ΣΥΝΟΜΟΣΙΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

«Η έννοια της συνωμοσίας» εμφανίζεται ως η σύνθεση μιας ποικιλόμορφης μεθόδου ευρύτατης εποπτείας, ειδικής συνεννόησης και μυστικών χειρισμών, η οποία καλύπτει την ανάγκη για τη διασφάλιση του ελέγχου, για την εσωτερική επίδραση σε σημαντικές διαδικασίες και για τη συντονισμένη επίθεση εναντίον ενός στόχου. Όλες οι πολύπλοκες διαδικασίες στον κόσμο μας που απαιτούν την ανάμιξη ειδικών ανθρώπων για την επίτευξη των σκοπών τους, δημιουργούν έναν «εσωτερικό κύκλο», ο οποίος έχει μεγαλύτερη εποπτεία πάνω στις λειτουργίες και στις αλληλεπιδράσεις τους και είναι υπεύθυνος για το συντονισμό δραστηριοτήτων, άρα καταλήγει σε κάποια μορφή συνωμοσίας.

Επίσης, πάντοτε υπάρχει η ενεργή τάση για μεγαλύτερο έλεγχο, συντονισμό και επιρροή – και αυτή η τάση οδηγεί σε μυστικές δραστηριότητες ενοποίησης, αυτών των εσωτερικών κύκλων, υπό τη στέγη μιας μεγαλύτερης συνωμοσίας. Συνήθως, όλοι οι εσωτερικοί κύκλοι τέτοιων δραστηριοτήτων δέχονται ευχαρίστως να συμμετέχουν στο «μεγάλο σχέδιο», γιατί αυξάνουν τις επιρροές τους για την επίτευξη του δικού τους στόχου, μέσα από την επίτευξη του γενικού στόχου. Ενώ, ταυτόχρονα, συνωμοτούν εκ νέου, για να πάρουν αυτοί τα πράγματα στα χέρια τους κάποια δεδομένη στιγμή, εις βάρος ων «συμπαικτών» τους…»

Νομίζω ότι έμμεσα ή άμεσα – όπως το καταλαβαίνει ο καθένας – ο παραπάνω ορισμός περιγράφει τη λειτουργική μορφή του κόσμου μας, ο οποίος στην καρδιά της μηχανής του πιστεύω ότι κρύβει τα δυναμικά και πολυσύνθετα σχέδια μυστικών εταιριών, που κυβερνούν από τα παρασκήνια τις τύχες της ανθρωπότητας… ο πρώτος μέγας δάσκαλος της επιστήμης της συνωμοσίας ήταν ο θρυλικός Χασάν Ι Σαμπάχ, ο επονομαζόμενος και Γέρος του Βουνού, Πέρσης Ισμαηλίτης σοφός που έζησε τον 11ο αιώνα, ιδρυτής του μυστικού τάγματος των Ασσασσίνων (ή Χασασίνων ή Χασιντίμ). Μέσα από το απόρθητο ορεινό κάστρο «Αλαμούτ», (που σημαίνει «Αετοφολιά» στα περσικά – απ’αυτό και ο Χίτλερ είχε δώσει το ίδιο όνομα στο απρόσιτο ορεινό καταφύγιό του), κυβερνούσε μυστικά ολόκληρο τον αραβικό κόσμο.

Η μέθοδος του ήταν φαινομενικά απλή: μέσα από τη χρήση ναρκωτικών, όπως το χασίς (που έχει πάρει το όνομά του από αυτούς) και μυστικών διδασκαλιών, υποσχόταν στους οπαδούς του την παραμονή τους σε ονειρικούς παραδείσους με αντάλλαγμα την απόλυτη αφοσίωσή τους. Αψηφούσαν κάθε κίνδυνο και δεν υπολόγιζαν τη ζωή τους, ούτε δίσταζαν να αυτοκτονήσουν για να μη συλληφθούν. Τοποθετούσε τους Ασσασσίνους του δίπλα σε όλους τους σημαντικούς άντρες της εποχής, οι οποίοι γινόντουσαν άνθρωποι της απόλυτης εμπιστοσύνης τους για πολύ καιρό χωρίς ούτε ένα δείγμα ύποπτης συμπεριφοράς. Ζούσαν πλαστές ζωές, με πλαστές προσωπικότητες. Εκτός από το ότι μάθαινε τα πάντα για αυτούς, κάποια στιγμή ο σαμπάχ έδινε π.χ. μια διαταγή δολοφονίας. Έπειτα ανακοίνωνε ότι το είχαν κάνει οι Ασσασσινοί του. Ουσιαστικά, ήταν η πρώτη τρομοκρατική οργάνωση. Οι πάντες έτρεμαν στην σκέψη ότι μπορεί να είχαν έναν Ασσασσίνο δίπλα τους.

