ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ . . . (γραικυλοι)

Σύγχρονη Ιστορία
Οι γραικύλοι
Ο πολίτης

Την δεκαετία του 1990,όταν στην χώρα μας μπήκε η νόσος της παγκοσμιοποίησης,με την εκσυγχρονιστική αμερικανιά(απελευθέρωση ηθών) ,με το fast food στην διατροφή
Και τις ιδέες, το kitch και τις ταξικές ανισότητες,γυρνούσα με τα πόδια από το μαγαζί μου ως το σπίτι μου.Τότε βλέπετε,δεν είχα λεφτά για να αγοράσω αυτοκίνητο.
Κάθε Σάββατο απόγευμα,παρατηρούσα ότι σμήνοι πήγαιναν οι άποροι και οι συνταξιούχοι στα απομεινάρια των λαικών αγορών για να αγοράσουν κάτι πρόχειρο
Και να αποκομίσουν το λειψό φαγητό τους.Δεν ήταν όλοι τεμπέληδες.Πολλοί ήταν τίμιοι,πλήν φτωχοί,πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες που χρεωκόπησαν ξαφνικά από την
Επέλαση των πολυεθνικών.Αχ! Αυτοί οι πολιτικοί με τα νεοφιλελεύθερα βίτσια τους!
Πολλοί από αυτούς ήταν φίλοι του πατέρα μου και γνώριζα εξ ίδιων τις πολιτικές τους αντιλήψεις .Θα περίμενε κανείς να ψήφιζαν ένα
Κεντρώο κόμμα με κοινωνικές εαυσθησίες.Δυστυχώς,προτιμούσαν μονοκούκι τα κόμματα εξουσίας.`Όχι τόσο από παράδοση,μα από την αυταπάτη ότι τα βλαστάρια τους θα μπούν,βουλευτική αδεία,στο έρμο αραχνιασμένο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο.
Φυσικά οι προσλήψεις ήταν στημένες όπως ένα κλασικό καουμπόικο πόκερ,αλλά οι
Πολιτικοί δεν λέγαν αυτή την αλήθεια στον ταλαίπωρο λαό.Αντίθετα ψήφων ένεκα
Οι πολιτικάντηδες χρησιμοποιούσαν τους ταλαίπωρους βιοπαλαιστές ως αρκούδες σε
Τσίρκο και μετά τους πετούσαν στην μιζέρια της κάστας τους ως στιμμένη λεμονόκουπα.
Βλέπετε,η Ελλάδα, χώρα που είναι αποικία,μα ντρέπεται να το πεί, τοποθετεί στα επαγγέλματα γραφείου μόνο πλουσιόπαιδα,γόνους συνδικαλιστών,μασώνους άντε και κανένα νεοσύλλεκτο από μέλη κλειστών σωματείων.Τα παιδιά του λαού, που πληρώνει με τους φόρους τους αυτή την κοιλιόδουλη κάστα μανδαρίων ,αποκλείονται από την
Χαλαρή και ανέμελη ζωή