Παρουσιάζουμε θαύμα, το οποίο σχετίζεται με 35χρονο νεαρό ο οποίος χτύπησε πολύ σοβαρά με το όχημα που οδηγούσε. Οι γιατροί μάλιστα είχαν σηκώσει , άλλοι τα χέρια και άλλοι τα πόδια, ψηλά ! Να προσθέσουμε ότι σε καιρούς γενικής αποχαυλίτιδας ο καλός θεός έχει κάνει συνήθεια να επικοινωνεί με θαυματουργικό τρόπο ώστε οι ψυχοπαθείς και τα βλήματα που γεύονται τη δωρεά της χάρης του υψίστου , να αποκτούν βιώματα τέτοια τα οποία καθιστούν ακλόνητη τη μαλακία που έχουν στον εγκέφαλο. Οι περισσότεροι από δαύτους δεν παύουν να αναζητούν μέχρι και την τελευταία τους αναπνοή, το θαύμα.
Οι γιατροί λοιπόν με τα πόδια ψηλά περίμενα τον βέβαιο θάνατο του 35χρονου.
Έλα μου ντε όμως , δεν υπολόγισαν την επέμβαση της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Που όμως δεν ήταν αυτή. Απλά της έμοιαζε . . .
Ας πάρουμε τα πράματα όμως από την αρχή.
Ο Κώστας , πατέρας δυο ανήλικων παιδιών , επέστρεφε από την Αθήνα , στην πόλη που κατοικεί μια μέρα του Σεπτέμβρη με την μηχανή του μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήση ορισμένες εργασίες και επέστρεφε κουρασμένος. Στην διαδρομή η μοτοσυκλέτα ανατρέπετε και ο ίδιος στην κυριολεξία απογειόνεται και πέφτει με ορμή σε μια κολώνα.
Η σύγκρουση προκαλεί θραύση στη λεκάνη , στα πλευρά και στις απολύξεις των πέντε χαμηλών σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης. Μια εκ των απολύξεων κόβει μια φλέβα η οποία προκαλεί, σύμφωνα με την διάγνωση των θεράποντων γιατρών οπισθοπεριτωναικό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμοραγία. Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν τα πόδια ψηλά! Τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργική επέμβαση. Μετά από 24 ώρες ο Κώστας οδηγήται εξαντλημένος από την απώλεια αίματος στο χειρουργείο . Ετοιμοθάνατος και ενώ έχει χάσει τρία κιλά αίμα οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μια προσπάθεια σωτηρίας. Τον χειρουργούν στην κοιλιακή χώρα για να μην αφήσουν να πεθάνει , όπως οι ίδιοι είπαν αργότερα χωρίς ιατρική προσπάθεια.
Με λίγα λόγια, η φλέβα έκλεισε από μόνη της και οι γιατροί μιλούσαν για θαύμα!!!
Τον επόμενο μήνα δόθηκε η απάντηση. Είρθε στον ύπνο του Κώστα μια κοντή κοπέλα που φορούσε σκούρο ράσο . . . Του είπε ότι αυτή τον έσωσε κατά εντολή της παναγίας γιατί η ίδια είχε κάποια υποχρέωση εκείνη την ώρα και δεν μπορούσε να πάει για τον Κώστα . . .
Όμως , ποια είναι η παρεξήγηση ; Δεν ήταν η Αναστασία η Ρωμαία αλλά απλά κάποια άλλη που της έμοιαζε και ο Κώστας είχε παραγνωρίσει .
ΤΕΛΟΣ.
Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009
ΑΠΥΘΜΕΝΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Στην προ του Μ. Κωνσταντίνου εποχή, όπου δήθεν υπήρχαν οι περιβόητες διώξεις κατά των «καλών χριστιανών», εμφανίζονται ίσως τα πιο απίστευτα θαύματα στους περιβόητους μάρτυρες. Φωνές κατεβαίνουν απ’ τον ουρανό, περιστέρια ως άγια πνεύματα βγαίνουν απ’ τα στόματα των μαρτύρων, θηρία ψοφάνε απ’ τις προσευχές τους, αλυσίδες σπάνε από αγγέλους ή μόνες τους, είδωλα και ολόκληροι ναοί καταρρέουν μπροστά τους με ένα νεύμα, απανθρακωμένοι χριστιανοί βγάζουν ιεραποστολικούς λόγους, κομμένα μέλη και σκισμένες σάρκες ξαναμπαίνουν στην θέση τους, τεμαχισμένοι νεκροί ανασταίνονται και άλλα απίθανα, που πραγματικά ξεπερνούν κάθε άρρωστη φαντασία!
Του αγίου Σαδώθ (19 Οκτωβρίου) «απέκοψαν την ιεράν γλώσσαν», αλλά αυτός σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, προσευχήθηκε νοερά και η γλώσσα του φύτρωσε πάλι. Ο μάρτυρας Ρωμανός (18 Νοεμβρίου) απαγγέλλει εκατοντάδες στίχους εναντίον των ειδωλολατρών και αφού του κόβουν τη γλώσσα απαγγέλλει κι άλλους τόσους! Χωρίς γλώσσα «λαλούν ανεμποδίστως» κι άλλοι άγιοι, όπως ο άγιος Μάξιμος (21 Ιανουαρίου), ο άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος (10 Δεκεμβρίου), κ.ά..
Ο Άγιος Ποντιανός μαρτύρησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου, βαδίζει χωρίς να καίγεται πάνω σ’ αναμμένα κάρβουνα, συνομιλεί με τα άγρια θηρία που δεν τον κατασπαράσσουν, ενώ ταυτόχρονα στρατιώτες μάταια τον περιλούζουν με καυτό μολύβι. Τελικά σκοτώνεται άδοξα από σπαθί χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί. Περιέργως έτσι συμβαίνει και με άλλους μάρτυρες, δηλαδή αφού αντέχουν τα απίστευτα βασανιστήρια στο τέλος υποκύπτουν από ένα απλό κτύπημα κυρίως από σπαθί (όπως το ασήμι σκοτώνει τους βρυκόλακες…).
Στις υποτιθέμενες εκτελέσεις πάντοτε συμμετέχει κάποιος ανώτατος άρχοντας, ή ανώτατος στρατιωτικός (από στρατηγό και πάνω) ή συνήθως ο ίδιος ο αυτοκράτορας (λες και δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν). Οι μάρτυρες επιβιώνουν από πνιγμό σε ποτάμια, λίμνες, πηγάδια ή θάλασσα με πέτρες δεμένες στο λαιμό, μέσα σε σάκους με φίδια, σε λάκκους με πεινασμένα θηρία, μετά από απαγχονισμό, παλούκωμα, σταύρωμα, συντριβή κοκάλων, ψήσιμο, πριόνισμα, ακόμα και αν καίγονται σε καμίνια, από λιθοβολισμούς… Σεραφείμ και χερουβείμ διασώζουν πολλούς από δαύτους. Πάντοτε όμως ένα σπαθί στο τέλος τους εξολοθρεύει…
Παρόμοιο θαυματουργικό θάνατο είχαν και ο άγιος Ευλάμπιος και Ευλαμπία (αδέλφια, 10 Οκτωβρίου): «Έδεσε σφικτά με δερμάτινα λωρία, τους δακτύλους των χειρών και των ποδών δια να τους στρεβλώσουν προς τα οπίσω, και να τους εξαρθρώσουν…όστις διέστρεψε πότε τον πόδα του και ούτος εξαρθρώθη, ή έβγαλε την χείραν του…και του εστρέβλωναν προς τα οπίσω έκαστον δάκτυλον και μετατόπιζον τα μέλη από τους αρμούς των, ή έκοπταν βιαίως τα νεύρα του. Υπέμεινε δε ο μακάριος Ευλάμπιος τους ραβδισμούς… προστάζων να τον δείρουν με νεύρα ασπλάγχνως…Ο δε αχόρταγος τύραννος δεν ευχαριστήθη…προστάξας να κρεμάσωσιν εις ξύλον τον Μάρτυρα, κατέσχιζον δε τας σάρκας του τόσον, ώστε ησθάνετο τον πόνον έως του μυελού».
Ο Ευλάμπιος ως καλός χριστιανός έβριζε στον «τύραννο», τον Ελληνικό Πολιτισμό και τους θεούς των Ελλήνων: «Αλλά περιγέλα και αυτός τους μιαρούς θεούς των Ελλήνων. Όθεν ήλεγχε τον τύραννον, λέγων ότι ήσαν οι θεοί του ερμαφρόδιτοι, δηλαδή αρσενικοθήλυκοι και αδύνατοι, πόρνοι, φονείς, μνησίκακοι και πολέμιοι. Ταύτα παρόργισαν πάλιν τον ασεβή περισσότερο και προστάσσει να πυρώσουν σιδηράν κλίνην και να απλώσουν επάνω αυτής τον Άγιον…και οι μεν σάρκαι διαλύοντο κατακαιόμεναι, αυτός δε εφαίνετο ώσπερ να ήτο εις στρώμα μαλακόν και ηυχαρίστει τον Κύριον». Αν και λιωμένος και κατακρεουργημένος όπως ήταν ο άγιός μας, γκρέμισε τα είδωλα των μιαρών Ολυμπίων: «…Ηθέλησε να τους κάμει να εννοήσουν την αδυναμίαν των μιαρών θεών των και λέγει προς τον τύραννον να τον οδηγήσουν εις τον ναό των ειδώλων… Φθάσας ο Άγιος εις τον βωμόν ήγγισεν ολίγον με την δεξιάν του εις το μεγαλύτερο και περιφανέστερον είδωλον λέγων: “Σε προτάσσω να πέσης κατά γης και να γίνης χώμα λεπτότατον”. Και παρευθύς έγινεν έργον ο λόγος του. Οι δε παρόντες εθαύμασαν και γνωρίσαντες την αδυναμία των ειδώλων επίστευσαν αναρίθμητοι εις τον αληθή Θεόν προσκυνούντες τον Άγιον» (Συναξαριστής, σελ.248). Τότε μέσα απ’ το πλήθος εμφανίστηκε και η αδελφή του Ευλαμπία. (Αχ Ευλαμπία, η αρρώστειά σου έγινε χρονία…που λέει και το γνωστό τραγούδι…).
«Μετά ταύτα εσκέφθη πάλιν ο τύραννος άλλην κόλασιν και προσέταξε να βράσουν νερό εις ένα μεγάλο λέβητα, δια να τους βάλουν εντός αυτού και να τους αφήσουν εκεί, έως να μείνουν μόνο τα κόκαλα». Μετά την απαραίτητη προσευχή μέσα στο καζάνι μπαίνει και η Ευλαμπία για να πάρει το τζακούζι της: «Με τούτους τους λόγους έλαβεν θάρρος η Ευλαμπία και εισήλθε εις τον λέβητα, παρευθύς δε εψυχράνθη το ύδωρ ως κρύσταλλος και ίσταντο αμφότεροι αγαλλόμενοι. Τοιούτον θαυμάσιον ιδώντες πολλοί των Ελλήνων επίστευσαν», ακόμα και ο ίδιος ο τύραννος παραλίγο να αλλαξοπιστήσει! «Αλλά πάλι οπλίζεται κατά του Αγίου και προτάσσει να τον τυφλώσουν». Μετά την τύφλωση ακολουθεί καμίνι με φωτιά: «Αφού δε εκαύθη η κάμινος τόσον ώστε οι στρατιώτες μόνον να τη βλέπωσιν ετρόμαξαν, επήραν τους Μάρτυρας δια να τους ρίξουν εντός αυτής». Η Ευλαμπία χάρηκε τόσο πολύ με αυτό το μαρτύριο που νόμισε, ότι παντρευόταν…: «Η δε γενναία Ευλαμπία έτρεχε χαίρουσα ώσπερ να επήγαινεν εις νυμφικόν δωμάτιον. Καθώς δε τους έριξαν εις την κάμινον (ώ του θαύματος!) η φλοξ εσχημάτισε θόλον και αφήνουσα το κέντρον κενόν περιστρέφετο πέριξ των Αγίων, ανερχόμενη δε επάνω αυτών εσχηματίζετο ως γέφυρα και αυτοί ίσταντο εις το μέσον αβλαβείς ως σαν να ήσαν εις δροσερόν λειμώνα, εχαίροντο δε διότι το πυρ μεταστρέψαν την καυστικήν του φύσιν εις ψύχος τους εδρόσιζεν». Για να επέλθει και το γνωστό ξενέρωτο τέλος: «Μην έχων λοιπόν ελπίδα τινά εις του Μάρτυρας, έδωκε κατ’ αυτών την τελευταίαν απόφασιν να κόψουν τας αγίας αυτών κεφαλάς» (Συναξαριστής Οκτωβρίου κεφ. Ι΄, σελ.246-248). Η λύτρωση με το σπαθί…
Ο Συμεών ο Στυλίτης ή «ένσαρκος άγγελος» (1 Σεπτεμβρίου) περί το 390 μ.Χ. υπήρξε ένας απ’ τους μέγιστους θαυματοποιούς του είδους του. Από αγράμματος βοσκός προβάτων η σταδιοδρομία του εξελίσσεται στην Μονή Τελεδά μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο. Το 412 μ.Χ. κάπου βόρεια της Αντιόχειας περνά μεγάλη περίοδο ασιτείας χωρίς καμία τροφή. Ακολουθεί δέσιμο και εγκλεισμός. Μετά καρφώνεται σ’ ένα βράχο και μένει εκεί αιωρούμενος, ώσπου τελικά σκαρφαλώνει σε έναν στύλο για να βρει τον θεό. Έτσι γίνεται ο πρώτος στυλίτης μοναχός. Έτσι μένει σε στύλο ύψους 25 μέτρων (αν και εμφανίζονται διακυμάνσεις για το ύψος, μέχρι και 45 λέει η παράδοση!) για 40 περίπου χρόνια. Τα στίφη των προσκυνητών του (μόνο άντρες, οι γυναίκες ήταν διαβολικά όντα για τον άγιο) παραληρούσαν για ένα κομμάτι ύφασμά του, μία τούφα απ’ τα μαλλιά του, ή έστω μία καλή κουβέντα του. Ο Συμεών εισήγαγε ένα νέο είδους ασκητισμό (σε στύλο) και μία νέου είδους Ιατρική. Κομματάκια απ’ την βρώμικη προβιά του, ή κρούστα απ’ το βρώμικο σώμα του, ή το σάλιο του, ή τα λιγοστά περιζήτητα (σαν κατσίκας) περιττώματά του, ή η σκόνη του «σκόνη της θείας χάριτος», που πουλιόταν σε κάψουλες, θεράπευαν όλων των ειδών τις αρρώστειες… Η προσευχή του θεράπευε χιλιόμετρα μακρυά, ακόμα και σε χώρες μακρυνές! Έφερνε βροχή σε περιόδους ξηρασίας και άλλαζε τον καιρό κατά το δοκούν! Ήμαρτον!
«Άκουγε με αγάπη και κατανόηση τα προβλήματά τους, συμβίβαζε τις διαφορές τους και γιάτρευε με την χάρη του Θεού τις ασθένειές τους. Γιατί ο Θεός του είχε δώσει πλούσια την χάρη να θαυματουργεί και να θεραπεύει τα ψυχικά και σωματικά πάθη των ανθρώπων. Η φήμη της αγιότητάς του, της διδασκαλίας του, των θαυμάτων και της υπεράνθρωπης ασκήσεως και διαγωγής του, είχαν φθάσει στα πέρατα του κόσμου.» (Περιοδικό Ι.Μ. Μυτιλήνης «Ο ποιμήν» σελ.224). Δίπλα είχε φτιαχτεί μία Εκκλησία, που καρπωνόταν όλα τα τάματα και τα δώρα, τα οποία έφερναν οι πιστοί στον Συμεών. Μετά τον θάνατό του η σωρός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Αντιοχείας, «όπου συνέτρεχαν πλήθη πιστών και λάμβαναν χώρα αναρίθμητα θαύματα.» (σελ.224).
Τον άγιο Βασιλέα (26 Απριλίου) τον αποκεφάλισαν, τον έβαλαν σε ένα πλοίο κι αφού ανοίχτηκαν στο πέλαγος πέταξαν αλλού «την αγία του κεφαλή» κι αλλού το υπόλοιπο σώμα. Την άλλη μέρα ψαράδες βρήκαν τον άγιο πλήρως συναρμολογημένο με το κεφάλι του κανονικά. Υποβρύχια επανασυγκόλληση κεφα- λιού!
Ο άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης (3 Οκτωβρίου) αποκεφαλισμένος «λαβών την αγίαν του κεφαλήν εις τας χείρας του» περπάτησε δύο στάδια, όπου συνάντησε μία γυναίκα κι απέθεσε το κεφάλι του «ως θησαυρόν εις τας παλάμας της». Ο υπ’ όψη άγιος τιμάται με τοπική αργία ως πολιούχος Αθηνών, το όνομά του φέρει ο πεζόδρομος περιμετρικά της Ακρόπολης, που περνά από το βράχο του Αρείου Πάγου και θεωρείται προστάτης των δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος. Παρόμοιο, καλύτερο όμως θαύμα έκανε ένας άλλος άγιος, ο Βλαδίμηρος (22 Μαΐου). Αφού τον αποκεφάλισαν, ο άγιος δεν πτοήθηκε, «έλαβε με τας χείρας του την κεφαλήν του και έτρεχεν επί του ίππου». Ο ακέφαλος καβαλάρης…
!!! !!!
Του αγίου Σαδώθ (19 Οκτωβρίου) «απέκοψαν την ιεράν γλώσσαν», αλλά αυτός σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, προσευχήθηκε νοερά και η γλώσσα του φύτρωσε πάλι. Ο μάρτυρας Ρωμανός (18 Νοεμβρίου) απαγγέλλει εκατοντάδες στίχους εναντίον των ειδωλολατρών και αφού του κόβουν τη γλώσσα απαγγέλλει κι άλλους τόσους! Χωρίς γλώσσα «λαλούν ανεμποδίστως» κι άλλοι άγιοι, όπως ο άγιος Μάξιμος (21 Ιανουαρίου), ο άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος (10 Δεκεμβρίου), κ.ά..
Ο Άγιος Ποντιανός μαρτύρησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου, βαδίζει χωρίς να καίγεται πάνω σ’ αναμμένα κάρβουνα, συνομιλεί με τα άγρια θηρία που δεν τον κατασπαράσσουν, ενώ ταυτόχρονα στρατιώτες μάταια τον περιλούζουν με καυτό μολύβι. Τελικά σκοτώνεται άδοξα από σπαθί χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί. Περιέργως έτσι συμβαίνει και με άλλους μάρτυρες, δηλαδή αφού αντέχουν τα απίστευτα βασανιστήρια στο τέλος υποκύπτουν από ένα απλό κτύπημα κυρίως από σπαθί (όπως το ασήμι σκοτώνει τους βρυκόλακες…).
Στις υποτιθέμενες εκτελέσεις πάντοτε συμμετέχει κάποιος ανώτατος άρχοντας, ή ανώτατος στρατιωτικός (από στρατηγό και πάνω) ή συνήθως ο ίδιος ο αυτοκράτορας (λες και δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν). Οι μάρτυρες επιβιώνουν από πνιγμό σε ποτάμια, λίμνες, πηγάδια ή θάλασσα με πέτρες δεμένες στο λαιμό, μέσα σε σάκους με φίδια, σε λάκκους με πεινασμένα θηρία, μετά από απαγχονισμό, παλούκωμα, σταύρωμα, συντριβή κοκάλων, ψήσιμο, πριόνισμα, ακόμα και αν καίγονται σε καμίνια, από λιθοβολισμούς… Σεραφείμ και χερουβείμ διασώζουν πολλούς από δαύτους. Πάντοτε όμως ένα σπαθί στο τέλος τους εξολοθρεύει…
Παρόμοιο θαυματουργικό θάνατο είχαν και ο άγιος Ευλάμπιος και Ευλαμπία (αδέλφια, 10 Οκτωβρίου): «Έδεσε σφικτά με δερμάτινα λωρία, τους δακτύλους των χειρών και των ποδών δια να τους στρεβλώσουν προς τα οπίσω, και να τους εξαρθρώσουν…όστις διέστρεψε πότε τον πόδα του και ούτος εξαρθρώθη, ή έβγαλε την χείραν του…και του εστρέβλωναν προς τα οπίσω έκαστον δάκτυλον και μετατόπιζον τα μέλη από τους αρμούς των, ή έκοπταν βιαίως τα νεύρα του. Υπέμεινε δε ο μακάριος Ευλάμπιος τους ραβδισμούς… προστάζων να τον δείρουν με νεύρα ασπλάγχνως…Ο δε αχόρταγος τύραννος δεν ευχαριστήθη…προστάξας να κρεμάσωσιν εις ξύλον τον Μάρτυρα, κατέσχιζον δε τας σάρκας του τόσον, ώστε ησθάνετο τον πόνον έως του μυελού».
Ο Ευλάμπιος ως καλός χριστιανός έβριζε στον «τύραννο», τον Ελληνικό Πολιτισμό και τους θεούς των Ελλήνων: «Αλλά περιγέλα και αυτός τους μιαρούς θεούς των Ελλήνων. Όθεν ήλεγχε τον τύραννον, λέγων ότι ήσαν οι θεοί του ερμαφρόδιτοι, δηλαδή αρσενικοθήλυκοι και αδύνατοι, πόρνοι, φονείς, μνησίκακοι και πολέμιοι. Ταύτα παρόργισαν πάλιν τον ασεβή περισσότερο και προστάσσει να πυρώσουν σιδηράν κλίνην και να απλώσουν επάνω αυτής τον Άγιον…και οι μεν σάρκαι διαλύοντο κατακαιόμεναι, αυτός δε εφαίνετο ώσπερ να ήτο εις στρώμα μαλακόν και ηυχαρίστει τον Κύριον». Αν και λιωμένος και κατακρεουργημένος όπως ήταν ο άγιός μας, γκρέμισε τα είδωλα των μιαρών Ολυμπίων: «…Ηθέλησε να τους κάμει να εννοήσουν την αδυναμίαν των μιαρών θεών των και λέγει προς τον τύραννον να τον οδηγήσουν εις τον ναό των ειδώλων… Φθάσας ο Άγιος εις τον βωμόν ήγγισεν ολίγον με την δεξιάν του εις το μεγαλύτερο και περιφανέστερον είδωλον λέγων: “Σε προτάσσω να πέσης κατά γης και να γίνης χώμα λεπτότατον”. Και παρευθύς έγινεν έργον ο λόγος του. Οι δε παρόντες εθαύμασαν και γνωρίσαντες την αδυναμία των ειδώλων επίστευσαν αναρίθμητοι εις τον αληθή Θεόν προσκυνούντες τον Άγιον» (Συναξαριστής, σελ.248). Τότε μέσα απ’ το πλήθος εμφανίστηκε και η αδελφή του Ευλαμπία. (Αχ Ευλαμπία, η αρρώστειά σου έγινε χρονία…που λέει και το γνωστό τραγούδι…).
