Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
SALVADOR MINUCHIN Οικογενειακό καλειδοσκόπιο ΜΤΦΡ.: ΜΑΡΑ ΤΣΟΥΜΑΡΗ «ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ - ΚΕΘΕΑ», ΣΕΛ. 258
ΔΡ ΑΝΙΤΑ Η. ΚΛΕΪΤΟΝ ΜΕ ΤΗ ΡΟΜΠΙΝ ΚΑΝΤΟΡ-ΚΟΥΚ Ικανοποίηση «ΑΒΓΟ», ΣΕΛ. 341, ? 20
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΤΡΥΦΩΝ - ΘΕΟΦΑΝΩ ΠΑΠΑΖΗΣΗ (ΕΠΙΜ.) Οικογένειες από ομόφυλα ζευγάρια «ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ» ΣΕΛ. 236, ?15
Ενα από τα συνθήματα που συγκλόνισαν τα θεμέλια της «ήρεμης» ζωής των πολιτών τον Μάη του '68 έλεγε «Κάτω η οικογένεια» και το εννοούσε. Η οικογένεια -στυλοβάτης της κοινωνίας για τόσους αιώνες- κατέρρευσε καθώς όλο και περισσότερο οι άνθρωποι διεκδικούσαν την ελευθερία τους: σεξουαλική ελευθερία, ίσα δικαιώματα, απαλλαγή από την εξουσία του «πατέρα αφέντη», αποδέσμευση από την καταδυνάστευση, τις υποχρεώσεις και την υποκρισία της οικογένειας. Σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα, η οικογένεια είναι ακόμα στο προσκήνιο. Λίγο διαφορετική από τότε, η οικογένεια παραμένει το σχήμα μέσα από το οποίο οι άνθρωποι τείνουν προς την ατομική τους ολοκλήρωση. Ισως όχι άδικα. Απ' τη μια, η λιτότητα σε όλο τον πλανήτη, όπου στρατιές επιστημόνων, μεσαίων στελεχών, μικροεμπόρων κ.λπ. ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας, οπότε «βολεύει» να μοιράζονται τα έξοδα, απ' την άλλη, η παράταση της λατρείας της ιδιοκτησίας που κρατάει τα οικογενειακά και κληρονομικά δικαιώματα στη θέση του μήλου της Εριδος, διατηρούν τον γάμο και την οικογένεια σε μια προνομιακή θέση.
**Ετσι δεν φαίνεται -ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να φαίνεται- παράξενο ότι ζευγάρια ομοφυλοφίλων θέλουν να έχουν κι αυτά δικαίωμα στον θεσμό. Από τη στιγμή που αποποινικοποιήθηκε η ερωτική προτίμηση προς ένα άτομο του ίδιου φύλου, μια τέτοια εξέλιξη ήταν ουσιαστικά μονόδρομος. Στα πρακτικά του 2ου διεπιστημονικού συνεδρίου με θέμα «οικογένειες από ομόφυλα ζευγάρια - το φύλο και η συμπεριφορά του» (εκδόθηκαν σε επιμέλεια: Ν. Χατζητρύφων - Θεοφανώς Παπαζήση) ειδικοί επιστήμονες αναλύουν το ενδιαφέρον των ομοφυλόφιλων πολιτών για τη νομική αναγνώριση της οικογένειας από ομόφυλα ζευγάρια.
Κι όμως, η οικογένεια δεν είναι πάντα (ή μάλλον δεν είναι συχνά) ένας τόπος ρόδινος και ζηλευτός.
**Τα προβλήματα μέσα στην οικογένεια προσπαθεί να διερευνήσει ο παιδοψυχίατρος και εμπνευστής της Δομικής Οικογενειακής Θεραπείας Σαλβαδόρ Μινούτσιν. Εστιάζει στο φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, θέμα πάντα κρίσιμο «ως έκφραση των ανταγωνιστικών σχέσεων που εντείνονται στα υπερσυστήματα και αναπαράγονται στις οικογενειακές σχέσεις».
**Το πόσο καλύτερες είναι οι οικογενειακές σχέσεις των ικανοποιημένων γυναικών διερευνά η καθηγήτρια Ψυχιατρικής, Κλινικής Μαιευτικής και Γυναικολογίας Ανίτα Κλέιτον. Εχει περάσει πολύς χρόνος από τη στιγμή που οι γυναίκες τόλμησαν δειλά δειλά να συζητήσουν για τον οργασμό τους. Σήμερα η σεξουαλική ικανοποίηση είναι μια αυτονόητη προϋπόθεση για κάθε γυναίκα. Κι όμως, πολλές προτιμούν να ανεχτούν την έλλειψή της παρά να εκφράσουν τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, οι διάφορες φάσεις στη ζωή των γυναικών μπορούν να συμβιβαστούν με το δικαίωμά τους στην ικανοποίηση.
