο, το μίκραινα, το διασκεύαζα ή το αφαιρούσα τελείως, ώστε ο αναγνώστης να μην συναντάει τίποτα που να προκαλέσει τον κλονισμό της πίστης του»

Για τους άγιους πατέρες και τη θεοπνευστία των γραφών, παραθέτω απόσπασμα από επιστολή του Πάπα Βενέδικτου ΙΔ' προς τον R.P. Montfaucon.

«Με κατηγορούν συχνά ότι διατηρώ φιλολογικές σχέσεις με τον Τάσιο, τον Δάντη και τον Αριστοτέλη. Αλλά οι κατήγοροί μου δεν μπορούν να καταλάβουν, πως τ' αναγνώσματα αυτά είναι για μένα σαν ένα ευχάριστο ρόφημα, που με βοηθάει να χωνέψω τις χοντροκομμένες ανοησίες των πατέρων της εκκλησίας. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι μεγάλοι αυτοί ποιητές μου φωτίζουν το πνεύμα και με κάνουν πιο ανεκτικό απέναντι στις ασυναρτησίες της θρησκείας».

Αλλά και ο Πάπας Λέων Γ χαρακτήριζε τον χριστιανισμό ως «Ασυνάρτητο μύθο».

Το μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί ξεχάστηκε ο Χριστός μετά τη σταύρωση και την ανάσταση και τον θυμήθηκαν δύο αιώνες αργότερα το 180-200 μ.Χ. με την εμφάνιση των ευαγγελίων; Αν ο Χριστός ήταν υπαρκτό πρόσωπο θα ξεχνιόταν;

Ο Χριστός ειδοποιεί τους μαθητές του ότι θα τους πλησιάσουν άνθρωποι που θα κάνουν τα ίδια μεγάλα θαύματα όπως και αυτός, «Τέρατα και σημεία για να πλανέψουν τους Εκλεκτούς». Γιατί όλοι οι άλλοι θα είναι κακοί και αγύρτες και όργανα του σατανά και τα θαύματά τους ψεύτικα;

Ποιος άλλος εκτός από το ιερατείο μας βεβαιώνει ότι ο Χριστός έκανε τα θαύματά του με τη βοήθεια του θεού;

Ή θα πρέπει να θεωρήσουμε όλους γιους του θεού ή να θεωρήσουμε και τον Χριστό έναν κοινό θαυματοποιό αφού έκανε τα ίδια θαύματα που έκαναν και οι άλλοι. Οι ευαγγελιστές γνώριζαν για τα θαύματα του Απολλώνιου που ήταν πασίγνωστος σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και προειδοποιούν τους οπαδούς τους να μην τον ακολουθήσουν. Ο Απολλώνιος αποτελούσε το Ελληνικό αντίπαλο δέος τουχριστιανισμού, και γι' αυτό ανησυχούσαν.

Το ιερατείο επικαλείται επίσης το εβραϊκό Ταλμούδ για την ιστορικότητα του Χριστού. Καλά θα κάνουν να μην το επικαλούνται γιατί αν δεχτούμε το Ταλμούδ σαν αληθινό, θα πρέπει να δεχτούμε και όλα όσα γράφει για τη γέννηση και την καταγωγή του.

Διάβαζε όχι για ν' αντιλέγεις,

να αμφισβητείς, ν' αναιρείς, να διαψεύδεις και

ανασκευάζεις, όχι νια να πιστεύεις,

και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια,

άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την

κατάσταση και να σκέφτεσαι

σαν λογικός άνθρωπος

ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ

Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση, την οποία μοιράζονται οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, ότι η λατρεία τού θεού και η υπακοή στα κελεύσματα τής θρησκείας θεωρούνται ουσιώδη για μια υγιή και ειρηνική κοινωνία. Ο θεός και η θέλησή του, πιστεύουν πως πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ζωής τού κάθε ατόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευημερία με ηθική και ασφαλή ζωή. Οι θρησκευόμενοι συμφωνούν επί πλέον, στο ότι το κάθε κοινωνικά ακραίο άτομο -εγκληματίας, ζητιάνος, περιθωριακός κ.ά.- θεωρείται, ότι παρουσιάζει έλλειψη ευσέβειας, ενώ όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μιας κοινωνίας απορρίψει το θεό, τότε θα επέλθει η αποσύνθεσή της.