«Μετά ταύτα εσκέφθη πάλιν ο τύραννος άλλην κόλασιν και προσέταξε να βράσουν νερό εις ένα μεγάλο λέβητα, δια να τους βάλουν εντός αυτού και να τους αφήσουν εκεί, έως να μείνουν μόνο τα κόκαλα». Μετά την απαραίτητη προσευχή μέσα στο καζάνι μπαίνει και η Ευλαμπία για να πάρει το τζακούζι της: «Με τούτους τους λόγους έλαβεν θάρρος η Ευλαμπία και εισήλθε εις τον λέβητα, παρευθύς δε εψυχράνθη το ύδωρ ως κρύσταλλος και ίσταντο αμφότεροι αγαλλόμενοι. Τοιούτον θαυμάσιον ιδώντες πολλοί των Ελλήνων επίστευσαν», ακόμα και ο ίδιος ο τύραννος παραλίγο να αλλαξοπιστήσει! «Αλλά πάλι οπλίζεται κατά του Αγίου και προτάσσει να τον τυφλώσουν». Μετά την τύφλωση ακολουθεί καμίνι με φωτιά: «Αφού δε εκαύθη η κάμινος τόσον ώστε οι στρατιώτες μόνον να τη βλέπωσιν ετρόμαξαν, επήραν τους Μάρτυρας δια να τους ρίξουν εντός αυτής». Η Ευλαμπία χάρηκε τόσο πολύ με αυτό το μαρτύριο που νόμισε, ότι παντρευόταν…: «Η δε γενναία Ευλαμπία έτρεχε χαίρουσα ώσπερ να επήγαινεν εις νυμφικόν δωμάτιον. Καθώς δε τους έριξαν εις την κάμινον (ώ του θαύματος!) η φλοξ εσχημάτισε θόλον και αφήνουσα το κέντρον κενόν περιστρέφετο πέριξ των Αγίων, ανερχόμενη δε επάνω αυτών εσχηματίζετο ως γέφυρα και αυτοί ίσταντο εις το μέσον αβλαβείς ως σαν να ήσαν εις δροσερόν λειμώνα, εχαίροντο δε διότι το πυρ μεταστρέψαν την καυστικήν του φύσιν εις ψύχος τους εδρόσιζεν». Για να επέλθει και το γνωστό ξενέρωτο τέλος: «Μην έχων λοιπόν ελπίδα τινά εις του Μάρτυρας, έδωκε κατ’ αυτών την τελευταίαν απόφασιν να κόψουν τας αγίας αυτών κεφαλάς» (Συναξαριστής Οκτωβρίου κεφ. Ι΄, σελ.246-248). Η λύτρωση με το σπαθί…
Ο Συμεών ο Στυλίτης ή «ένσαρκος άγγελος» (1 Σεπτεμβρίου) περί το 390 μ.Χ. υπήρξε ένας απ’ τους μέγιστους θαυματοποιούς του είδους του. Από αγράμματος βοσκός προβάτων η σταδιοδρομία του εξελίσσεται στην Μονή Τελεδά μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο. Το 412 μ.Χ. κάπου βόρεια της Αντιόχειας περνά μεγάλη περίοδο ασιτείας χωρίς καμία τροφή. Ακολουθεί δέσιμο και εγκλεισμός. Μετά καρφώνεται σ’ ένα βράχο και μένει εκεί αιωρούμενος, ώσπου τελικά σκαρφαλώνει σε έναν στύλο για να βρει τον θεό. Έτσι γίνεται ο πρώτος στυλίτης μοναχός. Έτσι μένει σε στύλο ύψους 25 μέτρων (αν και εμφανίζονται διακυμάνσεις για το ύψος, μέχρι και 45 λέει η παράδοση!) για 40 περίπου χρόνια. Τα στίφη των προσκυνητών του (μόνο άντρες, οι γυναίκες ήταν διαβολικά όντα για τον άγιο) παραληρούσαν για ένα κομμάτι ύφασμά του, μία τούφα απ’ τα μαλλιά του, ή έστω μία καλή κουβέντα του. Ο Συμεών εισήγαγε ένα νέο είδους ασκητισμό (σε στύλο) και μία νέου είδους Ιατρική. Κομματάκια απ’ την βρώμικη προβιά του, ή κρούστα απ’ το βρώμικο σώμα του, ή το σάλιο του, ή τα λιγοστά περιζήτητα (σαν κατσίκας) περιττώματά του, ή η σκόνη του «σκόνη της θείας χάριτος», που πουλιόταν σε κάψουλες, θεράπευαν όλων των ειδών τις αρρώστειες… Η προσευχή του θεράπευε χιλιόμετρα μακρυά, ακόμα και σε χώρες μακρυνές! Έφερνε βροχή σε περιόδους ξηρασίας και άλλαζε τον καιρό κατά το δοκούν! Ήμαρτον!
«Άκουγε με αγάπη και κατανόηση τα προβλήματά τους, συμβίβαζε τις διαφορές τους και γιάτρευε με την χάρη του Θεού τις ασθένειές τους. Γιατί ο Θεός του είχε δώσει πλούσια την χάρη να θαυματουργεί και να θεραπεύει τα ψυχικά και σωματικά πάθη των ανθρώπων. Η φήμη της αγιότητάς του, της διδασκαλίας του, των θαυμάτων και της υπεράνθρωπης ασκήσεως και διαγωγής του, είχαν φθάσει στα πέρατα του κόσμου.» (Περιοδικό Ι.Μ. Μυτιλήνης «Ο ποιμήν» σελ.224). Δίπλα είχε φτιαχτεί μία Εκκλησία, που καρπωνόταν όλα τα τάματα και τα δώρα, τα οποία έφερναν οι πιστοί στον Συμεών. Μετά τον θάνατό του η σωρός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Αντιοχείας, «όπου συνέτρεχαν πλήθη πιστών και λάμβαναν χώρα αναρίθμητα θαύματα.» (σελ.224).
Τον άγιο Βασιλέα (26 Απριλίου) τον αποκεφάλισαν, τον έβαλαν σε ένα πλοίο κι αφού ανοίχτηκαν στο πέλαγος πέταξαν αλλού «την αγία του κεφαλή» κι αλλού το υπόλοιπο σώμα. Την άλλη μέρα ψαράδες βρήκαν τον άγιο πλήρως συναρμολογημένο με το κεφάλι του κανονικά. Υποβρύχια επανασυγκόλληση κεφα- λιού!
Ο άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης (3 Οκτωβρίου) αποκεφαλισμένος «λαβών την αγίαν του κεφαλήν εις τας χείρας του» περπάτησε δύο στάδια, όπου συνάντησε μία γυναίκα κι απέθεσε το κεφάλι του «ως θησαυρόν εις τας παλάμας της». Ο υπ’ όψη άγιος τιμάται με τοπική αργία ως πολιούχος Αθηνών, το όνομά του φέρει ο πεζόδρομος περιμετρικά της Ακρόπολης, που περνά από το βράχο του Αρείου Πάγου και θεωρείται προστάτης των δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος. Παρόμοιο, καλύτερο όμως θαύμα έκανε ένας άλλος άγιος, ο Βλαδίμηρος (22 Μαΐου). Αφού τον αποκεφάλισαν, ο άγιος δεν πτοήθηκε, «έλαβε με τας χείρας του την κεφαλήν του και έτρεχεν επί του ίππου». Ο ακέφαλος καβαλάρης…
!!! !!!
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΖΑΛΗ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Χριστιανισμός: Μία βιομηχανία παραγωγής θαυμάτων.
Η επιβολή του αναπόδεικτου και του παράλογου.
Σύμφωνα με την επικρατούσα μέχρι σήμερα άποψη ο ερχομός του «θεαν- θρώπου» Ιησού Χριστού και η καθιέρωση του Χριστιανισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του Δυτικού -και όχι μόνο- κόσμου έφεραν την ελπίδα, την αγάπη, την σωτηρία και την πρόοδο της ανθρωπότητας σε όλους τους τομείς. Αυτά πιστεύει ο προσυλητισμένος στον Χριστιανισμό κόσμος μας, διότι αυτά τα χοντρά ψέμματα προωθούνται μέχρι και σήμερα απ’ τα αντίστοιχα χριστιανικά κέντρα. Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στην εποχή της γέννησης του Χριστιανισμού θα δούμε ένα απ’ τα κύρια στοιχεία, που συνέβαλαν στη μετάβαση της ανθρωπότητας στην μ.Χ. εποχή. Τα θαύματα!
Βρισκόμαστε σε μία εποχή 5ος και 6ος μ.Χ. αιώνας, όπου ο Χριστιανισμός έχει επιβληθεί δια της βίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επιφέροντας το σκότος του Μεσαίωνα. Στο νέο μ.Χ. κόσμο δεν έχει απομείνει κανένα ίχνος λογικής σκέψης και έχει εξαφανιστεί παντελώς η κριτική αντίληψη. Κάθε πνευματική και επιστημονική ανακάλυψη έχει οπισθοδρομήσει και η ανθρωπότητα έχει γυρίσει πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω.
Τα δύο βασικά πρότυπα του αρχαίου κόσμου ο αθλητής πολεμιστής και ήρωας απ’ την μία μεριά και ο επιστήμων, φιλόσοφος και μορφωμένος άνθρωπος απ’ την άλλη, έχουν χαθεί ολοκληρωτικά. Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν πλέον μεταλλαχθεί σε χαμερπή, δουλικά, άλογα και δεισιδαιμονικά όντα, τους homo-christianius ή cretinus-κρετίνους, (έτσι ονόμαζαν τους πρώτους Χριστιανούς οι Ρωμαίοι), δηλαδή τα χείριστα υποκείμενα των ανθρώπων. Οι πρώτοι χριστιανοί είναι άνθρωποι αγράμματοι, αμόρφωτοι και απαίδευτοι. Προσυλητίζονται επίσης στο νέο σκοτεινό δόγμα μέθυσοι, πόρνες, εγκληματίες, ληστές και όλων των ειδών τα κατακάθια του Αρχαίου Κόσμου, καθώς και ένα μεγάλο ποσοστό του γυναικείου πληθυσμού. Κύριο όπλο στον προσυλητισμό του όχλου είναι τα θαύματα! Η εκδίκηση του υπόκοσμου κατά του πολιτισμού έχει ξεκινήσει…
Οι ασκητές, οι μοναχοί, οι ερημίτες, οι τρωγλοδύτες, οι σπηλαιώτες, οι μάρτυρες, οι πόρνες, οι μέθυσοι και κάθε είδους υπανθρώπων (αρκεί να είναι χριστιανοί) αποτελούν τα πρότυπα του νέου σκοτεινού κόσμου, που αναδύθηκε. Οι «παλαιστές του Χριστού», οι «αθλητές της εξορίας», οι «χριστονύφες καλό- γριες», οι «στυλίτες μοναχοί», «οι σεσαρκωμένοι άγγελοι» και άλλα παρόμοια θρησκευτικά και αντικοινωνικά εξαμβλώματα έχουν πάρει την θέση των επι- στημόνων, των αθλητών, των φιλοσόφων, των ιατρών, των ποιητών, των αρχι- τεκτόνων και όλων των άλλων επαγγελμάτων, που αποτελούσαν την κοινωνική ελίτ και τα πρότυπα του Αρχαίου Κόσμου.
Ιστορίες θαυματουργικής παραφροσύνης
Κατά την περίοδο της Χριστιανικής επικρατήσεως (απ’ το 312 μ.Χ. και εντεύθεν) ο θαυμασμός των επιστημονικών ανακαλύψεων μετατράπηκε σε παρα- ζάλη θαυμάτων. Τα θαύματα θα αποτελέσουν την ατομική βόμβα στο οπλοστάσιο του Χριστιανισμού. Μέχρι σήμερα είναι αυτά, τα οποία πιστοποιούν την δήθεν αλήθεια της θρησκείας και την δήθεν ύπαρξη του θεού. Είναι η σφραγίδα της θείας αποκάλυψης, η επιβoλή του αναπόδεικτου και του παραλόγου.
Διαφόρων ειδών άγιοι του Χριστιανισμού (άγιοι της ερήμου, των σπηλαίων, των πηγαδιών, των κελιών, των τσουβαλιών, των στύλων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ένας τελείως άρρωστος νους) κάνουνε θαύματα, που θα τα ζήλευαν ακόμα και οι μεγαλύτεροι μάγοι και ταχυδακτυλουργοί όλων των εποχών, ακόμα και ο Κόπερφιλντ, ή ο Χουντίνι, ξεπερνώντας κατά πολύ τον διδάξαντα διδάσκαλό τους Ιησού. Περπατάνε χιλιόμετρα πάνω σε νερά ποταμών, λιμνών, θαλασσών, ή τα διασχίζουν πάνω στην πλάτη κροκοδείλων, δελφινιών ακόμα και φαλαινών, ανασταίνουν νεκρούς, κάνουν καλά ασθενείς και παράλυτους ακόμα και από χιλιόμετρα μακρυά, στείρες γυναίκες μένουν έγκυες μέσω επιφοίτησης, άγγελοι με σάρκα και οστά τρέφουν τους ασκητές της ερήμου, δαίμονες ουρλιάζουν και χτυπιούνται, σύννεφα από ακρίδες εξαφανίζονται με αγιασμό, ο Ήλιος σταματά την πορεία του κατόπιν διαταγής των αγίων, άγια λείψανα μυρίζουν αρώματα και ευωδίες και άλλα απίστευτα και τραγελαφικά. Με μία προσευχή κάνουν το θαλασσινό νερό γλυκό και πόσιμο, με μία κίνησή τους, που θα ζήλευαν ακόμα και οι πιο εκπαιδευμένοι νίντζα, ρίχνουν κάτω ληστές ακινητοποιώντας τους.
Η νέα αυτή τρέλα των θαυμάτων διαδίδεται παντού με αυξανόμενη μανία. Ο γνωστός εκκλησιαστικός διδάσκαλος Ιερώνυμος, όπως αναφέρει ο ίδιος, κατάφερε κάποτε να εξορκίσει τον δαίμονα, που είχε μπει μέσα σε μία καμήλα. Ο επίσκοπος Παλλάδιος αναφέρει στο έργο του «Λαυσιακή Ιστορία» την μεταμόρφωση μίας δαιμονισμένης γυναίκας σε καμήλα. Μόνο ο άγιος Γρηγόριος ο επίσκοπος της Τουρ περί το τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα κατέχει στη συλλογή του περισσότερα από διακόσια θαύματα, πάνω από τριάντα θεραπείες τυφλών, εκατοντάδες άλλες δαιμονισμένων, κουτσών, μουγγών, παράλυτων και φυσικά πολλές δεκάδες νεκραναστάσεις.
Οι ταπεινόφρονες ταχυδακτυλουργοί άγιοι-μοναχοί λατρεύονται σαν οι επί γης θεοί, ή παρομοιάζονται σαν επουράνιοι άγγελοι, οι πιστοί τούς φιλούν τα πόδια, τούς παρακαλούν να τούς βοηθήσουν, ζητούν την συμβουλή τους σε κάθε θέμα και σε θέματα πίστης. Ακόμα και οι χριστιανοί αυτοκράτορες θεωρούσαν τον εαυτό τους τυχερό, να μπορούσαν να τούς είχαν στο τραπέζι τους. Σε αρκετούς έφτιαχναν εκκλησίες εν ζωή ακόμη, ενώ άλλους τους προόριζαν στο να αποκτήσουν τα λείψανά τους μετά θάνατον
Η επιβολή του αναπόδεικτου και του παράλογου.
Σύμφωνα με την επικρατούσα μέχρι σήμερα άποψη ο ερχομός του «θεαν- θρώπου» Ιησού Χριστού και η καθιέρωση του Χριστιανισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του Δυτικού -και όχι μόνο- κόσμου έφεραν την ελπίδα, την αγάπη, την σωτηρία και την πρόοδο της ανθρωπότητας σε όλους τους τομείς. Αυτά πιστεύει ο προσυλητισμένος στον Χριστιανισμό κόσμος μας, διότι αυτά τα χοντρά ψέμματα προωθούνται μέχρι και σήμερα απ’ τα αντίστοιχα χριστιανικά κέντρα. Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στην εποχή της γέννησης του Χριστιανισμού θα δούμε ένα απ’ τα κύρια στοιχεία, που συνέβαλαν στη μετάβαση της ανθρωπότητας στην μ.Χ. εποχή. Τα θαύματα!
Βρισκόμαστε σε μία εποχή 5ος και 6ος μ.Χ. αιώνας, όπου ο Χριστιανισμός έχει επιβληθεί δια της βίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επιφέροντας το σκότος του Μεσαίωνα. Στο νέο μ.Χ. κόσμο δεν έχει απομείνει κανένα ίχνος λογικής σκέψης και έχει εξαφανιστεί παντελώς η κριτική αντίληψη. Κάθε πνευματική και επιστημονική ανακάλυψη έχει οπισθοδρομήσει και η ανθρωπότητα έχει γυρίσει πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω.
Τα δύο βασικά πρότυπα του αρχαίου κόσμου ο αθλητής πολεμιστής και ήρωας απ’ την μία μεριά και ο επιστήμων, φιλόσοφος και μορφωμένος άνθρωπος απ’ την άλλη, έχουν χαθεί ολοκληρωτικά. Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν πλέον μεταλλαχθεί σε χαμερπή, δουλικά, άλογα και δεισιδαιμονικά όντα, τους homo-christianius ή cretinus-κρετίνους, (έτσι ονόμαζαν τους πρώτους Χριστιανούς οι Ρωμαίοι), δηλαδή τα χείριστα υποκείμενα των ανθρώπων. Οι πρώτοι χριστιανοί είναι άνθρωποι αγράμματοι, αμόρφωτοι και απαίδευτοι. Προσυλητίζονται επίσης στο νέο σκοτεινό δόγμα μέθυσοι, πόρνες, εγκληματίες, ληστές και όλων των ειδών τα κατακάθια του Αρχαίου Κόσμου, καθώς και ένα μεγάλο ποσοστό του γυναικείου πληθυσμού. Κύριο όπλο στον προσυλητισμό του όχλου είναι τα θαύματα! Η εκδίκηση του υπόκοσμου κατά του πολιτισμού έχει ξεκινήσει…
Οι ασκητές, οι μοναχοί, οι ερημίτες, οι τρωγλοδύτες, οι σπηλαιώτες, οι μάρτυρες, οι πόρνες, οι μέθυσοι και κάθε είδους υπανθρώπων (αρκεί να είναι χριστιανοί) αποτελούν τα πρότυπα του νέου σκοτεινού κόσμου, που αναδύθηκε. Οι «παλαιστές του Χριστού», οι «αθλητές της εξορίας», οι «χριστονύφες καλό- γριες», οι «στυλίτες μοναχοί», «οι σεσαρκωμένοι άγγελοι» και άλλα παρόμοια θρησκευτικά και αντικοινωνικά εξαμβλώματα έχουν πάρει την θέση των επι- στημόνων, των αθλητών, των φιλοσόφων, των ιατρών, των ποιητών, των αρχι- τεκτόνων και όλων των άλλων επαγγελμάτων, που αποτελούσαν την κοινωνική ελίτ και τα πρότυπα του Αρχαίου Κόσμου.
Ιστορίες θαυματουργικής παραφροσύνης
Κατά την περίοδο της Χριστιανικής επικρατήσεως (απ’ το 312 μ.Χ. και εντεύθεν) ο θαυμασμός των επιστημονικών ανακαλύψεων μετατράπηκε σε παρα- ζάλη θαυμάτων. Τα θαύματα θα αποτελέσουν την ατομική βόμβα στο οπλοστάσιο του Χριστιανισμού. Μέχρι σήμερα είναι αυτά, τα οποία πιστοποιούν την δήθεν αλήθεια της θρησκείας και την δήθεν ύπαρξη του θεού. Είναι η σφραγίδα της θείας αποκάλυψης, η επιβoλή του αναπόδεικτου και του παραλόγου.
Διαφόρων ειδών άγιοι του Χριστιανισμού (άγιοι της ερήμου, των σπηλαίων, των πηγαδιών, των κελιών, των τσουβαλιών, των στύλων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ένας τελείως άρρωστος νους) κάνουνε θαύματα, που θα τα ζήλευαν ακόμα και οι μεγαλύτεροι μάγοι και ταχυδακτυλουργοί όλων των εποχών, ακόμα και ο Κόπερφιλντ, ή ο Χουντίνι, ξεπερνώντας κατά πολύ τον διδάξαντα διδάσκαλό τους Ιησού. Περπατάνε χιλιόμετρα πάνω σε νερά ποταμών, λιμνών, θαλασσών, ή τα διασχίζουν πάνω στην πλάτη κροκοδείλων, δελφινιών ακόμα και φαλαινών, ανασταίνουν νεκρούς, κάνουν καλά ασθενείς και παράλυτους ακόμα και από χιλιόμετρα μακρυά, στείρες γυναίκες μένουν έγκυες μέσω επιφοίτησης, άγγελοι με σάρκα και οστά τρέφουν τους ασκητές της ερήμου, δαίμονες ουρλιάζουν και χτυπιούνται, σύννεφα από ακρίδες εξαφανίζονται με αγιασμό, ο Ήλιος σταματά την πορεία του κατόπιν διαταγής των αγίων, άγια λείψανα μυρίζουν αρώματα και ευωδίες και άλλα απίστευτα και τραγελαφικά. Με μία προσευχή κάνουν το θαλασσινό νερό γλυκό και πόσιμο, με μία κίνησή τους, που θα ζήλευαν ακόμα και οι πιο εκπαιδευμένοι νίντζα, ρίχνουν κάτω ληστές ακινητοποιώντας τους.
Η νέα αυτή τρέλα των θαυμάτων διαδίδεται παντού με αυξανόμενη μανία. Ο γνωστός εκκλησιαστικός διδάσκαλος Ιερώνυμος, όπως αναφέρει ο ίδιος, κατάφερε κάποτε να εξορκίσει τον δαίμονα, που είχε μπει μέσα σε μία καμήλα. Ο επίσκοπος Παλλάδιος αναφέρει στο έργο του «Λαυσιακή Ιστορία» την μεταμόρφωση μίας δαιμονισμένης γυναίκας σε καμήλα. Μόνο ο άγιος Γρηγόριος ο επίσκοπος της Τουρ περί το τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα κατέχει στη συλλογή του περισσότερα από διακόσια θαύματα, πάνω από τριάντα θεραπείες τυφλών, εκατοντάδες άλλες δαιμονισμένων, κουτσών, μουγγών, παράλυτων και φυσικά πολλές δεκάδες νεκραναστάσεις.
Οι ταπεινόφρονες ταχυδακτυλουργοί άγιοι-μοναχοί λατρεύονται σαν οι επί γης θεοί, ή παρομοιάζονται σαν επουράνιοι άγγελοι, οι πιστοί τούς φιλούν τα πόδια, τούς παρακαλούν να τούς βοηθήσουν, ζητούν την συμβουλή τους σε κάθε θέμα και σε θέματα πίστης. Ακόμα και οι χριστιανοί αυτοκράτορες θεωρούσαν τον εαυτό τους τυχερό, να μπορούσαν να τούς είχαν στο τραπέζι τους. Σε αρκετούς έφτιαχναν εκκλησίες εν ζωή ακόμη, ενώ άλλους τους προόριζαν στο να αποκτήσουν τα λείψανά τους μετά θάνατον
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Όμορφη μέρα. Λιακάδα.
