ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΩΝ

Η ταυτότητα τού έθνους-κράτους, που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα στον ελλαδικό χώρο από ελληνόφωνους και όχι μόνον -χριστιανούς κυρίως- Ρωμιούς κυριαρχείται από την ψευδαίσθηση τής ιστορικής συνέχειας στο χώρο και στο χρόνο. Η πολιτική χρήση τού συμβολικού βάρους τού αρχαίου παρελθόντος είναι βαθειά ριζωμένη στη σημερινή κοινωνία μας. Η σύγχρονη ρωμαίικη ιστοριογραφία έχει ως κύριο στόχο την απόδειξη τής καθαρότητας τού ελληνικού στοιχείου στο πέρασμα των αιώνων.


Αρωγός τα τελευταία χρόνια στην επιχείρηση τού νεοελληνικού εθνικισμού να τεκμηριώσει την άμεση φυλετική σχέση ανάμεσα στους αρχαίους Έλληνες και στους σημερινούς κατοίκους τής Ελλάδας στέκει και η προβολή ορισμένων πανεπιστημιακών ερευνών σε γενετικό υλικό από τα Μ.Μ.Ε., τα πορίσματα των οποίων παρουσιάζονται πάντα παραποιημένα, ως να αποδεικνύουν δήθεν, ότι είναι «καθαρό το DNA των Ελλήνων», ότι «είμαστε κατ΄ ευθείαν απόγονοι τού Περικλή» κ.λπ..

Προκειται για φληναφήματα, τα οποία σε ελάχιστο χρόνο αντιγράφονται αυτολεξεί, αποστέλλονται με e-mail από τον έναν στον άλλον και διανθισμένα βέβαια πάντοτε με τους ανάλογους θριαμβευτικούς πατριωτικούς τόνους κατακλύζουν τις ιστοσελίδες και τα blogs ελληναράδων εθνικιστών.

Οι ομοιότητες των DNA ανθρώπου, φυτών, ζώων


Σε κάθε κύτταρο κάθε φυτού από τα φύκια έως τις ορχιδέες και κάθε ζώου από τις μέδουσες μέχρι εσάς κι εμένα, υπάρχει ένα αντίγραφο τού γενετικού υλικού τού οργανισμού, το DNA, που μεταφέρει ένα ολοκληρωμένο πρότυπό του, τα χαρακτηριστικά του από τη μια γενιά στην επόμενη.

Υπάρχουν αρκετά εμφανείς διαφορές μεταξύ των φυτών και των ζώων, αλλά -σε χημικό επίπεδο- τα κύτταρα όλων των φυτών και όλων των ζώων περιέχουν DNA στο ίδιο σχήμα, την περίφημη «διπλή έλικα». Επιπλέον, όλα τα μόρια DNA -τόσο στα φυτά, όσο και στα ζώα- είναι κατασκευασμένα από τις τέσσερις ίδιες δομικές χημικές βάσεις.
Αυτό που είναι διαφορετικό είναι το πώς είναι διατεταγμένες οι τέσσερις αυτές βάσεις στο DNA. Ο τρόπος, με τον οποίο τακτοποιούνται, καθώς και οι πληροφορίες που κωδικοποιούν αποφασίζει το κατά πόσο ο οργανισμός θα παράγει λέπια ή φύλλα, πόδια ή μίσχο.

Ο άνθρωπος δεν είναι κάποιο ξεχωριστό έμβιο όν. Δεν υπάρχει διαφορά στο DNA του με αυτό των άλλων ζώων και φυτών. Μπορείτε να βρείτε τις ίδιες τέσσερις βάσεις στον άνθρωπο, τα περιστέρια, τα ποντίκια, τους καρχαρίες, τα βακτήρια, τα πρωτόζωα,... και ο κατάλογος συνεχίζεται. Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε ένα δέντρο και σε εμένα είναι η σειρά, με την οποία συναρμολογείται το DNA μας. Η σειρά, με την οποία τοποθετούνται οι βάσεις καθορίζει τις γενετικές πληροφορίες, που οδηγεί σε τι οργανισμός θα είναι και πώς θα λειτουργήσει. Επίσης, η αλληλουχία είναι διαφορετική ανάμεσα σε εσάς και σε εμένα, αλλά και πάλι έχουν χρησιμοποιηθεί οι ίδιες τέσσερις βάσεις. Το DNA είναι το ίδιο για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Ο  άνθρωπος έχει κοινά γονίδια με την μπανάνα π.χ. κατά ποσοστό 60% περίπου. Με τα ζώα έχει πολύ περισσότερα.

