ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας μου (από 16 χρόνων) χρησιμοποιούσα διάφορες ψυχότροπες ουσίες για ευφορικούς λόγους . Να απαλύνω την ψυχική ένταση , να υπονομεύσω την υπαρξιακή αγωνία , να φύγω από αντίξοες συνθήκες , να βιώσω διαφορετικές (άλλες) εμπειρίες και καταστάσεις συνείδησης ή απλώς για να διασκεδάσω .

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ (ΟΥΣΙΩΝ) . ΜΙΛΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Η χρήση ουσιών που ήταν η κάνναβη , το όπιο (ηρωίνη) , βεζοδιαζεπίνες . Η χρήση αυτών των ουσιών λοιπόν ήταν , κατά κάποιο τρόπο , ενσωματωμένη στη κουλτούρα μου , και αυτή καθ' αυτή (η χρήση) δεν αποτελούσε πρόβλημα ή κίνδυνο για την ψυχοσωματική μου συνοχή ώστε να απαιτήται η δίωξή μου ! Η δίωξη είναι για όλους αφού είναι νόμος του κράτους . Κάποιοι δηλαδή κάνουν κουμάντο για το ποια ουσία θα καταναλώνω και ποια όχι ! Μετά την θέσπιση της απαγόρευσης που ξεκίνησε στην Αμερική το έτος 1914 και εν συνεχεία επεκτάθηκε σ' όλο τον κόσμο , η εικόνα αυτή άρχισε να διαφοροποιείται και η χρήση αυτών των ουσιών επιβλήθηκε καταναγκαστικά στη συνείδηση της κοινής γνώμης ως "μέγιστη απειλή" για την κοινωνία , με την επίκληση ψευδο-επιστημονικών τρομοκρατικών "επιχειρημάτων" , ανάμεσα στα οποία πρωτεύουσα θέση κατέχουν εκείνα που συνδέονται με τις φαρμακολογικές ιδιότητες αυτών των ουσιών .

Εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν άλλαξαν οι φαρμακολογικές ιδιότητες . Το μόνο που άλλαξε είναι η στάση της εξουσίας απέναντί τους .

Καμιά σοβαρή προσπάθεια ερμηνείας τής ιστορικά πρόσφατης κατασκευής του "προβλήματος των ναρκωτικών" δεν μπορεί να στηριχθεί στις φαρμακολογικές ιδιότητες αυτών των ουσιών (κάνναβη , όπιο , κοκαΐνη) . Τα πραγματικά αίτια του αιφνίδιου μετασχηματισμού τους από μέσα διασφάλισης της κοινωνικής ισορροπίας σε παράγοντες ανατροπής της και από στοιχεία κοινωνικής αποδοχής σε αποδιοπομπαίους τράγους , θα πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως στην αλλαγή της στάσης των διαχειριστών της εξουσίας απέναντί τους .

Σε αντίθεση , πάντως , με τα όσα υποστηρίζει η εξουσία και οι λοξάτοι απολογητές της , τα προβλήματα που αφορούν τον κοινωνικό άνθρωπο δεν δημιουργούνται εκ του μηδενός ούτε βέβαια εμφανίζονται ως κεραυνός σε καθαρό ουρανό . Τα κοινωνικά προβλήματα αφορούν πάντα την ατομική προσωπικότητα η οποία προσωποποιεί όλες τις δυσλειτουργίες που προκαλούνται στο δίκτυο αυτών των σχέσεων εξαιτίας του εξουσιαστικού καταναγκασμού .

Αν και σήμερα και μετά από πολλά χρόνια , είμαι μακριά από την χρήση οποιασδήποτε ουσίας από προσωπική επιλογή , ακόμη και απ' τη νικοτίνη , που υποτίθεται πως είναι η πιο αθώα , θέλω να καταγράψω τις εμπειρίες και τα συμπεράσματα μου από μια διαδρομή που δεν με βρίσκει μετανιωμένο . Για να ρίξει κάποιος μια ματιά , πόσους θανάτους έχουμε τον χρόνο από την ηρωίνη και πόσους από την νικοτίνη ; Θα του βγουν τα μάτια έξω !