Στα παγκάκια κάτω απ’ τους ευκάλυπτους, η ζέστη μαλάκωνε.
Σ’ ένα απ’ αυτά καθόταν η καστανομάλα, με τα μαλλιά της λαμπεράκαι τη γαλάζια ρόμπα της ολοκάθαρη.
Κάθισα κοντά της. Όταν κοίταζα τα μάτια της, δεν είχα λόγο να μιλώ. Γλύκα και γαλήνη κι εκφραστικότητα άφατη. Τα μάτια της μιλούσαναδιάκοπα κι έλεγαν πολλά.. Όποιος όμως προσπαθούσε να τα διαβάσειδεν θα τα κατάφερνε, αν επεδίωκε μέσα σ’ αυτά να βρει τα γνωστά καιοικεία συναισθήματα, τις καθημερινές ανάγκες, γιατί τα μάτια της έλεγανάλλα, πιο μακρινά.Ένιωθα μια ακατανίκητη έλξη να την κοιτάξω και λίγο μετά ήμουν σανυπνωτισμένος.
Τα πόδια της μακριά, το δέρμα της λείο και χλωμό.Όπως είχε λίγο ανοιχτά τα πόδια της, τρύπωσε το βλέμμα μου ανάμεσά τουςκαι μια παρατεταμένη ανατριχίλα με διαπέρασε για το υπέροχο μυστικό.
Ο έρωτας είναι ζωγράφος. Μεταμορφώνει τα αισθήματα, τα χρώματα, τα ρίγη,το πάθος που ζητάει διέξοδο, τον τρόπο να καταλαβαίνω τον κόσμο. Ο έρωταςείναι αυτός που καταργεί τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας καιγενικώς τα όρια. Και πρέπει ο έρωτας να είναι μυστικός. Να μην επιδεικνύεται,να μη ξοδεύεται με λόγια στον περίγυρο. Να έχει τη μυστικότητα της συνωμοσίαςκαι την ιερότητα του άδηλου και του κρύφιου. Να σε βλέπουν να χαμογελάςμε αυτή τη λάμπουσα ιδιαιτερότητα και να σκέπτονται:Το χαμόγελο αυτό δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.
Να χαϊδεύεις με το βλέμμα σου όλα, όσα οι άλλοι θεωρούν μεγάλα προβλήματα.Να συλλέγεις το ρόδινο, όπου το βρίσκεις, και να τ’ απλώνεις στο στήθος σου,για ν’ αντέχεις τα κύματα του έρωτα όταν σου κόβουν την ανάσα.Να μαθαίνεις τη γεωγραφία του σώματος κάθε φορά, σα να είναι η πρώτη.Να νιώθεις απειροελάχιστος βαδίζοντας στο συντροφικό σώμα, ώστεν’ ανακαλύπτεις κάθε λεπτομέρεια της διαδρομής, και πιο μεγάλοςαπ’ ότι πράγματι είσαι, ώστε να μπορείς να προσφέρεις τα ερωτικά σου δώρα.
Θα δέχεσαι όχι μόνο την αγωνία που συσπά τα κύτταρά σου, τη θέρμη πουδιακλαδίζεται στα μέλη του σώματος και σε κάνει να νιώθεις λαφρύτερος,θα δέχεσαι όχι μόνο τη χαρά και τη λύτρωση, μα και τον πόνο του έρωτα,που είναι απ’ όλα ο πιο αληθινός...Πριν να σηκωθεί απ’ το παγκάκι και ν’ απομακρυνθεί με αργά βήματα,της έπιασα το χέρι και το χάιδεψα. Μέσα από το λείο και διάφανο δέρμαδιέκρινα λίγες γαλάζιες φλεβίτσες. Κι όσο της κρατούσα το χέρι,αισθάνθηκα ένα ρεύμα να περνάει μέσα μου σε μια διαρκή ροή.Εκείνη, όταν σηκώθηκε, χτένισε με τα δάχτυλά της τα μαλλιά μουκαι με τη χάρη του σώματός της, τρόχισε τις αισθήσεις μου.
Όμορφη μέρα. Λιακάδα.
Στα παγκάκια κάτω απ’ τους ευκάλυπτους, η ζέστη μαλάκωνε.
Σ’ ένα απ’ αυτά καθόταν η καστανομάλα, με τα μαλλιά της λαμπεράκαι τη γαλάζια ρόμπα της ολοκάθαρη.
Κάθισα κοντά της. Όταν κοίταζα τα μάτια της, δεν είχα λόγο να μιλώ. Γλύκα και γαλήνη κι εκφραστικότητα άφατη. Τα μάτια της μιλούσαναδιάκοπα κι έλεγαν πολλά.. Όποιος όμως προσπαθούσε να τα διαβάσειδεν θα τα κατάφερνε, αν επεδίωκε μέσα σ’ αυτά να βρει τα γνωστά καιοικεία συναισθήματα, τις καθημερινές ανάγκες, γιατί τα μάτια της έλεγανάλλα, πιο μακρινά.Ένιωθα μια ακατανίκητη έλξη να την κοιτάξω και λίγο μετά ήμουν σανυπνωτισμένος.
Τα πόδια της μακριά, το δέρμα της λείο και χλωμό.Όπως είχε λίγο ανοιχτά τα πόδια της, τρύπωσε το βλέμμα μου ανάμεσά τουςκαι μια παρατεταμένη ανατριχίλα με διαπέρασε για το υπέροχο μυστικό.
Ο έρωτας είναι ζωγράφος. Μεταμορφώνει τα αισθήματα, τα χρώματα, τα ρίγη,το πάθος που ζητάει διέξοδο, τον τρόπο να καταλαβαίνω τον κόσμο. Ο έρωταςείναι αυτός που καταργεί τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας καιγενικώς τα όρια. Και πρέπει ο έρωτας να είναι μυστικός. Να μην επιδεικνύεται,να μη ξοδεύεται με λόγια στον περίγυρο. Να έχει τη μυστικότητα της συνωμοσίαςκαι την ιερότητα του άδηλου και του κρύφιου. Να σε βλέπουν να χαμογελάςμε αυτή τη λάμπουσα ιδιαιτερότητα και να σκέπτονται:Το χαμόγελο αυτό δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.
Να χαϊδεύεις με το βλέμμα σου όλα, όσα οι άλλοι θεωρούν μεγάλα προβλήματα.Να συλλέγεις το ρόδινο, όπου το βρίσκεις, και να τ’ απλώνεις στο στήθος σου,για ν’ αντέχεις τα κύματα του έρωτα όταν σου κόβουν την ανάσα.Να μαθαίνεις τη γεωγραφία του σώματος κάθε φορά, σα να είναι η πρώτη.Να νιώθεις απειροελάχιστος βαδίζοντας στο συντροφικό σώμα, ώστεν’ ανακαλύπτεις κάθε λεπτομέρεια της διαδρομής, και πιο μεγάλοςαπ’ ότι πράγματι είσαι, ώστε να μπορείς να προσφέρεις τα ερωτικά σου δώρα.
Θα δέχεσαι όχι μόνο την αγωνία που συσπά τα κύτταρά σου, τη θέρμη πουδιακλαδίζεται στα μέλη του σώματος και σε κάνει να νιώθεις λαφρύτερος,θα δέχεσαι όχι μόνο τη χαρά και τη λύτρωση, μα και τον πόνο του έρωτα,που είναι απ’ όλα ο πιο αληθινός...Πριν να σηκωθεί απ’ το παγκάκι και ν’ απομακρυνθεί με αργά βήματα,της έπιασα το χέρι και το χάιδεψα. Μέσα από το λείο και διάφανο δέρμαδιέκρινα λίγες γαλάζιες φλεβίτσες. Κι όσο της κρατούσα το χέρι,αισθάνθηκα ένα ρεύμα να περνάει μέσα μου σε μια διαρκή ροή.Εκείνη, όταν σηκώθηκε, χτένισε με τα δάχτυλά της τα μαλλιά μουκαι με τη χάρη του σώματός της, τρόχισε τις αισθήσεις μου.
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ ΒΛΑΚΕΙΑ
...Mιά νέα πλέον άποψη, αυτός καθιερώνει
και αποτελεσματικότερα λαό ν’ αποβλακώνει.
Πως άν πεθάνει άνθρωπος, συνέχεια κοιμάται,
σώμα του διαλύεται, τίποτα μη φοβάται.
Κι όταν με το καλό θαρθεί, Δευτέρα Παρουσία,
όλοι οι νεκροί θ’ αναστηθούν, θεού διαδικασία.
Θα γίνει μετενσάρκωση και θάχουν πάλι σώμα,
ασχέτως άν τα σώματα, είχανε γίνει λιώμα.
Αυτό π’ απέφευγε να πει, σε ποία ηλικία,
καθένας που θ’ αναστηθεί, θαρθεί στην παρουσία;
Αφού μετά τη σύλληψη κι έμβρυο έχει ψυχή,
σύμφωνα με θρησκεία μας, την παραλογική.
Σα γέροντας και σα γριά, σαν νέος και σαν νέα,
σαν παις ή και σαν έφηβος, για νάχουνε παρέα;
Σαν βρέφος ή σαν έμβρυο, ίσως μεταλλαγμένο,
μήπως και σα μεσήλικας, πέος μισογυρμένο;
Τότε νεκροί και ζωντανοί, όλοι θε να κριθούνε
και όσοι ένοχοι βρεθούν, στην κόλαση θα μπούνε.
Όσοι αθώοι κηρυχθούν, παράδεισο θα δούνε
και σαν πουλάκια λεύτερα, εδώ κι εκεί πετούνε.
Οι πλέον ευνοούμενοι, απ’ τη διαδικασία,
είναι οι πτωχοί τω πνεύματι, σ’ αυτούς η βασιλεία.
Αυτή η θρησκεία πλάστηκε, κυρίως για τους βλάκες,
οι έξυπνοι και ικανοί, θα είναι οι μαλάκες.
Μπορεί κανένας φίλοι μου, να φαντασθεί βλακεία,
πιό μεγαλύτερη απ’ αυτή, σα θέση και θρησκεία;
και αποτελεσματικότερα λαό ν’ αποβλακώνει.
Πως άν πεθάνει άνθρωπος, συνέχεια κοιμάται,
σώμα του διαλύεται, τίποτα μη φοβάται.
Κι όταν με το καλό θαρθεί, Δευτέρα Παρουσία,
όλοι οι νεκροί θ’ αναστηθούν, θεού διαδικασία.
Θα γίνει μετενσάρκωση και θάχουν πάλι σώμα,
ασχέτως άν τα σώματα, είχανε γίνει λιώμα.
Αυτό π’ απέφευγε να πει, σε ποία ηλικία,
καθένας που θ’ αναστηθεί, θαρθεί στην παρουσία;
Αφού μετά τη σύλληψη κι έμβρυο έχει ψυχή,
σύμφωνα με θρησκεία μας, την παραλογική.
Σα γέροντας και σα γριά, σαν νέος και σαν νέα,
σαν παις ή και σαν έφηβος, για νάχουνε παρέα;
Σαν βρέφος ή σαν έμβρυο, ίσως μεταλλαγμένο,
μήπως και σα μεσήλικας, πέος μισογυρμένο;
Τότε νεκροί και ζωντανοί, όλοι θε να κριθούνε
και όσοι ένοχοι βρεθούν, στην κόλαση θα μπούνε.
Όσοι αθώοι κηρυχθούν, παράδεισο θα δούνε
και σαν πουλάκια λεύτερα, εδώ κι εκεί πετούνε.
Οι πλέον ευνοούμενοι, απ’ τη διαδικασία,
είναι οι πτωχοί τω πνεύματι, σ’ αυτούς η βασιλεία.
Αυτή η θρησκεία πλάστηκε, κυρίως για τους βλάκες,
οι έξυπνοι και ικανοί, θα είναι οι μαλάκες.
Μπορεί κανένας φίλοι μου, να φαντασθεί βλακεία,
πιό μεγαλύτερη απ’ αυτή, σα θέση και θρησκεία;
Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009
Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
Το άκρον άωτον της χριστιανικής υποκρισίας: Οι παπάδες των ορθοδόξων που επί 17 αιώνες καταπατούν(σφάζοντας) τα θρησκευτικά δικαιώματα των άλλων θρησκειών, υποστηρίζουν ότι η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες αποτελεί ...καταπάτηση των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων
ΙI. Τα ψέματα των χριστιανών για το σήμερα.
1. «Πολεμείστε για να ...σωθούμε» -
2. Οι «Ελληνικές» ρίζες του χριστιανισμού -
3. «Μην μας πολεμάτε» -
4. «Ενότης» με τους...Δωδεκαθεϊστές!!
5. «Είμαστε περικυκλωμένοι από κινδύνους δεν πρέπει...τώρα να τσακωνόμαστε» -
6. Η τακτική της μισής αλήθειας
7. Οι χριστιανοί αγύρτες ανακάλυψαν τον...βυζαντινό Ελληνισμό -
8. «Όχι στον...διχασμό»
ΙΙI. Τα ψέματα των χριστιανών για το ΣΗΜΕΡΑ.
1. «Πολεμείστε για να ...σωθούμε».
Εξ αιτίας της αδρανείας των Ελλήνων, ενώ ο χριστιανισμός σήμερα καταρρέει σε όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα έχει ανεβεί στην πλάτη του Ελληνιστικού κινήματος και με το μαστίγιο του καβαλάρη φωνάζει: Εμπρός, πολεμείστε για την σωτηρία ...ΜΑΣ(!) Παλέψτε Έλληνες για να σωθεί ο ...χριστιανισμός (!!) Εάν χαθούμε εμείς θα ...χαθείτε και σεις(!!!). Τι συγκινητικό παραμυθάκι...
Μόνον ένας ηλίθιος θα πολεμούσε για να σωθεί η ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων. Επειδή όμως οι Έλληνες δεν είναι τόσο πρόβατα και τόσο ανόητοι όσο τους θεωρούν οι χριστιανοί δημαγωγοί, άρχισαν να συνειδητοποιούν την μισελληνική φύση του χριστιανισμού. Γι' αυτό έχει καταλάβει πανικός τους παπάδες, γιατί θα βρεθούν χωρίς πρόβατα στο μαντρί. Γι' αυτό χρησιμοποιούν και τις περίφημες «μαθηματικές εξισώσεις»:
Ελληνισμός=χριστιανισμός=ορθοδοξία=παπάδες, που σημαίνουν ότι όποιος κτυπάει τον Χριστόδουλο κτυπάει τον ...Ελληνισμό(!!).
Τα επιχειρήματα των χριστιανών κατά των αναδυομένων Ελλήνων στο θρήσκευμα είναι καταπληκτικά, πραγματικά υποδείγματα προπαγάνδας. Η ευρηματικότης τους εντυπωσιακή: «Είστε φανατικοί ...σχοινοβατείτε ...θα αφανιστούμε αν χάσουμε την ορθοδοξία(όχι αν χάσουμε τον Ελληνισμό μας, η ορθοδοξία να μην χαθεί)».
Και συνεχίζουν απτόητοι: «Ας τα ξεχάσουμε τώρα ...να ενωθούμε όλοι κάτω από την σημαία της ορθοδοξίας εκεί βρίσκεται η δύναμή μας(δεν ζητούν ένωση κάτω από την σημαία του Ελληνισμού αλλά κάτω από την σημαία της ...βυζαντινής λαίλαπας). «Μας δυσαρεστείτε με την στάση σας(το ότι αποκαλύπτουμε την γενοκτονία των Ελλήνων από τους χριστιανούς)». «Η θετική προσφορά της ορθοδοξίας στον Ελληνισμό δεν αμφισβητείται (βεβαίως, κάψιμο βιβλίων και συγγραφέων)».
Έτσι κλαψουρίζουν οι χριστιανοί παπάδες γιατί ξέρουν αυτό που ήξερε ο Στάλιν το 1940, ότι ο Ρωσικός λαός δεν έδινε δεκάρα για τον κομμουνισμό και δεν επρόκειτο να πολεμήσει για να σώσει τον κομμουνισμό από την εισβολή των Γερμανών Ναζί. Γι' αυτό πολύ έξυπνα ο Στάλιν έριξε το σύνθημα «Να σώσουμε την πατρίδα», μετέτρεψε τον πόλεμο σε πατριωτικό. Έτσι και η ορθοδοξία, ξέρει ότι ουδείς Έλλην θα πολεμήσει για την σωτηρία των παπάδων ενώ όλοι θα πολεμήσουν για την Ελλάδα. Έξυπνα λοιπόν χρησιμοποιούν την εξίσωση: «επίθεση κατά της ορθοδοξίας=επίθεση κατά της Ελλάδος».
Μας μιλούν συνεχώς για ελληνοχριστιανούς. Δεν υπάρχει έννοια ελληνοχριστιανού ανθρώπου, είναι δικής τους κατασκευής. Τι είδους όρος είναι αυτός; Δεν μπορείς να είσαι ταυτοχρόνως και Έλλην και χριστιανός. Ή Έλλην ή χριστιανός, και τα δύο δεν γίνεται. Δεν μπορείς να είσαι ταυτοχρόνως και άντρας και γυναίκα, ένα από τα δύο. Και τα δύο δεν γίνεται, εκτός αν είσαι υβρίδιο. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα ο ελληνοχριστιανισμός: μία υβριδική ιδεολογία. Και επειδή χριστιανισμός=ιουδαϊσμός, οι χριστιανοί δεν μπορούν να μιλάνε για ελληνοϊουδαικό πολιτισμό. Κτυπάει άσχημα στο αυτί, γι' αυτό ονομάζουν τον ιουδαϊσμό τους χριστιανισμό.
2. Οι «Ελληνικές» ρίζες του χριστιανισμού.
Αν πραγματικά ο χριστιανισμός είχε τις ρίζες του στον Ελληνισμό τότε θα μας δίδασκαν στο σχολείο οι χριστιανοί καθηγητές την κοσμογονία του Ησιόδου και όχι την κοσμογονία των εβραίων. Θα είχαμε για προφήτες την Πυθία και του Έλληνες μάντεις, ο ραβίνος Τζεσουά θα αναφέρετο στους Νόμους του Σόλωνος/Λυκούργου και όχι στον νόμο του Μωϋσή. Θα έλεγε «δεν ήρθα να καταργήσω τους νόμους του Λυκούργου αλλά να τους συμπληρώσω», ενώ είπε «δεν ήρθα να καταργήσω τον νόμο του Μωϋσή αλλά να τον συμπληρώσω». Οι επίσημοι σοφοί μας θα ήταν ο Ηράκλειτος, ο Θαλής και όχι ο Σαούλ-Παύλος. Και ο Τζεσουά θα ήτο υιός του Διός και όχι του Ιεχωβά.
Αρα οι χριστιανοί προπαγανδιστές είναι φθηνοί δημαγωγοί και ψεύτες. Με τόσα οφθαλμοφανή ιουδαϊκά στοιχεία κάνουν του κόσμου τις αλχημείες για να αποδείξουν ότι η ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων έχει ρίζα Ελληνική. Αυτό ονομάζεται εξαπάτηση του Ελληνικού λαού. Προδίδουν τον Ελληνισμό, και γίνονται 5η φάλαγγα του σιωνισμού στην Ελλάδα και από πάνω έχουν το θράσος να λένε ότι εμείς είμαστε πράκτορες του σιωνισμού.
Αν έχουμε λάθος στους χαρακτηρισμούς μας τότε να μας αποδείξουν το αντίθετο. Ας δημοσιεύσουν μια απόφαση που να λέει ότι τα Ελληνόπουλα από εδώ και πέρα θα διδάσκονται και την Εθνική τους Θρησκεία και την χριστιανική, μια που «ο χριστιανισμός είναι η συνέχεια του Ελληνισμού»; Όχι, οι χριστιανοί δημαγωγοί δεν πρόκειται να πάρουν τέτοια απόφαση γιατί μισούν τον Ελληνισμό που είναι άρρηκτα δεμένος με την Εθνική μας Θρησκεία. Όχι μόνο διδάσκουν την εθνική θρησκεία των εβραίων στα ελληνόπουλα μέσω της Παλαιάς Διαθήκης αλλά ταυτοχρόνως απαγορεύουν την διδασκαλία της Εθνικής Θρησκείας των Ελλήνων.
Έτσι αποδεικνύουν οι χριστιανοί δημαγωγοί την συνέχεια Ελληνισμού-χριστιανισμού: διδάσκοντας την εβραϊκή θρησκεία στα ελληνόπουλα και απαγορεύοντας την ...Ελληνική!!!
3. «Μην μας πολεμάτε».
Οι χριστιανοί δημαγωγοί μας καλούν να σταματήσουμε να πολεμούμε τον χριστιανισμό. Απαντούμε ότι οι Έλληνες στο θρήσκευμα (κακώς) δεν πολεμούν τον χριστιανισμό. Και φυσικά φορτώνονται και αυτή την κατηγορία κατά την πάγια τακτική των χριστιανών προπαγανδιστών. Επιπλέον ο χριστιανισμός επί 2000 έτη πολεμά με λύσσα την Εθνική μας Θρησκεία. Δηλαδή μας καλούν να μην πολεμούμε την «θρησκεία» τους, ώστε να μπορούν αυτοί ανενόχλητα να πολεμούν την δική μας!!!
Τον πόλεμο τον κηρύσσουν με το εθνοπροδοτικό σύνθημα «ορθοδοξία και Ελληνισμός πάνε μαζί» και το ανθελληνικό σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών». Δηλαδή όποιος δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος δεν είναι Έλλην!!! Έτσι διεπράχθη η εθνική προδοσία της ορθοδοξίας το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδος-Τουρκίας, όπου ως κριτήριο ανταλλαγής ετέθη το ...θρήσκευμα. Αποτέλεσμα: χιλιάδες Έλληνες πολίτες, Έλληνες στην καταγωγή, Έλληνες στην συνείδηση, αλλά μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα θεωρήθηκαν ...Τούρκοι από το χριστιανικό ρωμαϊκό κρατίδιο και εστάλησαν στην Τουρκία!!! Περιττό να πούμε ότι αυτοί οι δυστυχείς αδελφοί μας είχαν εξισλαμισθεί είτε δια της βίας είτε για να αποφύγουν τους βαρείς τουρκικούς φόρους και τους εξευτελισμούς. Αυτά εις ότι αφορά το έγκλημα στα Ελληνικά εδάφη. Γιατί η εθνοπροδοτική συμφωνία περιελάμβανε και την εκδίωξη 1.500.000 Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τα τουρκοκρατούμενα εδάφη, διότι αυτοί θεωρήθηκαν χριστιανοί ορθόδοξοι οπότε βάσει της συνθήκης έπρεπε να πάνε στην Ελλάδα. Δηλαδή είτε ήσουν Έλλην μουσουλμάνος στην Ελλάδα είτε Έλλην χριστιανός ορθόδοξος στα τουρκοκρατούμενα εδάφη το χριστιανικό ρωμαϊκό κρατίδιο του Ελλαδιστάν σε ξερίζωνε από τον τόπο σου. Αυτή είναι η ορθοδοξία, ένα σκουλήκι που τρώει τις σάρκες του Ελληνισμού.