Σε περίπτωση, που η θρησκευτική αυτή θεωρία -τού ότι η τυχόν απομάκρυνση από το θεό είναι η αιτία για όλα τα κακά της κοινωνίας- είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε τα περισσότερο θρησκευόμενα έθνη στη Γη να είναι οι προμαχώνες τού εγκλήματος, τής φτώχειας και των ασθενειών και τα πρότυπα των υγιών κοινωνιών. Η σύγκριση των άθρησκων εθνών όμως, με τα περισσότερο θρήσκα αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική κατάσταση. Στην πραγματικότητα οι περισσότερο κοσμικές χώρες -με τα μεγαλύτερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών- είναι μεταξύ των σταθερότερων, ειρηνικών, ελεύθερων, πλούσιων, και υγιών κοινωνιών, ενώ οι θεοκρατούμενες βρίσκονται μεταξύ των ασταθέστερων, βίαιων, καταπιεστικών και φτωχών κοινωνιών.

Θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε προσεκτικοί, ώστε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των ολοκληρωτικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιβάλλεται από την εξουσία επί ενός απρόθυμου πληθυσμού (όπως στα πρώην σοβιετικά κράτη) και των ανοικτών, δημοκρατικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιλέγεται ελεύθερα από τον επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό (όπως στη Σουηδία, στις Κάτω Χώρες ή στην Ιαπωνία).

Η αθεΐα των πρώτων κοινωνιών, που μπορεί να περιγραφεί ως "καταναγκαστικός αθεϊσμός" μολύνεται από όλα τα επακόλουθα τού ολοκληρωτισμού: δωροδοκία, οικονομική στασιμότητα, λογοκρισία, κατάθλιψη, και φτώχεια, ενώ σχεδόν κάθε έθνος με υψηλά επίπεδα "φυσικού" αθεϊσμού αποτελεί κι ένα πρότυπο κοινωνικής υγείας.

Τα έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας μεταξύ των μελών τους διαθέτουν υψηλά πρότυπα διαβίωσης και κοινωνικής υγείας, σε αντίθεση με τα έθνη με υψηλά ποσοστά θρησκευόμενων μελών. Στις εκθέσεις για το "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" των Ηνωμένων Εθνών, όπου αξιολογούνται όλες οι χώρες, όσον αφορά στούς δείκτες ανάπτυξής τους, λήφθηκαν υπ' όψη μετρήσεις δεικτών κοινωνικής υγείας (μέσος όρος ζωής, εκπαίδευση - αναλφαβητισμός, κατά κεφαλήν εισόδημα κ.τ.λ.). Σύμφωνα με τις εκθέσεις, στα πέντε κορυφαία έθνη συγκαταλέγονται η Νορβηγία, η Σουηδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, και η Ολλανδία, χώρες με υψηλά ποσοστά αθεϊσμού. Αντίθετα, οι κατώτερες πενήντα χώρες τού "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά αθεϊσμού.

Οι άθρησκες χώρες παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ οι θεοκρατούμενες χώρες τα υψηλότερα. Σύμφωνα με τις ετήσιες αναφορές τής CIA για όλο τον κόσμο, από τα 225 έθνη, τα 25 με τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είχαν σημαντικά υψηλά ποσοστά αθεΐας. Αντίθετα, τα 75 έθνη με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας ήταν όλα θεοκρατούμενα με μηδενικά ποσοστά αθέων.

Στα ποσοστά ανθρωποκτονιών, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Law and Economics (2002), εξετάσθηκαν 38 μή αφρικανικά έθνη και διαπιστώθηκε, ότι τα δέκα με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με ελάχιστα επίπεδα αθεϊσμού. Αντίθετα, τα δέκα έθνη με τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, ήταν όλα εκτός από την Ιρλανδία κοσμικά έθνη με υψηλά επίπεδα αθεϊσμού.

