Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΣ !!!

Τέλεια η πνευματική στειρότητα
και σύγχυση της σύγχρονης Ρωμιοσύνης


« Έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζεται ως γραφική, περίπου οποιαδήποτε κατάσταση είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ωστόσο ο εμπειρικός αυτός ορισμός δεν περιγράφει επαρκώς το φαινόμενο της γραφικότητας. Η γραφικότητα οφείλεται σε έναν συνδυασμό πνευματικής και ψυχικής ανεπάρκειας και θα μπορούσε να οριστεί πρωτίστως ως παρεκτροπή στη διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας. Αυτό που συνήθως καταχωρεί κάποιον ως γραφικό είναι οι εμμονές του, είτε σε πράγματα που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, είτε σε πράγματα που έχουν μεν διατηρηθεί αλλά, ως απολιθώματα.

» Γραφικότητα είναι η κάθε είδους στασιμότητα: πνευματική, συμπεριφοράς, ενδυματολογική κλπ. Γραφικότητα είναι η κάθε είδους εμμονή σε ιδέες, αντιλήψεις, έθιμα κλπ. που έχουν χάσει τον αρχικό λόγο ύπαρξής τους, το ιστορικό, ή κοινωνικό τους υπόβαθρο και δεν διατηρούν ούτε μια επίφαση, έστω και τυπολατρικής χρησιμότητας (όπως διατηρεί π.χ. το δρομολόγιο των ευζώνων από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έως τους κοιτώνες της προεδρικής φρουράς). Γραφικότητα είναι, φυσικά, και η δονκιχωτική απόπειρα αναβίωσης τέτοιων πραγμάτων (όχι υπό μορφή απλών “χόμπι” αλλά, με αξιώσεις κοινωνικής “παρέμβασης” και πνευματικού “βάθους”).

» Η γραφικότητα εκδηλώνεται επίσης ως έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας. Και μπορεί να λάβει διαστάσεις μαζικής παράκρουσης όταν εξελιχθεί σε ιδεοληψίες παντός είδους (π.χ. οι διάφορες μορφές φασισμού, ναζισμού, μπολσεβικισμού, θρησκευτικών συγκρούσεων κ.λπ.). Ευνοεί τη ροπή προς τον αυτιστικό εφησυχασμό, το πνευματικό βόλεμα, τον διανοητικό στρουθοκαμηλισμό, τη συλλογιστική ακροβασία, τον νοσταλγικό πιθηκισμό και τις κάθε είδους ψυχολογικές αυτοτρικλοποδιές. Απευθύνεται και απορροφάται μόνο από καταναλωτές φαντασιώσεων ιδεο-λογικο-θρησκευτικού τύπου. Ανέκαθεν αποτελούσε καταφύγιο των πάσης φύσεως μειονεκτούντων, αν και καμιά φορά παγιδεύει και νοήμονες ανθρώπους.

» Το τραγικότερο όμως είναι ότι, η γραφικότητα αναπαράγει την πνευματική στειρότητα και την αδυναμία να στηριχθούμε με δημιουργικό και γόνιμο τρόπο στην παράδοση. Τα προϊόντα της μπορούν να χρησιμεύσουν μόνο ως τουριστικές “ατραξιόν” και “σουβενίρ”, ή ως ιδεολογικοθρησκευτικές ψευδαισθήσεις. Κάνει τη συλλογική μνήμη να ατροφήσει και εγκαθιδρύει μόνο μια θλιβερή και προκρουστείως απλουστευμένη παρωδία της.

» Γραφικότητα είναι η αδυναμία μας να συνεισφέρουμε και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να συνεχίσουμε την παράδοση και τη ζωή. Είναι η ίδια η αδυναμία να πατήσουμε στα πόδια μας και να δημιουργήσουμε. Είναι ωραιοποίηση του χθες, απαξίωση του σήμερα και φόβος του αύριο.

» Είναι η αδυναμία να «σκοτώσουμε» τον πατέρα μας ώστε, να ωριμάσουμε και να μπορέσουμε να γίνουμε κι εμείς γονείς και πρόγονοι. Είναι πνευματική και ψυχική α-σθένεια. Η γραφικότητα εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ρωμηοελλάδα ως μια “ελληνίζουσα” παρενέργεια - σπασμός της τελευταίας Ευρωπαϊκής θεοκρατίας. Τα τελευταία, μάλιστα, χρόνια τείνει να μορφοποιηθεί ως φαινόμενο cargo cult (“λατρεία φορτίων”).

* * *
» Βυζαντινισμός – Νεοδωδεκαθεισμός: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της δουλικής μίμησης. Πάνω που κάποιοι σ’ αυτή τη χώρα της Ρωμιοσύνης πήγαν να ανοίξουν τα μάτια τους από το Βυζαντινό σκοτάδι και να απεγκλωβιστούν από την “παράδοσή” της (βλ. βυζαντινό σχολαστικισμό στην τήρηση των “εθίμων”, στην “διαφύλαξη της ιστορικής κληρονομιάς”, στα κοινωνικά “πρωτόκολλα” κ.λπ.) τα ξανάκλεισαν, για να γίνουν δέσμιοι μιάς “επανεφευρεθείσας” (όπως οι ίδιοι την αποκαλούν) δήθεν αντίπαλης παράδοσης, η οποία όμως, αναπαράγει την ίδια ακριβώς παθογένεια από την “ανάποδη”: καταστροφική για τη δημιουργικότητα προγονολατρεία, θρησκευτική αντίληψη και αιτιολόγηση της Eλληνικής ιστορικής δημιουργίας, νοσταλγικές απόπειρες μίμησης κάποιων επιφανειακών εκδηλώσεων του Eλληνικού Πολιτισμού, οι οποίες έχουν περιορισμένη τοπική και ιστορική εμβέλεια (και που συνεισφέρουν μόνο στο γενικότερο γραφικό νεοελληνικό φολκλόρ), πνευματική στειρότητα και στασιμότητα.

» Χρώμα στα ράσα άλλαξαν μόνο αφού, παρά την διαμετρική αντίθεση των σημείων αναφοράς τους (Eλληνικός Πολιτισμός – Χριστιανισμός) τα νοητικά τους αντανακλαστικά παραμένουν πανομοιότυπα».