Μπορεί να ήταν οποιοσδήποτε: η γυναίκα τους, ο καλύτερός τους φίλος, ο υπασπιστής τους, ο αδελφός τους, ο μάγειράς τους…. Όλοι έτρεμαν τον Γέρο του Βουνού κι έτσι όλοι έκαναν ότι τους έλεγε – και κανείς δεν τολμούσε να του αντιταχθεί, γιατί ο Σαμπάχ μυστηριωδώς το μάθαινε αμέσως και έδινε εντολή δολοφονίας. Άλλωστε η λέξη assassin, που στα αγγλικά σημαίνει «δολοφόνος», προέρχεται από την ονομασία του τάγματος. Δεν υπήρχε τομέας της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, που να μην ελεγχόταν μυστικά από τους Ασσασσίνους. Ουσιαστικά ο Σαμπάχ είναι μάλλον ο πρώτος που εφάρμοσε αλληλεπιδραστικές τεχνικές διείσδυσης, εποπτείας και ελέγχου – και μεγάλο μέρος από τις γενικές γνώσεις μας πάνω σε αυτά τα ζητήματα (από την απόκρυφη μέχρι την επιστημονική πλευρά τους) προέρχονται από αυτόν. Η ίδια η ιδέα ενός σκοτεινού εγκεφάλου που δρα απομονωμένος και με ανεξιχνίαστους συντονισμένους τρόπους στα παρασκήνια, κυβερνώντας μυστικά την κοινωνία, έχει την πρώτη αυθεντική της ρίζα στο Γέρο του Βουνού, τουλάχιστον με τον τρόπο που την επεξεργαζόμαστε σήμερα.

Ας ρίξουμε μια ματιά στην τεχνοτροπία των μυστικών εταιριών διείσδυσης. Ας κοιτάξουμε μια πρόχειρη περιγραφή, που μπορεί να εξηγήσει το ζήτημα με απλά λόγια: φανταστείτε ότι είμαστε μια πολύ ενωμένη και πιστή παρέα – και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε να ελέγξουμε τα πράγματα σε έναν χώρο, σε μικρή ή σε μεγάλη κλίμακα, σε έναν τομέα δραστηριοτήτων ή σε ένα κράτος, ή γιατί όχι και σε ένα κομμάτι του κόσμου. Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε; Καταρχήν χρειαζόμαστε ένα δίκτυο γνωριμιών, το οποίο μπορούμε σχετικά εύκολα να δημιουργήσουμε – αν είμαστε αποφασισμένοι, εχέμυθοι και πολύ οργανωμένοι – κάτι που να ασχολείται με «ειδικά» θέματα που θα ενδιέφεραν σημαντικούς ή «κομβικούς» ανθρώπους (άνθρωπος – κλειδιά). Με την ασυνείδητη βοήθεια αυτού του μεταμφιεσμένου δικτύου επαφών, μπορούμε να προωθήσουμε τους ανθρώπους της παρέας (που ο αρχικός «εσωτερικός πυρήνας» της μεγαλώνει σιγά - σιγά με επιλεγμένα νέα μέλη) σε σημαντικές θέσεις – κλειδιά στους κρατικούς μηχανισμούς (φαινομενικά απλές ή και φανερά σημαντικές) και σε άλλα σημαντικά πόστα, θέσεις που θα τις έχουμε εντοπίσει με πολύπλοκο σχεδιασμό, τον οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε με δική μας στρατηγική εποπτεία πάνω στη ροή της πληροφορίας, κυρίως από λεπτομέρειες που ο περισσότερος κόσμος δεν τις δίνει σημασία, αλλά εμείς βγάζουμε τρομερά συμπεράσματα από το συνδυασμό τους. Αυτό χρειάζεται απλώς πληροφόρηση, παρατηρητικότητα και συγκριτική μελέτη, μια δουλειά τελείως ανάλογη με αυτή των μυστικών Υπηρεσιών Πληροφοριών. Επιπλέον, για κάποιους που ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, το παντοδύναμο βασίλειο της γραφειοκρατίας είναι το αγαπημένο του ταμπλό, γιατί παρέχει λεπτομέρειες χωρίς να φαίνεται αυτός που τις ερευνά και η πολυπλοκότητα του συμβάλλει στη συγκάλυψη των κινήσεων.

Οι άνθρωποί μας στις θέσεις κλειδιά ζουν κανονικά τη ζωή τους, μόνο που σε κάποια στιγμή δεν πατούν – ή πατούν – ένα κουμπί όταν χρειάζεται, προωθούν έναν άλλο δικό μας σε κάποιο πόστο, μας δίνουν μια πολύτιμη απόρρητη πληροφορία, προωθούν με ειδικούς τρόπους μια δική μας οδηγία στον τομέα τους, μπλοκάρουν κάποια ανεπιθύμητη κίνηση, κ.α. και όλα αυτά με τόσο λεπτούς τρόπους που δεν είναι ανιχνεύσιμοι, αλλά ακόμη και αν εντοπιστούν το πολύ να καεί ένα μας χαρτί, αλλά συνεχίζουμε να έχουμε την τράπουλα, κι έτσι απλώς το αντικαθιστούμε (πολλές φορές το καίμε και επίτηδες, ως αντιπερισπασμό). Όσο πιο ανοργάνωτο είναι ένα κράτος, τόσο αδύνατον είναι να εντοπιστούν οι κινήσεις και οι προθέσεις μας μέσα στο γενικό μπέρδεμα, αν και δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο λόγω ειδικών σχεδιασμών που χρειάζονται. Όσο πιο οργανωμένο είναι ένα κράτος, για μας δεν αλλάζει τίποτε σπουδαίο, απλά τα πράγματα γίνονται αντίστροφα, δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο στη συγκάλυψη των κινήσεών μας, αλλά ο σχεδιασμός είναι πολύ πιο εύκολος, γιατί δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου απρόβλεπτοι παράγοντες. Δηλαδή, αν όλα δουλεύουν ρολόι στο ταμπλό που θέλουμε να παίξουμε, φροντίζουμε απλών να λέμε πάντα σωστά την ώρα, γιατί υπάρχει έλεγχος επιβεβαίωσης, αλλά γνωρίζουμε τι θα δείχνει το ρολόι αύριο την ίδια ώρα. Αν το ρολόι είναι ξεκούρδιστο και δείχνει ότι θέλει, τότε κανείς δεν μπορεί να ελέγξει το δικό μας χρονοδιάγραμμα, δεν ξέρουμε βέβαια τι θα δείχνει αύριο. Αλλά μπορούμε εύκολα να επιβάλλουμε τη δική μας ώρα (πχ αναλογιστείτε τι συνέβη στην γειτονική μας Αλβανία, με τα συστήματα πυραμίδα που ουσιαστικά κατέλυσαν το κράτος…). Και αν ξαφνικά κάποιος από το παιχνίδι, που του έχουμε δώσει εμείς δύναμη για να κινεί τα νήματα που του λέμε, υπερτιμήσει τον εαυτό του και αποφασίσει να αποκοπεί για να παίξει μόνος του, τι κάνουμε;

Για αυτό πρέπει να έχουμε μια ομάδα εκτελεστών (και υπάρχουν πολλοί τρόποι εκτέλεσης ενός ανθρώπου) για να ασχολείται με αυτούς τους αποσχισθέντες, γιατί όχι και με τα πρότυπα των Ασσασσίνων, αφού είναι τόσο λειτουργικά… τώρα αναλογιστείτε το εξής: το μόνιμο πρόβλημά μας είναι ότι εμείς κινούμε κάτι συντονισμένο σε τομείς που οι ίδιοι δεν είναι συντονισμένοι μεταξύ τους, πράγμα που αποτελεί μεγάλη σπατάλη ενέργειας και επιπλέον κινήσεων, για να κάνουμε το παιχνίδι μας. Τι είναι αυτό που θα μας ανακούφιζε επιτέλους από αυτό το πρόβλημα; Μα, η μεγάλη ένωση αυτών των τομέων! Θέλουμε να γίνουν τα πράγματα όσο πιο απλά γίνεται και όσο πιο ενοποιημένα γίνεται – και μόνο εμείς να είμαστε διασκορπισμένοι και πολύπλοκοι. Κάτι που το πετυχαίνουμε π.χ. με 50 κινήσεις, τότε θα το πετυχαίνουμε με 5, χωρίς να υπερβούμε το πρόγραμμα ασφαλείας μας. Ταυτόχρονα, όλα αυτά που κάνουμε, δεν έχουν μόνο αντίκρισμα στους ειδικούς σκοπούς μας, αλλά και σε πιο καθημερινά πράγματα, όπως είναι ο πλούτος. Και έτσι έχουμε να ασχολούμαστε με δύο παρασκήνια, αυτό των δικών μας κινήσεων και αυτό που δημιουργείται από αυτές. Το πρώτο λειτουργεί, το δεύτερο μας συντηρεί. Αλλά, σε αυτό το δεύτερο βάζουμε υπαλλήλους μας να το διευθύνουν – με τη δική μας γενική εποπτεία – ενώ αυτοί δεν γνωρίζουν τίποτε για το πρώτο.

Και τους υπαλλήλους μας αυτούς τους αφήνουμε να κάνουν και τα δικά τους μικρά παιχνίδια – να τρώνε καλά – για να έχουν και κάποιο παραπάνω έναυσμα για τη δουλειά. Πολλές φορές, βέβαια, όπως είπαμε, το παρακάνουν με τα δικά τους παιχνίδια, ξεγελασμένοι ότι έχουν αποκτήσει δύναμη και τότε επεμβαίνουμε και τους βάζουμε – ή τους βγάζουμε – στη θέση τους. Πάντως, επειδή θα έχουμε πετύχει σε μεγάλο βαθμό αυτό που σχεδιάζαμε, αυτό που προσπαθούμε απεγνωσμένα είναι η ένωση των δραστηριοτήτων. Σε όσο μεγαλύτερη κλίμακα γίνεται. Μην προβληματίζεστε πολύ με όλα τα παραπάνω, δεν έχει σημασία αν κρύβουν κάποια μεγάλα μυστικά ή αν είναι απλώς ένα ωραίο και μελετημένο σενάριο, σημασία έχει ότι είναι λειτουργικότατα, άρα γιατί να μην λειτουργούν με κάποιον τρόπο; Και πιστέψτε με, αν είναι έτσι, αυτός ο τρόπος είναι πολύ πιο περίπλοκος και παράδοξος από τις παραπάνω αοριστολογίες, που ίσως φαίνονται λίγο ακραίες.

Απλά, να θυμάστε ότι συνήθως τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται. Επίσης είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι κάθε μορφή αντίδρασης σε όλα αυτά, συνήθως περιστρέφεται γύρω από τη σκέψη που λέει: οι δυνατοί, οι κεφαλαιοκράτες, οι κυβερνήσεις, οι ελεγκτές, μας εκμεταλλεύονται για να έχουν περισσότερα λεφτά και περισσότερη εξουσία.. τέλος. Ο προβληματισμός σταματά εκεί.

Στα αλήθεια νομίζεις ότι αν αποκτήσουν απίστευτα πολλά λεφτά και απίστευτα μεγάλη εξουσία, λένε απλά τέλος; Φαντάσου έναν άνθρωπο – η μια ομάδα ανθρώπων – που έχουν όσα λεφτά θέλουν, όσους εραστές επιθυμούν, σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια, κότερα, αεροπλάνα, επηρεάζουν με μια τους κίνηση τις κυβερνήσεις, έχουν αμέτρητους υποτακτικούς, έχουν πρόσβαση σε γνώσεις που δεν είναι στη διάθεση όλων, και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ζουν έτσι κάποια χρόνια. Και μετά; Συνεχίζουν να ενδιαφέρονται στα αλήθεια για όλα αυτά; Το μόνο που τους απασχολεί σε σχέση με όλα αυτά είναι να συντηρήσουν την κατάσταση όπως έχει, για να είναι ελεύθεροι και αναπόσπαστοι να ασχοληθούν με άλλα πράγματα. Τη διαχείριση που θα τους εξασφαλίσει αυτή τη συντήρηση, την αναλαμβάνουν οι υποτακτικοί τους. Οι «Διευθυντές» τους. (αφήνουν αρκετή ελευθερία στους διευθυντές, με αποτέλεσμα αυτοί να στήνουν άλλες οικογένειες μέσα στο ήδη τεράστιο σύστημα οικογενειών. Παίζουν κι αυτοί το δικό τους παιχνίδι σε χαμηλότερα επίπεδα. Επιπλέον, τα ζώα από κάτω, βλέπουν ως εξουσιαστική φιγούρα τους διευθυντές, ή μάλλον, ούτε καν αυτούς, αλλά τους υπαλλήλους τους…) στο μεταξύ, οι άλλοι έχουν προχωρήσει πολύ πιο πέρα από τις δεδομένες ανάγκες, που απασχολούν όλους τους άλλους. Έχουν εισαχθεί σε έναν νέο κόσμο κατανόησης, γιατί μπορούν να κάνουν μια ελεύθερη παρατήρηση χωρίς να δεσμεύονται από τα δεδομένα όπως εμείς.

Καθώς εσύ αγωνίζεσαι για να απαιτήσεις περισσότερα λεφτά και καλύτερο έλεγχο στην εξουσία, αυτοί ταξιδεύουν σε άλλους πλανήτες και σε άλλες διαστάσεις. Ο μέσος άνθρωπος κυνηγά το ψωρομεροκάματό του, είναι απόλυτα προβλέψιμος, κάνει μια απόλυτα προβλέψιμη ζωή, προβληματίζεται με δεδομένο τρόπο, ακολουθεί τα ψευτοπολιτικά ρεύματα, βγάζει τα ανόητα συμπεράσματά του. Και τα θεωρεί όλα αυτά ανοησίες. Αλλά, οι «άλλοι» δεν ενδιαφέρονται αληθινά για τα λεφτά και την εξουσία, αυτά ενδιαφέρουν μονάχα εσένα που δεν τα έχεις. Ξεκινούν την οικοδόμηση ενός συστήματος διερεύνησης νέων πεδίων εκμετάλλευσης και επέκτασης. Αλλά επίσης, κατασκευάζουν και ένα σύστημα επανάληψης, μέσα στην τροχιά του οποίου είναι δέσμιοι οι πολίτες των περισσοτέρων κοινωνικών συστημάτων. Θα δουλεύεις για να παράγεις τα πράγματα που θα προμηθεύεσαι με τα χρήματα που σου δίνουμε για τη δουλειά σου. Ένας φαύλος κύκλος που περιέχει πολλούς άλλους ομόκεντρους κύκλους, από τον οποίον ελάχιστοι μπορούν να ξεφύγουν….

Στον τομέα της γνώσης, οι περισσότερες Μυστικές Εταιρείες υποστηρίζουν ότι έχουν στην κατοχή τους μεγάλα μυστικά, το ίδιο φυσικά ισχύει και με όλα τα γνωστά και άγνωστα Ιερατεία. Συχνά ακούγονται πολλά για μυστικά ιερά κείμενα και πολλά περί της αποκρυπτογράφησης των σκοτεινών γραπτών διαφόρων μυστών και φιλοσόφων (κλειδιά που λένε ότι κατέχουν). Επίσης, γενικά, ισχυρίζονται ότι ο καθένας μας ζει λάθος και πρέπει να μάθει να ζει σωστά. Τι σημαίνει λάθος; Το λάθος το καταλαβαίνουμε επειδή το συγκρίνουμε με το υποτιθέμενο σωστό. Δηλαδή, πρέπει κάποιος να μας πει ποιο είναι το σωστό, για να καταλάβουμε ποιο είναι το λάθος. Όμως είναι σωστό να υπάρχει κάποιος που θα καθορίζει τι είναι σωστό και τι δεν είναι; Αυτό είναι το μυστικό της δύναμης των ιερατείων. Αυτά πείθουν τους ανθρώπους ότι είναι εκπρόσωποι κάποιας ανώτερης θεϊκής δύναμης (δεν εξετάζουμε αν είναι ή όχι – ούτε αν υπάρχει ή όχι, ή τι είναι αυτή η δύναμη), η οποία έχει υποδείξει σε αυτούς και μόνο ποιο είναι το σωστό. Κι αν θέλεις να ακολουθήσεις το σωστό, πρέπει να ακολουθήσεις ότι σου λένε. Λοιπόν προσωπικά πιστεύω ότι οι περισσότερες κρυπτογραφήσεις για τις οποίες μιλάμε, υπάρχουν για να μπορούν να σε βάζουν στο λούκι και για να υπονοούν ότι κάποιοι κατέχουν τις αποκρυπτογραφήσεις τους. αλλιώς δεν θα τις ήξερες, δε θα τις θεωρούσες σημαντικές, δε θα ακολουθούσες ότι σου έλεγαν για να πάρεις μερίδιο στη «λύση του κώδικα». (Υπάρχουν όμως και πολλές αληθινές κρυπτογραφίες, την αποκρυπτογράφηση των οποίων γνωρίζουν άνθρωποι που δε βρίσκονται στην εποπτεία όλων αυτών. Και ξέρετε γιατί τις γνωρίζουν; Διότι αυτοί – και η γραμμή τους μέσα στον χρόνο – τις έφτιαξαν. Και όποιος ανήκει στη γραμμή αυτή, κάποια στιγμή από μόνος του συνδέεται με όλα αυτά, με ένα είδος φυσικής επιλογής. Ξέρετε τι θα έδιναν εκείνοι οι άλλοι για να γνωρίσουν τις λεπτομέρειες αυτής της φυσικής επιλογής;…)