ΔΡ ΑΝΙΤΑ Η. ΚΛΕΪΤΟΝ ΜΕ ΤΗ ΡΟΜΠΙΝ ΚΑΝΤΟΡ-ΚΟΥΚ Ικανοποίηση «ΑΒΓΟ», ΣΕΛ. 341, ? 20
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΤΡΥΦΩΝ - ΘΕΟΦΑΝΩ ΠΑΠΑΖΗΣΗ (ΕΠΙΜ.) Οικογένειες από ομόφυλα ζευγάρια «ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ» ΣΕΛ. 236, ?15
Ενα από τα συνθήματα που συγκλόνισαν τα θεμέλια της «ήρεμης» ζωής των πολιτών τον Μάη του '68 έλεγε «Κάτω η οικογένεια» και το εννοούσε. Η οικογένεια -στυλοβάτης της κοινωνίας για τόσους αιώνες- κατέρρευσε καθώς όλο και περισσότερο οι άνθρωποι διεκδικούσαν την ελευθερία τους: σεξουαλική ελευθερία, ίσα δικαιώματα, απαλλαγή από την εξουσία του «πατέρα αφέντη», αποδέσμευση από την καταδυνάστευση, τις υποχρεώσεις και την υποκρισία της οικογένειας. Σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα, η οικογένεια είναι ακόμα στο προσκήνιο. Λίγο διαφορετική από τότε, η οικογένεια παραμένει το σχήμα μέσα από το οποίο οι άνθρωποι τείνουν προς την ατομική τους ολοκλήρωση. Ισως όχι άδικα. Απ' τη μια, η λιτότητα σε όλο τον πλανήτη, όπου στρατιές επιστημόνων, μεσαίων στελεχών, μικροεμπόρων κ.λπ. ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας, οπότε «βολεύει» να μοιράζονται τα έξοδα, απ' την άλλη, η παράταση της λατρείας της ιδιοκτησίας που κρατάει τα οικογενειακά και κληρονομικά δικαιώματα στη θέση του μήλου της Εριδος, διατηρούν τον γάμο και την οικογένεια σε μια προνομιακή θέση.
**Ετσι δεν φαίνεται -ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να φαίνεται- παράξενο ότι ζευγάρια ομοφυλοφίλων θέλουν να έχουν κι αυτά δικαίωμα στον θεσμό. Από τη στιγμή που αποποινικοποιήθηκε η ερωτική προτίμηση προς ένα άτομο του ίδιου φύλου, μια τέτοια εξέλιξη ήταν ουσιαστικά μονόδρομος. Στα πρακτικά του 2ου διεπιστημονικού συνεδρίου με θέμα «οικογένειες από ομόφυλα ζευγάρια - το φύλο και η συμπεριφορά του» (εκδόθηκαν σε επιμέλεια: Ν. Χατζητρύφων - Θεοφανώς Παπαζήση) ειδικοί επιστήμονες αναλύουν το ενδιαφέρον των ομοφυλόφιλων πολιτών για τη νομική αναγνώριση της οικογένειας από ομόφυλα ζευγάρια.
Κι όμως, η οικογένεια δεν είναι πάντα (ή μάλλον δεν είναι συχνά) ένας τόπος ρόδινος και ζηλευτός.
**Τα προβλήματα μέσα στην οικογένεια προσπαθεί να διερευνήσει ο παιδοψυχίατρος και εμπνευστής της Δομικής Οικογενειακής Θεραπείας Σαλβαδόρ Μινούτσιν. Εστιάζει στο φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, θέμα πάντα κρίσιμο «ως έκφραση των ανταγωνιστικών σχέσεων που εντείνονται στα υπερσυστήματα και αναπαράγονται στις οικογενειακές σχέσεις».
**Το πόσο καλύτερες είναι οι οικογενειακές σχέσεις των ικανοποιημένων γυναικών διερευνά η καθηγήτρια Ψυχιατρικής, Κλινικής Μαιευτικής και Γυναικολογίας Ανίτα Κλέιτον. Εχει περάσει πολύς χρόνος από τη στιγμή που οι γυναίκες τόλμησαν δειλά δειλά να συζητήσουν για τον οργασμό τους. Σήμερα η σεξουαλική ικανοποίηση είναι μια αυτονόητη προϋπόθεση για κάθε γυναίκα. Κι όμως, πολλές προτιμούν να ανεχτούν την έλλειψή της παρά να εκφράσουν τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, οι διάφορες φάσεις στη ζωή των γυναικών μπορούν να συμβιβαστούν με το δικαίωμά τους στην ικανοποίηση.
ν.ντ-ς
Σατανάδες και Διόνυσοι
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
TERRY EAGLETON Ιερός τρόμος ΜΤΦΡ.: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΛΑΜΠΑΡΔΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΙΤΗΣ «ΠΑΤΑΚΗΣ» ΣΕΛ. 224, ? 17,50
Ο Τέρι Ιγκλετον, καθηγητής Πολιτισμικής Θεωρίας και κάτοχος της έδρας John Rylands στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, αφορμάται από την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά δεν περιορίζεται -όπως εύστοχα επισημαίνουν οι μεταφραστές- σε πολιτικές αναλύσεις περί τρομοκρατίας. Δεν είναι άλλωστε αυτό το αντικείμενό του. Τι κάνει λοιπόν; Στα έξι κεφάλαια του βιβλίου του εισηγείται μια γενεαλογία της τρομοκρατίας, ξεκινώντας από τη διονυσιακή λατρεία και τον Μεσαίωνα και φτάνοντας στην έννοια του υψηλού του 18ου αιώνα, τον Φρόιντ και τον Λακάν. Μάλιστα, απευθυνόμενος ο ίδιος ο πανεπιστημιακός στους «απεγνωσμένους αριστερούς μου φίλους», όπως τους χαρακτηρίζει, επισημαίνει ότι η «πολιτική που εμπεριέχεται στο κάπως αλλόκοτο αυτό βιβλίο με τους Σατανάδες και τους Διονύσους, τους δαίμονες και τους αποδιοπομπαίους τράγους, είναι περισσότερο ριζοσπαστική από μεγάλο μέρος του ορθόδοξου αριστερού λόγου σήμερα». Οπως κι άλλα πρόσφατα βιβλία του, έτσι και τούτο επιδιώκει, όπως γράφει στον πρόλογό του, να πάει τη γλώσσα της Αριστεράς λίγο παραπέρα, καθώς και να αμφισβητήσει τη γλώσσα της Δεξιάς -«ίσως επειδή ζω σε μια χώρα όπου η πολιτική και η μεταφυσική διδάσκονταν κάποτε μαζί στο εθνικό της πανεπιστήμιο, και όπου ιδέες, όπως το φυσικό δίκαιο ή ο έννομος πόλεμος, δεν είναι άγνωστες στους οδηγούς λεωφορείων και τις κομμώτριες».
Ο Τέρι Ιγκλετον, καθηγητής Πολιτισμικής Θεωρίας και κάτοχος της έδρας John Rylands στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, αφορμάται από την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά δεν περιορίζεται -όπως εύστοχα επισημαίνουν οι μεταφραστές- σε πολιτικές αναλύσεις περί τρομοκρατίας. Δεν είναι άλλωστε αυτό το αντικείμενό του. Τι κάνει λοιπόν; Στα έξι κεφάλαια του βιβλίου του εισηγείται μια γενεαλογία της τρομοκρατίας, ξεκινώντας από τη διονυσιακή λατρεία και τον Μεσαίωνα και φτάνοντας στην έννοια του υψηλού του 18ου αιώνα, τον Φρόιντ και τον Λακάν. Μάλιστα, απευθυνόμενος ο ίδιος ο πανεπιστημιακός στους «απεγνωσμένους αριστερούς μου φίλους», όπως τους χαρακτηρίζει, επισημαίνει ότι η «πολιτική που εμπεριέχεται στο κάπως αλλόκοτο αυτό βιβλίο με τους Σατανάδες και τους Διονύσους, τους δαίμονες και τους αποδιοπομπαίους τράγους, είναι περισσότερο ριζοσπαστική από μεγάλο μέρος του ορθόδοξου αριστερού λόγου σήμερα». Οπως κι άλλα πρόσφατα βιβλία του, έτσι και τούτο επιδιώκει, όπως γράφει στον πρόλογό του, να πάει τη γλώσσα της Αριστεράς λίγο παραπέρα, καθώς και να αμφισβητήσει τη γλώσσα της Δεξιάς -«ίσως επειδή ζω σε μια χώρα όπου η πολιτική και η μεταφυσική διδάσκονταν κάποτε μαζί στο εθνικό της πανεπιστήμιο, και όπου ιδέες, όπως το φυσικό δίκαιο ή ο έννομος πόλεμος, δεν είναι άγνωστες στους οδηγούς λεωφορείων και τις κομμώτριες».
β.κ.κ.
Σφραγίδα 2.000 ετών
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
1. BAMBER GASCOIGNE Συνοπτική ιστορία του Χριστιανισμού ΜΤΦΡ.: ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ «ΕΝΑΛΙΟΣ», ΣΕΛ. 392, εθώΰ 18
2. RALPH MARTIN NOVAK Χριστιανισμός και Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ΜΤΦΡ.: ΝΤΙΝΑ ΣΙΔΕΡΗ «ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ», ΣΕΛ. 468 (ΣΚΛ. ΕΞ.), εθώΰ 37,50
Ο Μπάμπερ Γκασκόιν της «Συνοπτικής ιστορίας του Χριστιανισμού» είναι γνωστός από τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση του BBC, όπου παρουσιάζει τα ντοκιμαντέρ «The Christians» και «Man and music». Αρχικά, το βιβλίο αυτό γράφτηκε ως συνοδευτικό μιας σειράς δεκατριών επεισοδίων που παρουσιάστηκε στην τηλεόραση. Ο συγγραφέας αναρωτιέται ποιος ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο οποίος επί δύο χιλιάδες χρόνια σφραγίζει την παγκόσμια ιστορία: Υιός Θεού, προφήτης, άνθρωπος ή μύθος; Από τα χρόνια της διδασκαλίας του στην έρημο κάνει την αρχή, για να περάσει στη διάδοση της διδασκαλίας του, μέχρι την επικράτησή της και την υιοθέτησή της από τον Κωνσταντίνο και αργότερα από τη γοτθική Ευρώπη. Σχίσμα, μεταρρύθμιση και αντιμεταρρύθμιση, Διαφωτισμός που θα θελήσει να γκρεμίσει τα θρησκευτικά δόγματα στη συνέχεια. Γέννηση των νέων χρόνων, πέρασμα στα έθνη-κράτη και από εκεί στον 20ό αιώνα και στην αυγή του 21ου, οπότε πρωταγωνιστεί η σύγκρουση των θρησκειών. Κι ένα δικό του συμπέρασμα για τον τρόπο, με τον οποίο προσλαμβάνεται πλέον στη Δύση το δόγμα του Χριστιανισμού: «Τα τελευταία χρόνια, που ο δυτικός κόσμος ανήγαγε τις προσωπικές σχέσεις σε εναλλακτική θρησκεία, δώσαμε έμφαση -και δικαιολογημένως άλλωστε, αλλά ξεπεράσαμε σε αυτό κάθε εποχή πριν από τη δική μας- στο ότι το μήνυμα των Ευαγγελίων είναι η Αγάπη». **Ο Ραλφ Μάρτιν Νόβακ της μελέτης «Χριστανισμός και Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Ρωμαϊκή Ιστορία από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Το βιβλίο αυτό προέκυψε από μια σειρά παραδόσεων για τον Χριστιανισμό, που έδωσε στην Επισκοπική Εκκλησία Σεντ Μάθιου του Οστιν, στο Τέξας. Σκοπός της προσπάθειάς του που απευθύνεται στους φοιτητές (και όχι μόνο), είναι να συγκεντρώσει τα αρχαία κείμενα των πηγών του Χριστιανισμού σε ένα ενιαίο αφήγημα της πολιτικής και κοινωνικής σχέσης. Ποιων; Μεταξύ των Χριστιανών, της ρωμαϊκής κυβέρνησης και των λαών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων μ.Χ. αιώνων. Τα πέντε μέρη: Ο πρώτος αιώνας: Ο αετός και ο σταυρός, Ο δεύτερος αιώνας: Ενας αιώνας μαρτύρων, Ο τρίτος αιώνας: Αγώνας και προσαρμογή, Ο τέταρτος αιώνας: Ο θρίαμβος του Σταυρού, Οι εκκαθαρίσεις της Αλεξάνδρειας 361-416 μ.Χ.
2. RALPH MARTIN NOVAK Χριστιανισμός και Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ΜΤΦΡ.: ΝΤΙΝΑ ΣΙΔΕΡΗ «ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ», ΣΕΛ. 468 (ΣΚΛ. ΕΞ.), εθώΰ 37,50
Ο Μπάμπερ Γκασκόιν της «Συνοπτικής ιστορίας του Χριστιανισμού» είναι γνωστός από τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση του BBC, όπου παρουσιάζει τα ντοκιμαντέρ «The Christians» και «Man and music». Αρχικά, το βιβλίο αυτό γράφτηκε ως συνοδευτικό μιας σειράς δεκατριών επεισοδίων που παρουσιάστηκε στην τηλεόραση. Ο συγγραφέας αναρωτιέται ποιος ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο οποίος επί δύο χιλιάδες χρόνια σφραγίζει την παγκόσμια ιστορία: Υιός Θεού, προφήτης, άνθρωπος ή μύθος; Από τα χρόνια της διδασκαλίας του στην έρημο κάνει την αρχή, για να περάσει στη διάδοση της διδασκαλίας του, μέχρι την επικράτησή της και την υιοθέτησή της από τον Κωνσταντίνο και αργότερα από τη γοτθική Ευρώπη. Σχίσμα, μεταρρύθμιση και αντιμεταρρύθμιση, Διαφωτισμός που θα θελήσει να γκρεμίσει τα θρησκευτικά δόγματα στη συνέχεια. Γέννηση των νέων χρόνων, πέρασμα στα έθνη-κράτη και από εκεί στον 20ό αιώνα και στην αυγή του 21ου, οπότε πρωταγωνιστεί η σύγκρουση των θρησκειών. Κι ένα δικό του συμπέρασμα για τον τρόπο, με τον οποίο προσλαμβάνεται πλέον στη Δύση το δόγμα του Χριστιανισμού: «Τα τελευταία χρόνια, που ο δυτικός κόσμος ανήγαγε τις προσωπικές σχέσεις σε εναλλακτική θρησκεία, δώσαμε έμφαση -και δικαιολογημένως άλλωστε, αλλά ξεπεράσαμε σε αυτό κάθε εποχή πριν από τη δική μας- στο ότι το μήνυμα των Ευαγγελίων είναι η Αγάπη». **Ο Ραλφ Μάρτιν Νόβακ της μελέτης «Χριστανισμός και Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Ρωμαϊκή Ιστορία από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Το βιβλίο αυτό προέκυψε από μια σειρά παραδόσεων για τον Χριστιανισμό, που έδωσε στην Επισκοπική Εκκλησία Σεντ Μάθιου του Οστιν, στο Τέξας. Σκοπός της προσπάθειάς του που απευθύνεται στους φοιτητές (και όχι μόνο), είναι να συγκεντρώσει τα αρχαία κείμενα των πηγών του Χριστιανισμού σε ένα ενιαίο αφήγημα της πολιτικής και κοινωνικής σχέσης. Ποιων; Μεταξύ των Χριστιανών, της ρωμαϊκής κυβέρνησης και των λαών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων μ.Χ. αιώνων. Τα πέντε μέρη: Ο πρώτος αιώνας: Ο αετός και ο σταυρός, Ο δεύτερος αιώνας: Ενας αιώνας μαρτύρων, Ο τρίτος αιώνας: Αγώνας και προσαρμογή, Ο τέταρτος αιώνας: Ο θρίαμβος του Σταυρού, Οι εκκαθαρίσεις της Αλεξάνδρειας 361-416 μ.Χ.
β.κ.κ.
Ανοίξτε τ' αυτιά σας!
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
MARY HABECK Οι μαχητές του Θεού Η ιδεολογία και τα συνθήματα του Ιερού Πολέμου ΜΤΦΡ.: ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΝΑ «ΤΟΥΡΙΚΗΣ» ΣΕΛ. 244, ? 18
Η Μέρι Χάμπεκ είναι καθηγήτρια Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο John Hopkins. Γιατί οδηγήθηκαν οι αεροπειρατές την 11η Σεπτεμβρίου 2001 εναντίον της Νέας Υόρκης; Για ποιο λόγο έφτασαν δεκαεννέα άνδρες να μισούν τόσο πολύ τις Ηνωμένες Πολιτείες; Για να κατανοήσουμε, προειδοποιεί τον αναγνώστη της εύκολης απάντησης, το γιατί μας μισούν, πρέπει πρώτα απ' όλα να μάθουμε πού πρέπει να απευθυνθούμε και ποιον να ακούσουμε. Εξηγεί ότι δεν είναι όλοι οι Αραβες, ούτε οι μουσουλμάνοι στο σύνολό τους, αυτοί που επέλεξαν να προχωρήσουν. Αλλά ποιοι; Η Μέρι Χάμπεκ τους προσδιορίζει ως ένα ιδιαίτερο είδος φανατικών, με συγκεκριμένες απόψεις σχετικά με την ανάγκη της προσφυγής στη βία. Οταν μάλιστα γνωρίσουμε -εκτιμά- ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και ποιες είναι οι απόψεις τους, τότε μόνο θα είμαστε σε θέση να ακούσουμε τι λένε οι ίδιοι και γιατί αποφάσισαν να σκοτώσουν όσο περισσότερους Αμερικανούς μπορούσαν εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, η υπόθεση εργασίας πρέπει να λάβει υπόψη της το γεγονός ότι οι αεροπειρατές ήταν μουσουλμάνοι και ότι η Αλ Κάιντα, η ομάδα με την οποία είχαν δεσμούς, ισχυρίζεται ότι προέβη σ' αυτές τις επιθέσεις στο όνομα του Ισλάμ. Προτείνει η Δύση να βάλει στην άκρη τις προκαταλήψεις της και να ακούσει όσα έχουν να της πουν οι ιεροπολεμιστές. «Το ερώτημα είναι αν τους ακούει κανείς», λέει χαρακτηριστικά.
Η Μέρι Χάμπεκ είναι καθηγήτρια Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο John Hopkins. Γιατί οδηγήθηκαν οι αεροπειρατές την 11η Σεπτεμβρίου 2001 εναντίον της Νέας Υόρκης; Για ποιο λόγο έφτασαν δεκαεννέα άνδρες να μισούν τόσο πολύ τις Ηνωμένες Πολιτείες; Για να κατανοήσουμε, προειδοποιεί τον αναγνώστη της εύκολης απάντησης, το γιατί μας μισούν, πρέπει πρώτα απ' όλα να μάθουμε πού πρέπει να απευθυνθούμε και ποιον να ακούσουμε. Εξηγεί ότι δεν είναι όλοι οι Αραβες, ούτε οι μουσουλμάνοι στο σύνολό τους, αυτοί που επέλεξαν να προχωρήσουν. Αλλά ποιοι; Η Μέρι Χάμπεκ τους προσδιορίζει ως ένα ιδιαίτερο είδος φανατικών, με συγκεκριμένες απόψεις σχετικά με την ανάγκη της προσφυγής στη βία. Οταν μάλιστα γνωρίσουμε -εκτιμά- ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και ποιες είναι οι απόψεις τους, τότε μόνο θα είμαστε σε θέση να ακούσουμε τι λένε οι ίδιοι και γιατί αποφάσισαν να σκοτώσουν όσο περισσότερους Αμερικανούς μπορούσαν εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, η υπόθεση εργασίας πρέπει να λάβει υπόψη της το γεγονός ότι οι αεροπειρατές ήταν μουσουλμάνοι και ότι η Αλ Κάιντα, η ομάδα με την οποία είχαν δεσμούς, ισχυρίζεται ότι προέβη σ' αυτές τις επιθέσεις στο όνομα του Ισλάμ. Προτείνει η Δύση να βάλει στην άκρη τις προκαταλήψεις της και να ακούσει όσα έχουν να της πουν οι ιεροπολεμιστές. «Το ερώτημα είναι αν τους ακούει κανείς», λέει χαρακτηριστικά.
β.κ.κ.
Ανεξέλεγκτες και ανελέητες
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
1. ΤΖΟΕΛ ΜΠΑΚΑΝ The Corporation (Το παθολογικό κυνήγι των εταιρειών για κέρδος και εξουσία) ΜΤΦΡ.: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΒΑΣΙΛΑ «ΚΨΜ», ΣΕΛ. 200, εθώΰ 12,54
2. ΣΟΥΖΑΝ ΜΠΕΡΓΚΕΡ Η σύγκρουση των εταιρειών στην παγκόσμια οικονομία ΜΤΦΡ.: ΓΙΑΝΝΑ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ», ΣΕΛ. 304, ? 25
Κάθε φορά που εκδηλώνεται μια διεθνής οικονομική κρίση -είτε αφορά τα καύσιμα, την παραγωγή και διάθεση τροφίμων είτε τα άγρια χρηματιστηριακά παιχνίδια- ακούμε ως επωδό μια φράση-κλειδί: Η κατάσταση έχει -ή τείνει να- ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τον έλεγχο υποτίθεται ότι τον ασκούν διεθνείς ειδικοί οργανισμοί και κράτη (μιλάμε για τα πολύ μεγάλα κράτη). Αλλά, όπως μας λένε οι ειδικοί επιστήμονες, οι υπεύθυνοι των κρίσεων δεν είναι πρόσωπα, είναι θεσμοθετημένες ανώνυμες πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες συγκροτήθηκαν όπως συγκροτήθηκαν, ακριβώς για να μην υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο - ούτε καν από τη μεγαλόσχημη και μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη.
Το τι είναι οι πολυεθνικές εταιρείες και πώς έχουν καταφέρει να μετατραπούν σε δικτατορικά -ανεξέλεγκτα και ανελέητα- μορφώματα αναλύει στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του ο καθηγήτης Δικαίου στο Πανεπιστήμιο British Columbia Τζόελ Μπάκαν. Παρότι σήμερα οι μεγαλοεπιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται μόνο για κέρδη και ζημιές, ότι έχουν ευθύνη για την κοινωνία συνολικά, αυτό θεωρείται απλώς ένας ελιγμός. «Ο θεσμός των ανώνυμων επιχειρήσεων δεν έχει αλλάξει», γράφει ο Μπάκαν. «Παραμένουν, όπως ακριβώς τον πρώτο καιρό της δημιουργίας τους, στα μέσα του 19ου αιώνα..., ένα νομικά αναγνωρισμένο "άτομο", με στόχο την επίτευξη του ιδιοτελούς του συμφέροντος και την απομάκρυνση από οποιαδήποτε ηθική ανησυχία». Ενα μόνο καθήκον έχουν: «να προωθούν το ίδιο συμφέρον και το συμφέρον των ιδιοκτητών τους». Σύμφωνα με τον Τζοέλ Μπάκαν, οι ανώνυμες πολυεθνικές συμπεριφέρονται σαν καταστρεπτικοί ψυχοπαθείς, χωρίς συνείδηση, και εάν η δράση τους δεν ανακοπεί, ο θεσμός των ανώνυμων εταιρειών θα καταπιεί, σαν ένα τέρας, τον πολιτισμό.
**Η Σούζαν Μπέργκερ και μια ομάδα ερευνητών του ΜΙΤ επισκέφτηκαν χώρους εργασίας και εργοστάσια σε όλον τον κόσμο για να διαπιστώσουν κατά πόσον οι φόβοι των ανθρώπων για την παγκοσμιοποίηση έχουν βάση. Πήραν συνεντεύξεις απο μάνατζερ περισσότερων των 500 εταιρειών και τα συμπεράσματά τους είναι άκρως συναρπαστικά. Δεν φαίνεται να ενστερνίζονται τους φόβους που εκφράζονται ως προς την εξασφάλιση της εργασίας στις αναπτυγμένες χώρες, παρότι γνωρίζουν ότι ο βιομηχανικός κλάδος μετακινεί θέσεις εργασίας προς χώρες χαμηλού εργατικού κόστους (Ασία, Κεντρική Αμερική, Ανατολική Ευρώπη). Η σύγκρουση των εταιρειών σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνει ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι επιτυχίας στην παγκόσμια οικονομία και ότι οι αμερικανικές εταιρείες έχουν δυνατότητες να ανταγωνιστούν, τις οποίες ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει.
2. ΣΟΥΖΑΝ ΜΠΕΡΓΚΕΡ Η σύγκρουση των εταιρειών στην παγκόσμια οικονομία ΜΤΦΡ.: ΓΙΑΝΝΑ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ», ΣΕΛ. 304, ? 25
Κάθε φορά που εκδηλώνεται μια διεθνής οικονομική κρίση -είτε αφορά τα καύσιμα, την παραγωγή και διάθεση τροφίμων είτε τα άγρια χρηματιστηριακά παιχνίδια- ακούμε ως επωδό μια φράση-κλειδί: Η κατάσταση έχει -ή τείνει να- ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τον έλεγχο υποτίθεται ότι τον ασκούν διεθνείς ειδικοί οργανισμοί και κράτη (μιλάμε για τα πολύ μεγάλα κράτη). Αλλά, όπως μας λένε οι ειδικοί επιστήμονες, οι υπεύθυνοι των κρίσεων δεν είναι πρόσωπα, είναι θεσμοθετημένες ανώνυμες πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες συγκροτήθηκαν όπως συγκροτήθηκαν, ακριβώς για να μην υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο - ούτε καν από τη μεγαλόσχημη και μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη.