Σχετικά με τα ποσοστά βασικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την "Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση", οι 35 χώρες με τα πιο υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού σε νεαρές ηλικίες (ποσοστό αυτών που δεν μπορούν να γράψουν ή να διαβάσουν σε ηλικίες από 15 έως 24 ετών), ήταν όλες ιδιαίτερα θεοκρατούμενες, με ασήμαντο ποσοστό άθεων μελών.

 Όσον αφορά στα ποσοστά φορέων AIDS, όσο περισσότερο θεοκρατούμενα είναι τα έθνη, τόσο χειρότερα ποσοστά παρουσιάζουν. Αντίθετα, τα ιδιαίτερα άθρησκα έθνη της δυτικής Ευρώπης, όπως της Σκανδιναβίας, όπου παρέχεται δημόσια σεξουαλική εκπαίδευση κι ο έλεγχος των γεννήσεων είναι ευρέως προσιτός παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά μόλυνσης από τον ιό τού AIDS στον κόσμο.

Σχετικά με την ισότητα των φύλων, τα έθνη που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν περισσότερο την ισονομία, ενώ τα θεοκρατούμενα είναι μεταξύ των πλέον καταπιεστικών. Σύμφωνα με άλλη μελέτη (Human Values and Social Change), χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, και η Ολλανδία, οι οποίες έχουν τις περισσότερες γυναίκες μέλη στα Κοινοβούλιά τους, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αθεϊσμού, ενώ χώρες όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία, και το Ιράν, με τις λιγότερες γυναίκες μέλη στο δημόσιο βίο είναι αυστηρά θεοκρατούμενα. Αντίστοιχα αποτελέσματα παρατηρούνται και στα ποσοστά αποδοχής τής ομοφυλοφιλίας

Ανακεφαλαιώνοντας, οι χώρες με τα υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ των περισσότερο κοινωνικά υγιών στη Γη, ενώ εκείνες με ανύπαρκτα ποσοστά άθεων είναι μεταξύ των περισσότερο απόρων. Τα πρώτα έθνη έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, παιδικής θνησιμότητας, ένδειας, αναλφαβητισμού και μεταξύ των πιό υψηλών επιπέδων πλούτου, μέσου όρου ζωής, και ισότητας των φύλων στον κόσμο.

Οι πληροφορίες που παρατέθηκαν δεν είναι βέβαια αρκετές, ώστε να τεκμηριώσουν, ότι τα υψηλά επίπεδα αθεϊσμού προκαλούν την κοινωνική υγεία, ενώ τα χαμηλά προκαλούν τα κοινωνικά δεινά όπως η ένδεια ή ο αναλφαβητισμός. Ο πλούτος, η ένδεια και η ευημερία στα διάφορα έθνη προκαλούνται από πολυάριθμους πολιτικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους παράγοντες, που ενδεχομένως να είναι περισσότερο καθοριστικοί από τις προσωπικές πεποιθήσεις των ανθρώπων.

Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως από τα παραπάνω στοιχεία είναι, ότι τα υψηλά επίπεδα μή πίστης σε κάποιο θεό δεν οδηγούν αυτόματα σε διακοπή του πολιτισμού, σε ανήθικες συμπεριφορές, ή σε "άρρωστες κοινωνίες"· το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει μάλιστα. Επί πλέον, η θρησκεία δεν είναι σαφώς η απλή και μόνη πορεία προς τις δίκαιες κοινωνίες, που λύνει όλα τα κοινωνικά προβλήματα, όπως οι φανατικά θρησκευόμενοι οπαδοί πιστεύουν και διακηρύττουν. Η ευσεβής "λύση" τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολη και σαφώς αντίθετη από τα αποτελέσματα των ερευνών των κοινωνικών επιστημών.

Τα αποτελέσματα τής πίστης στο θεό των μελών των θεοκρατούμενων κοινωνιών δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά των κοσμικών. Αν επιδιωκόμενα είναι η ευημερία, η ασφάλεια, ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο είναι αυτά να βρεθούν μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των μελών τους, παρά εκείνων με έντονα θρησκευόμενα μέλη.

ΠΗΓΗ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ"