ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ

Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι έτοιμος να χτυπήσει με το μπαστούνι του όποιον τολμήσει να πειράξει πολιτικούς όπως ο Κώστας Καραμανλής και ο Νικήτας Κακλαμάνης. Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί δεν έχουν παρουσιάσει κανένα απολύτως έργο, αλλά είναι ηθικοί άντρες όπως ο Λάκης, και ως γνωστόν «ηθικός ηθικού μάτι δεν βγάζει» και «μεταξύ ηθικών αλληλεγγύη». Η σάτιρα του Λάκη Λαζόπουλου είναι η μόνη σάτιρα στον κόσμο που δεν έχει στο στόχαστρο την κυβέρνηση αλλά την αξιωματική αντιπολίτευση. ΚΚΕ και ΣΥΝ δεν μπορεί να σατιρίσει γιατί είναι κόμματα της Αριστεράς –όπου ανήκει και ο Λάκης, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της εκπομπής και μόνο για τις ανάγκες του σόου- ο Καραμανλής είναι ηθικός, οπότε τι μένει να σατιρίσεις; Το ΠΑΣΟΚ.
Ένας ακόμα λόγος που ο Λάκης σατιρίζει μόνο το ΠΑΣΟΚ είναι επειδή δεν έχει αντιληφθεί πως εδώ και τέσσερα χρόνια κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία. Από την άλλη, αν βιαστείς να σατιρίσεις κάποιον, υπάρχει ο κίνδυνος να τον αδικήσεις –όπως ο Αριστοφάνης τον Σωκράτη-, οπότε ο Λάκης, για να είναι σίγουρος, θα στρέψει τα βέλη της ανελέητης σάτιράς του στον Κώστα Καραμανλή το 2020.
Ο Λάκης επίσης δεν σατιρίζει ποτέ τους νταβατζήδες γιατί είναι προστάτες του ηθικού Καραμανλή, ενώ μετά από τη σύναψη εμπορικής συμφωνίας με τον «Ελεύθερο Τύπο» για διανομή των αριστουργημάτων του στο λαό, ο Λάκης έχει υπογράψει σύμφωνο μη σάτιρας και με τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Στο ΠΑΣΟΚ σκέπτονται σοβαρά να προσλάβουν τον Λάκη με παχυλό μισθό, ως κομματικό τζουτζέ, μπας και σατιρίσει κάποτε και την κυβέρνηση.
Βέβαια, ο Λάκης –μέσα από την εκπομπή του- δεν κάνει μόνο σάτιρα αλλά αφυπνίζει και κοιμισμένες συνειδήσεις. Μετά από απαράμιλλα ανέκδοτα από τη χρυσή δεκαετία του ’80, βίντεο με γυναίκες σε κλιμακτήριο και ξεκαρδιστικές ιστορίες με γριές που κλάνουν, ο Λάκης παρουσιάζει πάντα κάποιο ανάπηρο παιδάκι, κάποιον μετανάστη, κάνα φυλακισμένο, τίποτα πρεζόνια, και –αφού πάρει το ύφος της Μητέρας Τερέζας και βουρκώσει λίγο- βγάζει έναν υπέροχο εκκλησιαστικό λόγο για τις αδικίες του συστήματος που πετάει τους συνανθρώπους μας στο περιθώριο (σε λίγο θα βγάζει και δίσκο ο Λάκης, όπως στις εκκλησίες).
Οι διαφημίσεις με τραπεζικά δάνεια και αυτοκίνητα που ακολουθούν δεν πτοούν τον Λάκη, αφού έχει εκπαιδευτεί να παραμένει συγκινημένος και βουρκωμένος από τον κοινωνικό κατατρεγμό του αθώου παιδιού από το Κουρδιστάν, τουλάχιστον επί ένα 20λεπτο.
Το κοινό ταυτίζεται με το δράμα του εκάστοτε ανήμπορου συνανθρώπου μας –βασικά, στα αρχίδια τους και μακριά από τον κώλο τους το πρόβλημα κι όπου θέλει ας είναι- και χειροκροτάει τον Λάκη, ο οποίος, αφού έχει εκπληρώσει την κοινωνική του αποστολή απέναντι στην AGB, το ρίχνει στο τραγούδι.
Δεν λέει βέβαια τα τραγούδια που αρέσουν στον ίδιο και στις μπουζουκοπαρέες του, αλλά τα παλιά, καλά τραγούδια από την εποχή που οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και τίμιοι και έγραφαν τραγούδια για θλιμμένες Παναγιές, πούλιες και αυγερινούς.
Ο Λάκης διαβάζει και επιστολές του Μίκη Θεοδωράκη – προφανώς, τις βρίσκει διασκεδαστικές ο Κοντομηνάς. Ξυπνάει ο Μίκης μέσα στη μαύρη νύχτα, πάει στο σαλόνι με τις πιτζάμες, ψάχνει κάνα εγγόνι να του διηγηθεί καμιά ιστορία, τα εγγόνια είναι στα μπαρ με τις γκόμενες, οπότε κι ο Μίκης αρχίζει να γράφει γράμματα στον Λάκη, στον Μάκη και σε άλλες κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής μας – τους βλέπει στην τηλεόραση και τους θεωρεί φίλους του, όπως κάτι γριές που βλέπουν στον δρόμο τις ηθοποιούς που παίζουν στις σαπουνόπερες και τους πιάνουν την πάρλα λες και είναι κολλητές τους. Την περασμένη Κυριακή, ο Μίκης έστειλε γράμμα και στον «Ελεύθερο Τύπο», γιατί σκέφτηκε πως, αφού η Γιάννα αγόρασε τον Λάκη, είναι κι αυτή προλετάρια.
Ο Λάκης χαμηλώνει τη φωνή του, χάνει τα λόγια του και δηλώνει πως αισθάνεται ανάξιος να διαβάσει το γράμμα του μεγάλου Μίκη γιατί αισθάνεται πολύ μικρός μπροστά σε τέτοιο μέγεθος, αλλά μετά παίρνει το ύφος της Κατίνας Παξινού, ξεχνάει τους κομμωτές και τον Ψινάκη που αποτελούν τον κόσμο του, και διαβάζει το γράμμα του Μίκη που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εθνικιστικό παραλήρημα.
Τα ‘χει χάσει εντελώς ο Μίκης και έχει την εντύπωση πως όλοι συνωμοτούν εναντίον του μοναδικού έθνους μας με σκοπό να μας αφανίσουν από προσώπου γης. Το περίεργο δεν είναι που ο Μίκης τα ΄χει χάσει –ου γαρ έρχεται μόνο…- αλλά το πόσοι άνθρωποι ακούνε προσεκτικά αυτές τις αρλούμπες και κανείς δεν βάζει τα γέλια ή δεν ρίχνει μια γιούχα μπας και βγάλει επιτέλους τον σκασμό ο Λάκης και διασωθεί το όνομα του Θεοδωράκη.
Κανείς δεν προστατεύει τον Θεοδωράκη από τον εξευτελισμό – αφού σκέφτομαι πως μπορεί οι δικοί του άνθρωποι να τον μισούν και να γράφουν αυτοί τις επιστολές και να τις στέλνουν δεξιά κι αριστερά για να τον κάνουν ρεζίλι.
Αν και το πιθανότερο είναι πως ένας άνθρωπος με τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, πιστεύει πως, τώρα που πλησιάζει το τέλος του, θα τελειώσει μαζί του και ο Ελληνισμός – από τον Όμηρο στον Θεοδωράκη, και μετά θα το κλείσουμε το μαγαζί. Μην ανησυχείς Μίκη – μετά από σένα υπάρχει ο Λάκης.