4. «Ενότης» με τους ...Δωδεκαθεϊστές!!
Τα επιχειρήματα περί «ενότητος» αποσκοπούν στο να διατηρήσει η ορθοδοξία το μονοπώλιο προσηλυτισμού των Ελλήνων. Οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική φωνή θεωρείται εθνοδιαλυτική που θα ζημιώσει τον Ελληνισμό. Το επιχείρημα αυτό ανατρέπεται πολύ εύκολα γιατί κατά την ίδια λογική δεν θα πρέπει να έχουμε πολλά κόμματα αλλά μόνον ένα κόμμα για να διασφαλισθεί η ενότης των Ελλήνων. Την θρησκευτική της δικτατορία η ορθοδοξία την βαπτίζει ενότητα.
Όπως ακριβώς έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε πολιτικά κόμματα έτσι πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε το θρήσκευμά μας. Αλλιώς, κατά την ίδια λογική, θα μπορούσε το Πασόκ να παίρνει όλα τα νεογέννητα και να τα εγγράφει στο κόμμα και μετά να λέει ότι το 95% των Ελλήνων είναι οπαδοί του Πασόκ. Και μετά να θέσει όλα τα κόμματα εκτός νόμου για να αποφευχθεί ο «διχασμός».
Η αγυρτεία των χριστιανών προπαγανδιστών στο σύνθημα περί δήθεν ενότητος αποδεικνύεται από την στάση τους προς τον καθολικισμό. Ενώ καλούν εμάς σε ενότητα, να ξεχάσουμε τα εγκλήματά τους εναντίον μας, την ίδια στιγμή ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΝΩΣΗ με τους καθολικούς!! Που σε τελευταία ανάλυση έχουν συγγενή δόγματα. Επιπλέον ΣΥΝΕΧΩΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΝ στους ορθοδόξους τα εγκλήματα των καθολικών σε βάρος των ορθοδόξων. ΝΑ η διπλοπροσωπία των ορθοδόξων δημαγωγών. Και σε τελευταία ανάλυση εάν δεν μπορούν να ενωθούν με ένα συγγενικό τους δόγμα πώς θα ενωθούν με εμάς που δεν έχουμε τίποτε το κοινό; Τι δουλειά έχει ο Αριστοτέλης με τον Μωϋσή; Ο Ηράκλειτος με τον Σαούλ;
Εάν είναι να ξεχάσουμε τα εγκλήματα των χριστιανών ορθοδόξων κατά των Ελλήνων τότε να ξεχάσουμε και τα εγκλήματα των Γερμανών ναζί, των Τούρκων, των Περσών, των Βουλγάρων. Γιατί να μην ξεχάσουμε τα εγκλήματα των Βουλγάρων κύριοι χριστιανοί ορθόδοξοι; Και αυτοί ορθόδοξοι είναι στο θρήσκευμα. Γιατί καλέσατε τον Πάπα να σας ζητήσει συγγνώμη; Γιατί δεν του είπατε ότι λέτε και σε μας, «ας τα ξεχάσουμε, ας ενωθούμε».
Είναι πραγματικά για γέλια και για κλάματα η προπαγάνδα των ορθοδόξων στην Ελλάδα. Δεν μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους δύο χριστιανικές αιρέσεις, (ορθοδοξία και καθολικισμός) και θα ενωθεί η ορθοδοξία με τον Ελληνισμό; Αυτή θα είναι μία παρά φύσιν ένωσης. Δεν είναι απλώς άτοπον αυτό που ζητούν, είναι ο ορισμός της σχιζοφρένειας.
Αυτός που διχάζει τους Έλληνες είναι η ορθοδοξία. Είμαστε όλοι πνευματικά τέκνα του Διός και όχι του ραβίνου Τζεσουά. Όλοι οι Έλληνες καταγόμαστε από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα και όχι από τον Αβραάμ και την Σάρα. Η ένωση των Ελλήνων θα γίνει κάτω από την προστασία των Πατρώων Θεών και όχι κάτω από την προστασία εβραίων προφητών. Ιεροί μας τόποι, για όποιον αισθάνεται Έλλην, είναι οι Δελφοί και η Δήλος και όχι η Ιερουσαλήμ. Όποιος υποστηρίζει τα αντίθετα, όπως η ορθοδοξία, διχάζει. Ανοίγει ρωγμές στον εθνικό κορμό. Προδίδει τον Ελληνισμό, τους προγόνους και τους Πατρώους Θεούς μας. Αρα η ορθοδοξία διχάζει την Ελλάδα διότι θέλει να μας υποδουλώσει στον ιουδαϊσμό όχι οι Έλληνες που θέλουν να μας φέρουν στην ζεστή αγκαλιά των Πατρώων Θεών. Η ένωση των Ελλήνων θα γίνει κάτω από την σημαία του Ελληνισμού και όχι κάτω από την σημαία του ιουδαιοχριστιανισμού.
Οι χριστιανοί δημαγωγοί πασχίζουν με μανία να μας πείσουν ότι ο πόλεμος που μας κάνουν τόσους αιώνες δεν υπάρχει. Ότι δεν μας σκοτώνουν αλλά μας αγαπούν. Ότι δεν έγιναν σφαγές αλλά υπήρξε ενότης. Χρειάστηκαν όμως 17 αιώνες αμείλικτων σφαγών και απαγόρευση κάθε αντιλόγου για να επιβάλλουν την μισελληνική ιουδαϊκή τους αίρεση. Τώρα να δούμε πόσο θα αντέξουν στα απανωτά κτυπήματα των Ελλήνων, χωρίς την βοήθεια του εισαγγελέως και του αστυφύλακος.
Μερικοί χριστιανοί ρωτούν «και τι θέλετε να γίνει; Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω ότι έγινε, έγινε. Το πολύ-πολύ να σας αναγνωρίσουμε ότι είσαστε θρησκεία και πιθανόν να σας αφήσουμε να κτίσετε ένα ναό».
Αυτό το επιχείρημα είναι σαν ένας εγκληματίας να πάρει μία μπουλντόζα να ισοπεδώσει το σπίτι σου, να το απαλλοτριώσει με την βία, να κτίσει πάνω του δικό του σπίτι, να σου κλέψει όλη την περιουσία και να κάψει την οικογένειά σου στην πυρά. Και μετά από μακροχρόνιο αγώνα στα δικαστήρια να έχει το θράσος να απαιτεί να παραιτηθείς των νομίμων αξιώσεών σου, με την αόριστη υπόσχεση ότι ΘΑ αναγνωρίσει ότι το οικόπεδο που κατοικεί ΠΙΘΑΝΟΝ να είναι δικό σου. Ο δικαστής φυσικά βάση του αστικού και ποινικού κώδικος θα διατάξει να γκρεμιστεί το σπίτι του, να ανεγερθεί με δικά του έξοδα το δικό σου, και να πάει φυλακή ο εγκληματίας για τους φόνους που διέπραξε. Η όποια περιουσία του θα κατασχεθεί και θα αποδοθεί στο θύμα ως ηθική και υλική αποζημίωση. Αυτά διατάσσει ο αστικός και ο ποινικός κώδικας για τους εγκληματίες που παραβιάζουν, λεηλατούν ξένη ιδιοκτησία και δολοφονούν τους ιδιοκτήτες.
Χρησιμοποιώντας την «λογική» των χριστιανών δημαγωγών «κάποτε χριστιανισμός και Ελληνισμός συγκρούστηκαν, τώρα πέρασαν αυτά, οι χριστιανοί σήμερα δεν σκοτώνουν τους ειδωλολάτρες», μπορούμε να πούμε ότι οι αμερικανοί σήμερα δεν σκοτώνουν τους Ινδιάνους. Αρα δεν τρέχει τίποτε, όλα μέλι-γάλα. Οι Ινδιάνοι στην Αμερική δεν μπορούν να πολεμήσουν τους αμερικανούς κατακτητές, εμείς όμως μπορούμε να πολεμήσουμε τους βυζαντινούς κατακτητές.
5. «Είμαστε περικυκλωμένοι από κινδύνους δεν πρέπει ...τώρα να τσακωνόμαστε».
Οι χριστιανοί δημαγωγοί διατείνονται ότι «είμαστε περικυκλωμένοι από τόσους εχθρούς, είμαστε σε περίοδο κρίσης και άρα να μείνουμε ενωμένοι». Επί 17 αιώνες που μας έσφαζαν δεν έτρεχε τίποτε, τώρα που καταρρέουν τους έπιασε η συμπόνια για τους Έλληνες. Το 1453 αρνήθηκαν να ενωθούν με τους καθολικούς και προτίμησαν να υποδουλωθούν στους Τούρκους. Εξόντωσαν ανηλεώς ακόμα και κοντινές τους αιρέσεις όπως τους αρειανιστές, τους μονοφυσίτες, τους παυλικιανούς, και τόσους άλλους. Σε όλη τους την ιστορία θέλησαν να μείνουν μοναδικοί κυρίαρχοι στην θρησκευτική ζωή του τόπου σφάζοντας τους ετεροδόξους, τώρα θυμήθηκαν την ενότητα; Τώρα που πνέουν τα λοίσθια; Όταν μας έσφαζαν γιατί δεν μιλούσαν για ενότητα; Όταν έσφαζαν τους αρειανιστές και τους παυλικιανούς γιατί δεν μιλούσαν για ενότητα; Όταν έκαναν τις σταυροφορίες και έσφαζαν εκατομμύρια αθώους γιατί δεν μιλούσαν για ενότητα; Τώρα είναι αργά, τώρα υπάρχουν ανοικτοί λογαριασμοί που χρήζουν εκκαθαρίσεως
Και δεν είμαστε μόνοι, υπάρχουν ένα σωρό εχθροί της ορθοδοξίας που θα τους δούμε με ικανοποίηση να την κτυπούν αλύπητα απ' όλες τις πλευρές. Αν κάποιος νομίζει τα παραπάνω λόγια είναι σκληρά για την ορθοδοξία ας σκεφθεί ότι η ορθοδοξία δεν έχει αναγνωρίσει κανένα έγκλημα κατά των Ελλήνων. Δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη(σε αντίθεση με τον Πάπα που ζήτησε συγγνώμη) και συνεχίζει με θράσος να έχει για αγίους όλου τους δολοφόνους των Ελλήνων όπως τον Θεοδόσιο Α'. Επιπλέον με τους Μεταξικούς νόμους μάς έθεσε εκτός νόμου και αν σήμερα μπορούμε να εμφανιζόμαστε δημοσίως αυτό οφείλεται στις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και όχι στην ανοχή του παπαδαριού.
Συμπέρασμα: ενότητα με τους εχθρούς του Ελληνισμού ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία.
6. Η τακτική της μισής αλήθειας.
Οι χριστιανοί δημαγωγοί χρησιμοποιούν ευρέως την τακτική της μισής αλήθειας που ισοδυναμεί με ένα μεγάλο ψέμα. Λέγουν ότι η αρχαία Ελλάδα ανέπτυξε πολύ μεγάλο πολιτισμό(δηλαδή λέγουν μία αλήθεια) για ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΕΝΑ ΨΕΜΑ: ότι ο χριστιανισμός είναι η συνέχεια του Ελληνισμού.
Σου λέγουν μία αλήθεια για να σε δελεάσουν, να σε παγιδεύσουν και να σου ρίξουν το δηλητήριο του ιουδαιοχριστιανισμού.
7. Οι χριστιανοί αγύρτες ανακάλυψαν τον...βυζαντινό Ελληνισμό.
Ο Βασίλης Μισύρης, γνωστός βυζαντινολάτρης, ανακάλυψε τον βυζαντινό Ελληνισμό(!), όπως λέμε ναζιστικός Ελληνισμός (επειδή οι Ναζί θαύμαζαν την Ακρόπολη), όπως λέμε οθωμανικός Ελληνισμός, όπως λέμε κομμουνιστικός Ελληνισμός, και τόσοι άλλοι «Ελληνιστικοί» πολιτισμοί...
Γιατί αυτοί οι βυζαντινολάτρεις κυκλοφόρησαν αυτό το σύνθημα; Πού στηρίζονται; Πρώτον κατάλαβαν ότι οι Έλληνες δεν τρώνε κουτόχορτο και δεν αποδέχονται την εξίσωση βυζάντιο=Ελλάδα. Προσπάθησαν λοιπόν να βρουν κάτι που να μην κτυπάει τόσο άσχημα στο αυτί, όσο η λέξη βυζάντιο. Και ανακάλυψαν τον βυζαντινό Ελληνισμό. Πού στηρίζονται για να κυκλοφορήσουν τέτοιο ψέμα; Θα σου πουν ότι οι Έλληνες δεν χάθηκαν με το βυζάντιο, συνέχισαν να παράγουν τέχνη, τραγούδια μουσική, κτλ. Το ίδιο όμως ισχύει επί Φραγκοκρατίας, γιατί δεν μιλούν για φραγκικό Ελληνισμό; Επίσης οι Έλληνες δεν χάθηκαν επί Τουρκοκρατίας, διατήρησαν όσο μπορούσαν τα ήθη και τα έθιμα τους. Γιατί δεν μιλούν για οθωμανικό Ελληνισμό; Το ίδιο συνέβη και επί σταλινικής ' κομμουνιστικής δικτατορίας στον Εύξεινο Πόντο. Οι Έλληνες Πόντιοι διατήρησαν όσο μπορούσαν τα ήθη και τα έθιμά τους, γιατί δεν μιλούν οι βυζαντινολάτρεις για κομμουνιστικό Ελληνισμό;
Ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο νέος φωστήρας του «βυζαντινού πολιτισμού», σε εκπομπή του στο Blue Sky απολογήθηκε λέγων: «Μα πώς να το κάνουμε ...το βυζάντιο είναι ο... μεσαιωνικός Ελληνισμός(!!)». Μάλιστα, μέχρι εκεί φτάνει το θράσος των βυζαντινολατρών, χρεώνουν τον μεσαιωνικό σκοταδισμό του βυζαντίου όχι στον χριστιανισμό αλλά στον...Ελληνισμό!!! «Μεσαιωνικός Ελληνισμός» φώναξε ο βυζαντινολάτρης που παριστάνει και τον αρχαιολάτρη. Έτσι εξαργυρώνει τα μαθήματα αρχαίων ελληνικών που κάνει στα παιδάκια, με ύβρεις κατά του Ελληνισμού.
Αυτοί οι βυζαντινολάτρεις γιατί δεν ανακάλυψαν το ρωμαϊκό Ελληνισμό(εμείς δεν αποδεχόμαστε τέτοια φρασεολογία, απλώς κάνουμε αντιστοιχίες) μεταξύ -146 και +324, όταν οι Ρωμαίοι εθνικοί μας άφηναν να ασκούμε την λατρεία μας και δεν έκαιγαν βιβλιοθήκες και φιλοσόφους; Τότε δεν υπήρχε ρωμαϊκός Ελληνισμός; Μόλις τα Ρωμαϊκά χριστιανικά κτήνη άρχισαν να καίνε ανθρώπους, ναούς και βιβλία τότε ανακάλυψαν αυτοί οι κύριοι τον βυζαντινό Ελληνισμό. Είναι ολοφάνερο ότι πριν τον «Μέγα» Κωνσταντίνο όλοι οι αυτοκράτορες για τους χριστιανούς είναι κακοί(ως ειδωλολάτρες) και ο Ελληνισμός θεωρείται υπόδουλος, ενώ μετά τον Κωνσταντίνο όλοι οι αυτοκράτορες πλην του Ιουλιανού θεωρούνται από τους χριστιανούς αγγελούδια (ως χριστιανοί) και ο Ελληνισμός θεωρείται ...ελεύθερος. Τότε ...μεγαλουργεί(!!) ο βυζαντινός Ελληνισμός, κατά την άποψη των βυζαντινολάτρών. Μόλις άρχισαν τα βυζαντινά κτήνη την γενοκτονία των Ελλήνων..
Στο μόνιμο ψέμα των χριστιανών δημαγωγών ότι τα εγκλήματα τα έκαναν λίγοι φανατικοί απαντούμε ότι απ' όπου και αν πέρασε η χριστιανική λαίλαπα αφάνισε ανθρώπους και πολιτισμούς: Ρωσία, Γερμανία, Βρετανία, Λατινική Αμερική. Εμείς δεν ισχυρισθήκαμε ποτέ ότι σφαγές έγιναν μόνον στην Ελλάδα. Είναι σαν να μας λέγουν οι χριστιανοί ότι τα εγκλήματα που διαπράττουν σήμερα οι μουσουλμάνοι δεν οφείλονται στην μισαλλόδοξη εκπαίδευση που παίρνουν αλλά οφείλονται στα πρόσωπα.
Τα εγκλήματα του Ισλάμ και του χριστιανισμού δεν οφείλονται στα εκάστοτε πρόσωπα, αλλά στην μισαλλόδοξη ιδεολογία που εκπροσωπούν.
Ο κύριος Γ. Γεωργαλάς σε πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Ελλήνων θρησκεία» προσπαθεί να φοβίσει τους Έλληνες γράφοντας ότι η αναβίωση του Δωδεκαθέου θα κάνει κακό στον Ελληνισμό λόγω «διχασμού των Ελλήνων». Απαντούμε: η αναβίωση της Πατρώας Θρησκείας θα κάνει πολύ κακό στην ορθοδοξία και πολύ καλό στην Ελληνισμό. Κακό στον Ελληνισμό κάνει η ορθοδοξία γιατί προπαγανδίζει ιουδαϊκές θεωρίες. Εκτός και αν καταφέρει να μας πείσει ο κ. Γεωργαλάς ότι ο Ελληνισμός δεν εκπροσωπείται από την πνευματική του μήτρα την Ελληνική Θρησκεία, αλλά από τον σφαγέα του τον χριστιανισμό.
Πάντως για να μην ανησυχεί ο κ. Γεωργαλάς περί ενδεχομένου «διχασμού» των Ελλήνων δεν έχει παρά να επιστρέψει στην Εθνική μας Θρησκεία ώστε να πάψει να είναι διχασμένη προσωπικότητα. Όταν επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες στην Εθνική τους Θρησκεία δεν θα υπάρχει θέμα «διχασμού». Μόνον να μην περιμένουν οι χριστιανοί από εμάς να γίνουμε χριστιανοί, γιατί θα περιμένουν μέχρι την Εκατομμυριοστή Δευτέρα Παρουσία(και βάλε). Οι Έλληνες χριστιανοί κάποτε θα γίνουν όλοι Έλληνες το θρήσκευμα, το αντίστροφο αποκλείεται.
Πάει πια ο καιρός που ο χριστιανισμός έκαιγε ζωντανούς τους Έλληνες τώρα θα πρέπει να δώσει μάχη με ίσα όπλα. Αλλά δεν μπορεί να δώσει καμία μάχη. Βρίσκεται στο τέλος της ζωής του.
Οι χριστιανοί ξέρουν πολύ καλά ότι ο χριστιανισμός έχει κρεμάσει μία ταμπέλα στην πόρτα του που γράφει «Ζητείται νεκροθάφτης».
Δεν μένουν πολλά χρόνια ζωής στον χριστιανισμό, ήδη ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης με απόφαση της Ε.Ε. δεν περιλαμβάνει τον χριστιανισμό ως πολιτιστικό στοιχείο της Ευρώπης.
8. «Όχι στον... διχασμό».
Οι χριστιανοί συκοφάντες των Ελλήνων, κλαψουρίζουν ότι στρέφουμε τον κόσμο μακριά από τα πραγματικά του προβλήματα, δηλαδή τα πραγματικά προβλήματα του λαού σύμφωνα με τους χριστιανούς δημαγωγούς είναι το οικονομικό, η ανεργία, η υγεία κτλ. Αυτό είναι μέγα ψεύδος. Το πραγματικό πρόβλημα του Ελληνικού έθνους είναι η πολιτιστική του ταυτότητα. Δηλαδή ότι ιουδαΐζει, ότι δεν μπορεί να παράγει πολιτισμό λόγω της ανθελληνικής ορθοδοξίας που το στραγγαλίζει. Ότι λατρεύει ως αγίους τους σφαγείς του, ότι κάθισε αιώνες υπόδουλο σε βυζαντινούς και τούρκους εξ αιτίας των δεσποτάδων. Εάν το έθνος μας δεν αποβάλει το χριστιανικό δηλητήριο που το σκοτώνει δεν θα επιζήσει. Χωρίς θεραπεία από την χριστιανική αρρώστια δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε ποτέ. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει ένα έθνος που αποκαλεί αδελφούς τους ορθοδόξους Σλάβους, και εχθρούς-ειδωλολάτρες τους ευσεβείς της Ελληνικής Θρησκείας. Για την ορθοδοξία αδελφοί δεν είναι οι Έλληνες καθολικοί, οι Έλληνες μουσουλμάνοι, οι Έλληνες Εθνικοί κλπ, αλλά οι ...ορθόδοξοι Σέρβοι. Και μετά με απύθμενο θράσος μάς κατηγορούν ότι εμείς διασπούμε την ... εθνική ενότητα!!!
IΙΙΙ. Τα ψέματα των χριστιανών δημαγωγών για τους παπάδες.
1. «Αλλο ο χριστιανισμός ...άλλο οι εκπρόσωποί του».
Οι χριστιανοί παπάδες χρησιμοποιούν το εξής τέχνασμα: όποτε τους κατηγορούμε για τα εγκλήματά τους (π.χ. επίσκοπος Κύριλλος-Υπατία) λέγουν «άλλο ο χριστιανισμός άλλο οι εκπρόσωποί του». Όταν κατηγορούμε τον Χριστόδουλο για μισαλλοδοξία μάς λέγουν ότι στο πρόσωπό του κτυπούμε την ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Όποτε δεν τους συμφέρει διαχωρίζουν τον χριστιανισμό από τους παπάδες και όποτε τους συμφέρει τον ταυτίζουν με τους παπάδες.
Οι παπάδες των ορθοδόξων κατηγορούν τον Πάπα για το «αλάθητο» ενώ συγχρόνως αυτοί διδάσκουν ότι κατέχουν την μόνη αλήθεια, όλοι οι άλλοι είναι αιρετικοί. Από το σύμβολο της πίστεως(το δόγμα τους) δεν μπορεί να προστεθεί ούτε να αφαιρεθεί τίποτε, ούτε μία λέξη. Ποιοι κατηγορούν τον Πάπα για «αλάθητο»; οι «αλάθητοι» σκοταδιστές...
Τον τελευταίο καιρό οι παπάδες δίνουν μία προπαγανδιστική μάχη να πείσουν τους Έλληνες ότι τάχα πρέπει να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα μέσα στην παγκοσμιοποίηση. Προσοχή Έλληνες, όταν οι παπάδες μιλάνε για εθνική ταυτότητα εννοούν την ιουδαιοχριστιανική πολιτιστική ταυτότητα που μας επέβαλαν δια σφαγών. Την αποκαλούν εθνική γιατί δεν μπορούν να την πουν με το πραγματικό της όνομα.