Το τι είναι οι πολυεθνικές εταιρείες και πώς έχουν καταφέρει να μετατραπούν σε δικτατορικά -ανεξέλεγκτα και ανελέητα- μορφώματα αναλύει στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του ο καθηγήτης Δικαίου στο Πανεπιστήμιο British Columbia Τζόελ Μπάκαν. Παρότι σήμερα οι μεγαλοεπιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται μόνο για κέρδη και ζημιές, ότι έχουν ευθύνη για την κοινωνία συνολικά, αυτό θεωρείται απλώς ένας ελιγμός. «Ο θεσμός των ανώνυμων επιχειρήσεων δεν έχει αλλάξει», γράφει ο Μπάκαν. «Παραμένουν, όπως ακριβώς τον πρώτο καιρό της δημιουργίας τους, στα μέσα του 19ου αιώνα..., ένα νομικά αναγνωρισμένο "άτομο", με στόχο την επίτευξη του ιδιοτελούς του συμφέροντος και την απομάκρυνση από οποιαδήποτε ηθική ανησυχία». Ενα μόνο καθήκον έχουν: «να προωθούν το ίδιο συμφέρον και το συμφέρον των ιδιοκτητών τους». Σύμφωνα με τον Τζοέλ Μπάκαν, οι ανώνυμες πολυεθνικές συμπεριφέρονται σαν καταστρεπτικοί ψυχοπαθείς, χωρίς συνείδηση, και εάν η δράση τους δεν ανακοπεί, ο θεσμός των ανώνυμων εταιρειών θα καταπιεί, σαν ένα τέρας, τον πολιτισμό.
**Η Σούζαν Μπέργκερ και μια ομάδα ερευνητών του ΜΙΤ επισκέφτηκαν χώρους εργασίας και εργοστάσια σε όλον τον κόσμο για να διαπιστώσουν κατά πόσον οι φόβοι των ανθρώπων για την παγκοσμιοποίηση έχουν βάση. Πήραν συνεντεύξεις απο μάνατζερ περισσότερων των 500 εταιρειών και τα συμπεράσματά τους είναι άκρως συναρπαστικά. Δεν φαίνεται να ενστερνίζονται τους φόβους που εκφράζονται ως προς την εξασφάλιση της εργασίας στις αναπτυγμένες χώρες, παρότι γνωρίζουν ότι ο βιομηχανικός κλάδος μετακινεί θέσεις εργασίας προς χώρες χαμηλού εργατικού κόστους (Ασία, Κεντρική Αμερική, Ανατολική Ευρώπη). Η σύγκρουση των εταιρειών σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνει ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι επιτυχίας στην παγκόσμια οικονομία και ότι οι αμερικανικές εταιρείες έχουν δυνατότητες να ανταγωνιστούν, τις οποίες ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει.
ν-ντ.ς
Ο αδαής δάσκαλος Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
ΖΑΚ ΡΑΝΣΙΕΡ
Ο συγγραφέας είναι Γάλλος φιλόσοφος (γενν. 1940) και ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού (St. Penis). Κατά το παρελθόν υπήρξε μαθητής του Λουί Αλτουσέρ και συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου «Να διαβάσουμε το κεφάλαιο». Εδώ, αφηγείται την ιστορία του Ζοζέφ Ζακοτό, ενός εξόριστου δασκάλου στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν. Αυτός λοιπόν ανακάλυψε μιαν αντισυμβατική μέθοδο διδασκαλίας. Η γνώση, συμπέρανε ο Ζακοτό, δεν είναι απαραίτητη στη διδασκαλία, ούτε η εξήγηση απαραίτητη στη μάθηση. Η μέθοδός του έφερε το όνομα πνευματική χειραφέτηση, που επιτρέπει σε αναλφάβητους γονείς να διδάξουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.
Μτφρ.: Δάφνη Μπουνάνου «Νήσος», σελ. 128, ευρώ 20
Ο συγγραφέας είναι Γάλλος φιλόσοφος (γενν. 1940) και ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού (St. Penis). Κατά το παρελθόν υπήρξε μαθητής του Λουί Αλτουσέρ και συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου «Να διαβάσουμε το κεφάλαιο». Εδώ, αφηγείται την ιστορία του Ζοζέφ Ζακοτό, ενός εξόριστου δασκάλου στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν. Αυτός λοιπόν ανακάλυψε μιαν αντισυμβατική μέθοδο διδασκαλίας. Η γνώση, συμπέρανε ο Ζακοτό, δεν είναι απαραίτητη στη διδασκαλία, ούτε η εξήγηση απαραίτητη στη μάθηση. Η μέθοδός του έφερε το όνομα πνευματική χειραφέτηση, που επιτρέπει σε αναλφάβητους γονείς να διδάξουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.
Μτφρ.: Δάφνη Μπουνάνου «Νήσος», σελ. 128, ευρώ 20
Το Ωδείο
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
ΗΡΩ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΡΟΥ
Κρυμμένο πίσω από έναν θεόρατο ευκάλυπτο, σχεδόν αθέατο και ανήκουστο, καθώς γειτνιάζει με το θορυβώδες και εκδικητικής πρόθεσης κατάστημα ωδικών πτηνών, το Ωδείο πασχίζει να υπάρξει και να επιτελέσει το έργο του. Εχει τα παράθυρά του μονίμως κλειστά, καθώς μέσα του εργάζονται και μελετούν μαθητές και δάσκαλοι. Πρόσωπα του δράματος, ο Στέφανος, η Αντωνία, ο μαέστρος, ο Ορφέας, η διευθύντρια και ο καθηγητής Νίκολσον -περίφημος για την τέχνη του, την ασχήμια του και την απειλητικότητά του. Στον κόσμο αυτό η μουσική είναι πάντα παρούσα και επιβλητική, αλλά ανίσχυρη να διορθώσει τα ανθρώπινα. Το κείμενο -ή μάλλον τα κείμενα- της Ηρως Διαμαντούρου είναι σχεδιασμένα πολλαπλώς: υπάρχει η πρωτοπρόσωπη επαφή και εξομολόγηση -επιστολές προς τους καθηγητές, αλλά και σχολιαστικές εγγραφές-, η τριτοπρόσωπη περιγραφή και η συχνή παρουσία μιας μελαγχολικής διάθεσης που αναλώνεται σε στοχαστικές παρατηρήσεις. Δεν λείπουν οι έρωτες, οι σεξουαλικές παραισθήσεις ή το οικτρό τέλος υπό μορφήν παραλλαγών.
