ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ

Ελευθερία και αναγκαιότητα στην ελληνιστική φιλοσοφία
Δημοσιεύθηκε: 06 Saturday March @ GTB Standard Time
Θεματική Ενότητα: Φιλοσοφία Τα φιλοσοφικά συστήματα του στωικισμού και του επικουρισμού αποτέλεσαν δύο από τους κυρίαρχους εκφραστές του φιλοσοφικού στοχασμού κατά τη διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων. Μολονότι συνέχισαν, ως έναν βαθμό, την προηγούμενη φιλοσοφική παράδοση αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν τη δομή και τη γνώση της πραγματικότητας, εντούτοις, στράφηκαν σε μια περισσότερο ανθρωποκεντρική προσέγγιση, προτείνοντας έναν τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει στην ευτυχία και προσδίδοντας, έτσι, μια πρακτική κατεύθυνση στη φιλοσοφία τους.

Ειδικότερα, το θέμα που θα μας απασχολήσει στην παρούσα μελέτη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αφορά την διαπλοκή της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου με την έννοια της αναγκαιότητας τόσο στην στωική όσο και στην επικούρεια φιλοσοφία.Οι Στωικοί δόμησαν την φιλοσοφία τους στην βάση τριών κλάδων, άρρηκτα συνδεδεμένων μεταξύ τους: τη λογική, η οποία ασχολείται με τον ανθρώπινο λόγο· τη φυσική, που επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα της φύσης και του τρόπου λειτουργίας του κόσμου· και την ηθική, που προτείνει έναν τρόπο ζωής ικανό να οδηγήσει στην επίτευξη του ύψιστου αγαθού, της ευδαιμονίας. Η φυσική φιλοσοφία των Στωικών βλέπει τον κόσμο ως έναν απόλυτα συνεχές και ενιαίο ζωντανό οργανισμό, ο οποίος αποτελείται από ύλη και πνεύμα[1]. Η ύλη αντιπροσωπεύει το παθητικό και το πνεύμα το ενεργητικό στοιχείο του κόσμου, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα τα δύο αυτά στοιχεία να μπορούν να διαχωριστούν και να υπάρξουν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Όλα τα υπαρκτά πράγματα, συμπεριλαμβανομένης και της ψυχής[2], θεωρούνται από τους στωικούς ως υλικά σώματα, καθώς μόνο ως τέτοια έχουν την ικανότητα να ενεργούν ή να πάσχουν. Ακόμα και ο θεός παρουσιάζεται ως ένα είδος φωτιάς που απορροφά και ξαναγεννά τα πάντα, σε μια αέναη κυκλική διαδικασία καταστροφής (εκπύρωσις) και αναδημιουργίας του κόσμου. Το πνεύμα είναι εκείνο που διέπει όλα τα υλικά σώματα και είναι υπεύθυνο, βάσει του ‘τόνου’ με τον οποίο πάλλεται, για την μορφή και τις ιδιότητες κάθε πράγματος.

Το πνεύμα είναι, επίσης, εκείνο που καθορίζει όλες τις αιτιώδεις σχέσεις μεταξύ των πραγμάτων, βάσει ενός συνόλου νόμων που αποτελούν την ειμαρμένη ή θεία πρόνοια. Ειμαρμένη, σύμφωνα με την στωική φιλοσοφία, είναι «μια ορισμένη φυσική και συγκροτημένη διάταξη των πάντων μες στην αιωνιότητα, όπου μια ομάδα πραγμάτων αέναα απορρέει από μια άλλη και εμπλέκεται με άλλη, σε μια απαραβίαστη αλληλουχία»[3]. Με την υιοθέτηση της αρχής αυτής, η φυσική φιλοσοφία των Στωικών κορυφώνεται σε έναν ‘θεϊκό ντετερμινισμό’[4] απόλυτα δεσμευτικό για όλες τις κινήσεις, τις πράξεις και τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον φυσικό κόσμο.

«Γιατί τα μελλοντικά γεγονότα δεν κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους· το πέρασμα του χρόνου μοιάζει με το ξετύλιγμα ενός σχοινιού, το οποίο δεν παράγει τίποτα καινούριο αλλά απλώς ξεδιπλώνει αυτό που υπήρχε εξ αρχής»

(Κικέρων, De divinatione1.127=LS 55Ο)[5]

Από το ίδιο οπλοστάσιο της φυσικής φιλοσοφίας άντλησαν οι Στωικοί και τα υλικά με τα οποία δόμησαν την ηθική τους φιλοσοφία. Ο άνθρωπος, σύμφωνα με την στωική ηθική, μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος μόνο εάν κατανοήσει τις αρχές της έλλογης τάξης που διέπουν την φύση και εναρμονιστεί πλήρως με αυτές. Η αναγωγή, ωστόσο, της πίστης στην αιτιοκρατία στο ηθικό πεδίο δράσης ελλοχεύει τον κίνδυνο της μοιρολατρίας. Τον κίνδυνο αυτό προσπάθησε να αντιμετωπίσει ο Χρύσιππος αναπτύσσοντας μια «ιδιαίτερα πολύπλοκη θεωρία για την αιτιότητα, με σκοπό να εξηγήσει την ελεύθερη ανθρώπινη βούληση, και άρα να υποστηρίξει ότι οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους»[6].

«Αν και είναι αλήθεια», λέει ο Χρύσιππος, «ότι τα πάντα περιορίζονται και δένονται μεταξύ τους από την ειμαρμένη χάρη σε μια συγκεκριμένη και αναγκαία αρχή, εντούτοις ο τρόπος με τον οποίο υπόκειται στο πεπρωμένο ο νους μας εξαρτάται από την ιδιαίτερη ποιότητα του κάθε ανθρώπου»<

(Γέλλιος, Αττικές Νύχτες 7.2.7=LS 62D)[7]

Ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου (η ιδιαίτερη ποιότητά του) υπόκειται επίσης στους νόμους της αιτιότητας, καθόσον εξαρτάται από δύο παράγοντες: α) από τα έμφυτα εκείνα χαρακτηριστικά με τα οποία προικίζεται από το πνεύμα την στιγμή της γέννησής του και β) από την αλληλεπίδραση των έμφυτων ικανοτήτων του με το εξωτερικό περιβάλλον[8]. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν εγείρει ενστάσεις για τους Στωικούς. Υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος, στερείται μεν της δυνατότητας να αλλάξει την αλληλουχία των γεγονότων, μπορεί όμως να επιλέξει εάν θα συμπαραταχθεί με αυτά. Με άλλους όρους, «εάν η πορεία των γεγονότων είναι έλλογη, η αιτία της ανελευθερίας δεν μπορεί παρά να βρίσκεται εντός μας, στον τρόπο με τον οποίο αποδεχόμαστε τον αναγκαίο καθορισμό»[9].

Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να ενεργεί μόνο εσκεμμένα και όχι διαφορετικά δεν οδηγούσε, εντούτοις, στην άρση της ηθικής ευθύνης των πράξεών του. Το πνεύμα, σύμφωνα με τους Στωικούς, δίνει στους ανθρώπους ένα μέρος της ουσίας του, «σε ατελή αλλά τελειοποιήσιμη μορφή»[10], εφοδιάζοντας τους, έτσι, με το κατάλληλο δυναμικό, ώστε να αναγνωρίζουν την έλλογη τάξη που επικρατεί στον κόσμο. Εναπομένει στον άνθρωπο, με την προσφυγή στην παιδεία και την επίπονη άσκηση, να προσπαθήσει να επιτύχει μια τέτοια ψυχική διάθεση που θα του επιτρέπει να ενεργεί σε πλήρη συμφωνία με την αρχή της αναγκαιότητας. Η επιτυχία ή η αποτυχία του, παρ’ όλ’ αυτά, «εξαρτάται περισσότερο από τη Φύση και τις εξωτερικές περιστάσεις παρά από κάτι για το οποίο το άτομο μπορεί εύλογα να επαινεθεί ή να επιτιμηθεί»[11]. Για τον λόγο αυτό οι Στωικοί τόνιζαν ότι έχει μεγαλύτερη σημασία η προσπάθεια για την επίτευξη ενός επιθυμητού στόχου, παρά το αποτέλεσμα αυτό καθαυτό.

Μέσα σ’ αυτό το σύμπαν της αδιαμφισβήτητης αιτιοκρατίας, ο μόνος πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι ο σοφός. Είναι εκείνος που γνωρίζει τις γενικές αρχές που θέτει η έλλογη τάξη και καταφέρνει να εναρμονίσει πλήρως τη θέλησή του με το θεϊκό γίγνεσθαι. Έχοντας κατανοήσει ότι πραγματικό του συμφέρον είναι αυτό που πρεσβεύει η Φύση, ενεργεί πάντα με επιφύλαξη, έτοιμος να καλοδεχτεί οποιαδήποτε ανατροπή των σχεδίων του[12]. Το μόνο που έχει σημασία γι’ αυτόν είναι η «περιφρούρηση της εσωτερικής του διάθεσης, που τον καθιστά σοφό»[13], και η οποία είναι ανεξάρτητη της εξωτερικής κοινωνικής ή οικονομικής του κατάστασης.

Προχωρώντας στην εξέταση της επικούρειας φιλοσοφίας αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Επίκουρος θεμελίωσε τη δική του φυσική φιλοσοφία βασιζόμενος στην ατομική φιλοσοφία του Λεύκιππου και του Δημόκριτου. Θέτοντας ως βάση τρεις κύριες αρχές: α) ότι τίποτα δεν δημιουργείται εκ του μηδενός, β) ότι τίποτα δεν καταλήγει με την καταστροφή του στο μηδέν και γ) ότι το σύμπαν ήταν και θα παραμείνει πάντα στην ίδια κατάσταση, καταλήγει στη διαπίστωση ότι το σύμπαν αποτελείται από άπειρα άτομα και άπειρο κενό. Βασικές ιδιότητες των ατόμων είναι το σχήμα τους, το μέγεθός τους και το βάρος τους. Το τελευταίο είναι υπεύθυνο για την αέναη, κατακόρυφη και ισοταχή τους πτώση στο κενό. Η ομαλή αυτή κίνησή τους συνοδεύεται από μια απρόβλεπτη τάση να παρεκκλίνουν από την πορεία τους, σε απροσδιόριστο χρόνο και χώρο. Με την αλλαγή της κατεύθυνσής τους καθίσταται δυνατή η σύγκρουση με άλλα άτομα και η δημιουργία, έτσι, των σύνθετων σωμάτων που απαντώνται στη φύση. Τα άτομα, εξάλλου, είναι υπεύθυνα και για τις αισθητηριακές αντιλήψεις του ανθρώπου[14].

Για την επικούρεια φυσική, εκτός από τα ορατά πράγματα, σώμα αποτελεί και η ψυχή, «αφού μπορεί να προκαλέσει και να υποστεί κάτι, σώμα όμως που συνίσταται από πολύ λεπτά άτομα»[15]. Η ψυχή είναι αυτή που δίνει ζωή σ’ ένα σώμα, δεν μπορεί όμως να υπάρξει ανεξάρτητα από αυτό. Σώμα και ψυχή υφίστανται μια αμοιβαία εξάρτηση, η οποία καταλύεται, με την καταστροφή και των δύο, μετά τον θάνατο. Με τον ίδιο τρόπο, ως αόρατα σώματα με μικρή πυκνότητα, βλέπουν οι Επικούρειοι και τους θεούς. Στην επικούρεια φιλοσοφία οι θεοί δεν έχουν τον ρόλο ούτε του δημιουργού ούτε του επιτηρητή του κόσμου. Βρίσκονται σε μια κατάσταση μακαριότητας η οποία δεν επιτρέπει την ανάμειξή τους στις ανθρώπινες υποθέσεις, αφού

«αυτό που είναι μακάριο και άφθαρτο ούτε το ίδιο έχει προβλήματα ούτε δημιουργεί σε κάτι άλλο, ώστε ούτε από οργή διακατέχεται ούτε και από μεροληψία· γιατί όλα αυτά βρίσκονται μόνο σε ό,τι είναι αδύναμο»

(Διογένης Λαέρτιος, Βίοι 10.139)[16]

Με τη φυσική τους φιλοσοφία οι Επικούρειοι κατάφεραν να δώσουν μια ερμηνεία της δομής της πραγματικότητας, η οποία «αφενός εναρμονιζόταν με τα εμπειρικά δεδομένα και αφετέρου ήταν ικανοποιητική από ψυχολογική άποψη, γιατί δεν είχε πια ανάγκη τη θεϊκή αιτιότητα και οποιοδήποτε είδος τελεολογίας»[17]. Δημιούργησαν, έτσι, ένα ασφαλές πλαίσιο μέσα στο οποίο ανέπτυξαν την ηθική τους φιλοσοφία που στόχευε στην επίτευξη της απόλυτης ευδαιμονίας ή ηδονής. Η ηδονή των επικούρειων δεν ταυτιζόταν με τις σωματικές απολαύσεις, αλλά με την κατάσταση εκείνη της απόλυτης γαλήνης και αταραξίας που επιτυγχάνεται με την αποφυγή κάθε σωματικού ή διανοητικού πόνου. Σύμφωνα με την επικούρεια ηθική, ο άνθρωπος θα πρέπει να στέκεται προσεκτικά απέναντι σε κάθε επιθυμία του και να επιλέγει με πολύ περίσκεψη εάν θα την ακολουθήσει ή θα την απορρίψει, «γιατί συμβαίνει άλλοτε ο πόνος να είναι απαραίτητος για την εξασφάλιση μιας εντονότερης ηδονής, και άλλοτε πάλι η ηδονή να έχει ως επακόλουθο ισχυρότερους πόνους»[18].

Η ικανότητα των ανθρώπων να παίρνουν ελεύθερα αυτές τις αποφάσεις εδράζεται στο βασικό αξίωμα της επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας που αφορά την παρέκκλιση των ατόμων:

«μια πολύ μικρή εκτροπή των ατόμων, σε απροσδιόριστο χρόνο και χώρο, γίνεται αιτία ώστε ο ίδιος ο νους να μην κάνει όλα τα πράγματα από εσωτερική αναγκαιότητα και να μην υποχρεώνεται σαν αιχμάλωτος να υπομένει και να υποφέρει»

(Λουκρήτιος, De Rerum Natura 2.293)[19]

Η ακριβής σχέση, ωστόσο, που συνδέει την τυχαία εκτροπή των ατόμων με την ελεύθερη βούληση παραμένει αδιευκρίνιστη, εγκυμονώντας κινδύνους αναφορικά με την ηθική. Γιατί η αναγωγή των ανθρωπίνων πράξεων σε τυχαίες ατομικές παρεκκλίσεις αφήνει ελεύθερο χώρο για την ανεύθυνη επιλογή και καθιστά την ηθική συμβουλή κενό γράμμα[20]. Οι Επικούρειοι, εντούτοις, θεωρούσαν την εκτροπή αναγκαία προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα των ηθικών συμβουλών. Πρέσβευαν πως, εφόσον ένας άνθρωπος ακολουθεί την επικούρεια διδασκαλία, επιδιώκοντας την ηδονή και αποφεύγοντας τον πόνο, κάθε εκτροπή των ατόμων του νου του αποτελεί αφορμή για ελεύθερη απόφαση για πράξη[21]. Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι το ζητούμενο γι’ αυτούς «δεν θα ήταν τόσο η αλληλεξάρτηση παρέκκλισης και ελεύθερης επιλογής – εξάλλου, πώς μπορεί κανείς να αναγνωρίσει μια χαρακτηριστική στιγμή επιλογής; –, όσο η αλληλεξάρτηση (λίγο ως πολύ θολή) των διαδοχικών αναδιατάξεων των ατόμων και των διαδοχικών ψυχικών καταστάσεων· εάν οι πρώτες δεν είναι εντελώς προκαθορισμένες, τότε δε χρειάζεται να είναι και οι δεύτερες»[22].

Είναι φανερό πως και τα δύο φιλοσοφικά συστήματα τοποθετούν την έδρα της ελεύθερης βούλησης στην ψυχή του ανθρώπου. Και τα δύο, επίσης, αντιλαμβάνονται την ψυχή ως ένα υλικό σώμα, στο οποίο ισχύουν όλες οι αρχές λειτουργίας του σύμπαντος. Με αυτόν τον τρόπο καθιστούν την ελευθερία λήψης αποφάσεων δέσμια της αιτιοκρατίας που, όπως ισχυρίζονται, διέπει τους νόμους της φύσης. Ενώ, όμως, «οι Επικούρειοι εξηγούν τη λειτουργία της ψυχής με όρους κίνησης και διάταξης ατόμων, οι Στωικοί μιλούν για διαβαθμίσεις έντασης της ψυχής-πνεύματος»[23]. Στο σημείο αυτό βρίσκεται το σταυροδρόμι που θα οδηγήσει τις δύο σχολές σε τόσο διαφορετικούς δρόμους, αναφορικά με το επίμαχο θέμα.

Για τους στωικούς η πραγματική ελευθερία στη λήψη αποφάσεων είναι ουσιαστικά ανέφικτη. Το πρόβλημα αυτό προκύπτει από την πίστη τους στην απόλυτη συνέχεια της φυσικής αιτιότητας, που αποτελεί άμεση συνέπεια της αντίληψης περί θεϊκού προκαθορισμού. Το θεϊκό πνεύμα που διέπει την ψυχή είναι υπεύθυνο για όλα τα γεγονότα και προκαθορίζει όλες τις ανθρώπινες πράξεις. Όπως επισημαίνει ο Long, «αν κάποια συμβάντα ήταν τυχαία ή βρίσκονταν έξω από το πεδίο δράσης της Φύσης, ο κόσμος δεν θα μπορούσε να αναλυθεί εξ ολοκλήρου σε αναφορά με τον Φυσικό Νόμο. Αλλά για το Στωικισμό αυτή η δυνατότητα ανάλυσης ήταν βασική»[24].

Ο επικουρισμός, απεναντίας, αντιτάχθηκε σ’ αυτή την αιτιοκρατία[25], υποστηρίζοντας ότι η ελεύθερη βούληση είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και δεδομένη. Ο Επίκουρος στήριξε αυτόν τον ισχυρισμό στο αξίωμα ότι τα άτομα μπορούν να παρεκκλίνουν από την ευθεία πορεία τους έστω και ανεπαίσθητα, σπάζοντας έτσι την αδυσώπητη αλληλουχία αιτίου και αποτελέσματος, που αλλιώς θα ήταν αναπόφευκτη[26]. Αναγνώρισε έτσι την παρέκκλιση «ως αναγκαία συνθήκη της ελεύθερης επιλογής· συνθήκη αναγκαία, έστω και μη ικανή, έστω κι αν παραμένει μυστηριώδης η ακριβής σχέση ανάμεσα στην επιλογή και στην ατομική παρέκκλιση»[27].

Το επόμενο ερώτημα, στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν τα δύο κινήματα, ως άμεση συνέπεια του προβλήματος της ελεύθερης επιλογής, ήταν αυτό της ηθικής ευθύνης του ανθρώπου για τις πράξεις του. Για τους Επικούρειους ο προβληματισμός στερείται αντικειμένου. Εφόσον ο άνθρωπος είναι απολύτως ελεύθερος να αποφασίσει για τις πράξεις του, έπεται ότι φέρει και την πλήρη ευθύνη των πράξεων αυτών. Επαφίεται αποκλειστικά στον ίδιο να ακολουθήσει τον δρόμο της επικούρειας ηθικής διδασκαλίας, εξαλείφοντας κάθε πηγή σωματικού ή νοητικού πόνου, και να οδηγηθεί σε μια ενάρετη και ευτυχισμένη ζωή. Ως προς την υπευθυνότητα των ανθρωπίνων πράξεων οι Στωικοί συμφωνούν απόλυτα. Ο προκαθορισμός των πράξεων του ανθρώπου δεν αίρει την ευθύνη που τις ακολουθεί, καθόσον δεν παύουν να είναι δικές του πράξεις. Ωστόσο, για τον στωικισμό, «η αρετή δεν ορίζεται από τα αποτελέσματα που επιφέρει, αλλά από ένα πρότυπο συμπεριφοράς τελείως εναρμονισμένο με τον ορθό λόγο που διέπει τη φύση»[28]. Μόνο εάν ο άνθρωπος ακολουθήσει την στωική ηθική διδασκαλία, προσπαθώντας να συντονίσει την θέλησή του με τον ρου των γεγονότων, είναι δυνατόν να επιτύχει μια ευδαίμονα ζωή.

Καθίσταται, επομένως, φανερό ότι οι δύο φιλοσοφίες αποκτούν εκ νέου ένα σημείο σύγκλισης: τη σημασία που αποδίδουν στη φιλοσοφία σε πρακτικό ατομικό επίπεδο. Ο άνθρωπος θα πρέπει να ακολουθήσει την φιλοσοφική οδό σκέψης και δράσης για να επιτύχει τον στόχο του, είτε αυτός λέγεται ηδονή είτε τιμή και αρετή. Επιβάλλεται να κατανοήσει και να αποδεχθεί τους νόμους που διέπουν τη φύση και με βάση αυτούς να θεμελιώσει αρχές και συμπεριφορές που θα τον οδηγήσουν στην ευτυχία. Οι ατραποί που ορίζουν τα δύο φιλοσοφικά συστήματα είναι διαφορετικοί:

γνώση-απομόνωση-αταραξία-ηδονή-ευτυχία, για τους επικούρειους·

γνώση-συμμετοχή-δράση-αρετή-ευτυχία, για τους στωικούς.

Η αφετηρία και η κατάληξη παραμένουν κοινές.

ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

Το Πεκίνο φαίνεται να μην έχει καταφέρει να μειώσει επαρκώς τα επίπεδα μόλυνσης της ατμόσφαιράς του, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό αποδεικνύει η πυκνή αιθαλομίχλη που σκέπαζε την πόλη, λίγες μόλις ημέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008.

Σύμφωνα με άρθρο της κινέζικης εφημερίδας China Daily, η αιθαλομίχλη που μείωσε την ορατότητα για μερικές μέρες δεν συνεπάγεται ότι η ατμόσφαιρα στο Πεκίνο δεν είναι καθαρή. «Τα σύννεφα και η ομίχλη δεν σημαίνουν μόλυνση. Αυτού του είδους ο καιρός δεν έχει καμία σχέση με την μόλυνση», είπε ο Du Shaozhong, αναπληρωτής διευθυντής του Γραφείου Προστασίας Περιβάλλοντος του Πεκίνο. Επιπλέον, διαβεβαίωσε ότι η ποιότητα του αέρα θα είναι καλή κατά το μήνα Αύγουστο: «Μετά την υιοθέτηση των μέτρων, έχουμε δει ορατή βελτίωση. Τα επίπεδα μόλυνσης είναι κατά 20% χαμηλότερα σε σχέση με πέρσι. Δική μας δουλειά είναι να μειώσουμε τα επίπεδα μόλυνσης όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά κάποιες φορές είναι πολύ φυσιολογικό να υπάρχει ομίχλη στο Πεκίνο τέτοια εποχή». Επεσήμανε δε ότι «θα πρέπει να υπάρχουν αποδείξεις που να στηρίζουν αυτήν την άποψη, και όχι να βασιζόμαστε στο χρώμα του ουρανού». Οι καιρικές συνθήκες πάντως που επικράτησαν την Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2008, άνεμοι και βροχή, απομάκρυναν την αιθαλομίχλη, και το γκρι χρώμα του ουρανού έδωσε την θέση του στο γαλάζιο.

Η Κίνα έχει λάβει δρακόντεια μέτρα για τη μείωση των επιπέδων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, αφενός έχοντας απομακρύνει τα μισά από τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους του Πεκίνο, και αφετέρου έχοντας περιορίσει ή και σταματήσει τη λειτουργία εργοστασίων τοσο μέσα στην πρωτεύουσα όσο και στα πέριξ. Καθώς όμως τα εν λόγω μέτρα δεν έχουν οδηγήσει στα απαιτούμενα επίπεδα, οι υπεύθυνοι έχουν στα σκαριά την επιβολή ακόμα αυστηρότερων μέτρων.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αν και συγχαίρουν την Κίνα για την ανάληψη δραστικών μέτρων, εντούτοις υποστηρίζουν ότι το αποτέλεσμα δεν πρόκειται να ικανοποιήσει τις διεθνείς προσδοκίες: «Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης, η ποιότητα του αέρα στο Πεκίνο μάλλον δεν θα είναι η αναμενόμενη για μία Ολυμπιακή πόλη. Οι αθλητές εισπνέουν 150 λίτρα αέρα το λεπτό…άρα για εκείνους αυτό αποτελεί μείζονα λόγο ανησυχίας», είπε ο Lo Szeping, εκπρόσωπος της Greenpeace.

Πάντως, ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Jacques Rogge, προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που η ποιότητα της ατμόσφαιρας δεν είναι κατάλληλη, τα αθλήματα αντοχής σε εξωτερικούς χώρους θα ακυρωθούν.

Από την πλευρά τους οι αθλητές δείχνουν ποικιλοτρόπως την ανησυχία τους για την επίδραση που μπορεί να έχει η ατμοσφαιρική ρύπανση στην υγεία τους. Ορισμένοι έχουν αποφασίσει να προπονούνται σε περιοχές όπως η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία, ούτως ώστε να αποφύγουν μέχρι και την τελευταία στιγμή τον αέρα του Πεκίνο, ενώ ο Haile Gebrselassie, κορυφαίος αθλητής στίβου από την Αιθιοπία, δεν θα λάβει μέρος στο Μαραθώνιο, γιατί η μόλυνση ενοχλεί την αναπνοή του. Τέλος, κάποιοι άλλοι, έχουν προμηθευθεί μάσκες οξυγόνου για να προστατέψουν εαυτούς από τυχόν αναπνευστικά προβλήματα

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ

Γιατί πιστεύουν τόσοι άνθρωποι στην τηλεπάθεια, στους μάγους, στις προηγούμενες ζωές, στις απαγωγές από εξωγήινους και στα φαντάσματα; Τι έχει οδηγήσει στη διάδοση της "επιστημονικής" εκδοχής της βιβλικής δημιουργίας, του αποκαλούμενου "επιστημονικού δημιουργισμού" και στην πεποίθηση ότι ποτέ δεν συνέβη το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα; Γιατί στην εποχή αυτή την, υποτίθεται, επιστημονικά φωτισμένη μοιάζουμε να βρισκόμαστε σε μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη σύγχυση παρά ποτέ;

Ο ιστορικός της επιστήμης Μάικλ Σέρμερ ερευνά τους λόγους για τους οποίους τα αλλόκοσμα φαινόμενα και οι αιρέσεις έλκουν τόσους πολλούς. Προσφέρει, επίσης, λογικές αναλύσεις και πολύτιμα στοιχεία έτσι ώστε όχι απλώς να μάθουμε την αλήθεια για τις τόσες απάτες και πλάνες που βρίσκουν απήχηση στη σημερινή κοινωνία, αλλά και να είμαστε σε θέση να τις αντικρούσουμε. Τα επιχειρήματά του συνιστούν, εν τέλει, έναν πανηγυρικό για το επιστημονικό πνεύμα και τη χαρά που μπορεί κανείς να αντλήσει ερευνώντας τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου -ακόμα και αν πολλά από τα ερωτήματα που τίθενται παραμένουν αναπάντητα.



Περιεχόμενα βιβλίου

MΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ
1. Yπάρχω, άρα σκέπτομαι Tο μανιφέστο ενός σκεπτικιστή
2. Tο πολυτιμότερο όλων H διαφορά μεταξύ επιστήμης και ψευδοεπιστήμης
3. Πώς παρεκτρέπεται η σκέψη. 25 λογικές πλάνες που μας οδηγούν στο να πιστεύουμε σε παράξενα πράγματα

MΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ
4. Aποκλίσεις Tα φυσικά, τα παραφυσικά και ο Έντγκαρ Kέυσι
5. Mέσα από το αόρατο Περιθανάτιες εμπειρίες και η αναζήτηση της αθανασίας
6. Aπαγωγή! Eπαφές με εξωγήινους
7. Επιδημίες κατηγοριών. Μεσαιωνικά και σύγχρονα φαινόμενα «μαγισσοφοβίας»

MΕΡΟΣ TΡΙΤΟ: ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΜΟΣ
8. Eν αρχή Mια βραδιά με τον Nτουέιν Γκις
9. Aντιμετωπίζοντας τους δημιουργιστές. 25 επιχειρήματα των δημιουργιστών και 25 απαντήσεις των υποστηρικτών της εξέλιξης

MΕΡΟΣ TΕΤΑΡΤΟ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΙΣΤΟΡΙΑ
10. Στην εκπομπή του Nτόναχιου. Iστορία, λογοκρισία και ελευθερία του λόγου
11. Ποιοι λένε ότι το Oλοκαύτωμα δεν συνέβη ποτέ και γιατί το λένε; Eπισκόπηση ενός κινήματος
12. Πώς γνωρίζουμε ότι το Oλοκαύτωμα πράγματι συνέβη; Ξεσκεπάζοντας τους αρνητές του Ολοκαυτώματος
13. Συνεχή και διακριτά μεγέθη. H άποψη ενός Aφρο-ελληνο-γερμανο-αμερικανού για τις φυλές

MΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ: Η ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΑΙΩΝΙΑ
14. O Δρ. Tίπλερ συναντά τον Δρα Πάγγλωσσο Mπορεί η επιστήμη να ανακαλύψει τον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους;
15. Τελικά, γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι σε παράξενα πράγματα;

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Καθώς η μία ισλαμική χώρα μετά την άλλη αναζητά όπλα μαζικής καταστροφής για να επιβάλλει την παγκόσμια ισλαμική δικτατορία, αναρχικοί, χίπυς, αριστεριστές, χαζοχαρούμενοι ειρηνιστές, αντιαμερικανοί εθνικιστές, για μία ακόμη φορά θα βγουν στους δρόμους για να τραγουδήσουν την επωδό του John Lennon, «all we are saying is give islamic terrorism a chance…».

Αυτός ο συμφερτός υποτάσσεται σε δύο συναισθήματα, το μίσος κατά των ΗΠΑ και την δειλία προς το ισλάμ. Και επειδή δεν έχει το θάρρος να υψώσει το ανάστημά του στον ισλαμικό ιμπεριαλισμό, ούτε την ανδρεία να πολεμήσει για την ελευθερία, στρέφεται κατά των ΗΠΑ οι οποίες παρέχουν ατιμώρητα το δικαίωμα στην διαφωνία. Ξέρουν ότι οι διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ δεν έχουν κόστος, αντίθετα οι συγκρούσεις με τους ισλαμιστές στους δρόμους έχουν βαρύ φόρο αίματος. Αυτή ήταν πάντα η συμπεριφορά των εθελόδουλων και των θρασύδειλων.

Αλλά η Δύση δεν επιτρέπεται να παραμένει απαθής. Ο πρόεδρος του Ιράν Αχμαντινετζάντ απειλεί ανοικτά με πυρηνικό όλεθρο τους πάντες και τα πάντα. Κάθε λεπτό που περνά χωρίς να αναλαμβάνει δράση η Δύση, θα το πληρώσει με ποταμούς αίματος. Η προληπτική επίθεση κατά του Αχμαντινετζάντ θα σώσει εκατομμύρια ζωές.

Οι δυτικοί ηγέτες πρέπει να σταματήσουν την προληπτική παράδοση άνευ όρων. Η αντί πάσης θυσίας ειρήνη εκλαμβάνεται από τους μουλάδες ως δυτική υποστήριξη του ισλαμικού τζιχάντ. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, πόλεμος εδώ και τώρα. «Δώστε στον πόλεμο μία ευκαιρία», τραγουδούν όσοι αγαπούν την ελευθερία και την ασφάλεια.

Το ισλαμικό Ιράν έχει κηρύξει πόλεμο κατά της Δύσεως από το «1979» με σωρεία τρομοκρατικών επιθέσεων, με απαγωγές, βασανιστήρια, εκτελέσεις δυτικών υπηκόων, και αντί να έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, υπάρχουν ακόμη ηλίθιοι εντός και εκτός Ελλάδος που αμφιταλαντεύονται για το αν είναι σωστό ή όχι να ξεκινήσει πόλεμος κατά των μουλάδων του Ιράν. Επί 30 χρόνια οι μουλάδες του Ιράν διεξάγουν μονομερή πόλεμο κατά Δυτικών στόχων, χωρίς να υφίστανται αντίποινα. Ο πόλεμος κατά του ισλαμικού Ιράν είναι αντι-ιμπεριαλιστικός. Είναι ένας δίκαιος πόλεμος σε συμμαχία με τον ιρανικό λαό.

Για να τερματιστεί η κατοχή του Αφγανιστάν, του Ιράκ, του Ιράν από τα ισλαμικά στρατεύματα κατοχής, πρέπει να αναληφθεί πολεμική δράση. Για να αναχαιτιστεί ο ισλαμικός ιμπεριαλισμός, πρέπει να ξεκινήσει ανορθόδοξος πόλεμος μέσα στα εδάφη του.

Ο πόλεμος κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας εμπεριέχει την μεγίστη αρετή: τερματίζει τις συγκρούσεις και φέρνει ειρήνη και ελευθερία στους λαούς. Αντιθέτως η δυτική αντιπολεμική διάθεση και η αδράνεια, δημιουργεί ελπίδες νίκης στους ισλαμιστές τρομοκράτες. Για να αποχωρήσουν τα ισλαμικά στρατεύματα κατοχής από την Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική, πρέπει να αισθανθούν ότι η άνευ όρων παράδοση είναι πιό ελκυστική από την τρομοκρατία.

Στον ΟΗΕ πιά δεν υπερτερούν τα ελεύθερα έθνη. Οι περισσότερες χώρες βρίσκονται υπό δικτατορικές κυβερνήσεις, οι οποίες αρνούνται να συμπράξουν με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας. Πρόσφατο παράδειγμα η κινεζική κυβέρνηση η οποία αρνείται να καταδικάσει την γενοκτονία που διαπράττουν οι ισλαμιστές στο Σουδάν, και επιπλέον βοηθά με όπλα τους ισλαμιστές τρομοκράτες.

Όποιος αφελής αναμένει από τον ΟΗΕ να υπερασπιστεί τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες, θα υποστεί βαρύτατες απώλειες από τον ισλαμικό ιμπεριαλισμό.

Ο ΟΗΕ όχι μόνον δεν δίνει το πράσινο φως για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν, αλλά κάνει ό,τι είναι δυνατόν να παρατείνει τις πολεμικές συγκρούσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, κατηγορώντας μονίμως το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ για δήθεν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποτρέπει τις δυτικές δυνάμεις από το να εξοντώσουν ολοσχερώς την ισλαμική τρομοκρατία, δημιουργώντας έτσι ισλαμικούς θύλακες που ανακαταλαμβάνουν τα χαμένα εδάφη. Η πολιτική του ΟΗΕ έχει ως αποτέλεσμα την παράταση του πολέμου και την αύξηση των θυμάτων στον δυτικό κόσμο.

Η προπαγάνδα των κάθε λογής φιλο-ισλαμιστών, αντιδυτικών, αριστεριστών, εθνικιστών, αντιστρέφει συνεχώς το επίκεντρο των απωλειών. Επικεντρώνεται στις απώλειες του ισλαμικού εχθρού, και ποτέ στις απώλειες των δυτικών στρατευμάτων. Οι αμερικανικές και νατοϊκές δυνάμεις δεν είναι ανεξάντλητες ούτε αναλώσιμες. Έχουν κάποια όρια και δεν επιτρέπεται να σπαταλώνται αδίκως. Δεν είναι δυνατόν να εκτίθενται σε κινδύνους επειδή μαζοχιστικοί «ανθρωπιστικοί» κανόνες εμπλοκής απαιτούν να κινδυνεύουν οι δικοί μας στρατιώτες προκειμένου να μην τραυματίσουν κάποιον αθώο ισλαμιστή. Πώς να υπάρχουν αθώοι ισλαμιστές όταν το ισλάμ διδάσκει ότι θέλει να υποδουλώσει όλη την ανθρωπότητα;

Οι στρατηγικοί στόχοι της Δύσεως και της ανθρωπότητος είναι πρωταρχικής σημασίας, όχι οι απώλειες που θα υποστεί το ισλαμικό Ιράν. Αυτό διδάσκει ο νόμος της αυτοσυντηρήσεως. Διεξάγεται ένας αγών για την επιβίωσή μας, είναι αδιάφορο αν θα επιβιώσει ο εχθρός.

Είναι γνωστόν ότι το νερό είναι δυσεύρετο στην Μέση Ανατολή και ήδη διεξάγονται σκληροί πόλεμοι μεταξύ εθνοτήτων για τον έλεγχο των υδάτων. Τους αγωγούς υδάτων πρέπει να κτυπήσει η Δύση ως αντίποινα για τις απειλές που εκστομίζονται από τους ισλαμιστές για αύξηση της τιμής του πετρελαίου σε περίπτωση εισβολής στο Ιράν. Πρέπει να αυξηθεί κατακόρυφα η τιμή του νερού στην Μέση Ανατολή, σε όσες ισλαμικές χώρες χρησιμοποιούν το πετρέλαιο ως όπλο κατά του Δυτικού πολιτισμού. Θα χρησιμοποιηθεί η έλλειψη νερού ως όπλο εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Η στρατηγική στο Ιράν πρέπει να είναι διαφορετική απ’ ό,τι στο Ιράκ. Είναι ανοησία να προσπαθούν τα δυτικά στρατεύματα να διατηρήσουν την τάξη και την ασφάλεια εις βάρος της δικής τους ασφαλείας. Εξ αρχής ο στόχος πρέπει να είναι ολοκληρωτική νίκη, χωρίς στρατιώτες να περιπολούν στις πόλεις όπως γίνεται σήμερα στο Ιράκ.

Αν δεν γίνει τάχιστα επέμβαση στο Ιράν, η Δύση στέλνει το λάθος μήνυμα στους μουλάδες. Τους αναπτερώνει το ηθικό, είναι σαν να τους διαβεβαιώνει ότι η τακτική της τρομοκρατίας έχει θετικά για αυτούς αποτελέσματα. «Δεν θα πληρώσετε ακριβό τίμημα για την συμπεριφορά σας», είναι το μήνυμα που λαμβάνουν οι μουλάδες. Αλλά έτσι είναι σαν να τους δίνουμε το πράσινο φως να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα.

Είναι φανερό ότι η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ δεν έχει ξεκάθαρο στρατηγικό σχέδιο για το Ιράκ. Ακόμη και αν όλα πάνε όπως τα θέλει στο Ιράκ, δημιουργείται ένα δεύτερο σιϊτικό κράτος που θα γίνει φυσικός σύμμαχος του Ιράν και θα υποστηρίζει την χεσμπολάχ. Εξ αιτίας ελλείψεως πολιτιστικού στρατηγικού σχεδιασμού, στην ουσία οι αμερικανοί στο Ιράκ μάχονται για τα συμφέροντα του Ιράν, αλλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.

Η ενδο-ιρακινή βία, δεν πρέπει να μας αποσπά την προσοχή από τον στρατηγικό στόχο που είναι το πυρηνικό Ιράν. Ας σκοτωθούν μεταξύ τους σιίτες και σουνίτες. Αυτό είναι προτιμώτερο από το να σκοτώνουν δυτικά στρατεύματα. Μόνοι τους υποδαυλίζουν τις συγκρούσεις, άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυσιάζωνται αμερικανοί και συμμαχικοί στρατιώτες για να επικρατήσει ενότητα, από την στιγμή που οι ιρακινοί δεν θέλουν ενότητα. Η καλύτερη λύση στο πρόβλημα της ειρήνης είναι να διαχωριστεί το Ιράκ σε 3 κράτη, σιϊτικό, σουνιτικό και κουρδικό κράτος. Είναι μία λύση αποδεκτή και από τα τρία μέρη. Άλλωστε το Ιράκ δεν υφίστατο ως κράτος, είναι τεχνητό κατασκεύασμα των βρετανών και της Κοινωνίας των Εθνών.

Το σόφισμα των ελληνικής καταγωγής φιλο-ισλαμικών, αντιδυτικών, αντιαμερικανών «ειρηνιστών», ότι η Ελλάς δεν πρέπει να εμπλακεί στον πόλεμο που διεξάγεται στην Μέση Ανατολή επειδή αυτό είναι πρόβλημα μόνον των αμερικανών, είναι διάτρητο. Το ισλάμ έχει κηρύξει πόλεμο σε όλη την ανθρωπότητα, και δυστυχώς μόνον ο αμερικανικός λαός αντιστέκεται σθεναρώς. Το ισλάμ δεν κάνει διακρίσεις σε λαούς, είτε αμερικανοί, είτε εβραίοι, είτε ινδοί, είτε Έλληνες, είτε μαύροι, είτε λευκοί, είτε κίτρινοι, τους γενοκτονεί χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Πρέπει να πληρώσουμε το δικό μας μερίδιο για την κατάκτηση της ελευθερίας. Πρέπει να σηκώσουμε το δικό μας μερίδιο από το βαρύ φορτίο που τώρα σηκώνουν μόνον οι αμερικανοί. Αν πολεμήσουμε τους μουλάδες του Ιράν μέσα στο έδαφός τους, θα είναι πολύ καλύτερα από το να τους πολεμήσουμε μέσα σε Ελληνικά εδάφη. Δεν είναι επιτρεπτόν οι αμερικανοί να σηκώνουν μόνοι τους το βάρος των απελευθερωτικών επιχειρήσεων. Είναι αδιανόητον οι αμερικανοί να πολεμήσουν μόνοι τους για την δική μας ελευθερία, την στιγμή μάλιστα που έχουμε την εμπειρία των περσικών πολέμων.

Οι Έλληνες των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνος πολέμησαν γενναία κατά των περσών, αλλά διέπραξαν ένα ασυγχώρητο λάθος. Επέτρεψαν ο πόλεμος να διεξαχθεί επί Ελληνικού εδάφους, αντί επί περσικού εδάφους. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επανάληψη τέτοιου φρικτού λάθους.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα εμφανίζονται αργυρώνητοι δημαγωγοί και εκστομίζουν ειρηνιστικές πομφόλυγες: αγάπη, ειρήνη, ηρωίνη...

Προσπαθούν να μας υποτάξουν στους μουλάδες με δήθεν ειρηνικά συνθήματα, τα οποία δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ενισχύουν τον ισλαμικό ιμπεριαλισμό, και την ισλαμική δικτατορία. Οι ελληνόφωνοι ειρηνιστές που αντιτίθεται στην συμμετοχή Ελλήνων σε μία επίθεση κατά του ισλαμικού Ιράν, κλείνουν τα μάτια μπροστά στον πυρηνικό όλεθρο που σχεδιάζει ο Αχμαντινετζάντ, άξιος διάδοχος του Ξέρξη.

ΙΣΟΤΗΤΑ

Ως ιδέα κυκλοφορεί ατιμώρητη. Όταν επιβάλλεται δια νόμων και θεσμών καταστρέφει λαούς και πολιτισμούς που εξαπατώνται από τα κάλλη της. Σε όσους λαούς εισέβαλλε η ιδέα της ισότητος μόλυνε τις ψυχές των ανθρώπων και προκάλεσε ομαδικούς θανάτους.

Σε αντίθεση με την ισότητα, η ανισότητα ήταν πάντα συνυφασμένη με την ευημερία και την ποικιλομορφία. Όταν όλοι οι λαοί καταστούν ελεύθεροι να εορτάσουν την θεάρεστη έννοια της ανισότητος, η ανθρωπότητα θα εξέλθει από το σκότος που την καταδυναστεύει.

Από τα πανάρχαια χρόνια το μεγάλο μυστικό των δημαγωγών της ισότητος ήταν ότι απέκρυπταν ποιό είναι το μέτρο της ισότητος και ποιός το καθορίζει. Αν ένας δημαγωγός απαιτήσει να διδασκώμεθα στα σχολεία ότι όλοι οι άνθρωποι γεννώνται με ίσες δυνατότητες, τότε το μέτρο της ισότητος είναι η νοημοσύνη, και το μέτρο ισότητος προφανώς καθορίστηκε μονομερώς από χαζούς, για να μην αισθάνονται μειονεκτικώς απέναντι στους έξυπνους. Οι αφελείς θα πιστέψουν ότι ο δημαγωγός ωθείται από φιλανθρωπικά ελατήρια επειδή δεν κάνει διακρίσεις, ενώ στην πραγματικότητα ο δημαγωγός κάνει διακρίσεις εις βάρος των έξυπνων ανθρώπων.

Αν κάποιος ναζωραίος δημαγωγός δηλώσει ότι όλοι οι λαοί είναι ίσοι απέναντι στον Τζεσουά, αυτό σημαίνει ότι το μέτρο ισότητος είναι η χριστιανική πίστη, και το μέτρο ισότητος καθορίστηκε αποκλειστικώς από τους ναζωραίους κατακτητές. Οι αφελείς θα πιστέψουν ότι ο Τζεσουά είναι φιλάνθρωπος και θεωρεί όλους τους λαούς ίσους απέναντί του. Αλλά το τέχνασμα της ισότητος απέναντι στον Τζεσουά σημαίνει ότι όποιος λαός πιστεύει σε άλλη θρησκεία, εμφορείται από το πνεύμα του Σατανά και ως μολυσμένος πρέπει να εξοντωθεί ή να αλλαξοπιστήσει. Μόνον όταν όλοι οι λαοί γίνουν χριστιανικοί λαοί, τότε θα είναι ίσοι απέναντι στον Τζεσουά.

Όταν οι ρώσσοι κομμουνιστές φώναζαν υπέρ της ισότητος, απέκρυπταν ότι το μέτρο ισότητος θα είναι η υποταγή όλων στο σοβιετικό σύστημα, και αυτός που καθόρισε το μέτρο ισότητος είναι αποκλειστικώς το κομμουνιστικό κόμμα. Άρα όποιος δεν ήταν ή δεν ήθελε να γίνει κομμουνιστής, έπρεπε να πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα ή εξορία στα γκούλαγκ της Σιβηρίας.

Αυτό είναι το νόημα της ισότητος. Οι δημαγωγοί της ισότητος την διαδίδουν στους λαούς με φράσεις που δείχνουν άκακες, αλλά αποκρύπτουν ποιό είναι το μέτρο της ισότητος, ποιός το καθορίζει και κυρίως πώς θα εφαρμοστεί η ισότητα. Ως γνωστόν οι κομμουνιστές, οι ναζωραίοι και οι δημαγωγοί της φυλετικής ισότητος, την επιβάλλουν δια σφαγών. Χωρίς να ρωτούν κανέναν, ούτε ενδιαφέρονται για τις συνέπειες των δογμάτων τους.

Μία άλλη ταχυδακτυλουργία που χρησιμοποιούν οι δημαγωγοί της ισότητος είναι η διαστρέβλωση των εννοιών. Ισχυρίζονται ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες. Επειδή αυτή η πρόταση ακούγεται καλά στον πολύ κόσμο, δαγκώνει το δόλωμα. Αδρανεί και αφήνει τους δημαγωγούς της ισότητος να ψηφίζουν νόμους υπέρ των ίσων ευκαιριών, με ποινικές κυρώσεις για όσους αρνούνται την ισότητα. Αλλά ο κρυφός στόχος των δημαγωγών είναι να επιβάλλει τα ίσα αποτελέσματα. Δηλαδή αφού εξ αρχής έχουμε δεχτεί ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες δυνατότητες, και όποιος δεν το δεχτεί είναι ρατσιστής λένε οι δημαγωγοί, τότε αν υπάρχουν άτομα τα οποία μειονεκτούν στα σχολικά, ή εργασιακά επιτεύγματα αυτό δεν θα οφείλεται στους ίδιους, αλλά στην ρατσιστική κοινωνία που τους καταπιέζει και για αυτό δεν πραγματοποιούν ίσα αποτελέσματα.

Με όπλο αυτό τον συλλογισμό ξεκινούν δίκες, ψηφίζονται νόμοι, συστήνονται επιτροπές, δίνονται ειδικές υποτροφίες, για να επιτευχθεί ισότητα αποτελεσμάτων. Επιβάλλονται ποσοστώσεις στην εισαγωγή συγκεκριμένων ατόμων στις πανεπιστημιακές σχολές, στους εργασιακούς χώρους, στα πολιτικά κόμματα, δήθεν για να αρθούν οι παρελθούσες αδικίες.

Επιπλέον οι δημαγωγοί αποσιωπούν ότι δεν επιτρέπεται όλοι οι άνθρωποι να έχουν ίσες ευκαιρίες. Για παράδειγμα δεν επιτρέπεται το κράτος να παρέχει ίσες ευκαιρίες για εισαγωγή στα Ελληνικά πανεπιστήμια μεταξύ Ελλήνων και μη-Ελλήνων. Ούτε να παρέχει ίσες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας μεταξύ Ελλήνων και λαθρομεταναστών. Ούτε να παρέχει ίσες ευκαιρίες για συμμετοχή στην πολιτική ζωή μεταξύ Ελλήνων Ηρώων πολέμου και Ελλήνων προδοτών.

Τα τελευταία χρόνια εκτός από την φυλετική ισότητα, οι δημαγωγοί προσπαθούν να μας επιβάλλουν και την πολιτιστική ισότητα. Ισχυρίζονται ότι όλες οι φυλές είναι ίσες και όλοι οι πολιτισμοί αξίζουν το ίδιο. Ωρισμένοι Έλληνες πέφτουν στην παγίδα να δεχτούν να εξισωθεί η δική τους φυλή και ο δικός τους πολιτισμός προκειμένου να μην δεχτούν λεκτικά πυρά αν παραδεχτούν ανωτερότητα.

Αλλά όσοι Έλληνες αποδέχονται την ισότητα φυλών και πολιτισμών σκάβουν τον λάκκο τους. Διότι αν αποδεχτούμε την ισότητα, αυτό σημαίνει ότι οι οποιεσδήποτε διαφορές στα επιτεύγματα μεταξύ φυλών και πολιτισμών δεν είναι αποτέλεσμα εγγενών διαφορών, αλλά ζήτημα καταπιέσεως. Όσοι Έλληνες αποδέχονται την ισότητα φυλών, καταλήγουν να προσελκύουν επάνω τους την κατηγορία του ρατσισμού, διότι οι δημαγωγοί της ισότητος θα τους πουν ότι όσες φυλές δεν παρουσιάζουν τα ίδια επιτεύγματα αυτό οφείλεται στον ρατσισμό, στην καταπίεση από τους Έλληνες, και όχι στην ανικανότητα αυτών των φυλών.

Όποιος διαπράξει το τρομακτικό λάθος να αποδεχτεί ισότητα φυλών και πολιτισμών, για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας, τοποθετεί βόμβα στο σπίτι του. Διότι μετά δεν θα μπορεί να εξηγήσει την διαφορά στα επιτεύγματα. Και οι δημαγωγοί της ισότητος θα του πουν ότι φταίει η φυλή του, διότι καταπιέζει τις άλλες φυλές και για αυτό δεν παράγουν τα αυτά αποτελέσματα.

Η χίμαιρα της ισότητος αποτελεί έναν μηχανισμό κρατικού ελέγχου των φυλών και των πολιτισμών. Είναι ένας σοβιετικού τύπου οδοστρωτήρ.

Η ανισότητα, πασιφανής στην Φύση, είναι ευλογία των Θεών. Οι δημαγωγοί εγκληματούν όταν προσπαθούν να ποδοπατήσουν την φυλετική και πολιτιστική ιεραρχία. Μία φυλή έχει το δικαίωμα δια του ελεύθερου ανταγωνισμού να βελτιωθεί, να εξελιχθεί. Για να το πράξει αυτό πρέπει να έχει κίνητρα για βελτίωση. Είναι το κίνητρο της διακρίσεως, τόσο αντιπαθές στους δημαγωγούς της ισότητος, το οποίο βελτιώνει και εξελίσσει φυλές και πολιτισμούς.

Η ποινικοποίηση κάθε διαφοράς και ανισότητος θα εκμηδένιζε κάθε κίνητρο των λαών για πολιτιστική ανάπτυξη, για δημιουργική εργασία, για έρευνα. Δεν θα εγίνοντο νέες ανακαλύψεις και εφευρέσεις. Δεν θα διατυπώνονταν νέες θεωρίες. Δεν θα υπήρχε πρωτοβουλία, δραστηριότης, φαντασία. Η πρόοδος θα σταματούσε διότι είναι αδύνατη χωρίς τον ανταγωνισμό μεταξύ πολιτισμών και φυλών. Είναι αδιανόητη χωρίς το κίνητρο της διακρίσεως. Και διάκριση σημαίνει δόξα, πλούτο, εξουσία. Χωρίς το κίνητρο της διακρίσεως ο κόσμος θα βάλτωνε. Αν επιζούσε, θα κατέβαινε στο επίπεδο των τριτοκοσμικών κανιβάλων.

Η προσπάθεια καταργήσεως των φυλετικών και πολιτιστικών ανισοτήτων είναι ανέφικτη διότι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους το ένστικτο της διακρίσεως. Ο νόμος της διαφοροποιήσεως είναι παγκόσμιος. Αν ξεκινήσουν όλοι από την ίδια αφετηρία, θα καταλήξουν σε διαφορετικά αποτελέσματα.

Οι κρατικές παρεμβάσεις υπέρ της φυλετικής και πολιτιστικής ισότητος οδηγούν στην οικονομική υπανάπτυξη, αναστέλλουν την πολιτιστική πρόοδο και την φυλετική εξέλιξη. Η δια νόμων επιβληθείσα ισότητα καταργεί την φυλετική αυτονομία και την πολιτιστική αυτοδιάθεση ενός λαού. Τον καταδικάζει στην εξάρτηση. Του απαγορεύει την αυτάρκεια. Η ιδεολογία της ισότητος αμβλύνει την ζωτικότητα ενός έθνους. Το ευνουχίζει. Του διδάσκει ότι δεν έχει νόημα να αγωνιστεί σκληρά για να βελτιωθεί φυλετικώς και πολιτιστικώς.

Ο ίδιος ο Καρλ Μαρξ, ιεραπόστολος της ισότητος, έγραψε ότι η ανισότητα στις ικανότητες μεταξύ ατόμων οδηγεί σε διαφορετική παραγωγική ικανότητα. Και παραδέχθηκε ότι δεν θα υπήρχε διαφορετικότητα και ποικιλομορφία, χωρίς ανισότητα.

Θα αφήσουμε να λειτουργήσει ο ελεύθερος ανταγωνισμός μεταξύ φυλών και πολιτισμών. Έτσι προστάζει η Φύση. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός όχι μόνον θα καθορίσει ποιά είναι καλύτερη φυλή και ποιός καλύτερος πολιτισμός, αλλά κυρίως θα βοηθήσει το σύνολο της ανθρωπότητος να αισθανθεί ότι πρέπει να εργαστεί σκληρά για να απολαύσει μία καλή θέση στην παγκόσμια κοινωνική ιεραρχία. Ενώ τώρα μία φυλή κανιβάλων στην Αφρική διδάσκεται από τους δημαγωγούς της ισότητος ότι φυλετικώς και πολιτιστικώς είναι ίση με τους Ιάπωνες. Άρα ποιός ο λόγος να αλλάξει συμπεριφορά; Ποιός ο λόγος να βελτιωθεί; Αφού όλοι ίσοι είμαστε.

Αυτό ακριβώς το έγκλημα διαπράττουν ξανά και ξανά οι δημαγωγοί. Ενώ στις κλειστές συνεδριάσεις τους ισχυρίζονται ότι προπαγανδίζουν το δόγμα τους για να βοηθήσουν τους κατώτερους λαούς, στην ουσία τους καταδικάζουν σε μόνιμη υπανάπτυξη. Διότι τους αφαιρούν τους μηχανισμούς και τα κίνητρα για βελτίωση της φυλής και του πολιτισμού τους. Με την ιδέα της ισότητος κάνουν κακό στις κατώτερες φυλές, διότι τις προτρέπουν να κάτσουν εκεί που είναι και να μην βελτιωθούν, ούτε να αντιγράψουν τις ανώτερες φυλές, ούτε να μάθουν από αυτές.

Η Φύση δεν αποδέχεται ούτε ίση μεταχείριση, ούτε ίσες ευκαιρίες, ούτε ίσα αποτελέσματα. Είναι σαν να απαιτεί κάποιος όλοι οι άνθρωποι να γεννώνται με την ίδια ομορφιά, ίδια υγεία, ίσο ύψος, ίση νοημοσύνη. Ή σαν να απαιτεί κάποιος όλοι οι στρατιώτες να επιδεικνύουν την ίδια γενναιότητα, ή όλοι οι εργάτες την ίδια εργατικότητα.

Υπήρχε ένας καιρός που όλοι λαοί εχαίροντο την ανισότητα. Την θεωρούσαν πανάκεια, ήταν η φυσική τάξη πραγμάτων. Τους βοηθούσε να ανελιχθούν. Αλλά τώρα βογγούν κάτω από την ιδεολογική τρομοκρατία των δημαγωγών της ισότητος.

Αν αποδεχθούμε το σόφισμα του εχθρού ότι ανώτερες φυλές δεν υπάρχουν, θα αναγκαστούμε να δεχθούμε ότι και η έννοια του διαφορετικού φύλου δεν υπάρχει, άρα και η έννοια του ανώτερου πολιτισμού δεν υπάρχει άρα και η έννοια του καλύτερου πολιτεύματος δεν υπάρχει. Θα καταλήξει ο άνθρωπος να μην δύναται να διαχωρίσει το καλό από το κακό.

Η ισότητα είναι πανάρχαιο αίτημα των κατωτέρων φυλών και πολιτισμών. Η όποια εξίσωση από τους δημαγωγούς δεν θα γίνει προς τον ανώτερο πολιτισμό, αλλά προς τον κατώτερο. Οι κατώτεροι λαοί θέλουν να κατεβάσουν τους άλλους λαούς στο δικό τους επίπεδο, αφού δεν μπορούν να ανέλθουν μόνοι τους.

Αλλά χωρίς ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ φυλών και πολιτισμών, τώρα βιώνουμε μία κομμουνιστική δικτατορία που ρυθμίζει με ποσοστώσεις τα πολιτιστικά και φυλετικά αγαθά.

Αν όλοι οι λαοί αποδεχθούν την λαμπρή ιδέα της ανισότητος(που δεν είναι τίποτε άλλο από την ίδια την πραγματικότητα), για να ξεπεράσει ένας πολιτισμός τον ανταγωνιστή του, θα πρέπει να αναθρέψει τους κατάλληλους ανθρώπους, να επιλέξει τις κατάλληλες μεθόδους παραγωγής πολιτισμικών προϊόντων και να επινοήσει τις καλύτερες φιλοσοφικές ιδέες. Τί το καλύτερο για έναν λαό;

Αν μάλιστα κάποιος λαός υστερεί πολιτισμικώς, μπορεί να αντιγράψει από έναν άλλο. Δεν είναι κακό να παραδεχτεί ένας λαός ότι υστερεί πολιτισμικώς και να προσπαθήσει να βελτιωθεί. Κακό είναι να του λένε κάποιοι δημαγωγοί ότι ο πολιτισμός του, όσοι υπανάπτυκτος και αν είναι, είναι ίσος με όλους τους άλλους πολιτισμούς. Αυτό το εγκληματικό δόγμα θα τον αφανίσει μία ημέρα από την ιστορία.

Ο ελεύθερος ανταγωνισμός μεταξύ φυλών και πολιτισμών δίνει την δυνατότητα να αυξηθεί ο πλούτος εκάστης φυλής και εκάστου πολιτισμού, άρα και της ανθρωπότητος ως σύνολο.

Σκοπός των δημοσιολόγων και των κοινωνικών επιστημόνων δεν πρέπει να είναι να περιορίσουν την φυλετική και πολιτιστική ελευθερία, με αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα όπως η ισότητα. Σκοπός τους είναι να διατηρήσουν και να αυξήσουν την φυλετική και πολιτιστική ελευθερία.

Η ευημερία και η ζωτικότητα των λαών εξαρτάται από την αποδοχή της λαμπρής ιδέας της ανισότητος, η οποία πρέπει να διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια και να διαπερνά όλους τους κρατικούς θεσμούς.

ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ ;

Σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel, το Ισραήλ προετοιμάζεται εντατικά για να εξαπολύσει αεροπορική επίθεση εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, θεωρώντας πως το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας συνιστά "απειλή" για το ίδιο:

"... στο Iσραήλ δεν τίθεται πλέον το ζήτημα αν θα υπάρξει στρατιωτική επίθεση, αλλά το πότε. Είναι ξεκάθαρο πως η επίθεση θα είναι αποκλειστικά αεροπορική. Η Ουάσιγκτον ενέκρινε πρόσφατα την αγορά βομβαρδιστικών stealth, τύπου F-22 στο Ισραήλ. Οι φυγοκεντριστές που χρησιμοποιούνται για τον εμπλουτισμό του ουρανίου στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Νάτανζ είναι από ότι φαίνεται ο κύριος στόχος. Σύμφωνα με πληροφορίες από το Ισραήλ, οι φυγοκεντριστές είναι υπέργειοι και είναι συνεπώς ευκολότερο να καταστραφούν. Ο αντιδραστήρας στο Μπουσέρ θεωρείται ως άλλος ένας πιθανός στόχος..."

Στις αρχές του μήνα, Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα έκαναν ασκήσεις πάνω από τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, εικάζεται προετοιμαζόμενα για την επίθεση εναντίον του Ιράν, ερμηνεία στην οποία συγκλίνουν και αμερικανικές πηγές.

Οι επιθέσεις που προετοιμάζονται, θα γίνουν παρά την επιμονή της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, αλλά και των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ πως δεν υφίσταται κανένας άμεσος κίνδυνος ανάπτυξης πυρηνικών όπλων και το οπλικό πρόγραμμα του Ιράν έχει εγκαταλειφθεί από το 2003.

Οι ισραηλινοί στρατηγοί θεωρούν, σύμφωνα με το Spiegel, πως η επίθεση θα πρέπει να γίνει όσο είναι πρόεδρος των ΗΠΑ ο Μπους για να υπάρχει εξασφαλισμένη κάλυψη από τις ΗΠΑ.

Το Ιράν απειλεί με σκληρότατα αντίμετρα, σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση. Ενώ η Ρωσία εκφράζει την έντονη αντίθεσή της.

Η πιθανότητα όλος αυτός ο ντόρος να γίνεται επειδή ο Όλμερτ έχει μπλέξει σε μεγάλα σκάνδαλα και παίζει με την επίθεση στο Ιράν όπως παίζει από την άλλη με την καλή θέληση της Χαμάς και της Χεζμπολλάχ, είναι σημαντική (εδώ όταν εμφανίζονται σκάνδαλα απλά περιμένουμε τις διακοπές). Αλλά να σημειώσουμε ότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ θα δρούσε μονομερώς για να αποτρέψει εξελίξεις που δεν επιθυμεί στην γειτονιά του.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ . . .

Έπεσα πρόσφατα σε ένα απόσπασμα από τις "Ιστορίες" του Πολύβιου (2ος π.Χ. αιώνας, εξαιρετικά ενδιαφέρων ιστορικός που δεν είναι ευρύτερα γνωστός επειδή έζησε και κατέγραψε λιγότερο ένδοξες εποχές του αρχαίου Ελληνισμού) που βρήκα εξαιρετικά επίκαιρο και το μεταφέρω:

...τοιγαροῦν χωρὶς τῶν ἄλλων οἱ τὰ κοινὰ χειρίζοντες παρὰ μὲν τοῖς Ἕλλησιν, ἐὰν ταλάντου μόνον πιστευθῶσιν, ἀντιγραφεῖς ἔχοντες δέκα καὶ σφραγῖδας τοσαύτας καὶ μάρτυρας διπλασίους οὐ δύνανται τηρεῖν τὴν πίστιν: παρὰ δὲ Ῥωμαίοις κατά τε τὰς ἀρχὰς καὶ πρεσβείας πολύ τι πλῆθος χρημάτων χειρίζοντες δι' αὐτῆς τῆς κατὰ τὸν ὅρκον πίστεως τηροῦσι τὸ καθῆκον.

Δηλαδή ελεύθερα (και ας παρέμβουν οι φιλόλογοι - εγώ ήμουν των θετικών επιστημών)

Αυτός είναι ο λόγος που, πέρα από όλα τα άλλα, ανάμεσα στους Έλληνες, εκείνοι που διαχειρίζονται τα κοινά, και ένα μόνο τάλαντο να τους εμπιστευτείς, ακόμα και με δέκα ελεγκτές, ισάριθμες σφραγίδες και διπλάσιους μάρτυρες δεν μπορούν να παραμείνουν τίμιοι. Αντίθετα μεταξύ των Ρωμαίων, στα δικαστήρια και τις πρεσβείες τους, άνθρωποι διαχειρίζονται μεγάλα χρηματικά ποσά και παρόλα αυτά από καθαρό σεβασμό προς τον όρκο τους παραμένουν τίμιοι.

Αυτά στα πλαίσια του ότι, κατά τον Πολύβιο οι Έλληνες είναι Αθεόφοβοι και οι Ρωμαίοι Θεοφοβούμενοι, κάτι που ο ιστορικός θεωρεί συγκριτικό πλεονέκτημα των Ρωμαίων. Μεταξύ των στοιχείων της εθνοτικής συνέχειας από την ομηρική εποχή, όπως το αρνητικό νεύμα προς τα πάνω που λέει και ο J95, κάνω την (αυθαίρετη) εικασία πως συγκαταλέγεται η αναφορά σε κάθε περίπου αιώνα (ή σε όσους μπορεί να ισχύσει) από την κλασσική εποχή μέχρι σήμερα, όχι μόνο καταγεγραμμένων περιπτώσεων διαφθοράς, αλλά και κείμενων που διεκτραγωδούν/καταγγέλλουν την διαφθορά στον Ελληνικό χώρο ως ιδιάζουσα. Όλοι αυτοί οι παλαιότεροι δεν πιάνουν βέβαια μία σε σχέση με τους σημερινούς, τροπικής βιοποικιλότητας, βιοτόπους διαφθοράς στις εκβολές των ποταμών της εξαχρείωσης τύπου Ζήμενς. Έχουμε εξελιχθεί

ΠΙΚΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ !

Αρχισε ν' ασχολείται και με τα...εθνικά θέματα η Ομοσπονδία του ''γκέττο'' της Αστόριας: Mεγάλη έκπληξη αποτέλεσε το γεγονός ότι μετά από πολλά χρόνια η ελληνική Ομοσπονδία Μείζονος Νέας Υόρκης ''ασχολείται'' με τα... εθνικά θέματα κι έδωσε στην δημοσιότητα ''ανοιχτή επιστολή'' πρός τον πρωθυπουργό της πΓΔΜ γιά το ζήτημα του ονόματος. Το κωμικό στην υπόθεση είναι ότι η ''επιστολή'' έχει αποδέκτες μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ, δείχνοντας έτσι ότι ο στόχος της μισοδιαλυμένης Οργάνωσης είναι να πουλήσει εκδούλευση στην Αθήνα, ότι δήθεν ασχολείται με τo ζήτημα, έστω μ' ''επιστολές'', μετά από πολλά χρόνια απραξίας, με oτιδήποτε έχει σχέση μ' ελληνικά εθνικά θέματα. Φυσικά, στην ''ανοιχτή επιστολή'', αναφέρει ότι εκπροσωπεί περισσότερους από 100 συλλόγους, ενώ η αλήθεια είναι ότι δεν εκπροσωπεί περισσότερους από 92 και οι ενεργοί σύλλογοι δεν ξεπερνούν τους 20. Καλά θα κάνει η Οργάνωση να σοβαρευτεί, να καθαρίσει πρώτα τις εσωτερικές βρωμιές της και τα σκάνδαλα μιάς οκταετίας, να παράγει έργο -εκτός από μιά παρέλαση- και μετά ας ασχοληθεί με τα εθνικά θέματα.

Κατάντησαν την επέτειο φτηνό πανηγύρι: Στις 24 Ιουλίου, κάθε χρόνο, συνηθίζεται να εορτάζεται-''τιμάται'' με δεξίωση στο προεδρικό μέγαρο, η επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα (24 Ιουλίου 1974). Χρόνο με τον χρόνο, η εκδήλωση κατάντησε φτηνό πολιτικάντικο (τηλεοπτικό) πανηγύρι, με την ''παρέλαση'' νεόπλουτων βολεμένων και διεφθαρμένων του κρατικού, πολιτικού, κομματικού, εκκλησιαστικού, μιντιακού κατεστημένου. Δεξίωση, μ' εντυπωσιακά φορέματα, γκλαμουράτες εμφανίσεις, φώτα έντονα, εδέσματα πολλά, ατμόσφαιρα εντυπωσιακή. 'Εβγαλε κι έναν ''δεκάρικο'' ο πρόεδρος της Ελληνικής Τηλεοπτικης Δημοκρατίας και η ζωή συνεχίζεται, μαζί με την διαφθορά.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας βεβήλωσε τον ιερό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας: Διαβάζουμε στις ειδήσεις ότι «...στην αντεπίθεση σε ό,τι αφορά την υπόθεση των σκανδάλων επιχείρησε να περάσει ο πρωθυπουργός, κ. Κώστας Καραμανλής, μιλώντας -18 Ιουλίου '08, ενώπιον ενός καθαρά κομματικού ακροατηρίου- στο Φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ στην Αρχαία Ολυμπία, αποδίδοντας την κύρια ευθύνη για τα φαινόμενα διαφθοράς και οικονομικής υστέρησης της χώρας στο ΠΑΣΟΚ... Η παρουσία του Κώστα Καραμανλή για το Φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ στην Αρχαία Ολυμπία σκόρπισε απογοήτευση, θλίψη και οργή σε σημείο να σχολιάζουν από τα καμένα ότι ''η ομιλία του είναι εκτός τόπου και χρόνου κι ότι με βάση τα λεγόμενά του βρίσκεται σε άλλον πλανήτη''...». Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο πρωθυπουργός βεβήλωσε τον ιερό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, μιλώντας εκεί (με φόντο τις μαυρισμένες δασικές εκτάσεις και τον κατεστραμμένο Κρόνιο λόφο) γιά σκάνδαλα και μίζες του υπερ-διεφθαρμένου ελληνικού κράτους και πολιτικού συστήματος, μέρος του οποίου είναι ο ίδιος, οι υπουργοί του, οι βουλευτές του και λοιποί. Μην ξεχνάμε ότι η αρχαία Ολυμπία έπαθε ζημιές τον Αύγουστο του 2007, από τις φωτιές, εξαιτίας της ανίκανης κρατικής μηχανής.
Γιά όσους ζούμε εκτός Ελλάδας, ήταν θλιβερό το φαινόμενο να βλέπουμε -στην δορυφορική τηλεόραση- τον πρωθυπουργό της χώρας (δεν έχει σημασία ποιού κόμματος) να χρησιμοποιεί τον ιερό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας γιά πολιτικο-κομματικές αντιπαραθέσεις. (O χώρος παραχωρήθηκε γιά το... φεστιβάλ (!) της νεολαίας του κόμματος)... Σύμφωνα με την ''Ελευθεροτυπία'' (19 Ιουλίου '08) «...στα μικρά καφενεία των πυρόπληκτων και σεισμόπληκτων χωριών οι κάτοικοι στις τηλεοράσεις άκουγαν με οργή τα λεγόμενα του πρωθυπουργού και δεν πίστευαν στα αυτιά τους, καθώς ένα χρόνο μετά το πέρασμα της πύρινης λαίλαπας από τα σπίτια τους, ο πρωθυπουργός μίλησε για βοήθεια, την οποία περιμένουν ακόμα από την πολιτεία. ''Ας είχε το θάρρος να αφήσει το πολυτελές περιβάλλον που ζει και να κάνει μια τυπική και σύντομη περιοδεία στα μέρη μας, για να δει από κοντά τον εφιάλτη και τον τρόπο που ζούμε. Δυστυχώς, αρκέστηκε στα λόγια τα μεγάλα, χωρίς ουσία. Είναι προκλητικός. Δεν θέλουμε να τον ξαναδούμε στα μέρη μας'', έλεγαν χθες οργισμένοι οι κάτοικοι με αφορμή την τοποθέτηση του Κ. Καραμανλή στο θέμα των αποζημιώσεων και της βοήθειας προς τους ανέργους. Δεκάδες φορείς από όλη την Ηλεία, λίγο πριν από τον ερχομό του πρωθυπουργού στην Ηλεία, εξέδωσαν ''σκληρά'' ψηφίσματα διαμαρτυρίας που καυτηρίαζαν την κυβερνητική αναλγησία απέναντι στους σκληρά δοκιμαζόμενους κατοίκους...»

Κι άλλη ''πατάτα'' από το ΑΠΕ: 'Εχουμε επισημάνει πολλές φορές την μπουρδολογία του κρατικού ''Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων''. Στις 14 Ιουλίου '08 ''ξαναχτύπησε'', με αφορμή άρθρο του υποψήφιου γιά την προεδρία των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα στους New York Times. Το ΑΠΕ μιλά γιά...συνέντευξή του στην εφημερίδα. Εξυπακούεται ότι σχεδόν όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, που χρησιμοποιούν το ΑΠΕ ως πηγή, την ''πάτησαν''.

Μετονομασία ΣΑΕ: Διαβάζουμε σε δελτίο τύπου ότι ''προτάθηκε η μετονομασία του ΣΑΕ σε Συμβούλιο Απανταχού Ελλήνων, με στόχο ν' αγκαλιάσουμε όλο τον Ελληνισμό της διασποράς''. Δηλαδή, ίσαμε σήμερα, 13 χρόνια μετά και σπατάλη εκατομ. ευρώ, αγκάλιασε μόνο ένα 6-7% επειδή λεγόταν Συμβούλιο Απόδημων Ελλήνων; Αυτό είναι το πρόβλημά τους; (εκτός από ΣΑΕριτζήδες αποδεικνύονται κι εντελώς ασοβάρευτοι)

ΔΕΝ εκφράζει τους Απόδημους, το ΣΑΕ: Επειδή εκπροσωπεί μόνο ποσοστό 6-7% των Απόδημων, επειδή άλλα ζητούν αυτοί και άλλα το προεδρείο του ''μεταφέρει'' στην Αθήνα κι επειδή χρησιμοποιείται από την κάθε ελληνική κυβέρνηση γιά τον αποπροσανατολισμό των Ομογενών, αλλά και τα κόμματα γιά την προσέλκυση ''πελατείας''. Οι Απόδημοι, εμπαίζονται συστηματικά, από την Αθήνα, ενώ οι υποσχέσεις των επισκεπτόμενων γιά τουρισμό τις παροικίες πολιτικών, ξεχνιούνται όταν επιστρέφουν στην Ελλάδα.

Να σταματήσουν τα ''καραγκιοζιλίκια'': Συνηθισμένο φαινόμενο στην οργανωμένη Ομογένεια στις ΗΠΑ, οι μόνιμοι προεδροπαράγοντες ν' ''αλληλοτιμούνται''. Τελευταία και η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών, αντί ν' ασχολείται με την παιδεία, ασχολείται με ''τιμητικές εκδηλώσεις'' και λοιπά γραφικά. H αξιοσέβαστη πρόεδρος της Ομοσπονδίας, μπορεί να κάνει του κεφαλιού της και χωρίς να ενημερώνει το Διοικητικό Συμβούλιο της Οργάνωσης, να διοργανώνει εκδηλώσεις, που στόχο έχουν μόνο την -φωτογραφική- προβολή ολίγων και ''ημετέρων'' στα ελληνόφωνα έντυπα ΜΜΕ, ειδικά του ''γκέτο'' μας, της Αστόριας. Αλλά η υπόθεση της παιδείας των παιδιών των Ομογενών είναι σοβαρή υπόθεση και δεν μπορεί να προωθηθεί με γραφικές εκδηλώσεις και ''τιμητικές πλακέτες''. Χρειάζεται υπευθυνότητα, σοβαρότητα, ΟΥΣΙΑ. Από γραφικότητες και ψώνια που αποζητούν αναγνώριση χορτάσαμε τόσα χρόνια.

Κατάντια: Σκουριασμένα μυαλά, ανεπαρκέστατων, διεφθαρμένων και μη πολιτικών, θα ''νομοθετήσουν'' γιά το φίμωμα της ελευθερίας έκφρασης, μέσω των Βlog, στην Ελληνική (τηλεοπτική) Δημοκρατία.

Siemens: Σκάνδαλα; Ποιά σκάνδαλα; Ποιά ανάμιξη πολιτικών; Αν είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα και ειδικά από μέλη της οικογένειας του ''επίτιμου''. Το είπε και ο υπουργός Δικαιοσύνης -πριν ολοκληρωθεί η έρευνα της ''αδέκαστης'' Δικαιοσύνης- ότι ''δεν υπάρχει ανάμιξη πολιτικών'' στο σκάνδαλο. Κατά συνέπεια, ''σεμνά και ταπεινά'' τ' αρπακτικά, θα συνεχίσουν το έργο της υποτίμησης της νοημοσύνης του ελληνικού λαού. (140.000 και μισό εκατομ. ευρό γιά ''ηλεκτρονικό εξοπλισμό''. Καλά, από χρυσάφι είναι φτιαγμένα τα εργαλεία ή απευθύνονται σε ηλίθιους;). Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, υπάρχει γιά να κυνηγά τους κλεφτοκοτάδες. Μην ξεχνάμε ότι στην μπανανία, οι βουλευτές της, οι πολιτικοί, έχουν... ασυλία (χαραχτηριστικό γνώρισμα μπανανίας).

Ομπάμα, ΗΠΑ: Η νίκη του στις προκριματικές γιά το χρίσμα των Δημοκρατικών, σε συνδυασμό με τις θέσεις του και τα οράματά του, δίνει ελπίδα και προοπτική γιά την απαραίτητη αλλαγή, στην χώρα που κατάστρεψε ο Μπους.

Συνέδριο ΠΣΕΚΑ-Κοντολίζα Ράις: Eίχε διαφημιστεί ότι στο συνέδριο της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) και της λομπίστικης ομάδας 'Αθενς-Kρίστοφερ-Μανάτου (Coordinated Effort of Hellenes), στην Ουάσιγκτον, θα ''βραβευόταν'' η υπουργός Εξωτερικών (22 Μαίου). Όπως ανακοίνωσαν οι διοργανωτές, ειδοποιήθηκαν από την κ. Ράις, ότι ''εξαιτίας ταξιδιού εκτός ΗΠΑ δεν θα παραυρεθεί''. Η αλήθεια είναι διαφορετική: H μη παρουσία της στο συνέδριο οφείλεται σε παρέμβαση του τουρκικού λόμπι. ('Εχασε την ευκαιρία να συναντηθεί με την Koντολίζα Ράις στο συνέδριο και ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης, αλλά στάθηκε τυχερός: αντί γιά την Κοντολίζα, τίμησαν... αυτόν). Και κάτι ακόμα: Γνωρίζετε πως αυτοαποκαλούνται οι ''ηγέτες-λομπίστες'' που συμμετείχαν στο Συνέδριο; U.S. and World Hellenic Leaders. Τελικά, είναι ''λομπίστες'' ή ψώνια;... (Περισσότερα)

Οι ''παπαρολογίες'' της ''Καθημερινής'': Κάθε φορά που ασχολείται με τον Ελληνισμό στις ΗΠΑ η εφημερίδα, όλο ανακρίβειες γράφει και ξεπέρασε τα όρια. Τελευταίο κρούσμα, άρθρο με τον τίτλο ''Η ομογένεια πυλώνας της διπλωματίας'' (18 Μαίου '08). Υποτίθεται ότι ο αρθρογράφος και ανταποκριτής παράλληλα του ΑΠΕ στις ΗΠΑ (αραγμένος στην...Αθήνα), έχει ζήσει γιά χρόνια στις ΗΠΑ. Με αυτό το δεδομένο, πως είναι δυνατόν ν' αερολογεί; Γιά ποιά Ομογένεια μιλά και τι ...πυλώνας διπλωματίας; Γιά την ανύπαρκτη οργανωμένη Ομογένεια ή τα ψώνια που το παίζουν ''λομπίστες''; Κι αφού προβάλει τον 'Αθενς και την παρέα του, γιατί δεν μας εξηγεί ΓΙΑΤΙ ήθελαν να βραβεύσουν την Κοντολίζα Ράις στο Συνέδριό τους; Μάλιστα, ο ανταποκριτής σ' ένα άλλο άρθρο του, έκανε λόγο γιά 1.500.000 ψηφοφόρους ελληνικής καταγωγής. Τώρα, όταν επίσημα στις ΗΠΑ (απογραφή 2000) είμαστε συνολικά 1.170.000 'Ελληνες κι Αμερικανοί ελληνικής καταγωγής, δεν καταλαβαίνουμε πως γίνεται να... ψηφίζουν 1.500.000. Δεν ''γνωρίζουμε'' τι σκοπιμότητες εξυπηρετεί ο κατευθυνόμενος γραφιάς, αλλά σίγουρα γελοιοποιεί την εφημερίδα και τον ''εκπαιδευμένο'' στις ΗΠΑ διευθυντή της.