Εμείς σίγουρα θα διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα, δεν φοβόμαστε τίποτε. Επιζήσαμε μέσα στο βυζάντιο και διατηρήσαμε την εθνική μας ταυτότητα και θα φοβηθούμε τώρα; Οι παπάδες όμως φοβούνται μήπως οι Έλληνες απολέσουν την ιουδαιοχριστιανική τους ταυτότητα γι' αυτό κλαψουρίζουν με κροκοδείλια δάκρυα. Η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων θα διατηρηθεί μέσα από την Εθνική μας Θρησκεία, όχι μέσα από την ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων.
Το θράσος μάλιστα των παπάδων ξεπερνάει κάθε όριο όταν λέγουν ότι θα χαθεί ο πολιτιστικός όρος «Έλλην»!!!, την στιγμή που επί 1000 έτη βυζαντινής λαίλαπας ο όρος «Έλλην» αποτελούσε ποινικό αδίκημα τιμωρουμένου δια της ποινής του θανάτου. Δηλαδή δεν χάθηκαν οι Έλληνες όταν τους έκαιγαν ζωντανούς οι βυζαντινοί και θα χαθούν τώρα επειδή ο κ. Σημίτης αφαίρεσε το Χ.Ο. από τις ταυτότητες; Οι χριστιανοί δημαγωγοί δυσκολεύονται να χωνέψουν ότι η ιερά μας πατρίδα δεν είναι τσιφλίκι του ιουδαιοχριστιανισμού.
2. Μην καταπατάτε τα δικαιώματά...τους.
Και τώρα κρατηθείτε. Το άκρον άωτον της χριστιανικής υποκρισίας: Οι παπάδες των ορθοδόξων που επί 17 αιώνες καταπατούν(σφάζοντας) τα θρησκευτικά δικαιώματα των άλλων θρησκειών, υποστηρίζουν ότι η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες αποτελεί ...καταπάτηση των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων(!!!). Ναι, γιατί χριστιανισμός σημαίνει ...φως. Μόνο που το φως του χριστιανισμού είναι σαν της πυγολαμπίδας, χρειάζεται σκοτάδι γύρω του για να φαίνεται...
ΙI. Τα ψέματα των χριστιανών για το σήμερα.
1. «Πολεμείστε για να ...σωθούμε» -
2. Οι «Ελληνικές» ρίζες του χριστιανισμού -
3. «Μην μας πολεμάτε» -
4. «Ενότης» με τους...Δωδεκαθεϊστές!!
5. «Είμαστε περικυκλωμένοι από κινδύνους δεν πρέπει...τώρα να τσακωνόμαστε» -
6. Η τακτική της μισής αλήθειας
7. Οι χριστιανοί αγύρτες ανακάλυψαν τον...βυζαντινό Ελληνισμό -
8. «Όχι στον...διχασμό»
ΙΙI. Τα ψέματα των χριστιανών για το ΣΗΜΕΡΑ.
1. «Πολεμείστε για να ...σωθούμε».
Εξ αιτίας της αδρανείας των Ελλήνων, ενώ ο χριστιανισμός σήμερα καταρρέει σε όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα έχει ανεβεί στην πλάτη του Ελληνιστικού κινήματος και με το μαστίγιο του καβαλάρη φωνάζει: Εμπρός, πολεμείστε για την σωτηρία ...ΜΑΣ(!) Παλέψτε Έλληνες για να σωθεί ο ...χριστιανισμός (!!) Εάν χαθούμε εμείς θα ...χαθείτε και σεις(!!!). Τι συγκινητικό παραμυθάκι...
Μόνον ένας ηλίθιος θα πολεμούσε για να σωθεί η ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων. Επειδή όμως οι Έλληνες δεν είναι τόσο πρόβατα και τόσο ανόητοι όσο τους θεωρούν οι χριστιανοί δημαγωγοί, άρχισαν να συνειδητοποιούν την μισελληνική φύση του χριστιανισμού. Γι' αυτό έχει καταλάβει πανικός τους παπάδες, γιατί θα βρεθούν χωρίς πρόβατα στο μαντρί. Γι' αυτό χρησιμοποιούν και τις περίφημες «μαθηματικές εξισώσεις»:
Ελληνισμός=χριστιανισμός=ορθοδοξία=παπάδες, που σημαίνουν ότι όποιος κτυπάει τον Χριστόδουλο κτυπάει τον ...Ελληνισμό(!!).
Τα επιχειρήματα των χριστιανών κατά των αναδυομένων Ελλήνων στο θρήσκευμα είναι καταπληκτικά, πραγματικά υποδείγματα προπαγάνδας. Η ευρηματικότης τους εντυπωσιακή: «Είστε φανατικοί ...σχοινοβατείτε ...θα αφανιστούμε αν χάσουμε την ορθοδοξία(όχι αν χάσουμε τον Ελληνισμό μας, η ορθοδοξία να μην χαθεί)».
Και συνεχίζουν απτόητοι: «Ας τα ξεχάσουμε τώρα ...να ενωθούμε όλοι κάτω από την σημαία της ορθοδοξίας εκεί βρίσκεται η δύναμή μας(δεν ζητούν ένωση κάτω από την σημαία του Ελληνισμού αλλά κάτω από την σημαία της ...βυζαντινής λαίλαπας). «Μας δυσαρεστείτε με την στάση σας(το ότι αποκαλύπτουμε την γενοκτονία των Ελλήνων από τους χριστιανούς)». «Η θετική προσφορά της ορθοδοξίας στον Ελληνισμό δεν αμφισβητείται (βεβαίως, κάψιμο βιβλίων και συγγραφέων)».
Έτσι κλαψουρίζουν οι χριστιανοί παπάδες γιατί ξέρουν αυτό που ήξερε ο Στάλιν το 1940, ότι ο Ρωσικός λαός δεν έδινε δεκάρα για τον κομμουνισμό και δεν επρόκειτο να πολεμήσει για να σώσει τον κομμουνισμό από την εισβολή των Γερμανών Ναζί. Γι' αυτό πολύ έξυπνα ο Στάλιν έριξε το σύνθημα «Να σώσουμε την πατρίδα», μετέτρεψε τον πόλεμο σε πατριωτικό. Έτσι και η ορθοδοξία, ξέρει ότι ουδείς Έλλην θα πολεμήσει για την σωτηρία των παπάδων ενώ όλοι θα πολεμήσουν για την Ελλάδα. Έξυπνα λοιπόν χρησιμοποιούν την εξίσωση: «επίθεση κατά της ορθοδοξίας=επίθεση κατά της Ελλάδος».
Μας μιλούν συνεχώς για ελληνοχριστιανούς. Δεν υπάρχει έννοια ελληνοχριστιανού ανθρώπου, είναι δικής τους κατασκευής. Τι είδους όρος είναι αυτός; Δεν μπορείς να είσαι ταυτοχρόνως και Έλλην και χριστιανός. Ή Έλλην ή χριστιανός, και τα δύο δεν γίνεται. Δεν μπορείς να είσαι ταυτοχρόνως και άντρας και γυναίκα, ένα από τα δύο. Και τα δύο δεν γίνεται, εκτός αν είσαι υβρίδιο. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα ο ελληνοχριστιανισμός: μία υβριδική ιδεολογία. Και επειδή χριστιανισμός=ιουδαϊσμός, οι χριστιανοί δεν μπορούν να μιλάνε για ελληνοϊουδαικό πολιτισμό. Κτυπάει άσχημα στο αυτί, γι' αυτό ονομάζουν τον ιουδαϊσμό τους χριστιανισμό.
2. Οι «Ελληνικές» ρίζες του χριστιανισμού.
Αν πραγματικά ο χριστιανισμός είχε τις ρίζες του στον Ελληνισμό τότε θα μας δίδασκαν στο σχολείο οι χριστιανοί καθηγητές την κοσμογονία του Ησιόδου και όχι την κοσμογονία των εβραίων. Θα είχαμε για προφήτες την Πυθία και του Έλληνες μάντεις, ο ραβίνος Τζεσουά θα αναφέρετο στους Νόμους του Σόλωνος/Λυκούργου και όχι στον νόμο του Μωϋσή. Θα έλεγε «δεν ήρθα να καταργήσω τους νόμους του Λυκούργου αλλά να τους συμπληρώσω», ενώ είπε «δεν ήρθα να καταργήσω τον νόμο του Μωϋσή αλλά να τον συμπληρώσω». Οι επίσημοι σοφοί μας θα ήταν ο Ηράκλειτος, ο Θαλής και όχι ο Σαούλ-Παύλος. Και ο Τζεσουά θα ήτο υιός του Διός και όχι του Ιεχωβά.
Αρα οι χριστιανοί προπαγανδιστές είναι φθηνοί δημαγωγοί και ψεύτες. Με τόσα οφθαλμοφανή ιουδαϊκά στοιχεία κάνουν του κόσμου τις αλχημείες για να αποδείξουν ότι η ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων έχει ρίζα Ελληνική. Αυτό ονομάζεται εξαπάτηση του Ελληνικού λαού. Προδίδουν τον Ελληνισμό, και γίνονται 5η φάλαγγα του σιωνισμού στην Ελλάδα και από πάνω έχουν το θράσος να λένε ότι εμείς είμαστε πράκτορες του σιωνισμού.
Αν έχουμε λάθος στους χαρακτηρισμούς μας τότε να μας αποδείξουν το αντίθετο. Ας δημοσιεύσουν μια απόφαση που να λέει ότι τα Ελληνόπουλα από εδώ και πέρα θα διδάσκονται και την Εθνική τους Θρησκεία και την χριστιανική, μια που «ο χριστιανισμός είναι η συνέχεια του Ελληνισμού»; Όχι, οι χριστιανοί δημαγωγοί δεν πρόκειται να πάρουν τέτοια απόφαση γιατί μισούν τον Ελληνισμό που είναι άρρηκτα δεμένος με την Εθνική μας Θρησκεία. Όχι μόνο διδάσκουν την εθνική θρησκεία των εβραίων στα ελληνόπουλα μέσω της Παλαιάς Διαθήκης αλλά ταυτοχρόνως απαγορεύουν την διδασκαλία της Εθνικής Θρησκείας των Ελλήνων.
Έτσι αποδεικνύουν οι χριστιανοί δημαγωγοί την συνέχεια Ελληνισμού-χριστιανισμού: διδάσκοντας την εβραϊκή θρησκεία στα ελληνόπουλα και απαγορεύοντας την ...Ελληνική!!!
3. «Μην μας πολεμάτε».
Οι χριστιανοί δημαγωγοί μας καλούν να σταματήσουμε να πολεμούμε τον χριστιανισμό. Απαντούμε ότι οι Έλληνες στο θρήσκευμα (κακώς) δεν πολεμούν τον χριστιανισμό. Και φυσικά φορτώνονται και αυτή την κατηγορία κατά την πάγια τακτική των χριστιανών προπαγανδιστών. Επιπλέον ο χριστιανισμός επί 2000 έτη πολεμά με λύσσα την Εθνική μας Θρησκεία. Δηλαδή μας καλούν να μην πολεμούμε την «θρησκεία» τους, ώστε να μπορούν αυτοί ανενόχλητα να πολεμούν την δική μας!!!
Τον πόλεμο τον κηρύσσουν με το εθνοπροδοτικό σύνθημα «ορθοδοξία και Ελληνισμός πάνε μαζί» και το ανθελληνικό σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών». Δηλαδή όποιος δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος δεν είναι Έλλην!!! Έτσι διεπράχθη η εθνική προδοσία της ορθοδοξίας το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδος-Τουρκίας, όπου ως κριτήριο ανταλλαγής ετέθη το ...θρήσκευμα. Αποτέλεσμα: χιλιάδες Έλληνες πολίτες, Έλληνες στην καταγωγή, Έλληνες στην συνείδηση, αλλά μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα θεωρήθηκαν ...Τούρκοι από το χριστιανικό ρωμαϊκό κρατίδιο και εστάλησαν στην Τουρκία!!! Περιττό να πούμε ότι αυτοί οι δυστυχείς αδελφοί μας είχαν εξισλαμισθεί είτε δια της βίας είτε για να αποφύγουν τους βαρείς τουρκικούς φόρους και τους εξευτελισμούς. Αυτά εις ότι αφορά το έγκλημα στα Ελληνικά εδάφη. Γιατί η εθνοπροδοτική συμφωνία περιελάμβανε και την εκδίωξη 1.500.000 Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τα τουρκοκρατούμενα εδάφη, διότι αυτοί θεωρήθηκαν χριστιανοί ορθόδοξοι οπότε βάσει της συνθήκης έπρεπε να πάνε στην Ελλάδα. Δηλαδή είτε ήσουν Έλλην μουσουλμάνος στην Ελλάδα είτε Έλλην χριστιανός ορθόδοξος στα τουρκοκρατούμενα εδάφη το χριστιανικό ρωμαϊκό κρατίδιο του Ελλαδιστάν σε ξερίζωνε από τον τόπο σου. Αυτή είναι η ορθοδοξία, ένα σκουλήκι που τρώει τις σάρκες του Ελληνισμού.
4. «Ενότης» με τους ...Δωδεκαθεϊστές!!
Τα επιχειρήματα περί «ενότητος» αποσκοπούν στο να διατηρήσει η ορθοδοξία το μονοπώλιο προσηλυτισμού των Ελλήνων. Οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική φωνή θεωρείται εθνοδιαλυτική που θα ζημιώσει τον Ελληνισμό. Το επιχείρημα αυτό ανατρέπεται πολύ εύκολα γιατί κατά την ίδια λογική δεν θα πρέπει να έχουμε πολλά κόμματα αλλά μόνον ένα κόμμα για να διασφαλισθεί η ενότης των Ελλήνων. Την θρησκευτική της δικτατορία η ορθοδοξία την βαπτίζει ενότητα.
Όπως ακριβώς έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε πολιτικά κόμματα έτσι πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε το θρήσκευμά μας. Αλλιώς, κατά την ίδια λογική, θα μπορούσε το Πασόκ να παίρνει όλα τα νεογέννητα και να τα εγγράφει στο κόμμα και μετά να λέει ότι το 95% των Ελλήνων είναι οπαδοί του Πασόκ. Και μετά να θέσει όλα τα κόμματα εκτός νόμου για να αποφευχθεί ο «διχασμός».
Η αγυρτεία των χριστιανών προπαγανδιστών στο σύνθημα περί δήθεν ενότητος αποδεικνύεται από την στάση τους προς τον καθολικισμό. Ενώ καλούν εμάς σε ενότητα, να ξεχάσουμε τα εγκλήματά τους εναντίον μας, την ίδια στιγμή ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΝΩΣΗ με τους καθολικούς!! Που σε τελευταία ανάλυση έχουν συγγενή δόγματα. Επιπλέον ΣΥΝΕΧΩΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΝ στους ορθοδόξους τα εγκλήματα των καθολικών σε βάρος των ορθοδόξων. ΝΑ η διπλοπροσωπία των ορθοδόξων δημαγωγών. Και σε τελευταία ανάλυση εάν δεν μπορούν να ενωθούν με ένα συγγενικό τους δόγμα πώς θα ενωθούν με εμάς που δεν έχουμε τίποτε το κοινό; Τι δουλειά έχει ο Αριστοτέλης με τον Μωϋσή; Ο Ηράκλειτος με τον Σαούλ;
Εάν είναι να ξεχάσουμε τα εγκλήματα των χριστιανών ορθοδόξων κατά των Ελλήνων τότε να ξεχάσουμε και τα εγκλήματα των Γερμανών ναζί, των Τούρκων, των Περσών, των Βουλγάρων. Γιατί να μην ξεχάσουμε τα εγκλήματα των Βουλγάρων κύριοι χριστιανοί ορθόδοξοι; Και αυτοί ορθόδοξοι είναι στο θρήσκευμα. Γιατί καλέσατε τον Πάπα να σας ζητήσει συγγνώμη; Γιατί δεν του είπατε ότι λέτε και σε μας, «ας τα ξεχάσουμε, ας ενωθούμε».
Είναι πραγματικά για γέλια και για κλάματα η προπαγάνδα των ορθοδόξων στην Ελλάδα. Δεν μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους δύο χριστιανικές αιρέσεις, (ορθοδοξία και καθολικισμός) και θα ενωθεί η ορθοδοξία με τον Ελληνισμό; Αυτή θα είναι μία παρά φύσιν ένωσης. Δεν είναι απλώς άτοπον αυτό που ζητούν, είναι ο ορισμός της σχιζοφρένειας.
Αυτός που διχάζει τους Έλληνες είναι η ορθοδοξία. Είμαστε όλοι πνευματικά τέκνα του Διός και όχι του ραβίνου Τζεσουά. Όλοι οι Έλληνες καταγόμαστε από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα και όχι από τον Αβραάμ και την Σάρα. Η ένωση των Ελλήνων θα γίνει κάτω από την προστασία των Πατρώων Θεών και όχι κάτω από την προστασία εβραίων προφητών. Ιεροί μας τόποι, για όποιον αισθάνεται Έλλην, είναι οι Δελφοί και η Δήλος και όχι η Ιερουσαλήμ. Όποιος υποστηρίζει τα αντίθετα, όπως η ορθοδοξία, διχάζει. Ανοίγει ρωγμές στον εθνικό κορμό. Προδίδει τον Ελληνισμό, τους προγόνους και τους Πατρώους Θεούς μας. Αρα η ορθοδοξία διχάζει την Ελλάδα διότι θέλει να μας υποδουλώσει στον ιουδαϊσμό όχι οι Έλληνες που θέλουν να μας φέρουν στην ζεστή αγκαλιά των Πατρώων Θεών. Η ένωση των Ελλήνων θα γίνει κάτω από την σημαία του Ελληνισμού και όχι κάτω από την σημαία του ιουδαιοχριστιανισμού.
Οι χριστιανοί δημαγωγοί πασχίζουν με μανία να μας πείσουν ότι ο πόλεμος που μας κάνουν τόσους αιώνες δεν υπάρχει. Ότι δεν μας σκοτώνουν αλλά μας αγαπούν. Ότι δεν έγιναν σφαγές αλλά υπήρξε ενότης. Χρειάστηκαν όμως 17 αιώνες αμείλικτων σφαγών και απαγόρευση κάθε αντιλόγου για να επιβάλλουν την μισελληνική ιουδαϊκή τους αίρεση. Τώρα να δούμε πόσο θα αντέξουν στα απανωτά κτυπήματα των Ελλήνων, χωρίς την βοήθεια του εισαγγελέως και του αστυφύλακος.
Μερικοί χριστιανοί ρωτούν «και τι θέλετε να γίνει; Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω ότι έγινε, έγινε. Το πολύ-πολύ να σας αναγνωρίσουμε ότι είσαστε θρησκεία και πιθανόν να σας αφήσουμε να κτίσετε ένα ναό».
Αυτό το επιχείρημα είναι σαν ένας εγκληματίας να πάρει μία μπουλντόζα να ισοπεδώσει το σπίτι σου, να το απαλλοτριώσει με την βία, να κτίσει πάνω του δικό του σπίτι, να σου κλέψει όλη την περιουσία και να κάψει την οικογένειά σου στην πυρά. Και μετά από μακροχρόνιο αγώνα στα δικαστήρια να έχει το θράσος να απαιτεί να παραιτηθείς των νομίμων αξιώσεών σου, με την αόριστη υπόσχεση ότι ΘΑ αναγνωρίσει ότι το οικόπεδο που κατοικεί ΠΙΘΑΝΟΝ να είναι δικό σου. Ο δικαστής φυσικά βάση του αστικού και ποινικού κώδικος θα διατάξει να γκρεμιστεί το σπίτι του, να ανεγερθεί με δικά του έξοδα το δικό σου, και να πάει φυλακή ο εγκληματίας για τους φόνους που διέπραξε. Η όποια περιουσία του θα κατασχεθεί και θα αποδοθεί στο θύμα ως ηθική και υλική αποζημίωση. Αυτά διατάσσει ο αστικός και ο ποινικός κώδικας για τους εγκληματίες που παραβιάζουν, λεηλατούν ξένη ιδιοκτησία και δολοφονούν τους ιδιοκτήτες.
Χρησιμοποιώντας την «λογική» των χριστιανών δημαγωγών «κάποτε χριστιανισμός και Ελληνισμός συγκρούστηκαν, τώρα πέρασαν αυτά, οι χριστιανοί σήμερα δεν σκοτώνουν τους ειδωλολάτρες», μπορούμε να πούμε ότι οι αμερικανοί σήμερα δεν σκοτώνουν τους Ινδιάνους. Αρα δεν τρέχει τίποτε, όλα μέλι-γάλα. Οι Ινδιάνοι στην Αμερική δεν μπορούν να πολεμήσουν τους αμερικανούς κατακτητές, εμείς όμως μπορούμε να πολεμήσουμε τους βυζαντινούς κατακτητές.
5. «Είμαστε περικυκλωμένοι από κινδύνους δεν πρέπει ...τώρα να τσακωνόμαστε».
Οι χριστιανοί δημαγωγοί διατείνονται ότι «είμαστε περικυκλωμένοι από τόσους εχθρούς, είμαστε σε περίοδο κρίσης και άρα να μείνουμε ενωμένοι». Επί 17 αιώνες που μας έσφαζαν δεν έτρεχε τίποτε, τώρα που καταρρέουν τους έπιασε η συμπόνια για τους Έλληνες. Το 1453 αρνήθηκαν να ενωθούν με τους καθολικούς και προτίμησαν να υποδουλωθούν στους Τούρκους. Εξόντωσαν ανηλεώς ακόμα και κοντινές τους αιρέσεις όπως τους αρειανιστές, τους μονοφυσίτες, τους παυλικιανούς, και τόσους άλλους. Σε όλη τους την ιστορία θέλησαν να μείνουν μοναδικοί κυρίαρχοι στην θρησκευτική ζωή του τόπου σφάζοντας τους ετεροδόξους, τώρα θυμήθηκαν την ενότητα; Τώρα που πνέουν τα λοίσθια; Όταν μας έσφαζαν γιατί δεν μιλούσαν για ενότητα; Όταν έσφαζαν τους αρειανιστές και τους παυλικιανούς γιατί δεν μιλούσαν για ενότητα; Όταν έκαναν τις σταυροφορίες και έσφαζαν εκατομμύρια αθώους γιατί δεν μιλούσαν για ενότητα; Τώρα είναι αργά, τώρα υπάρχουν ανοικτοί λογαριασμοί που χρήζουν εκκαθαρίσεως
Και δεν είμαστε μόνοι, υπάρχουν ένα σωρό εχθροί της ορθοδοξίας που θα τους δούμε με ικανοποίηση να την κτυπούν αλύπητα απ' όλες τις πλευρές. Αν κάποιος νομίζει τα παραπάνω λόγια είναι σκληρά για την ορθοδοξία ας σκεφθεί ότι η ορθοδοξία δεν έχει αναγνωρίσει κανένα έγκλημα κατά των Ελλήνων. Δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη(σε αντίθεση με τον Πάπα που ζήτησε συγγνώμη) και συνεχίζει με θράσος να έχει για αγίους όλου τους δολοφόνους των Ελλήνων όπως τον Θεοδόσιο Α'. Επιπλέον με τους Μεταξικούς νόμους μάς έθεσε εκτός νόμου και αν σήμερα μπορούμε να εμφανιζόμαστε δημοσίως αυτό οφείλεται στις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και όχι στην ανοχή του παπαδαριού.