«Αλεξάνδρεια», σελ. 140, ευρώ 10+ΦΠΑ
Κρυμμένο πίσω από έναν θεόρατο ευκάλυπτο, σχεδόν αθέατο και ανήκουστο, καθώς γειτνιάζει με το θορυβώδες και εκδικητικής πρόθεσης κατάστημα ωδικών πτηνών, το Ωδείο πασχίζει να υπάρξει και να επιτελέσει το έργο του. Εχει τα παράθυρά του μονίμως κλειστά, καθώς μέσα του εργάζονται και μελετούν μαθητές και δάσκαλοι. Πρόσωπα του δράματος, ο Στέφανος, η Αντωνία, ο μαέστρος, ο Ορφέας, η διευθύντρια και ο καθηγητής Νίκολσον -περίφημος για την τέχνη του, την ασχήμια του και την απειλητικότητά του. Στον κόσμο αυτό η μουσική είναι πάντα παρούσα και επιβλητική, αλλά ανίσχυρη να διορθώσει τα ανθρώπινα. Το κείμενο -ή μάλλον τα κείμενα- της Ηρως Διαμαντούρου είναι σχεδιασμένα πολλαπλώς: υπάρχει η πρωτοπρόσωπη επαφή και εξομολόγηση -επιστολές προς τους καθηγητές, αλλά και σχολιαστικές εγγραφές-, η τριτοπρόσωπη περιγραφή και η συχνή παρουσία μιας μελαγχολικής διάθεσης που αναλώνεται σε στοχαστικές παρατηρήσεις. Δεν λείπουν οι έρωτες, οι σεξουαλικές παραισθήσεις ή το οικτρό τέλος υπό μορφήν παραλλαγών.
«Αλεξάνδρεια», σελ. 140, ευρώ 10+ΦΠΑ
Ανάμεσα στις πράξεις
Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ
Μια αναπαράσταση στιγμών της αγγλικής κουλτούρας και της ιστορίας θέλησε να δώσει σε τούτο το στερνό έργο της η Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941). Και επέλεξε τον τρόπο θεατρικών στιγμιοτύπων για να ξαναζωντανέψει παλιές και νεότερες εποχές της Αγγλίας. Ολα γίνονται στη διάρκεια μιας μέρας του Ιουνίου του 1939, όταν η οικογένεια Ολιβερ διοργανώνει στην έπαυλή της την ετήσια θεατρική παράσταση του χωριού. Πρωταγωνιστές και μη, οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού. Στα διαλείμματα του έργου η Γουλφ βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει τις σκέψεις και τις κινήσεις των ανθρώπων που παρακολουθούν την παράσταση. Ετσι οι θεατές του έργου μεταβάλλονται σε ήρωες του μυθιστορήματος. Δεν πρόλαβε να το χαρεί τυπωμένο το κύκνειο άσμα της η Βιρτζίνια Γουλφ: αυτοκτόνησε, φοβούμενη υποτροπιασμό της σχιζοφρένειας από την οποία έπασχε. Το βιβλίο μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
Μτφρ.: Κωνσταντίνα Τριανταφυλλοπούλου «Μεταίχμιο», σελ. 224, ευρώ 15
Μια αναπαράσταση στιγμών της αγγλικής κουλτούρας και της ιστορίας θέλησε να δώσει σε τούτο το στερνό έργο της η Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941). Και επέλεξε τον τρόπο θεατρικών στιγμιοτύπων για να ξαναζωντανέψει παλιές και νεότερες εποχές της Αγγλίας. Ολα γίνονται στη διάρκεια μιας μέρας του Ιουνίου του 1939, όταν η οικογένεια Ολιβερ διοργανώνει στην έπαυλή της την ετήσια θεατρική παράσταση του χωριού. Πρωταγωνιστές και μη, οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού. Στα διαλείμματα του έργου η Γουλφ βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει τις σκέψεις και τις κινήσεις των ανθρώπων που παρακολουθούν την παράσταση. Ετσι οι θεατές του έργου μεταβάλλονται σε ήρωες του μυθιστορήματος. Δεν πρόλαβε να το χαρεί τυπωμένο το κύκνειο άσμα της η Βιρτζίνια Γουλφ: αυτοκτόνησε, φοβούμενη υποτροπιασμό της σχιζοφρένειας από την οποία έπασχε. Το βιβλίο μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
Μτφρ.: Κωνσταντίνα Τριανταφυλλοπούλου «Μεταίχμιο», σελ. 224, ευρώ 15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου