ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΜΠΑΡΟΥΦΑΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

«Το αντιτορπιλικό με τα ιερά λείψανα». «Πρώτη φορά ταυτοποίηση λειψάνων...». Για Αγίους θα μιλήσω σήμερα· ακούγεται παράξενο· έχουμε όμως να μάθουμε πράματα και θάματα, αφού πρώτα διευκρινίσω ότι τις δύο πρώτες φράσεις του σημερινού σημειώματος τις «έκλεψα» από εφημερίδες του τόπου καταγωγής των νέων Αγίων. Οι νέοι Άγιοι λοιπόν, ονομάζονται «Άγιοι Φανέντες»(!) από το ρήμα φαίνομαι, σε αρχαίο γραμματικό τύπο, όπως ταιριάζει σε Αγίους. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Οι Άγιοι αυτοί, που ήταν τρεις, ο Γρηγόριος, ο Θεόδωρος και ο Λέων, ήταν, λέει, στρατιωτικοί που έζησαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα κάπου στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όταν επί αυτοκράτορα Κωνστάντιου (337-361) εκδόθηκε διάταγμα που υποχρέωνε τους υπηκόους να ασπασθούν τον Αρκανισμό, οι τρεις αρνήθηκαν, εγκατέλειψαν το στρατόπεδό τους και το επάγγελμά τους και έφτασαν σε ελληνικό νησί. Τότε, λέει, η βιογραφία τους, ο Γρηγόριος ήταν ηλικιωμένος, ο Θεόδωρος ήταν περίπου τριάντα ετών και ο Λέων «έλαμπε στη νιότη του»! Στο ελληνικό νησί πήγαν για να ασκητέψουν- και να κρυφτούν. Βρήκαν έναν λόφο που σήμερα λέγεται «των Αγίων Φανέντων». Εκεί λοιπόν, έζησαν ως ερημίτες μέχρι που πέθαναν. Τότε, λέει, οι τρεις ήταν εντελώς άγνωστοι. Στην περιοχή όμως ζούσε ένας πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος έπασχε από μια μορφή λέπρας· ξόδεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στους γιατρούς χωρίς να θεραπευτεί· ώσπου ένα βράδυ, στον ύπνο του, εμφανίστηκαν τρεις άνδρες με τη μορφή αγγέλων και του είπαν πως θα γίνει καλά μόνον εάν βρει τα σώματά τους, τα οποία παρέμεναν άταφα. Πουρνό πουρνό, ο πλούσιος Μιχαήλ άρχισε την αναζήτησή τους· για καλή του τύχη, αμέσως μόλις άρχισε, καταφθάνει τρέχοντας ένας βοσκός και του διηγήθηκε πως ακολουθώντας ένα γουρούνι που είχε ξεκόψει από το κοπάδι, μπήκε σε ένα πυκνό δάσος και εκεί είδε τρία άταφα σώματα «που ευωδίαζαν»! Αμέσως, ο Μιχαήλ, δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, καταφθάνει και βρίσκει τα τρία ολόσωμα ιερά λείψανα. Παρακάλεσε τότε με δάκρυα στα μάτια για τη θεραπεία του και, ώ του θαύματος, μεμιάς η λέπρα εξαφανίζεται. Από ευγνωμοσύνη, λέει, προς τους τρεις Αγίους, Γρηγόριο, Θεόδωρο και Λέοντα, τους οποίους τότε ονόμασαν φανέντες, επειδή φανερώθηκαν (!) ίδρυσε στην τοποθεσία αυτή ένα μοναστήρι προς τιμήν τους. Έκτοτε, με επίκεντρο αυτό το μοναστήρι, γιορτάζουμε τους «Αγίους Φανέντες» την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Δεν τελειώνει εδώ η ιστορία. Κατά την παράδοση, επί Φραγκοκρατίας τα λείψανα των Αγίων αυτών εξαφανίστηκαν. Πιστευόταν ότι τα έκλεψαν οι Φράγκοι και ότι το πλοίο με το οποίο τα μετέφεραν βούλιαξε. Προσέξτε τώρα να δείτε τι θαύματα κάνει η επιστήμη, όπως μας λέει η βιογραφία των Αγίων· «η μακροχρόνια μελέτη της ιστοριογραφίας και των βενετσάνικων αρχείων. ... Η επιστημονική έρευνα έδειξε ότι μέρος από τα λείψανα των τριών Αγίων έφθασαν στη Βενετία μεταξύ 9ου και 14ου αιώνα και πως βρίσκονται στον φημισμένο ναό του Προφήτη Ζαχαρία, μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα». Και έτσι διατυπώθηκε αρμοδίως το αίτημα του τοπικού Μητροπολίτη για την επιστροφή τους. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια στον καρδινάλιο της Βενετίας για να εγκρίνει την επιστροφή μερικών μόνον από τα ιερά οστά - σκέφτηκε φαίνεται, μόνον το ελληνικό νησί θα βγάζει λεφτά από τους «Αγίους Φανέντες»;- οπότε ξεκινάει ένα αντιτορπιλικό του ελληνικού ναυτικού και φτάνει στη Βενετία για να παραλάβει τα ιερά λείψανα. Ας μου επιτραπεί εδώ μια παρένθεση: υπενθυμίζω απλώς ότι το ταξίδι του αντιτορπιλικού το πληρώσαμε συ κι εγώ. Εν τω μεταξύ στην πατρίδα, στον τόπο όπου ασκήτεψαν και πέθαναν οι «Άγιοι Φανέντες» οργανώθηκε μεγάλη τελετή: «Ιερά Μητρόπολη... Ο Μητροπολίτης..., ο Νομάρχης... και ο Δήμαρχος... Σας προσκαλούν εις την επίσημον Τελετήν Υποδοχής των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Φανέντων η οποία θα λάβη χώρα εις την πόλιν... το Σάββατο 2 Μαΐου 2009 και περί ώραν 6ην απογευματινήν. Μετά το πέρας της λιτανευτικής πομπής θα ψαλή Πανηγυρικός Εσπερινός και την πρωΐαν της Κυριακής 3 Μαΐου 2009 θα τελεσθή πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία εις τον Ι. Ναόν...». Φτάνει λοιπόν το αντιτορπιλικό με τα ολίγα ιερά οστά και εκεί άγημα του στρατού αποδίδει τιμές και ακολουθούν όσα λέει η παραπάνω πρόσκληση· και βέβαια κατά την τελετή υποδοχής- αντιγράφω από τοπική εφημερίδα- «δυναμική και πολυπρόσωπη η παρουσία της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν εκεί ο υφυπουργός..., ο βουλευτής..., ο βουλευτής..., ο βουλευτής..., ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ... Από το ΠΑΣΟΚ... ούτε..., ούτε..., ούτε...». Υπάρχουν και πολλά άλλα· λυπάμαι που δεν χωράνε στο σημερινό σημείωμα. Τώρα, όσους μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν κείμενά μου, τους παρακαλώ: α) να θαυμάσουν τα ελληνικά της πρόσκλησης- και την ορθογραφία· β) να παραδεχθούν ότι είναι ένα ωραίο παραμύθι· γ) να ομολογήσουν ότι το αφηγήθηκα καλά. Εάν προβληματίστηκαν με το ίδιο το γεγονός, έχω δύο προτάσεις να τους κάνω: ή να πάνε να προσκυνήσουν, όπως εκείνος ο πλούσιος Μιχαήλ, παρακαλώντας για ό,τι θέλουν ή να σηκώσουν τις παλάμες στο ύψος του προσώπου και να ανοίξουν τα δάχτυλα. Το τελευταίο έκανα εγώ