Συμπέρασμα: ενότητα με τους εχθρούς του Ελληνισμού ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία.
6. Η τακτική της μισής αλήθειας.
Οι χριστιανοί δημαγωγοί χρησιμοποιούν ευρέως την τακτική της μισής αλήθειας που ισοδυναμεί με ένα μεγάλο ψέμα. Λέγουν ότι η αρχαία Ελλάδα ανέπτυξε πολύ μεγάλο πολιτισμό(δηλαδή λέγουν μία αλήθεια) για ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΕΝΑ ΨΕΜΑ: ότι ο χριστιανισμός είναι η συνέχεια του Ελληνισμού.
Σου λέγουν μία αλήθεια για να σε δελεάσουν, να σε παγιδεύσουν και να σου ρίξουν το δηλητήριο του ιουδαιοχριστιανισμού.
7. Οι χριστιανοί αγύρτες ανακάλυψαν τον...βυζαντινό Ελληνισμό.
Ο Βασίλης Μισύρης, γνωστός βυζαντινολάτρης, ανακάλυψε τον βυζαντινό Ελληνισμό(!), όπως λέμε ναζιστικός Ελληνισμός (επειδή οι Ναζί θαύμαζαν την Ακρόπολη), όπως λέμε οθωμανικός Ελληνισμός, όπως λέμε κομμουνιστικός Ελληνισμός, και τόσοι άλλοι «Ελληνιστικοί» πολιτισμοί...
Γιατί αυτοί οι βυζαντινολάτρεις κυκλοφόρησαν αυτό το σύνθημα; Πού στηρίζονται; Πρώτον κατάλαβαν ότι οι Έλληνες δεν τρώνε κουτόχορτο και δεν αποδέχονται την εξίσωση βυζάντιο=Ελλάδα. Προσπάθησαν λοιπόν να βρουν κάτι που να μην κτυπάει τόσο άσχημα στο αυτί, όσο η λέξη βυζάντιο. Και ανακάλυψαν τον βυζαντινό Ελληνισμό. Πού στηρίζονται για να κυκλοφορήσουν τέτοιο ψέμα; Θα σου πουν ότι οι Έλληνες δεν χάθηκαν με το βυζάντιο, συνέχισαν να παράγουν τέχνη, τραγούδια μουσική, κτλ. Το ίδιο όμως ισχύει επί Φραγκοκρατίας, γιατί δεν μιλούν για φραγκικό Ελληνισμό; Επίσης οι Έλληνες δεν χάθηκαν επί Τουρκοκρατίας, διατήρησαν όσο μπορούσαν τα ήθη και τα έθιμα τους. Γιατί δεν μιλούν για οθωμανικό Ελληνισμό; Το ίδιο συνέβη και επί σταλινικής ' κομμουνιστικής δικτατορίας στον Εύξεινο Πόντο. Οι Έλληνες Πόντιοι διατήρησαν όσο μπορούσαν τα ήθη και τα έθιμά τους, γιατί δεν μιλούν οι βυζαντινολάτρεις για κομμουνιστικό Ελληνισμό;
Ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο νέος φωστήρας του «βυζαντινού πολιτισμού», σε εκπομπή του στο Blue Sky απολογήθηκε λέγων: «Μα πώς να το κάνουμε ...το βυζάντιο είναι ο... μεσαιωνικός Ελληνισμός(!!)». Μάλιστα, μέχρι εκεί φτάνει το θράσος των βυζαντινολατρών, χρεώνουν τον μεσαιωνικό σκοταδισμό του βυζαντίου όχι στον χριστιανισμό αλλά στον...Ελληνισμό!!! «Μεσαιωνικός Ελληνισμός» φώναξε ο βυζαντινολάτρης που παριστάνει και τον αρχαιολάτρη. Έτσι εξαργυρώνει τα μαθήματα αρχαίων ελληνικών που κάνει στα παιδάκια, με ύβρεις κατά του Ελληνισμού.
Αυτοί οι βυζαντινολάτρεις γιατί δεν ανακάλυψαν το ρωμαϊκό Ελληνισμό(εμείς δεν αποδεχόμαστε τέτοια φρασεολογία, απλώς κάνουμε αντιστοιχίες) μεταξύ -146 και +324, όταν οι Ρωμαίοι εθνικοί μας άφηναν να ασκούμε την λατρεία μας και δεν έκαιγαν βιβλιοθήκες και φιλοσόφους; Τότε δεν υπήρχε ρωμαϊκός Ελληνισμός; Μόλις τα Ρωμαϊκά χριστιανικά κτήνη άρχισαν να καίνε ανθρώπους, ναούς και βιβλία τότε ανακάλυψαν αυτοί οι κύριοι τον βυζαντινό Ελληνισμό. Είναι ολοφάνερο ότι πριν τον «Μέγα» Κωνσταντίνο όλοι οι αυτοκράτορες για τους χριστιανούς είναι κακοί(ως ειδωλολάτρες) και ο Ελληνισμός θεωρείται υπόδουλος, ενώ μετά τον Κωνσταντίνο όλοι οι αυτοκράτορες πλην του Ιουλιανού θεωρούνται από τους χριστιανούς αγγελούδια (ως χριστιανοί) και ο Ελληνισμός θεωρείται ...ελεύθερος. Τότε ...μεγαλουργεί(!!) ο βυζαντινός Ελληνισμός, κατά την άποψη των βυζαντινολάτρών. Μόλις άρχισαν τα βυζαντινά κτήνη την γενοκτονία των Ελλήνων..
Στο μόνιμο ψέμα των χριστιανών δημαγωγών ότι τα εγκλήματα τα έκαναν λίγοι φανατικοί απαντούμε ότι απ' όπου και αν πέρασε η χριστιανική λαίλαπα αφάνισε ανθρώπους και πολιτισμούς: Ρωσία, Γερμανία, Βρετανία, Λατινική Αμερική. Εμείς δεν ισχυρισθήκαμε ποτέ ότι σφαγές έγιναν μόνον στην Ελλάδα. Είναι σαν να μας λέγουν οι χριστιανοί ότι τα εγκλήματα που διαπράττουν σήμερα οι μουσουλμάνοι δεν οφείλονται στην μισαλλόδοξη εκπαίδευση που παίρνουν αλλά οφείλονται στα πρόσωπα.
Τα εγκλήματα του Ισλάμ και του χριστιανισμού δεν οφείλονται στα εκάστοτε πρόσωπα, αλλά στην μισαλλόδοξη ιδεολογία που εκπροσωπούν.
Ο κύριος Γ. Γεωργαλάς σε πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Ελλήνων θρησκεία» προσπαθεί να φοβίσει τους Έλληνες γράφοντας ότι η αναβίωση του Δωδεκαθέου θα κάνει κακό στον Ελληνισμό λόγω «διχασμού των Ελλήνων». Απαντούμε: η αναβίωση της Πατρώας Θρησκείας θα κάνει πολύ κακό στην ορθοδοξία και πολύ καλό στην Ελληνισμό. Κακό στον Ελληνισμό κάνει η ορθοδοξία γιατί προπαγανδίζει ιουδαϊκές θεωρίες. Εκτός και αν καταφέρει να μας πείσει ο κ. Γεωργαλάς ότι ο Ελληνισμός δεν εκπροσωπείται από την πνευματική του μήτρα την Ελληνική Θρησκεία, αλλά από τον σφαγέα του τον χριστιανισμό.
Πάντως για να μην ανησυχεί ο κ. Γεωργαλάς περί ενδεχομένου «διχασμού» των Ελλήνων δεν έχει παρά να επιστρέψει στην Εθνική μας Θρησκεία ώστε να πάψει να είναι διχασμένη προσωπικότητα. Όταν επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες στην Εθνική τους Θρησκεία δεν θα υπάρχει θέμα «διχασμού». Μόνον να μην περιμένουν οι χριστιανοί από εμάς να γίνουμε χριστιανοί, γιατί θα περιμένουν μέχρι την Εκατομμυριοστή Δευτέρα Παρουσία(και βάλε). Οι Έλληνες χριστιανοί κάποτε θα γίνουν όλοι Έλληνες το θρήσκευμα, το αντίστροφο αποκλείεται.
Πάει πια ο καιρός που ο χριστιανισμός έκαιγε ζωντανούς τους Έλληνες τώρα θα πρέπει να δώσει μάχη με ίσα όπλα. Αλλά δεν μπορεί να δώσει καμία μάχη. Βρίσκεται στο τέλος της ζωής του.
Οι χριστιανοί ξέρουν πολύ καλά ότι ο χριστιανισμός έχει κρεμάσει μία ταμπέλα στην πόρτα του που γράφει «Ζητείται νεκροθάφτης».
Δεν μένουν πολλά χρόνια ζωής στον χριστιανισμό, ήδη ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης με απόφαση της Ε.Ε. δεν περιλαμβάνει τον χριστιανισμό ως πολιτιστικό στοιχείο της Ευρώπης.
8. «Όχι στον... διχασμό».
Οι χριστιανοί συκοφάντες των Ελλήνων, κλαψουρίζουν ότι στρέφουμε τον κόσμο μακριά από τα πραγματικά του προβλήματα, δηλαδή τα πραγματικά προβλήματα του λαού σύμφωνα με τους χριστιανούς δημαγωγούς είναι το οικονομικό, η ανεργία, η υγεία κτλ. Αυτό είναι μέγα ψεύδος. Το πραγματικό πρόβλημα του Ελληνικού έθνους είναι η πολιτιστική του ταυτότητα. Δηλαδή ότι ιουδαΐζει, ότι δεν μπορεί να παράγει πολιτισμό λόγω της ανθελληνικής ορθοδοξίας που το στραγγαλίζει. Ότι λατρεύει ως αγίους τους σφαγείς του, ότι κάθισε αιώνες υπόδουλο σε βυζαντινούς και τούρκους εξ αιτίας των δεσποτάδων. Εάν το έθνος μας δεν αποβάλει το χριστιανικό δηλητήριο που το σκοτώνει δεν θα επιζήσει. Χωρίς θεραπεία από την χριστιανική αρρώστια δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε ποτέ. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει ένα έθνος που αποκαλεί αδελφούς τους ορθοδόξους Σλάβους, και εχθρούς-ειδωλολάτρες τους ευσεβείς της Ελληνικής Θρησκείας. Για την ορθοδοξία αδελφοί δεν είναι οι Έλληνες καθολικοί, οι Έλληνες μουσουλμάνοι, οι Έλληνες Εθνικοί κλπ, αλλά οι ...ορθόδοξοι Σέρβοι. Και μετά με απύθμενο θράσος μάς κατηγορούν ότι εμείς διασπούμε την ... εθνική ενότητα!!!
IΙΙΙ. Τα ψέματα των χριστιανών δημαγωγών για τους παπάδες.
1. «Αλλο ο χριστιανισμός ...άλλο οι εκπρόσωποί του».
Οι χριστιανοί παπάδες χρησιμοποιούν το εξής τέχνασμα: όποτε τους κατηγορούμε για τα εγκλήματά τους (π.χ. επίσκοπος Κύριλλος-Υπατία) λέγουν «άλλο ο χριστιανισμός άλλο οι εκπρόσωποί του». Όταν κατηγορούμε τον Χριστόδουλο για μισαλλοδοξία μάς λέγουν ότι στο πρόσωπό του κτυπούμε την ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Όποτε δεν τους συμφέρει διαχωρίζουν τον χριστιανισμό από τους παπάδες και όποτε τους συμφέρει τον ταυτίζουν με τους παπάδες.
Οι παπάδες των ορθοδόξων κατηγορούν τον Πάπα για το «αλάθητο» ενώ συγχρόνως αυτοί διδάσκουν ότι κατέχουν την μόνη αλήθεια, όλοι οι άλλοι είναι αιρετικοί. Από το σύμβολο της πίστεως(το δόγμα τους) δεν μπορεί να προστεθεί ούτε να αφαιρεθεί τίποτε, ούτε μία λέξη. Ποιοι κατηγορούν τον Πάπα για «αλάθητο»; οι «αλάθητοι» σκοταδιστές...
Τον τελευταίο καιρό οι παπάδες δίνουν μία προπαγανδιστική μάχη να πείσουν τους Έλληνες ότι τάχα πρέπει να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα μέσα στην παγκοσμιοποίηση. Προσοχή Έλληνες, όταν οι παπάδες μιλάνε για εθνική ταυτότητα εννοούν την ιουδαιοχριστιανική πολιτιστική ταυτότητα που μας επέβαλαν δια σφαγών. Την αποκαλούν εθνική γιατί δεν μπορούν να την πουν με το πραγματικό της όνομα.
Εμείς σίγουρα θα διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα, δεν φοβόμαστε τίποτε. Επιζήσαμε μέσα στο βυζάντιο και διατηρήσαμε την εθνική μας ταυτότητα και θα φοβηθούμε τώρα; Οι παπάδες όμως φοβούνται μήπως οι Έλληνες απολέσουν την ιουδαιοχριστιανική τους ταυτότητα γι' αυτό κλαψουρίζουν με κροκοδείλια δάκρυα. Η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων θα διατηρηθεί μέσα από την Εθνική μας Θρησκεία, όχι μέσα από την ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων.
Το θράσος μάλιστα των παπάδων ξεπερνάει κάθε όριο όταν λέγουν ότι θα χαθεί ο πολιτιστικός όρος «Έλλην»!!!, την στιγμή που επί 1000 έτη βυζαντινής λαίλαπας ο όρος «Έλλην» αποτελούσε ποινικό αδίκημα τιμωρουμένου δια της ποινής του θανάτου. Δηλαδή δεν χάθηκαν οι Έλληνες όταν τους έκαιγαν ζωντανούς οι βυζαντινοί και θα χαθούν τώρα επειδή ο κ. Σημίτης αφαίρεσε το Χ.Ο. από τις ταυτότητες; Οι χριστιανοί δημαγωγοί δυσκολεύονται να χωνέψουν ότι η ιερά μας πατρίδα δεν είναι τσιφλίκι του ιουδαιοχριστιανισμού.
2. Μην καταπατάτε τα δικαιώματά...τους.
Και τώρα κρατηθείτε. Το άκρον άωτον της χριστιανικής υποκρισίας: Οι παπάδες των ορθοδόξων που επί 17 αιώνες καταπατούν(σφάζοντας) τα θρησκευτικά δικαιώματα των άλλων θρησκειών, υποστηρίζουν ότι η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες αποτελεί ...καταπάτηση των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων(!!!). Ναι, γιατί χριστιανισμός σημαίνει ...φως. Μόνο που το φως του χριστιανισμού είναι σαν της πυγολαμπίδας, χρειάζεται σκοτάδι γύρω του για να φαίνεται...
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΣ !!!
Τέλεια η πνευματική στειρότητα
και σύγχυση της σύγχρονης Ρωμιοσύνης
« Έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζεται ως γραφική, περίπου οποιαδήποτε κατάσταση είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ωστόσο ο εμπειρικός αυτός ορισμός δεν περιγράφει επαρκώς το φαινόμενο της γραφικότητας. Η γραφικότητα οφείλεται σε έναν συνδυασμό πνευματικής και ψυχικής ανεπάρκειας και θα μπορούσε να οριστεί πρωτίστως ως παρεκτροπή στη διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας. Αυτό που συνήθως καταχωρεί κάποιον ως γραφικό είναι οι εμμονές του, είτε σε πράγματα που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, είτε σε πράγματα που έχουν μεν διατηρηθεί αλλά, ως απολιθώματα.
» Γραφικότητα είναι η κάθε είδους στασιμότητα: πνευματική, συμπεριφοράς, ενδυματολογική κλπ. Γραφικότητα είναι η κάθε είδους εμμονή σε ιδέες, αντιλήψεις, έθιμα κλπ. που έχουν χάσει τον αρχικό λόγο ύπαρξής τους, το ιστορικό, ή κοινωνικό τους υπόβαθρο και δεν διατηρούν ούτε μια επίφαση, έστω και τυπολατρικής χρησιμότητας (όπως διατηρεί π.χ. το δρομολόγιο των ευζώνων από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έως τους κοιτώνες της προεδρικής φρουράς). Γραφικότητα είναι, φυσικά, και η δονκιχωτική απόπειρα αναβίωσης τέτοιων πραγμάτων (όχι υπό μορφή απλών “χόμπι” αλλά, με αξιώσεις κοινωνικής “παρέμβασης” και πνευματικού “βάθους”).
» Η γραφικότητα εκδηλώνεται επίσης ως έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας. Και μπορεί να λάβει διαστάσεις μαζικής παράκρουσης όταν εξελιχθεί σε ιδεοληψίες παντός είδους (π.χ. οι διάφορες μορφές φασισμού, ναζισμού, μπολσεβικισμού, θρησκευτικών συγκρούσεων κ.λπ.). Ευνοεί τη ροπή προς τον αυτιστικό εφησυχασμό, το πνευματικό βόλεμα, τον διανοητικό στρουθοκαμηλισμό, τη συλλογιστική ακροβασία, τον νοσταλγικό πιθηκισμό και τις κάθε είδους ψυχολογικές αυτοτρικλοποδιές. Απευθύνεται και απορροφάται μόνο από καταναλωτές φαντασιώσεων ιδεο-λογικο-θρησκευτικού τύπου. Ανέκαθεν αποτελούσε καταφύγιο των πάσης φύσεως μειονεκτούντων, αν και καμιά φορά παγιδεύει και νοήμονες ανθρώπους.
» Το τραγικότερο όμως είναι ότι, η γραφικότητα αναπαράγει την πνευματική στειρότητα και την αδυναμία να στηριχθούμε με δημιουργικό και γόνιμο τρόπο στην παράδοση. Τα προϊόντα της μπορούν να χρησιμεύσουν μόνο ως τουριστικές “ατραξιόν” και “σουβενίρ”, ή ως ιδεολογικοθρησκευτικές ψευδαισθήσεις. Κάνει τη συλλογική μνήμη να ατροφήσει και εγκαθιδρύει μόνο μια θλιβερή και προκρουστείως απλουστευμένη παρωδία της.
» Γραφικότητα είναι η αδυναμία μας να συνεισφέρουμε και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να συνεχίσουμε την παράδοση και τη ζωή. Είναι η ίδια η αδυναμία να πατήσουμε στα πόδια μας και να δημιουργήσουμε. Είναι ωραιοποίηση του χθες, απαξίωση του σήμερα και φόβος του αύριο.
» Είναι η αδυναμία να «σκοτώσουμε» τον πατέρα μας ώστε, να ωριμάσουμε και να μπορέσουμε να γίνουμε κι εμείς γονείς και πρόγονοι. Είναι πνευματική και ψυχική α-σθένεια. Η γραφικότητα εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ρωμηοελλάδα ως μια “ελληνίζουσα” παρενέργεια - σπασμός της τελευταίας Ευρωπαϊκής θεοκρατίας. Τα τελευταία, μάλιστα, χρόνια τείνει να μορφοποιηθεί ως φαινόμενο cargo cult (“λατρεία φορτίων”).
* * *
» Βυζαντινισμός – Νεοδωδεκαθεισμός: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της δουλικής μίμησης. Πάνω που κάποιοι σ’ αυτή τη χώρα της Ρωμιοσύνης πήγαν να ανοίξουν τα μάτια τους από το Βυζαντινό σκοτάδι και να απεγκλωβιστούν από την “παράδοσή” της (βλ. βυζαντινό σχολαστικισμό στην τήρηση των “εθίμων”, στην “διαφύλαξη της ιστορικής κληρονομιάς”, στα κοινωνικά “πρωτόκολλα” κ.λπ.) τα ξανάκλεισαν, για να γίνουν δέσμιοι μιάς “επανεφευρεθείσας” (όπως οι ίδιοι την αποκαλούν) δήθεν αντίπαλης παράδοσης, η οποία όμως, αναπαράγει την ίδια ακριβώς παθογένεια από την “ανάποδη”: καταστροφική για τη δημιουργικότητα προγονολατρεία, θρησκευτική αντίληψη και αιτιολόγηση της Eλληνικής ιστορικής δημιουργίας, νοσταλγικές απόπειρες μίμησης κάποιων επιφανειακών εκδηλώσεων του Eλληνικού Πολιτισμού, οι οποίες έχουν περιορισμένη τοπική και ιστορική εμβέλεια (και που συνεισφέρουν μόνο στο γενικότερο γραφικό νεοελληνικό φολκλόρ), πνευματική στειρότητα και στασιμότητα.
» Χρώμα στα ράσα άλλαξαν μόνο αφού, παρά την διαμετρική αντίθεση των σημείων αναφοράς τους (Eλληνικός Πολιτισμός – Χριστιανισμός) τα νοητικά τους αντανακλαστικά παραμένουν πανομοιότυπα».
και σύγχυση της σύγχρονης Ρωμιοσύνης
« Έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζεται ως γραφική, περίπου οποιαδήποτε κατάσταση είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ωστόσο ο εμπειρικός αυτός ορισμός δεν περιγράφει επαρκώς το φαινόμενο της γραφικότητας. Η γραφικότητα οφείλεται σε έναν συνδυασμό πνευματικής και ψυχικής ανεπάρκειας και θα μπορούσε να οριστεί πρωτίστως ως παρεκτροπή στη διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας. Αυτό που συνήθως καταχωρεί κάποιον ως γραφικό είναι οι εμμονές του, είτε σε πράγματα που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, είτε σε πράγματα που έχουν μεν διατηρηθεί αλλά, ως απολιθώματα.
» Γραφικότητα είναι η κάθε είδους στασιμότητα: πνευματική, συμπεριφοράς, ενδυματολογική κλπ. Γραφικότητα είναι η κάθε είδους εμμονή σε ιδέες, αντιλήψεις, έθιμα κλπ. που έχουν χάσει τον αρχικό λόγο ύπαρξής τους, το ιστορικό, ή κοινωνικό τους υπόβαθρο και δεν διατηρούν ούτε μια επίφαση, έστω και τυπολατρικής χρησιμότητας (όπως διατηρεί π.χ. το δρομολόγιο των ευζώνων από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έως τους κοιτώνες της προεδρικής φρουράς). Γραφικότητα είναι, φυσικά, και η δονκιχωτική απόπειρα αναβίωσης τέτοιων πραγμάτων (όχι υπό μορφή απλών “χόμπι” αλλά, με αξιώσεις κοινωνικής “παρέμβασης” και πνευματικού “βάθους”).
» Η γραφικότητα εκδηλώνεται επίσης ως έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας. Και μπορεί να λάβει διαστάσεις μαζικής παράκρουσης όταν εξελιχθεί σε ιδεοληψίες παντός είδους (π.χ. οι διάφορες μορφές φασισμού, ναζισμού, μπολσεβικισμού, θρησκευτικών συγκρούσεων κ.λπ.). Ευνοεί τη ροπή προς τον αυτιστικό εφησυχασμό, το πνευματικό βόλεμα, τον διανοητικό στρουθοκαμηλισμό, τη συλλογιστική ακροβασία, τον νοσταλγικό πιθηκισμό και τις κάθε είδους ψυχολογικές αυτοτρικλοποδιές. Απευθύνεται και απορροφάται μόνο από καταναλωτές φαντασιώσεων ιδεο-λογικο-θρησκευτικού τύπου. Ανέκαθεν αποτελούσε καταφύγιο των πάσης φύσεως μειονεκτούντων, αν και καμιά φορά παγιδεύει και νοήμονες ανθρώπους.
