Ξ Ε Β Α Π Τ Ι Σ Τ Ε Μ Ε !

Καλοστημένη Κομπίνα
Κάνεις ό,τι μπορείς για να με πείσεις ότι δεν αξίζεις ν'ασχολούμαι μαζί σου!
Δεν είμαι ο μόνος που πέρασα, άθελά μου, απ'αυτό το μυστήριο. Και δεν είμαι φυσικά ο μόνος που χρόνια πολλά μετά, ενοχλείται απ'αυτό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή. Εκεί που έτυχε να γεννηθώ, καταπληκτικός τόπος, ανόητοι άνθρωποι, υπάρχει μια κυρίαρχη θρησκεία. Κυρίαρχη σημαίνει ότι δεν αφήνει χώρο για τίποτε άλλο. Τα πιάνει όλα. Η θρησκεία αυτή, έχει τόσο καλά εγκαταστήσει τους μηχανισμούς της σ'αυτή τη χώρα που, κατάφερε να γίνει και "επίσημη θρησκεία του κράτους".
Δηλαδή, πρόκειται για μια χώρα θεοκρατούμενη. Είναι δε τόσο έντονη η παρουσία της και η εμπλοκή της στα πράγματα του τόπου που, έχει κατορθώσει ακόμα και το Σύνταγμα της χώρας, δηλαδή ας πούμε το manual αυτής της χώρας, να την αναφέρει σαν την μόνη σωστή και αποδεκτή. Πώς δουλεύει το μαγαζί Η θρησκεία και η εκκλησία. Εδώ, δεν τα ξεχωρίζω. Για λόγους που μόνο αυτή καταλαβαίνει, υπάρχει το μυστήριο της μύησης στα της θρησκείας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την εγγραφή του θύματος στο club. Αλλά όμως, αυτή η εγγραφή, προϋποθέτει τη συγκατάθεση του υποψήφιου. Λέει λοιπόν: άμα τού δώσουμε τη δυνατότητα να διαλέξει, μάλλον θα πει όχι. Κι έτσι τον χάσαμε. Και πώς θα δουλέψει το μαγαζί;
Πατεντάρουμε λοιπόν την εγγραφή, σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία. Μηνών. Ούτε να σκεφτεί, ούτε να κρίνει, ούτε καν να μιλήσει τη γνώμη του δεν μπορεί σ'αυτή την ηλικία! Και τι θα γίνει αν κάποτε αλλάξει γνώμη; Σε τελική ανάλυση, λίγο μάς ενδιαφέρει. Αυτό που μετράει είναι να είναι γραμμένος στα κιτάπια μας και να κάνει μπούγιο σαν "λαός" μας. Ακόμα κι αν κάποτε σκεφτεί ότι αυτό που τού κάναμε τότε, είναι απ'άκρη σ'άκρη παράνομο, ακόμα και με τους νόμους αυτής της ίδιας της χώρας που έχουμε υπό κατοχήν, πάλι δεν έχουμε κανένα ρίσκο! Γιατί, για να μάς κάνει μήνυση πρέπει να είναι ενήλικος. Αλλά όταν περάσουν τόσα χρόνια, μέχρι να ενηλικιωθεί και να μάς κυνηγήσει, το αδίκημα θα έχει παραγραφεί! Πάλι κερδίζουμε.

Σε ποια εποχή ζούμε; Δεν υπάρχει καμιά άλλη φράση να περιγράψει όλο αυτό, από το ότι είναι μια "καλοστημένη κομπίνα". Η βάπτιση στην Ελλάδα, του μωρού σε Χριστιανό Ορθόδοξο, είναι μια καλοστημένη κομπίνα! Μετά έρχονται όλα τ'άλλα. Κακοποίηση του βρέφους, τραυματικές εμπειρίες, εξαναγκαστική ψυχολογία από το άμεσο περιβάλλον του στα πρώτα χρόνια της ζωής, ατομικά δικαιώματα, παράνομος προσηλυτισμός (δεν βλέπω σε τι διαφέρει από τις σέκτες) και πάει λέγοντας. Αλλά πρώτα απ'όλα, πρόκειται για μια καλοστημένη κομπίνα!
Και συ περήφανε, τι κάνεις; Το πρόβλημά μου εμένα είναι ότι, σχεδόν κανέναν δεν ενοχλεί αυτό το αίσχος. Οχι μόνο δεν ενοχλεί, αλλά θεωρείται και φυσιολογικό! Και μάλιστα τελευταία, με την μόδα της προσκόλλησης στην "παράδοση", ακόμα και τα νέα παιδιά, τρέχουν να ενταχθούν στο στρατόπεδο της ηλιθιότητας! Το ότι ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί την Ελλάδα τριτοκοσμική (και πολύ λέω) χώρα, ακριβώς από κάτι τέτοιες χομεϊνίστικες πρακτικές, δε τούς λέει τίποτα. Αντίθετα, σαν καλά και περήφανα τσινάρια, πετάν' ένα "έτσι είματε εμείς κι οποιανού τού αρέσει!" ή ένα "δεν θα μάς πουν τώρα οι Ευρωπαίοι τι θα κάνουμε!".
Και συνεχίζουν ακάθεκτοι, το χτίσιμο του αύριο! Η αντίδρασή μου Βρέθηκα προ ετών στην Ελλάδα. Και θέλησα να το ψάξω λίγο. Είπα, δεν είναι δυνατόν να είμαι αναγκασμένος να εμφανίζομαι ότι είμαι, κάτι που δεν είμαι! Πήγα λοιπόν στους εκκλησιαστικούς. Βρήκα κάτι λούκια και έφτασα σε στελέχη της επιχείρησης. Εξήγησα το τι θέλω: - Θέλω να ξεβαπτιστώ από Χριστιανός Ορθόδοξος... - Γιατί, θέλεις να περάσεις σε άλλο δόγμα; - Οχι, απλά θέλω να ξεβαπτιστώ από ό,τιδήποτε. - Δεν γίνεται. Ποτέ δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο. Δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. - Ναι αλλά εγώ αυτό, δεν το διάλεξα, μού το επέβαλλαν με το ζόρι, σε μια ηλικία που δεν μπορούσα να πω τη γνώμη μου! - Ετσι γίνεται... Οντας φανερό ότι δεν υπήρχε καμιά ελπίδα για διάλογο, σηκώθηκα κι έφυγα.
Σήμερα, τι ελπίδα έχω να φύγει από πάνω μου αυτός ο επίκτητος μανδύας; Τι πιθανότητες έχω να δραπετεύσω απ'αυτή τη φυλακή που με κλείσαν και με κρατούν σαραντατόσα χρόνια; Ισως ν'αλλάξω θρήσκευμα προς κάποιο άλλο που επιτρέπει τη διαγραφή. Η ξερω 'γω τι άλλο. Δεν είναι όμως αυτό που χρειάζομαι. Εγώ θέλω να ξεβαπτιστώ! Να ξεβαπτιστώ! Είναι σαφές και ξεκάθαρο! Δεν με νοιάζει αν το μαγαζί σας δεν έχει προβλέψει αυτή την περίπτωση αλλά όλα κάποτε ξεκινούν. Να το κάνετε ειδικά για μένα. Να βγάλετε καινούργιο μυστήριο, της ξεβάπτισης. Δεν μ'ενδιαφέρει πώς και τι, αλλά αυτό θέλω! Αλλά δεν θέλω να μείνω έτσι! Τι σού λέω τώρα, ε;
Το ξέρω ότι είναι πολύ πιθανό, τώρα που με διαβάζεις, να σκέφτεσαι ότι είναι υπερβολικά όλα αυτά. Οτι κάθομαι και ενοχλούμαι από πράγματα που δεν παίζουν και τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή. Δεν παίζουν, ε; Στ'αλήθεια, πού να σού εξηγήσω. Είσαι τόσο πολύ μακριά! Θυμήσου όμως πως αυτή σου η λογική, ήταν για μένα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που με ανάγκασαν να γίνω Κοινωνικός Εξόριστος.