Ναρκω-προφίλ

Ελλάδα: Ναρκω-προφίλ


Ελλάδα: Ναρκω-προφίλ

3 Ιουνίου 2008, 08:00

Κλεάνθης Γρίβας


«Οι Ναζί έλεγαν ότι έχουν Εβραϊκό πρόβλημα. Εμείς λέμε πως έχουμε Πρόβλημα ναρκωτικών. Στην πραγματικότητα, Εβραϊκό πρόβλημα ήταν το όνομα που έδιναν οι Ναζί στον διωγμό των Εβραίων και πρόβλημα ναρκωτικών είναι το όνομα που δίνουμε εμείς στο διωγμό των ατόμων που χρησιμοποιούν ναρκωτικά».

Thomas Szasz



Η κατασταλτική πολιτική απέναντι στις απαγορευμένες ουσίες που επιλέγεται και εφαρμόζεται από τους κατά τόπους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας «χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη και χωρίς αιδώ» επί πολλές δεκαετίες, έχει εμπλέξει την ανθρωπότητα σε μια ανθρωποβόρα συλλογική τραγωδία από την οποία η λύση της «κάθαρσης» έχει αποκλειστεί.

Η εξουσιαστική δαιμονολογία κατασκευάζει το «πρόβλημα των ναρκωτικών» και, εν συνεχεία, αναλαμβάνει να το «λύσει» στ' όνομα της «προστασίας» του κοινωνικού συνόλου, εξοντώνοντας τα θύματα, ισχυροποιώντας τους θύτες και αποδιοργανώνοντας την κοινωνία.

Ακολουθώντας τους «ομοτέχνους» τους των άλλων χωρών, οι διαχειριστές της κρατικής εξουσίας στην Ελλάδα, εδώ και πολλές δεκαετίες, ενεργώντας ως εκτελεστικά όργανα μιας «αντιναρκωτικής» πολιτικής που σχεδιάζεται στις ΗΠΑ (και επιβάλλεται καταναγκαστικά στις εξαρτημένες ή υποτελείς χώρες διαμέσου ποικίλων οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών εκβιασμών και ενός πλέγματος διεθνών «συνθηκών» που υπαγορεύονται από την Ουάσικτον), εφαρμόζουν ένα σύνολο μέτρων απαγόρευσης και καταστολής της χρήσης ορισμένων ουσιών, με αποτέλεσμα να αναπαράγουν διευρυμένα το «πρόβλημα» που υποτίθεται ότι επιδιώκουν να «λύσουν», σπρώχνοντας την ελληνική κοινωνία όλο και πιο βαθειά στο διαλυτικό φαύλο κύκλο της ενδυνάμωσης της καταστολής και της εξάρτησης.

Η Ελλάδα παίρνει μέρος σ' αυτή τη συλλογική τραγωδία, καταβάλλοντας το υψηλό και δυσβάστακτο (ανθρώπινο, οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό) τίμημα που συνεπάγεται η συμμετοχή της στον αμερικανικό «πόλεμο κατά των «ναρκωτικών», εξ’ αιτίας της πλήρους ανεπάρκειας, της κραυγαλέας άγνοιας, της διανοητικής οκνηρίας και της πολιτικής ατολμίας των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας, και των δεσμεύσεών τους από τα αμερικανικά κέντρα σχεδιασμού και αποφάσεων (και κυρίως της δουλικής πρόσδεσής τους στην Αμερικάνικη «αντιναρκωτική» πολιτική που είναι ενταγμένη στα πλαίσια του γενικής οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής στρατηγικής των ΗΠΑ και εξυπηρετεί ανάγκες και σκοπιμότητες απολύτως ξένες προς την περιστολή της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών.

Αντιμέτωπη με το εξουσιαστικά κατασκευασμένο πρόβλημα των «ναρκωτικών», η Ελλάδα, όπως και όλες οι άλλες χώρες που εξαναγκάστηκαν να αποδεχτούν την καταστολή ως μέσο αντιμετώπισης της χρήσης ορισμένων ψυχοτρόπων ουσιών, διαπιστώνει με οδυνηρό τρόπο την πλήρη χρεοκοπία της κατασταλτικής «αντιναρκωτικής» πολιτικής η οποία, αντί να περιστέλλει, πολλαπλασιάζει δραματικά όλους τους δείκτες που συνθέτουν το «πρόβλημα των «ναρκωτικών», προκαλώντας:

• Την αλματώδη αύξηση του αριθμού των εξαρτημένων από απαγορευμένες εξαρτησιογόνες ουσίες.

• Την τραγική αύξηση του αριθμού των θανάτων των εξαρτημένων, εξαιτίας της χρήσης των νοθευμένων περιττωμάτων που προσφέρονται στη μαύρη αγορά.

• Την ταχύτατη αύξηση της εγκληματικότητας που συνδέεται με την εναγώνια προσπάθεια του χρήστη να εξασφαλίσει τη «δόση» του με κάθε τρόπο (με τη μικροδιακίνηση, την κλοπή και την εκπόρνευση).

• Τη δραματική αύξηση του ποινικού πληθυσμού (το ένα τρίτο του, αφορά αδικήματα σχετικά με τη νομοθεσία περί «ναρκωτικών».

• Την ανησυχητική αύξηση της εξάπλωσης των ασθενειών που συνδέονται με τις άθλιες συνθήκες πρόσκτησης και λήψης που επιβάλλει η παρανομία (AIDS, ηπατίτιδα Β, ηπατίτιδα C, διάφορες λοιμώξεις).

• Την πλήρη εκμηδένιση της όποιας αποτελεσματικότητας θα μπορούσαν να έχουν οι διωκτικές αρχές εναντίον των διαφόρων εκφάνσεων του οργανωμένου εγκλήματος που ελέγχει τη μαύρη αγορά.

• Την απάλειψη κάθε προοπτικής να καταστούν οι εξαρτημένοι κοινωνικά βιώσιμοι και ανακτήσιμοι.

• Την εκρηκτική μεγιστοποίηση του κοινωνικού και οικονομικού κόστους που συνεπάγεται το πρόβλημα της εξάρτησης και της καταστολής, κόστος που έχει ήδη υπερβεί άπειρες φορές και από πολλές απόψεις τις δυνατότητες της κοινωνίας και του κράτους.




Τα αποτελέσματα της καταστολής

Ο παραλογισμός δεν βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί που δημιούργησε ο άνθρωπος είναι, κάτω από ορισμένες συνθήκες, πιο ισχυροί και μάλιστα πιο έξυπνοι απ' αυτόν.

Ο παραλογισμός βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί αυτοί δημιουργούν καταστάσεις που υποχρεώνουν τον άνθρωπο να παίζει σ' ένα παιχνίδι όπου οι πιθανότητες της ολοκληρωτικής του συντριβής ολοένα μεγαλώνουν.



Jan Kott, Σαίξπηρ, ο σύγχρονός μας