» Το τραγικότερο όμως είναι ότι, η γραφικότητα αναπαράγει την πνευματική στειρότητα και την αδυναμία να στηριχθούμε με δημιουργικό και γόνιμο τρόπο στην παράδοση. Τα προϊόντα της μπορούν να χρησιμεύσουν μόνο ως τουριστικές “ατραξιόν” και “σουβενίρ”, ή ως ιδεολογικοθρησκευτικές ψευδαισθήσεις. Κάνει τη συλλογική μνήμη να ατροφήσει και εγκαθιδρύει μόνο μια θλιβερή και προκρουστείως απλουστευμένη παρωδία της.
» Γραφικότητα είναι η αδυναμία μας να συνεισφέρουμε και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να συνεχίσουμε την παράδοση και τη ζωή. Είναι η ίδια η αδυναμία να πατήσουμε στα πόδια μας και να δημιουργήσουμε. Είναι ωραιοποίηση του χθες, απαξίωση του σήμερα και φόβος του αύριο.
» Είναι η αδυναμία να «σκοτώσουμε» τον πατέρα μας ώστε, να ωριμάσουμε και να μπορέσουμε να γίνουμε κι εμείς γονείς και πρόγονοι. Είναι πνευματική και ψυχική α-σθένεια. Η γραφικότητα εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ρωμηοελλάδα ως μια “ελληνίζουσα” παρενέργεια - σπασμός της τελευταίας Ευρωπαϊκής θεοκρατίας. Τα τελευταία, μάλιστα, χρόνια τείνει να μορφοποιηθεί ως φαινόμενο cargo cult (“λατρεία φορτίων”).
* * *
» Βυζαντινισμός – Νεοδωδεκαθεισμός: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της δουλικής μίμησης. Πάνω που κάποιοι σ’ αυτή τη χώρα της Ρωμιοσύνης πήγαν να ανοίξουν τα μάτια τους από το Βυζαντινό σκοτάδι και να απεγκλωβιστούν από την “παράδοσή” της (βλ. βυζαντινό σχολαστικισμό στην τήρηση των “εθίμων”, στην “διαφύλαξη της ιστορικής κληρονομιάς”, στα κοινωνικά “πρωτόκολλα” κ.λπ.) τα ξανάκλεισαν, για να γίνουν δέσμιοι μιάς “επανεφευρεθείσας” (όπως οι ίδιοι την αποκαλούν) δήθεν αντίπαλης παράδοσης, η οποία όμως, αναπαράγει την ίδια ακριβώς παθογένεια από την “ανάποδη”: καταστροφική για τη δημιουργικότητα προγονολατρεία, θρησκευτική αντίληψη και αιτιολόγηση της Eλληνικής ιστορικής δημιουργίας, νοσταλγικές απόπειρες μίμησης κάποιων επιφανειακών εκδηλώσεων του Eλληνικού Πολιτισμού, οι οποίες έχουν περιορισμένη τοπική και ιστορική εμβέλεια (και που συνεισφέρουν μόνο στο γενικότερο γραφικό νεοελληνικό φολκλόρ), πνευματική στειρότητα και στασιμότητα.
» Χρώμα στα ράσα άλλαξαν μόνο αφού, παρά την διαμετρική αντίθεση των σημείων αναφοράς τους (Eλληνικός Πολιτισμός – Χριστιανισμός) τα νοητικά τους αντανακλαστικά παραμένουν πανομοιότυπα».
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Ο ΝΟΥΣ
Ο νους δεν είναι κάτι που εμφανίζεται όπως ένα πρόγραμμα στην οθόνη ενός υπολογιστή. Εδώ και αρκετούς αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούν να εξερευνήσουν τον εγκέφαλο για να καταλάβουν το νου και κανείς δεν είναι σίγουρος ποιες νευρολογικές δομές είναι οι πιο σημαντικές για τη γέννηση της συνείδησης. Ο Καρτέσιος που μας έδωσε μια από τις πιο διάσημες φράσεις της φιλοσοφίας ('Σκέφτομαι, άρα υπάρχω') πίστευε πως το κέντρο της συνείδησης ήταν ένας αδένας σε μέγεθος μπιζελιού που λέγεται επίφυση ή κωνάριο. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχτεί πως ο αδένας αυτός είναι ο μυστηριώδης δημιουργός του 'Εγώ' που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας. Υπάρχουν άλλες σημαντικές εγκεφαλικές δομές, όπως η περιοχή Brodmann 46, ο θάλαμος, ο φλοιός, κ.λπ.. Είμαστε επίσης αρκετά σίγουροι πως η συνείδηση δεν εδράζεται στην παρεγκεφαλίδα που αποτελείται από 50 δισεκατομμύρια νευρώνες και που η αφαίρεσή της δε θα μας έκανε να χάσουμε το νου μας. Όπως το θέτει ο Tononi, θα μπορούσε κανείς να την πετάξει στα σκουπίδια, αλλά ο ίδιος θα συνέχιζε να βρίσκεται στη θέση του.
Η κλασική θέση του δυϊσμού λύνει το πρόβλημα της τοποθεσίας της συνείδησης προσδιορίζοντάς την μακριά από τον εγκέφαλο. Ο νους θεωρείται διαχωρισμένος από το σώμα, είναι μια οντότητα που δεν μπορούμε να ανάγουμε σε μια μηχανή. Δεν μπορεί να προσεγγιστεί από τα εργαλεία ενός εργαστηρίου. Σύμφωνα με τη δυϊστική θέση οι νόες και οι εαυτοί μας δεν είναι το αποτέλεσμα μιας πληθωρικής χημείας και μπορούμε να υποθέτουμε ότι υπάρχουν ψυχές, πνεύματα και ουσίες ανεξάρτητες από το φυσικό σώμα.
Για πολλούς σοβαρούς ερευνητές όμως, ο δυϊσμός είναι μια θεωρία που έχει πεθάνει, αν και μπορεί να ακουστεί ακόμα και τώρα ο απόηχός της ανάμεσα σε φιλοσόφους που κάποιες φορές αποκαλούνται μυστηριώδεις. Ο φιλόσοφος David Chalmers έχει κάνει μια διάσημη διάκριση μεταξύ των Εύκολων Προβλημάτων, που συμπεριλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος δημιουργεί συγκεκριμένα στοιχεία που σχετίζονται με τη συνείδηση (όπως η φαντασία, η γλώσσα, η μνήμη, η προσοχή, το συναίσθημα, κ.α.) και το Δύσκολο Πρόβλημα, που είναι το μυστήριο σχετικά με το πώς όλα τα στοιχεία αυτά συγκεντρώνονται μαζί στη δυναμική έννοια του εαυτού.
Το πιο ριζοσπαστικό θέμα όμως είναι το παρακάτω: ο λόγος για τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο νους μας δεν είναι επειδή έχει κάποιες μυστηριώδεις, αιθέριες και αινιγματικές ποιότητες, αλλά επειδή στην πραγματικότητα ο νους δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στη φαντασία μας. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι απλά μια ιδέα μέσα στο κεφάλι μας. Όταν κανείς βλέπει ένα αυτοκίνητο να κινείται απέναντι στο δρόμο, γνωρίζει πως βλέπει μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα. Ξέρει επίσης πως μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχει ένας άνθρωπος, κάποιο νοήμον ον που κατευθύνει τις κινήσεις του αυτοκινήτου. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι επίσης μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα, αλλά δε φαίνεται πως μέσα σ' αυτόν υπάρχει πάντοτε κάποιος οδηγός.
Ο εγκέφαλος λειτουργεί ημέρα και νύχτα και κάνει χιλιάδες λειτουργίες για τις οποίες δεν έχουμε απευθείας επίγνωση. Ακόμα και ο 'συνειδητός' μας εγκέφαλος αποτελείται στην πραγματικότητα από πολλά διαφορετικά λειτουργικά συστήματα. Μοιάζει σαν το αυτοκίνητο του παραδείγματος να οδηγείται από εκατοντάδες μικροσκοπικά ξωτικά, χωρίς κάποιο από αυτά να είναι ο αρχηγός. Αυτή είναι και μια θέαση που συγγενεύει με τις ιδέες του Daniel Dennett, συγγραφέα του βιβλίου 'Η Ερμηνεία της Συνείδησης', ο οποίος υποστηρίζει πως η σύλληψη ενός κεντρικού διοικητή μέσα στον εγκέφαλο αποτελεί μια πλάνη. "Είναι λάθος να ψάχνουμε για τον πρόεδρο του οβάλ γραφείου μέσα στον εγκέφαλο", δηλώνει ο Dennett. Είναι ήδη αρκετά άβολο για μας να ακούμε από τους αστρονόμους την πληροφορία ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Ακόμα χειρότερο όμως είναι το να μας αποκαλύπτουν οι βιολόγοι πως είμαστε απόγονοι από τον ακάθαρτο αφρό ενός αρχέγονου βούρκου. Τώρα έχουμε φιλοσόφους που λένε πως ο εαυτός είναι μια αυταπάτη. Δεν υπάρχει κανείς ΕΚΕΙ. Ο νους μπορεί να είναι αυτό που αποκαλεί ο Pinker 'Το Υπέρτατο Βάσανο΄. Έχει γράψει ότι "το πιο αναμφισβήτητο πράγμα που υπάρχει, η ίδια μας η επίγνωση, θα είναι πάντα πέρα από την εμβέλεια της αντίληψής μας." Ίσως τελικά να μην καταφέρουμε ποτέ να σπάσουμε τον κώδικα του νου και της συνείδησης.
Ίσως, έναν αιώνα μετά από τώρα, η συνείδηση να συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των μεγαλύτερων μυστηρίων και οι επιστήμονες όπως και οι φιλόσοφοι θα συνεχίζουν να διαφωνούν για το πώς και το γιατί όλων αυτών. Αλλά θα πρέπει να δράξουμε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται για να λύσουμε το αίνιγμα. Δέκα χρόνια και 4 δισεκατομμύρια δεν είναι μεγάλο κόστος και η εξέλιξη του ανθρώπινου νου, όντας το σημαντικότερο βιολογικό συμβάν στην ιστορία του πλανήτη μας, αξίζει μια τέτοια προσπάθεια διερεύνησης.
Η κλασική θέση του δυϊσμού λύνει το πρόβλημα της τοποθεσίας της συνείδησης προσδιορίζοντάς την μακριά από τον εγκέφαλο. Ο νους θεωρείται διαχωρισμένος από το σώμα, είναι μια οντότητα που δεν μπορούμε να ανάγουμε σε μια μηχανή. Δεν μπορεί να προσεγγιστεί από τα εργαλεία ενός εργαστηρίου. Σύμφωνα με τη δυϊστική θέση οι νόες και οι εαυτοί μας δεν είναι το αποτέλεσμα μιας πληθωρικής χημείας και μπορούμε να υποθέτουμε ότι υπάρχουν ψυχές, πνεύματα και ουσίες ανεξάρτητες από το φυσικό σώμα.
Για πολλούς σοβαρούς ερευνητές όμως, ο δυϊσμός είναι μια θεωρία που έχει πεθάνει, αν και μπορεί να ακουστεί ακόμα και τώρα ο απόηχός της ανάμεσα σε φιλοσόφους που κάποιες φορές αποκαλούνται μυστηριώδεις. Ο φιλόσοφος David Chalmers έχει κάνει μια διάσημη διάκριση μεταξύ των Εύκολων Προβλημάτων, που συμπεριλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος δημιουργεί συγκεκριμένα στοιχεία που σχετίζονται με τη συνείδηση (όπως η φαντασία, η γλώσσα, η μνήμη, η προσοχή, το συναίσθημα, κ.α.) και το Δύσκολο Πρόβλημα, που είναι το μυστήριο σχετικά με το πώς όλα τα στοιχεία αυτά συγκεντρώνονται μαζί στη δυναμική έννοια του εαυτού.
Το πιο ριζοσπαστικό θέμα όμως είναι το παρακάτω: ο λόγος για τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο νους μας δεν είναι επειδή έχει κάποιες μυστηριώδεις, αιθέριες και αινιγματικές ποιότητες, αλλά επειδή στην πραγματικότητα ο νους δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στη φαντασία μας. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι απλά μια ιδέα μέσα στο κεφάλι μας. Όταν κανείς βλέπει ένα αυτοκίνητο να κινείται απέναντι στο δρόμο, γνωρίζει πως βλέπει μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα. Ξέρει επίσης πως μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχει ένας άνθρωπος, κάποιο νοήμον ον που κατευθύνει τις κινήσεις του αυτοκινήτου. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι επίσης μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα, αλλά δε φαίνεται πως μέσα σ' αυτόν υπάρχει πάντοτε κάποιος οδηγός.
Ο εγκέφαλος λειτουργεί ημέρα και νύχτα και κάνει χιλιάδες λειτουργίες για τις οποίες δεν έχουμε απευθείας επίγνωση. Ακόμα και ο 'συνειδητός' μας εγκέφαλος αποτελείται στην πραγματικότητα από πολλά διαφορετικά λειτουργικά συστήματα. Μοιάζει σαν το αυτοκίνητο του παραδείγματος να οδηγείται από εκατοντάδες μικροσκοπικά ξωτικά, χωρίς κάποιο από αυτά να είναι ο αρχηγός. Αυτή είναι και μια θέαση που συγγενεύει με τις ιδέες του Daniel Dennett, συγγραφέα του βιβλίου 'Η Ερμηνεία της Συνείδησης', ο οποίος υποστηρίζει πως η σύλληψη ενός κεντρικού διοικητή μέσα στον εγκέφαλο αποτελεί μια πλάνη. "Είναι λάθος να ψάχνουμε για τον πρόεδρο του οβάλ γραφείου μέσα στον εγκέφαλο", δηλώνει ο Dennett. Είναι ήδη αρκετά άβολο για μας να ακούμε από τους αστρονόμους την πληροφορία ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Ακόμα χειρότερο όμως είναι το να μας αποκαλύπτουν οι βιολόγοι πως είμαστε απόγονοι από τον ακάθαρτο αφρό ενός αρχέγονου βούρκου. Τώρα έχουμε φιλοσόφους που λένε πως ο εαυτός είναι μια αυταπάτη. Δεν υπάρχει κανείς ΕΚΕΙ. Ο νους μπορεί να είναι αυτό που αποκαλεί ο Pinker 'Το Υπέρτατο Βάσανο΄. Έχει γράψει ότι "το πιο αναμφισβήτητο πράγμα που υπάρχει, η ίδια μας η επίγνωση, θα είναι πάντα πέρα από την εμβέλεια της αντίληψής μας." Ίσως τελικά να μην καταφέρουμε ποτέ να σπάσουμε τον κώδικα του νου και της συνείδησης.
Ίσως, έναν αιώνα μετά από τώρα, η συνείδηση να συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των μεγαλύτερων μυστηρίων και οι επιστήμονες όπως και οι φιλόσοφοι θα συνεχίζουν να διαφωνούν για το πώς και το γιατί όλων αυτών. Αλλά θα πρέπει να δράξουμε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται για να λύσουμε το αίνιγμα. Δέκα χρόνια και 4 δισεκατομμύρια δεν είναι μεγάλο κόστος και η εξέλιξη του ανθρώπινου νου, όντας το σημαντικότερο βιολογικό συμβάν στην ιστορία του πλανήτη μας, αξίζει μια τέτοια προσπάθεια διερεύνησης.
Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009
ΒΙΒΛΙΟ : Νέρων & Χριστός
Tο βιβλίο «Νέρων και Χριστός» θα μπορούσε να γίνει η χαρά πολλών συνωμοσιολογούντων και, ειδικότερα, όσων θεωρούν, ότι η σκέψη τους κινείται σε ένα πιο «εκλεπτυσμένο» και επιστημονικο(φανές) επίπεδο.
Ο Χριστιανισμός αποτελεί το σημαντικότερο και εμφανέστερο σύμπτωμα μιας μαζικής ψυχασθένειας. Αποτελεί την τελική έκφραση της νοσηρής κατάστασης και τον εσωτερικών αδιεξόδων του Αρχαίου Κόσμου, ο οποίος, παρά την ανακάλυψη της αθεΐας από του Έλληνες, παρέμεινε δέσμιος της κληρονομικής του Θρησκευτικής Συσσώρευσης και δεν πραγματοποίησε το πολιτισμικό εξελικτικό άλμα τού Ξεπεράσματος της Θρησκείας. Δομήθηκε σαν η κοσμοαντίληψη μιας εποχής αβεβαιότητας και ανασφάλειας, σαν το τελευταίο καταφύγιο των αβέβαιων, των φοβισμένων, των ψυχικά και διανοητικά εξαρτημένων, των παραιτημένων, των άμοιρων και των κακόμοιρων δηλαδή των κάθε είδους δούλων. Αλλά επίσης και μιας αμήχανης απέναντι στο μέλλον εξουσίας. Ο Χριστιανισμός είναι το σημείο αμοιβαιότητας και συνάντησης ενός φοβισμένου κοινωνικού κοπαδιού και μιας εξ ίσου φοβισμένης Εξουσίας, μέσα σε έναν κόσμο, που έχει προσκρούσει στα πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά του κ.λπ. όρια. Το να τον ερμηνεύουμε συνωμοσιολογικά δηλ. σαν ένα εξ αρχής καλομελετημένο σχέδιο καθυποταγής (όχι πως στην πορεία του δεν χρησίμευσε κατ’ εξοχήν για καθυποταγή της κοινωνίας) μάς φαίνεται μάλλον απλοϊκή αντιμετώπιση...
Ο Χριστιανισμός αποτελεί το σημαντικότερο και εμφανέστερο σύμπτωμα μιας μαζικής ψυχασθένειας. Αποτελεί την τελική έκφραση της νοσηρής κατάστασης και τον εσωτερικών αδιεξόδων του Αρχαίου Κόσμου, ο οποίος, παρά την ανακάλυψη της αθεΐας από του Έλληνες, παρέμεινε δέσμιος της κληρονομικής του Θρησκευτικής Συσσώρευσης και δεν πραγματοποίησε το πολιτισμικό εξελικτικό άλμα τού Ξεπεράσματος της Θρησκείας. Δομήθηκε σαν η κοσμοαντίληψη μιας εποχής αβεβαιότητας και ανασφάλειας, σαν το τελευταίο καταφύγιο των αβέβαιων, των φοβισμένων, των ψυχικά και διανοητικά εξαρτημένων, των παραιτημένων, των άμοιρων και των κακόμοιρων δηλαδή των κάθε είδους δούλων. Αλλά επίσης και μιας αμήχανης απέναντι στο μέλλον εξουσίας. Ο Χριστιανισμός είναι το σημείο αμοιβαιότητας και συνάντησης ενός φοβισμένου κοινωνικού κοπαδιού και μιας εξ ίσου φοβισμένης Εξουσίας, μέσα σε έναν κόσμο, που έχει προσκρούσει στα πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά του κ.λπ. όρια. Το να τον ερμηνεύουμε συνωμοσιολογικά δηλ. σαν ένα εξ αρχής καλομελετημένο σχέδιο καθυποταγής (όχι πως στην πορεία του δεν χρησίμευσε κατ’ εξοχήν για καθυποταγή της κοινωνίας) μάς φαίνεται μάλλον απλοϊκή αντιμετώπιση...
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ
Η θρησκευτική πίστη
δεν αποτελεί προϋπόθεση
για την υγιή ευημερία των κοινωνιών
Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση, την οποία μοιράζονται οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, ότι η λατρεία του Θεού και η υπακοή στα κελεύσματα της θρησκείας θεωρούνται ουσιώδη για μια υγιή και ειρηνική κοινωνία. Ο Θεός και η θέλησή του, πιστεύουν πως πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ζωής του κάθε ατόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευημερία με ηθική και ασφαλή ζωή. Οι θρησκευόμενοι συμφωνούν επί πλέον, στο ότι το κάθε κοινωνικά ακραίο άτομο -εγκληματίας, ζητιάνος, περιθωριακός κ.ά.- θεωρείται, ότι παρουσιάζει έλλειψη ευσέβειας, ενώ όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μιας κοινωνίας απορρίψει το Θεό, τότε θα επέλθει η αποσύνθεσή της.
Σε περίπτωση, που η θρησκευτική αυτή θεωρία -του ότι η τυχόν απομάκρυνση από το Θεό είναι η αιτία για όλα τα κακά της κοινωνίας- είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε τα περισσότερο θρησκευόμενα έθνη στη Γη να είναι οι προμαχώνες του εγκλήματος, της φτώχειας και των ασθενειών και τα πρότυπα των υγιών κοινωνιών. Η σύγκριση των άθρησκων εθνών όμως, με τα περισσότερο θρήσκα αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική κατάσταση. Στην πραγματικότητα οι περισσότερο κοσμικές χώρες -με τα μεγαλύτερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών- είναι μεταξύ των σταθερότερων, ειρηνικών, ελεύθερων, πλούσιων, και υγιών κοινωνιών, ενώ οι θεοκρατούμενες βρίσκονται μεταξύ των ασταθέστερων, βίαιων, καταπιεστικών και φτωχών κοινωνιών.
* * *
Θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε προσεκτικοί, ώστε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των ολοκληρωτικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιβάλλεται από την εξουσία επί ενός απρόθυμου πληθυσμού (όπως στα πρώην σοβιετικά κράτη) και των ανοικτών, δημοκρατικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιλέγεται ελεύθερα από τον επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό (όπως στη Σουηδία, στις Κάτω Χώρες, ή στην Ιαπωνία).
Η αθεΐα των πρώτων κοινωνιών, που μπορεί να περιγραφή ως "καταναγκαστικός αθεϊσμός" μολύνεται από όλα τα επακόλουθα του ολοκληρωτισμού: δωροδοκία, οικονομική στασιμότητα, λογοκρισία, κατάθλιψη, και φτώχεια, ενώ σχεδόν κάθε έθνος με υψηλά επίπεδα "φυσικού" αθεϊσμού αποτελεί κι ένα πρότυπο κοινωνικής υγείας.
Υψηλά πρότυπα διαβίωσης σε έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας
Τα έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας μεταξύ των μελών τους διαθέτουν υψηλά πρότυπα διαβίωσης και κοινωνικής υγείας, σε αντίθεση με τα έθνη με υψηλά ποσοστά θρησκευόμενων μελών. Στις εκθέσεις για το "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" των Ηνωμένων Εθνών, όπου αξιολογούνται όλες οι χώρες, όσον αφορά στους δείκτες ανάπτυξής τους, λήφθηκαν υπ' όψη μετρήσεις δεικτών κοινωνικής υγείας (μέσος όρος ζωής, εκπαίδευση - αναλφαβητισμός, κατά κεφαλήν εισόδημα κ.τ.λ.). Σύμφωνα με τις εκθέσεις, στα πέντε κορυφαία έθνη συγκαταλέγονται η Νορβηγία, η Σουηδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, και η Ολλανδία, χώρες με υψηλά ποσοστά αθεϊσμού. Αντίθετα, οι κατώτερες πενήντα χώρες του "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά αθεϊσμού.