Διεθνής ερευνητική κοινοπραξία δημοσίευσε την πλήρη γενετική αλληλουχία τού αχινού, η οποία παρουσιάζει ομοιότητες με το ανθρώπινο DNA, όπως γονίδια τής όρασης, τής όσφρησης και τού ανοσοποιητικού συστήματος. Η ανάλυση τού γονιδιώματος τού αχινού προσφέρει εργαλεία για την αντιμετώπιση ανθρώπινων ασθενειών αλλά και νέα στοιχεία για την εξελικτική σχέση των ασπόνδυλων οργανισμών με τα σπονδυλόζωα. Τα σπονδυλόζωα διαθέτουν ένα εγγενές αμυντικό σύστημα, που επιτίθεται στους εισβολείς αδιακρίτως, καθώς και ένα προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα, που μαθαίνει να αναγνωρίζει νέους στόχους. Αν και τα ασπόνδυλα γενικά δεν διαθέτουν προσαρμοστικό αμυντικό σύστημα, το ανοσοποιητικό σύστημα τού αχινού φαίνεται, ότι είναι ο πρόγονος τής ανθρώπινης προσαρμοστικής άμυνας. (Βλ. Θρησκεία εναντίον Δαρβίνου).


Με διάφορα είδη πιθήκων η ομοιότητα τού ανθρώπινου DNA είναι σε ποσοστό μεγαλύτερη από 95%, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει περίπου στο 99%. (Με τους ουρακοτάγκους 96,5%, με τους γορίλες 97,5% και με τους χιμπατζήδες 98,4%, σύμφωνα με διάφορες μελέτες).

Οι ομοιότητες στο DNA μεταξύ ανθρώπων


Το Πρόγραμμα για την Καταγραφή του Ανθρώπινου Γονιδιώματος, που κράτησε δέκα χρόνια και κόστισε τρία δισεκατομμύρια δολλάρια, αποκάλυψε, ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει μια μοναδική αλληλουχία DΝΑ, η οποία διαφέρει από εκείνη οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου κατά 0,1% ασχέτως εθνικής προέλευσης.

Αναζητώντας το ποσοστό τού γενετικού υλικού, το οποίο είναι υπεύθυνο για τις ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων, οι επιστήμονες συνέκριναν τμήματα DNA από ανθρώπους διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών. Η σύγκριση κατέδειξε, ότι δύο οποιοιδήποτε άνθρωποι, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους, είναι γενετικά ταυτόσημοι κατά 99,9%. Το υπόλοιπο 0,1% είναι αυτό, που κάνει τον καθέναν από εμάς ξεχωριστό.

Ακόμη και μεταξύ ατόμων με εμφανώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, τα οποία κατά παράδοση χρησιμοποιούνται για την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων (χρώμα δέρματος, ματιών κ.λπ.), οι ομοιότητες είναι τεράστιες. Οι συγκριτικές μελέτες τού DNA κατέδειξαν, ότι τα χαρακτηριστικά αυτά ελέγχονται από μικρό αριθμό γονιδίων, τα οποία μεταλλάχθηκαν ως ανταπόκριση στις περιβαλλοντικές συνθήκες. Ετσι, οι πληθυσμοί που κατοικούν γύρω από τον Ισημερινό ανέπτυξαν σκούρο χρώμα, ώστε να προστατεύονται από την αυξημένη στις περιοχές αυτές υπεριώδη ακτινοβολία, ενώ αντίθετα οι πληθυσμοί, που εξελίχθηκαν γύρω από τους πόλους ανέπτυξαν διάφανο λευκό δέρμα, προκειμένου να μπορούν να εκμεταλλευτούν το λιγοστό φως για την παραγωγή βιταμίνης D. «Χρησιμοποιήσαμε DNA από έναν Ασια-αμερικανό, έναν Αφρο-αμερικανό, έναν Ισπανο-αμερικανό και δύο άλλους και δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη ποιανού είναι το κάθε δείγμα», δήλωσε ο δρ. Γκρεγκ Βέντερ.