Δεν γνωρίζω σε πόσους είναι γνωστό αλλά από τον 16ο αιώνα μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου υπήρχε μια σχεδόν καθολική αποδοχή από την πλευρά της κοινωνίας και του ιατρικού κόσμου απέναντι στα παράγωγα του οπίου , της κόκας και της κάνναβης , που λειτουργούσε προστατευτικά για τους χρήστες και την κοινωνία . Εδώ όμως και 80 χρόνια εξαιτίας της απαγορευτικής παρέμβασης της εξουσίας , η ανθρώπινη κοινωνία σπρώχθηκε με βία σ' ένα φαύλο κύκλο της καταστολής και της εξάρτησης , για πολιτικοοικονομικούς λόγους . Το τι ανοησίες άκουσα σε μια κοινότητα που πήγα για 2 μήνες (τόσο άντεξα άλλωστε) δεν περιγράφετε . Ούτε λίγο ούτε πολύ , τους χρήστες απαγορευμένων ουσιών τους έβγαζαν ψυχικά ανεπαρκείς μέχρι ψυχωτικούς και παράφρονες ! Οι σύγχρονοι "σωτήρες" υπάγονται στο ΚΕΘΕΑ(ΚΕντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) . Αν κάποιος βέβαια μπορούσε και κρατούσε την ψυχραιμία του μέσα σε αυτές τις κοινότητες - "τρελάδικα" , οφείλω να πω ότι θα περνούσε μια αξέχαστη εμπειρία ! Κάτι που το πέρασα , αλλά όπως είπα για 2 μόνο μήνες . Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να τους χαρίσω περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο μου .

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΤΕ . . .

Γυρίζοντας τη σκέψη στο παρελθόν συναντώ τον εαυτό μου σε στερητικό σύνδρομο ! Ένα σύνολο συμπτωμάτων με τα οποία εκδηλώνεται αυτή η επικίνδυνη αντίδραση του οργανισμού .

Μετά την τελευταία λήψη της ουσίας (ηρωίνη) εκδηλώνεται ιδρώτας , χασμουρητά , δάκρυα στα μάτια , η μύτη τρέχει και ο ύπνος δεν έρχεται με τίποτα ! Στο δεύτερο 24ωρο τα φαινόμενα αυτά πολλαπλασιάζονται και προστίθενται τρεμούλες , ρίγη , εξάψεις , μυικοί σπασμοί και εκτινάξεις των άκρων (των ποδιών και των χεριών) . Η ανορεξία είναι έντονη και η ανησυχία επίσης . Η αυπνία εφιαλτική ! Σε αυτή την φάση πέρασα τον κίνδυνο να γενικευθούν οι σπασμοί και να έρθει ο θάνατος από παράλυση του αναπνευστικού κέντρου . Το τέταρτο 24ωρο άρχισε σιγά -σιγά η αποδυνάμωση όλων αυτών των συμπτωμάτων (ίσως και κάποιο να ξέχασα να αναφέρω) που ολοκληρώθηκε όμως την 5η ημέρα . Τι φρίκη !!!

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Όταν σταμάτησα να κάνω χρήση ηρωίνης βίωσα ένα πολύ δυσάρεστο και δυσβάστακτο συναισθηματικό σύνδρομο που χαρακτηριζόταν από στοιχεία έντονης κατάθλιψης , προσωπικού κενού , μειωμένης αντοχής (στον ψυχοσυναισθηματικό πόνο) και έντονη "πείνα" για οπιούχα που δεν εκδηλωνόταν όμως καθημερινά αλλά κατά περιόδους .

Βίωνα αυτήν την εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση και αισθανόμενος να θέλω να φύγω από αυτή την κατάσταση , ξανάμπαινα στον κύκλο της χρήσης ! Η αποτελεσματικότερη μέθοδος για την αντιμετώπιση αυτού του κύκλου ήταν η χορήγηση μεθαδόνης η οποία έχει τα εξής πλεονεκτήματα :

1.Δεν είναι σε ενέσιμη μορφή .

2.Έχει μακρά δράση και χρειάζεται να παίρνεται μια φορά το 24ωρο .

3.Είναι νόμιμη .

4.Δεν προκαλεί ευφορικά αποτελέσματα

5.Καταργή την αγωνία του στερητικού συνδρόμου .

6.Εξαλείφει την "πείνα" για ηρωίνη .

7.Έχει μικρές επιδράσεις στον οργανισμό και την σκέψη .

8.Μου δημιούργησε την βεβαιότητα ότι δεν είμαι τοξικομανής και αυτό γιατί δεν άλλαζε την συμπεριφορά μου η οποία δεν είχε τίποτα κοινό με την χρήση ηρωίνης .

Εδω θα ήθελα να τονίσω την εγκληματική στάση της εξουσίας στη χώρα μας που αντί να χορήγηση μεθαδόνη αφήνει χιλιάδες ανθρώπους να υποφέρουν είτε στις πιάτσες της μαύρης αγοράς είτε σε ανόητα φασιστικά "καθαρά" προγράμματα που για τους περισσότερους είναι χάσιμο χρόνου .

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