Οι άθρησκες χώρες παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ οι θεοκρατούμενες χώρες τα υψηλότερα. Σύμφωνα με τις ετήσιες αναφορές της CIA για όλο τον κόσμο από τα 225 έθνη, τα 25 με τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είχαν σημαντικά υψηλά ποσοστά αθεΐας. Αντίθετα, τα 75 έθνη με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας ήταν όλα θεοκρατούμενα με μηδενικά ποσοστά αθέων.
Όσον αφορά στα δiεθνή ποσοστά φτώχειας, οι σχετικές εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών διαπιστώνουν, ότι τα 40 φτωχότερα έθνη στη Γη (σύμφωνα με το ποσοστό του πληθυσμού που ζει με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως), ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με στατιστικά ασήμαντο επίπεδο αθέων.
Στα ποσοστά ανθρωποκτονιών, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Law and Economics (2002), εξετάσθηκαν 38 μη Αφρικανικά έθνη και διαπιστώθηκε, ότι τα δέκα με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με ελάχιστα επίπεδα αθεϊσμού. Αντίθετα, τα δέκα έθνη με τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, ήταν όλα εκτός από την Ιρλανδία κοσμικά έθνη με υψηλά επίπεδα αθεϊσμού.
Σχετικά με τα ποσοστά βασικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την "Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση", οι 35 χώρες με τα πιο υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού σε νεαρές ηλικίες (ποσοστό αυτών που δεν μπορούν να γράψουν ή να διαβάσουν σε ηλικίες από 15 έως 24 ετών), ήταν όλες ιδιαίτερα θεοκρατούμενες, με ασήμαντο ποσοστό άθεων μελών.
Όσον αφορά στα ποσοστά φορέων AIDS, όσο περισσότερο θεοκρατούμενα είναι τα έθνη, τόσο χειρότερα ποσοστά παρουσιάζουν. Αντίθετα, τα ιδιαίτερα άθρησκα έθνη της δυτικής Ευρώπης, όπως της Σκανδιναβίας, όπου παρέχεται δημόσια σεξουαλική εκπαίδευση κι ο έλεγχος των γεννήσεων είναι ευρέως προσιτός παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά μόλυνσης από τον ιό του AIDS στον κόσμο.
Σχετικά με την ισότητα των φύλων, τα έθνη που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν περισσότερο την ισονομία, ενώ τα θεοκρατούμενα είναι μεταξύ των πλέον καταπιεστικών. Σύμφωνα με άλλη μελέτη
Αν επιδιωκόμενα είναι
η ευημερία, η ασφάλεια,
ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο
είναι αυτά να βρεθούν
μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των
μελών τους, παρά
εκείνων με έντονα
θρησκευόμενα μέλη
(Human Values and Social Change), χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, και η Ολλανδία, οι οποίες έχουν τις περισσότερες γυναίκες μέλη στα Κοινοβούλιά τους, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αθεϊσμού, ενώ χώρες όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία, και το Ιράν, με τις λιγότερες γυναίκες μέλη στο δημόσιο βίο είναι αυστηρά θεοκρατούμενα. Αντίστοιχα αποτελέσματα παρατηρούνται και στα ποσοστά αποδοχής της ομοφυλοφιλίας.
Ανακεφαλαιώνοντας, οι χώρες με τα υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ των περισσότερο κοινωνικά υγιών στη Γη, ενώ εκείνες με ανύπαρκτα ποσοστά άθεων είναι μεταξύ των περισσότερο απόρων. Τα πρώτα έθνη έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, παιδικής θνησιμότητας, ένδειας, αναλφαβητισμού και μεταξύ των πιό υψηλών επιπέδων πλούτου, μέσου όρου ζωής, και ισότητας των φύλων στον κόσμο.
Η κατάσταση μεσαιωνισμού, καισαροπαπισμού και θρη- σκοληψίας, που υπάρχει στην Ελλάδα, δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κράτος στην Ευρώπη. Η Ελλάδα πρω- τοπορεί στη θεοκρατία και συνακόλουθα στη διαφθορά και την υπανάπτυξη.
Οι πληροφορίες που παρατέθηκαν δεν είναι βέβαια αρκετές ώστε να τεκμηριώσουν, ότι τα υψηλά επίπεδα αθεϊσμού προκαλούν την κοινωνική υγεία, ενώ τα χαμηλά προκαλούν τα κοινωνικά δεινά όπως η ένδεια ή ο αναλφαβητισμός. Ο πλούτος, η ένδεια και η ευημερία στα διάφορα έθνη προκαλούνται από πολυάριθμους πολιτικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους παράγοντες, που ενδεχομένως να είναι περισσότερο καθοριστικοί από τις προσωπικές πεποιθήσεις των ανθρώπων.
Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως από τα παραπάνω στοιχεία είναι, ότι τα υψηλά επίπεδα μή πίστης σε κάποιο Θεό δεν οδηγούν αυτόματα σε διακοπή του πολιτισμού, σε ανήθικες συμπεριφορές, ή σε "άρρωστες κοινωνίες"· το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει μάλιστα. Επί πλέον, η θρησκεία δεν είναι σαφώς η απλή και μόνη πορεία προς τις δίκαιες κοινωνίες, που λύνει όλα τα κοινωνικά προβλήματα, όπως οι φανατικά θρησκευόμενοι οπαδοί πιστεύουν και διακηρύττουν. Η ευσεβής "λύση" τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολη και σαφώς αντίθετη από τα αποτελέσματα των ερευνών των κοινωνικών επιστημών.
Τα αποτελέσματα της πίστης στο Θεό των μελών των θεοκρατούμενων κοινωνιών δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά των κοσμικών. Αν επιδιωκόμενα είναι η ευημερία, η ασφάλεια, ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο είναι αυτά να βρεθούν μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των μελών τους, παρά εκείνων με έντονα θρησκευόμενα μέλη.
Γιάννης Λάζαρης
δεν αποτελεί προϋπόθεση
για την υγιή ευημερία των κοινωνιών
Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση, την οποία μοιράζονται οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, ότι η λατρεία του Θεού και η υπακοή στα κελεύσματα της θρησκείας θεωρούνται ουσιώδη για μια υγιή και ειρηνική κοινωνία. Ο Θεός και η θέλησή του, πιστεύουν πως πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ζωής του κάθε ατόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευημερία με ηθική και ασφαλή ζωή. Οι θρησκευόμενοι συμφωνούν επί πλέον, στο ότι το κάθε κοινωνικά ακραίο άτομο -εγκληματίας, ζητιάνος, περιθωριακός κ.ά.- θεωρείται, ότι παρουσιάζει έλλειψη ευσέβειας, ενώ όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μιας κοινωνίας απορρίψει το Θεό, τότε θα επέλθει η αποσύνθεσή της.
Σε περίπτωση, που η θρησκευτική αυτή θεωρία -του ότι η τυχόν απομάκρυνση από το Θεό είναι η αιτία για όλα τα κακά της κοινωνίας- είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε τα περισσότερο θρησκευόμενα έθνη στη Γη να είναι οι προμαχώνες του εγκλήματος, της φτώχειας και των ασθενειών και τα πρότυπα των υγιών κοινωνιών. Η σύγκριση των άθρησκων εθνών όμως, με τα περισσότερο θρήσκα αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική κατάσταση. Στην πραγματικότητα οι περισσότερο κοσμικές χώρες -με τα μεγαλύτερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών- είναι μεταξύ των σταθερότερων, ειρηνικών, ελεύθερων, πλούσιων, και υγιών κοινωνιών, ενώ οι θεοκρατούμενες βρίσκονται μεταξύ των ασταθέστερων, βίαιων, καταπιεστικών και φτωχών κοινωνιών.
* * *
Θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε προσεκτικοί, ώστε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των ολοκληρωτικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιβάλλεται από την εξουσία επί ενός απρόθυμου πληθυσμού (όπως στα πρώην σοβιετικά κράτη) και των ανοικτών, δημοκρατικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιλέγεται ελεύθερα από τον επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό (όπως στη Σουηδία, στις Κάτω Χώρες, ή στην Ιαπωνία).
Η αθεΐα των πρώτων κοινωνιών, που μπορεί να περιγραφή ως "καταναγκαστικός αθεϊσμός" μολύνεται από όλα τα επακόλουθα του ολοκληρωτισμού: δωροδοκία, οικονομική στασιμότητα, λογοκρισία, κατάθλιψη, και φτώχεια, ενώ σχεδόν κάθε έθνος με υψηλά επίπεδα "φυσικού" αθεϊσμού αποτελεί κι ένα πρότυπο κοινωνικής υγείας.
Υψηλά πρότυπα διαβίωσης σε έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας
Τα έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας μεταξύ των μελών τους διαθέτουν υψηλά πρότυπα διαβίωσης και κοινωνικής υγείας, σε αντίθεση με τα έθνη με υψηλά ποσοστά θρησκευόμενων μελών. Στις εκθέσεις για το "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" των Ηνωμένων Εθνών, όπου αξιολογούνται όλες οι χώρες, όσον αφορά στους δείκτες ανάπτυξής τους, λήφθηκαν υπ' όψη μετρήσεις δεικτών κοινωνικής υγείας (μέσος όρος ζωής, εκπαίδευση - αναλφαβητισμός, κατά κεφαλήν εισόδημα κ.τ.λ.). Σύμφωνα με τις εκθέσεις, στα πέντε κορυφαία έθνη συγκαταλέγονται η Νορβηγία, η Σουηδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, και η Ολλανδία, χώρες με υψηλά ποσοστά αθεϊσμού. Αντίθετα, οι κατώτερες πενήντα χώρες του "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά αθεϊσμού.
Οι άθρησκες χώρες παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ οι θεοκρατούμενες χώρες τα υψηλότερα. Σύμφωνα με τις ετήσιες αναφορές της CIA για όλο τον κόσμο από τα 225 έθνη, τα 25 με τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είχαν σημαντικά υψηλά ποσοστά αθεΐας. Αντίθετα, τα 75 έθνη με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας ήταν όλα θεοκρατούμενα με μηδενικά ποσοστά αθέων.
Όσον αφορά στα δiεθνή ποσοστά φτώχειας, οι σχετικές εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών διαπιστώνουν, ότι τα 40 φτωχότερα έθνη στη Γη (σύμφωνα με το ποσοστό του πληθυσμού που ζει με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως), ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με στατιστικά ασήμαντο επίπεδο αθέων.
Στα ποσοστά ανθρωποκτονιών, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Law and Economics (2002), εξετάσθηκαν 38 μη Αφρικανικά έθνη και διαπιστώθηκε, ότι τα δέκα με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με ελάχιστα επίπεδα αθεϊσμού. Αντίθετα, τα δέκα έθνη με τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, ήταν όλα εκτός από την Ιρλανδία κοσμικά έθνη με υψηλά επίπεδα αθεϊσμού.
Σχετικά με τα ποσοστά βασικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την "Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση", οι 35 χώρες με τα πιο υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού σε νεαρές ηλικίες (ποσοστό αυτών που δεν μπορούν να γράψουν ή να διαβάσουν σε ηλικίες από 15 έως 24 ετών), ήταν όλες ιδιαίτερα θεοκρατούμενες, με ασήμαντο ποσοστό άθεων μελών.
Όσον αφορά στα ποσοστά φορέων AIDS, όσο περισσότερο θεοκρατούμενα είναι τα έθνη, τόσο χειρότερα ποσοστά παρουσιάζουν. Αντίθετα, τα ιδιαίτερα άθρησκα έθνη της δυτικής Ευρώπης, όπως της Σκανδιναβίας, όπου παρέχεται δημόσια σεξουαλική εκπαίδευση κι ο έλεγχος των γεννήσεων είναι ευρέως προσιτός παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά μόλυνσης από τον ιό του AIDS στον κόσμο.
Σχετικά με την ισότητα των φύλων, τα έθνη που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν περισσότερο την ισονομία, ενώ τα θεοκρατούμενα είναι μεταξύ των πλέον καταπιεστικών. Σύμφωνα με άλλη μελέτη
Αν επιδιωκόμενα είναι
η ευημερία, η ασφάλεια,
ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο
είναι αυτά να βρεθούν
μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των
μελών τους, παρά
εκείνων με έντονα
θρησκευόμενα μέλη
(Human Values and Social Change), χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, και η Ολλανδία, οι οποίες έχουν τις περισσότερες γυναίκες μέλη στα Κοινοβούλιά τους, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αθεϊσμού, ενώ χώρες όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία, και το Ιράν, με τις λιγότερες γυναίκες μέλη στο δημόσιο βίο είναι αυστηρά θεοκρατούμενα. Αντίστοιχα αποτελέσματα παρατηρούνται και στα ποσοστά αποδοχής της ομοφυλοφιλίας.
Ανακεφαλαιώνοντας, οι χώρες με τα υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ των περισσότερο κοινωνικά υγιών στη Γη, ενώ εκείνες με ανύπαρκτα ποσοστά άθεων είναι μεταξύ των περισσότερο απόρων. Τα πρώτα έθνη έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, παιδικής θνησιμότητας, ένδειας, αναλφαβητισμού και μεταξύ των πιό υψηλών επιπέδων πλούτου, μέσου όρου ζωής, και ισότητας των φύλων στον κόσμο.
Η κατάσταση μεσαιωνισμού, καισαροπαπισμού και θρη- σκοληψίας, που υπάρχει στην Ελλάδα, δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κράτος στην Ευρώπη. Η Ελλάδα πρω- τοπορεί στη θεοκρατία και συνακόλουθα στη διαφθορά και την υπανάπτυξη.
Οι πληροφορίες που παρατέθηκαν δεν είναι βέβαια αρκετές ώστε να τεκμηριώσουν, ότι τα υψηλά επίπεδα αθεϊσμού προκαλούν την κοινωνική υγεία, ενώ τα χαμηλά προκαλούν τα κοινωνικά δεινά όπως η ένδεια ή ο αναλφαβητισμός. Ο πλούτος, η ένδεια και η ευημερία στα διάφορα έθνη προκαλούνται από πολυάριθμους πολιτικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους παράγοντες, που ενδεχομένως να είναι περισσότερο καθοριστικοί από τις προσωπικές πεποιθήσεις των ανθρώπων.
Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως από τα παραπάνω στοιχεία είναι, ότι τα υψηλά επίπεδα μή πίστης σε κάποιο Θεό δεν οδηγούν αυτόματα σε διακοπή του πολιτισμού, σε ανήθικες συμπεριφορές, ή σε "άρρωστες κοινωνίες"· το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει μάλιστα. Επί πλέον, η θρησκεία δεν είναι σαφώς η απλή και μόνη πορεία προς τις δίκαιες κοινωνίες, που λύνει όλα τα κοινωνικά προβλήματα, όπως οι φανατικά θρησκευόμενοι οπαδοί πιστεύουν και διακηρύττουν. Η ευσεβής "λύση" τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολη και σαφώς αντίθετη από τα αποτελέσματα των ερευνών των κοινωνικών επιστημών.
Τα αποτελέσματα της πίστης στο Θεό των μελών των θεοκρατούμενων κοινωνιών δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά των κοσμικών. Αν επιδιωκόμενα είναι η ευημερία, η ασφάλεια, ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο είναι αυτά να βρεθούν μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των μελών τους, παρά εκείνων με έντονα θρησκευόμενα μέλη.
Γιάννης Λάζαρης
Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Ο ΥΠΗΚΟΟΣ
Συχνά ακούμε, ότι «τα κόμματα είναι οι στυλοβάτες της δημοκρατίας». Η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι βέβαια ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του μέλους μιας ομάδας. Είναι όμως, ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του μέλους ενός κόμματος. Τα κόμματα επ' ουδενί δεν είναι ομάδες (ας μην ευτελίζουμε την έννοια της ομάδας και της συλλογικότητας), αλλά στρατοί με θεόπνευστες ηγεσίες / ιερατεία και με στρατευμένους, που πρέπει να εκτελούν τις άνωθεν θεόπνευστες αποφάσεις και "γραμμές".
Επί πλέον οι στρατευμένοι / μέλη κομμάτων είναι "δίσκεπτοι" και, άρα, δίγλωσσοι (και προπάντων ανειλικρινείς) αφού, ως γνωστόν, στην περίπτωση, που η προσωπική τους γνώμη (ή και ηθική) -αν έχουν- συγκρούεται με αυτή του κόμματος, πρέπει να τήν υποτάξουν στην κομματική "γραμμή" (δηλ. στην γραμμή τής κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενης "συλλογικότητας"). Αυτή η ανειλικρίνεια, αλλά και η έλλειψη προσωπικότητας και ταυτότητας τών κάθε είδους στρατευμένων τούς καθιστά παντελώς αναξιόπιστους και ανεπαρκείς για να συμμετάσχουν ανιδιοτελώς σε μια αυθεντική αυτόνομη (και όχι ετερόνομη) συλλογικότητα, όπως είναι η πολιτική (και όπως την εννοούσαν οι ιδρυτές της αρχαίοι Έλληνες δηλαδή σαν την τέχνη της Διοίκησης –και όχι του Εξουσιασμού- της κοινωνίας). Γιατί οι ίδιοι, με τούς όρους που αποδέχτηκαν για να ενταχθούν σε ένα κόμμα, έχουν πάψει προ πολλού να είναι άτομα / πρόσωπα και, φυσικά, πολίτες.
Όταν τέτοιοι στρατευμένοι επιδιώκουν την συμμετοχή τους σε μια αυθεντική συλλογικότητα, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τί πιστεύουν πραγματικά, ή για το ποιές είναι οι προθέσεις τους, ή οι εντολές που εκτελούν. Είναι δηλαδή εκ των προτέρων αναξιόπιστοι και, όπως έχει δείξει η Ιστορία, καλό είναι να αποτάσσονται από τα διάφορα "μικρά" ή "μεγάλα" κινήματα και από τις αυθεντικές και αυτόνομες συλλογικότητες.
Γιατί η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ προπαγανδιστική τακτική τών κάθε είδους στρατευμένων, να εισχωρούν σε μια συλλογικότητα, ένα κίνημα, ή κίνηση κ.λπ. και να την εκτρέπουν από τους στόχους της, προς όφελος τού κόμματός τους (γιατί το κόμμα είναι που επωφελείται ΠΑΝΤΑ από τέτοιες καταστάσεις) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την τίμια στάση των ατόμων / προσώπων / πολιτών, που διεκδικούν κάτι, χωρίς να επιδιώκουν αναβάθμιση του "αγωνιστικού" βιογραφικού τους.
* * *
Και βέβαια η ιδιότητα του οποιουδήποτε στρατευμένου (σε κόμματα, ή σε οποιεσδήποτε άλλες κλίκες) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ιδιότητα του πολίτη για ένα ακόμα λόγο: Ο πολίτης βλέπει την κοινωνία (παρά τις συγκρούσεις της) σαν κάτι ενιαίο, εντός τού οποίου πρέπει να (αλληλεπι)δράσει και όχι σαν κάτι κομμα-τιασμένο απέναντι στο οποίο πρέπει να περιχαρακωθεί, ή κάτι στο οποίο πρέπει να επιβληθεί.
Γι' αυτό στις αυθεντικές αυτόνομες συλλογικότητες, στις αυθεντικά πολιτικές κοινωνίες και κινήματα, τα κόμματα ήσαν ανύπαρκτα (αρχαίες Ελληνικές πολιτείες, Γαλλικός Μάης κ.λπ.).
Θεόδωρος Α. Λαμπρόπουλος
Επί πλέον οι στρατευμένοι / μέλη κομμάτων είναι "δίσκεπτοι" και, άρα, δίγλωσσοι (και προπάντων ανειλικρινείς) αφού, ως γνωστόν, στην περίπτωση, που η προσωπική τους γνώμη (ή και ηθική) -αν έχουν- συγκρούεται με αυτή του κόμματος, πρέπει να τήν υποτάξουν στην κομματική "γραμμή" (δηλ. στην γραμμή τής κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενης "συλλογικότητας"). Αυτή η ανειλικρίνεια, αλλά και η έλλειψη προσωπικότητας και ταυτότητας τών κάθε είδους στρατευμένων τούς καθιστά παντελώς αναξιόπιστους και ανεπαρκείς για να συμμετάσχουν ανιδιοτελώς σε μια αυθεντική αυτόνομη (και όχι ετερόνομη) συλλογικότητα, όπως είναι η πολιτική (και όπως την εννοούσαν οι ιδρυτές της αρχαίοι Έλληνες δηλαδή σαν την τέχνη της Διοίκησης –και όχι του Εξουσιασμού- της κοινωνίας). Γιατί οι ίδιοι, με τούς όρους που αποδέχτηκαν για να ενταχθούν σε ένα κόμμα, έχουν πάψει προ πολλού να είναι άτομα / πρόσωπα και, φυσικά, πολίτες.
Όταν τέτοιοι στρατευμένοι επιδιώκουν την συμμετοχή τους σε μια αυθεντική συλλογικότητα, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τί πιστεύουν πραγματικά, ή για το ποιές είναι οι προθέσεις τους, ή οι εντολές που εκτελούν. Είναι δηλαδή εκ των προτέρων αναξιόπιστοι και, όπως έχει δείξει η Ιστορία, καλό είναι να αποτάσσονται από τα διάφορα "μικρά" ή "μεγάλα" κινήματα και από τις αυθεντικές και αυτόνομες συλλογικότητες.
Γιατί η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ προπαγανδιστική τακτική τών κάθε είδους στρατευμένων, να εισχωρούν σε μια συλλογικότητα, ένα κίνημα, ή κίνηση κ.λπ. και να την εκτρέπουν από τους στόχους της, προς όφελος τού κόμματός τους (γιατί το κόμμα είναι που επωφελείται ΠΑΝΤΑ από τέτοιες καταστάσεις) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την τίμια στάση των ατόμων / προσώπων / πολιτών, που διεκδικούν κάτι, χωρίς να επιδιώκουν αναβάθμιση του "αγωνιστικού" βιογραφικού τους.
* * *
Και βέβαια η ιδιότητα του οποιουδήποτε στρατευμένου (σε κόμματα, ή σε οποιεσδήποτε άλλες κλίκες) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ιδιότητα του πολίτη για ένα ακόμα λόγο: Ο πολίτης βλέπει την κοινωνία (παρά τις συγκρούσεις της) σαν κάτι ενιαίο, εντός τού οποίου πρέπει να (αλληλεπι)δράσει και όχι σαν κάτι κομμα-τιασμένο απέναντι στο οποίο πρέπει να περιχαρακωθεί, ή κάτι στο οποίο πρέπει να επιβληθεί.
Γι' αυτό στις αυθεντικές αυτόνομες συλλογικότητες, στις αυθεντικά πολιτικές κοινωνίες και κινήματα, τα κόμματα ήσαν ανύπαρκτα (αρχαίες Ελληνικές πολιτείες, Γαλλικός Μάης κ.λπ.).
Θεόδωρος Α. Λαμπρόπουλος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)