Αυθαίρετες ερμηνείες


Ενώ λοιπόν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το DNA τού ανθρώπου από τού πιθήκου κι ακόμα δυσκολότερο το DNA ενός Ασιάτη από ενός Αφρικανού, εμφανίζονται κατά καιρούς σε διάφορα Μ.Μ.Ε. κι αναδημοσιεύονται σωρηδόν στο Διαδίκτυο από ελληναράδικες ιστοσελίδες διάφορες μελέτες, που υποτίθεται πως αποδεικνύουν, ότι το DNA τού σύγχρονου Έλληνα είναι ίδιο με αυτό τού αρχαίου, οπότε οι σύγχρονοι Έλληνες είμαστε δήθεν κατ΄ ευθείαν απόγονοι των αρχαίων.

Κατ΄ αρχή δεν υπήρξε ποτέ κατά την αρχαιότητα ένας τύπος αρχαίου Έλληνα. Αρχαίοι Έλληνες θεωρούνται οι Μινωίτες, οι Μυκηναίοι, οι Ίωνες, οι Δωριείς, οι Θράκες, οι Μακεδόνες, οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες κ.λπ., οι οποίοι έζησαν σε διάφορες εποχές στον ίδιο ή διαφορετικούς χώρους. Ούτε σήμερα υπάρχει ένας τύπος σύγχρονου Έλληνα. Έλληνες θεωρούνται -καλώς ή κακώς- οι Ηπειρώτες, οι Πόντιοι, οι Βλάχοι, οι Αρβανίτες κ.λπ.. Επί πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμμιά καθαρή φυλή, αφού δεν υπάρχουν απομονωμένες περιοχές και έχουν γίνει μεγάλες επιμειξίες μεταξύ των λαών. Δεν μπορεί να γίνει επομένως σύγκριση μεταξύ τού «αρχαίου Έλληνα» (ο οποίος σημειωτέον επίσης είχε επιμειξίες) και τού «σύγχρονου Έλληνα». Ποιός είναι ο αρχαίος και ποιός ο σύγχρονος;

Επί πλέον ουδέποτε κάποια μελέτη έδειξε κάτι από αυτά, που υποστηρίζουν οι ελληναράδες. Άλλα λένε οι μελέτες κι άλλα θέλουν να «καταλάβουν» αυτοί. Ας δούμε τις πλέον πρόσφατες χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
Η πρώτη περίπτωση αφορά στη μελέτη τού μιτοχονδριακού DNA από 28 πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα υπό την αιγίδα τού πανεπιστημίου τής Οξφόρδης. Στο ερευνητικό πρόγραμμα συμμετείχε το Τμήμα Βιολογίας τού Α.Π.Θ.. Ο καθηγητής τού Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας, δρ. Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, δήλωσε στις 8 Δεκ. 2000 στην εφημερίδα Καθημερινή: «Τα στοιχεία, που συγκεντρώθηκαν από όλες αυτές τις χώρες έδειξαν, ότι περίπου το 80% τού σημερινού μιτοχονδριακού DNA των Ευρωπαίων έχει “αναφορά” στην παλαιολιθική εποχή και διαμορφώθηκε μετά τρία διαφορετικά κύματα μετακινήσεων, που αντιστοιχούν στις περιόδους των παγετώνων, ενώ το υπόλοιπο 20% “νεολιθικής προέλευσης” από την Εγγύς Ανατολή. Για τους κατοίκους τής Ελλάδας εκτιμήθηκε, ότι το 70% τού μιτοχονδριακού DNA κληρονομήθηκε από αυτόχθονες πληθυσμούς στην παλαιολιθική εποχή και το 30% από περιοχές τής Ανατολής.»

Η έρευνα αυτή λοιπόν, άν και λέει, ότι το 30% των σημερινών κατοίκων τής Ελλάδας δεν είναι αυτόχθονες, έχει παρερμηνευθεί κατά το δοκούν από ελληναράδες κι έχει κατακλύσει το Διαδίκτυο με το «συμπέρασμα», όπως ακριβώς το αντιγράφουμε: «Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι τού Περικλή, τού Σωκράτη, τού Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA, σε ποσοστό, που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;»!

Η «Μύρτις» και το ξεσάλωμα των ελληναράδων


Το 1994-95, στη διάρκεια των εργασιών τού Μετρό βρέθηκε στην περιοχή τού Κεραμεικού ο χώρος, όπου ήταν γνωστό, πως υπήρχε το νεκροταφείο τής αρχαίας Αθήνας. Η αρχαιολογική ανασκαφή έφερε στο φως έναν ομαδικό τάφο με σκελετικό υλικό από την ταφή περίπου 150 ανθρώπων, ενηλίκων και παιδιών. Η έλλειψη τού προβλεπόμενου από τα ήθη και έθιμα τής εποχής τελετουργικού έδειχνε βιασύνη -αν όχι πανικό- κατά την ταφή. Με την αξιολόγηση των αρχαιολογικών ευρημάτων, αλλά και τη βιολογική μελέτη τού πολφού των δοντιών τριών τυχαία επιλεγμένων νεκρών ο τάφος χρονολογήθηκε στην εποχή τού λοιμού των Αθηνών, δηλαδή μεταξύ 430 και 426 π.Χ.. Κατόπιν ξεκίνησε η μελέτη τού σκελετικού υλικού με σύγχρονες εργαστηριακές μεθόδους DNA, προκειμένου να προσδιοριστεί ο αιτιολογικός παράγοντας τής φονικής ασθένειας, αλλά και το κρανιοπροσωπικό σύμπλεγμα και η κατατομή των αρχαίων Αθηναίων.


Ανάμεσα στα οστά τού ομαδικού τάφου υπήρχε το κρανίο ενός κοριτσιού έντεκα περίπου ετών, στο οποίο δόθηκε το όνομα Μύρτις και που διατηρούσε ένα σημαντικό χαρακτηριστικό παιδιού αυτής τής ηλικίας, δηλαδή μέρος τής νεογιλής οδοντοφυΐας συγχρόνως με τη μόνιμη. Η άριστη κατάσταση τού κρανίου τής Μύρτιδος γέννησε την ιδέα τής ανάπλασης ενός παιδικού κεφαλιού τής εποχής τού Περικλή και τής παρουσίασής του σε σχετική έκθεση. Γι΄ αυτό το σκοπό κατασκευάστηκε ένα ακριβές αντίγραφο τού κρανίου με τις πλέον σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και στάλθηκε σε ειδικό εργαστήριο στη Σουηδία, απ΄ όπου επέστρεψε με τη μορφή, που φαίνεται στη φωτογραφία.

Η ανάπλαση τού προσώπου ήταν μιά δύσκολη εργασία. Με την πλέον προηγμένη επιστημονική μέθοδο αναπλάστηκαν οι μύες και οι ιστοί τού προσώπου, ενώ το σχήμα και το μέγεθος των ματιών υπολογίστηκαν σύμφωνα με το μέγεθος των οφθαλμικών κόγχων. Δύσκολη ήταν η ανάπλαση τής μύτης και των αυτιών, η οποία έγινε περισσότερο κατ΄ εκτίμηση σε σχέση και με το μέγεθος τής ρινικής κοιλότητας. Οι αναλογίες και το σχήμα τού προσώπου προέκυψαν από τις υποκείμενες αναλογίες τού κρανίου.


Εκτός από το σχήμα των αυτιών και τής μύτης, έπρεπε να επιλεγεί χρώμα δέρματος, οφθαλμών και μαλλιών. Ο επί κεφαλής τής έρευνας, επίκουρος καθηγητής Ορθοδοντικής τού Πανεπιστημίου Αθηνών, δρ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης, δήλωσε σχετικά: «Λαμβάνοντας υπ΄ όψη την καταγωγή της, αποφασίστηκε το καστανό ως το χρώμα των ματιών της... Για να εξασφαλισθεί μεγαλύτερη αληθοφάνεια, δημιουργήθηκε ένα ελαφρό μειδίαμα, που τής προσέδωσε μιά πιό παιδική έκφραση... Ταινίες πηλού τοποθετήθηκαν πάνω από τη μυική δομή, οι οποίες αναπαριστούν το δέρμα. Η υφή και οι λεπτομέρειες τού δέρματος δέχτηκαν περαιτέρω επεξεργασία, ώστε να δοθεί μιά πιό ρεαλιστική εντύπωση». Το χρώμα των μαλλιών επιλέχθηκε αυθαίρετα ως καστανό.

Ο κ. Παπαγρηγοράκης διευκρίνησε επί πλέον σε συνέντευξή του: «Πρέπει όμως να διευκρινίσουμε, πως δεν γνωρίζουμε αν η Μύρτις ήταν Αθηναία. Μπορεί να ήταν και δούλη από άλλη περιοχή, οπότε έχουμε μπροστά μας μια νεαρή κάτοικο τής Αθήνας, όχι μια μετά βεβαιότητος Αθηναία» («Τα Νέα», 10 Απρ. 2010.)

Ξεσάλωσαν οι ελληναράδες. Σύμφωνα με δηλώσεις πολιτικών τού βυζαντινορθόδοξου κόμματος, αλλά και με πλήθος δημοσιεύσεων σε εθνικιστικές ιστοσελίδες, η ανάπλαση τού προσώπου τής Μύρτιδος απέδειξε -κατά τη γνώμη τους-, ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι ίδιοι με τους αρχαίους Αθηναίους, κατ΄ ευθείαν απόγονοι τού Περικλή!

Ειδικά για την Αθήνα όμως, η πόλη για τρείς περίπου αιώνες κατα το Μεσαίωνα ήταν σχεδόν ακατοίκητη. Το σύνολο των σημερινών της κατοίκων επομένως, είναι επήλυδες. Κανείς τους δεν μπορεί να ισχυριστεί, ότι είναι απόγονος τού Περικλή, αλλά το αντίθετο: Θα μπορούσε μετά βεβαιότητας να υποστηρίξει, ότι δεν είναι.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό τού προσώπου τής Μύρτιδος είναι ο προγναθισμός, αλλά αυτό δεν οδηγεί σε συμπεράσματα σχετικά με την καταγωγή της. Ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά τού προσώπου της όμως, όπως προαναφέρθηκε, επιλέχθηκαν κατ΄ εκτίμηση ή εντελώς αυθαίρετα, όπως μύτη, αυτιά, χρώμα προσώπου, μαλλιών, οφθαλμών. Άν τής έφτιαχναν λίγο πιό σκούρο το δέρμα και μαύρα μαλλιά θα μπορούσε να μοιάζει με Βορειοαφρικανή. Άν τής έφτιαχναν ανοικτόχρωμο δέρμα, με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια θα μπορούσε να μοιαζει με Νορβηγίδα. Αλλά και με αυτά τα χαρακτηριστικά, που τής έδωσαν συναντάμε πολλά κορίτσια στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική, στην Ευρώπη κι αλλού.

Εξ άλλου, δεν γνωρίζουμε καν άν ήταν Αθηναία, ακόμη κι Ελληνίδα δεδομένου, ότι βρέθηκε ενταφιασμένη σε ομαδικό τάφο χωρίς κανένα στοιχείο για την εθνική ή κοινωνική της ταυτότητά. Την εποχή εκείνη στην αρχαία Αθήνα οι δούλοι ήταν περισσότεροι από τους Αθηναίους. Αν ήταν δούλη, θα μπορούσε να κατάγεται από οπουδήποτε εκτός ελλαδικού χώρου (π.χ. από την Αίγυπτο).

Τι συμπεράσματα βγάζουμε λοιπόν από την ανάπλαση τού προσώπου τής Μύρτιδος; Με το σκεπτικό των ελληναράδων, που συμπέραναν, ότι οι νεοέλληνες κατάγονται από τους αρχαίους Αθηναίους, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, ότι οι νεοέλληνες κατάγονται από τους Αιγύπτιους, οι Νορβηγοί από τους Βορειοφρικανούς κ.λπ. κ.λπ..



Το ψυχογράφημα τού ελληναρά

Όσο περισσότερη έλλειψη αυτοπεποίθησης έχει κάποιος, όσο περισσότερο αδύναμος νοιώθει κι όσο περισσότερο δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει να δημιουργεί φανταστικές καταστάσεις, από τις οποίες επιχειρεί απεγνωσμένα να πιαστεί.


Ο σύγχρονος Ρωμιός, ένας παρηκμασμένος, εξαθλιωμένος, τριτοκοσμικός, ψυχικά και νοητικά άρρωστος άνθρωπος επιχειρεί να καλύψει τα κενά του δημιουργώντας τη φαντασίωση «Ελλάς»: «Όταν εμείς κάναμε πολιτισμό, εσείς ήσασταν στα δέντρα», το οποίο σημαίνει: «μην με κοιτάτε, που είμαι τελευταίος σε όλα, έχω κάτι προγόνους εγώ, ρε...». (Βλ. Τελευταίοι σε όλα! Νεορωμιοί - νεοέλληνες: Περίγελως τού πολιτισμένου κόσμου). Έτσι προέκυψε στη Ρωμαίικη κοινωνία μας το θλιβερό φαινόμενο των ελληναράδων.

Οι ελληναράδες επί πλέον είναι αυτοί, που εκτός από την ελληνική καταγωγή τους διαλαλούν, ότι οι αρχαίοι Έλληνες τα ανακάλυψαν όλα, ενώ οι άλλοι λαοί δεν έκαναν τίποτε, ότι όλος ο πλανήτης μιλάει ελληνικά κι άλλες παρόμοιες φαντασιώσεις τους επίσης. Όσο καλύτεροι ήταν αυτοί, που φαντασιώνονται ως πρόγονους τους, τόσο καλύτερα συμπληρώνουν τα κενά τους και ασφαλέστερα νοιώθουν οι ίδιοι.
Καμμία φυλή, ούτε κανένας λαός στις μέρες μας είναι φυλετικά καθαρός. Στον ελλαδικό χώρο ειδικότερα κι εξ αιτίας των βυζαντινών διωγμών, των επιδημιών, των ανεπάλληλων κατακτήσεων και τής πειρατείας, ο αριθμός των ελληνόφωνων Ρωμιών ελαττώθηκε σημαντικά. Όπως θα δείξουμε σε έρευνες, που θα παρουσιάσουμε προσεχώς στην «Ελεύθερη Έρευνα», σε πολλές περιπτώσεις οι βυζαντινοί αυτοκράτορες κατέβαζαν στον ελλαδικό χώρο Σλάβους, Αλβανούς κ.λπ., προκειμένου να καλύπτουν τα πληθυσμιακά κενά.


Οι σημερινοί κάτοικοι τής Ελλάδας είναι ένα κράμα διαφόρων φυλών, οι οποίες μόλις μετά τον 19ο αιώνα και μέσω των εθνοποιητικών μηχανισμών τού νέου έθνους - κράτους που τότε δημιουργήθηκε (σχολική παιδεία, υποχρεωτική διδασκαλία κι επιβολή τής νεοελληνικής γλώσσας κ.λπ.), άρχισαν να αποκτούν εθνική συνείδηση ως χριστιανοί ορθόδοξοι νεοέλληνες. (Βλ. Τα έθνη επινοούνται και κατασκευάζονται και Ο μύθος τής διατήρησης των «εθνικών» χαρακτηριστικών τού ελληνικού έθνους).

Το άν το DNA των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των σημερινών κατοίκων τής Ελλάδας είναι παλαιολιθικής προέλευσης, αυτό δεν τεκμηριώνει, ότι οι δεύτεροι είναι απόγονοι των πρώτων. Παλαιολιθικής προέλευσης μπορεί να είναι και το DNA π.χ. των Αλβανών· αυτό δεν σημαίνει, ότι οι Αλβανοί είναι απόγονοι τού Σωκράτη...


Γιάννης Λάζαρης